Fréttatíminn - 22.02.2013, Blaðsíða 26

Ég hélt ég
væri ekki
manneskja
og mér leið
eins og ég
væri einskis
virði.
Þ
að er mjög merkilegt
fyrir mig að búa á Íslandi
og upplifa fordómaleysi.
Gagnkynhneigðir karl-
menn á Íslandi, vinir
mínir, þurfa ekkert að komast yfir
það að ég sé samkynhneigður,“ segir
tónlistarmaðurinn John Grant sem
flutti til Íslands eftir að hafa spilað
á Airwaves tónlistarhátíðinni 2011.
Hann segir reyndar sjálfur að hann
hafi verið 25 ár á leiðinni hingað því
þá bjó hann í Þýskalandi og hreifst
af ljósmyndum sem vinur hans tók á
ferðalagi um landið.
En svo við byrjum á byrjuninni og
kynnum John Grant þá er stutta sag-
an sú að hann var forsprakki hljóm-
sveitarinnar The Czars frá Denver
í Colorado. Hljómsveitin náði ein-
hverskonar költ-status á sínum tíma
en það var fyrsta sólóplata Johns
sjálfs, Queen of Denmark, sem gerði
það að verkum að John Grant upp-
lifði raunverulega frægð og frama.
Platan var valin plata ársins 2010
af tónlistartímaritinu Mojo og John
hefur ferðast um allan heiminn að
spila tónlist sína. Fyrir rúmu ári
flutti John svo til Íslands og sólóplata
númer tvö var tekin upp hér á landi.
Hún kemur út í næsta mánuði og
ber heitið Pale Green Ghosts. Það
verða útgáfutónleikar í Hörpu og svo
leggst John í tónleikaferð um heim-
inn ásamt hljómsveit en í henni eru
meðal annarra íslensku tónlistar-
mennirnir Jakob Smári Magnússon
og Pétur Hallgrímsson, svo einhverj-
ir séu nefndir.
Trúuð fjölskylda
Til tólf ára aldurs ólst John upp í
bænum Buchanon í Michigan fylki.
Allir sem hafa séð heimildarmynd
eftir Michael Moore ættu að kann-
ast við smábæina í Michigan. Þetta
eru verkamannabæir og líf íbúanna
snýst um eina verksmiðju. Í Bucha-
non var það Clark Equipment og þar
unnu pabbi Johns og afi við að fram-
leiða stórvirkar vinnuvélar. Og eins
og í öllum slíkum smábæjarsögum
þá var öllum sagt upp og verksmiðj-
unni lokað. Fjölskylda Johns flutti
þá til Parker í Colorado 1980 en þá
var John tólf ára. Á níunda áratug
síðustu aldar flutti gríðarmikill fjöldi
fjölskyldna til Colorado. Þar var
vinnu að fá í stórum verksmiðjum
sem margar tengdust bandaríska
hernum. Það var mikil uppbygging
og nýir bæir og ný hverfi spruttu upp
eins og gorkúlur.
Þarna var John og hann átti strax
erfitt uppdráttar. Krakkarnir vissu
að hann var hommi löngu áður en
það hafði hvarflað að honum. Það var
ráðist á hann á leið heim úr skólan-
um. Hann var laminn en skammaðist
sín svo mikið að hann þorði ekki að
segja foreldrum sínum frá því. Hann
hélt að sökin væri sín og ef hann
segði frá þá myndu þau spyrja af
hverju hann hefði verið laminn. En
að vera samkynhneigður var óhugs-
andi í huga fjölskyldunnar sem var
Ísland hefur tekið
mér opnum örmum
Tónlistarmaðurinn John Grant hefur komið sér vel fyrir á Íslandi. Hann
ólst upp í smábæjum í Bandaríkjunum og upplifði mikla fordóma og
einelti vegna samkynhneigðar sinnar. Á Íslandi segist hann finna frið.
Fólk dæmir hann ekki og hér lauk hann við sólóplötu númer tvö sem
kemur út í næsta mánuði en sú fyrri sló í gegn og stærstu fjölmiðlar
heims settu hana á lista yfir bestu plötur ársins 2010.
og er mjög trúuð og tilheyrði þeim hópi
Bandaríkjanna sem vill ekki viðurkenna
réttindi samkynhneigðra.
„Það vissu reyndar allir í fjölskyld-
unni að ég var eitthvað skrýtinn frá því
ég var kannski tveggja ára,“ útskýrir
John. „Pabbi vissi það,“ segir hann
hugsi og það er ljóst að honum er hlýtt
til föður síns þótt samskiptin séu oftast
frekar þvinguð og stirð. Móðir Johns
lést úr lungnakrabbameini 1995 en þá
var ekki langt síðan John hafði komið
út úr skápnum. Hún var ósátt við hann
þegar hún lést og vildi að hann leitaði
sér hjálpar vegna samkynhneigðar
sinnar.
Sex ár í Þýskalandi
„Ég vandist fljótt að vera hafnað og
hafnaði sjálfum mér. Hjá mér komst
þetta á það stig að þetta varð mér hættu-
legt. Ég hélt ég væri ekki manneskja og
mér leið eins og ég væri einskis virði,“
segir John sem flúði smábæinn í Color-
ado strax átján ára. Hann hafði fundið
að hann hafði gáfu til að læra tungu-
mál og komst til Þýskalands í gegnum
ákveðið prógram sem menntayfirvöld í
Bandaríkjunum ráku.
Í Þýskalandi sá John, eins og fyrr
segir, í fyrsta sinn myndir frá Íslandi,
en fyrst og fremst þá lagði hann hart að
sér að læra þýsku svo hann gæti farið
í þýskan háskóla. Það gerði hann og
lærði þar rússnesku en John er einnig
liðtækur í spænsku og á einu ári hefur
hann náð ótrúlegum árangri við að
læra íslensku. Hann er fljótur að rífa af
manni blað og penna og byrja að fall-
beygja og spyrja hvort kaffi sé ekki
örugglega hvorugkynsorð. Svo kallar
hann á þjónustu og biður um „kaffi latte,
einfaldan, og rúnstykki með skinku og
osti.“ Í símanum sínum er hann með
app sem kennir íslenskar fallbeygingar
en ég held ég hafi aldrei hitt mann sem
er jafn heillaður af fallbeygingum fyrir
utan kannski íslenskukennarann minn í
grunnskóla.
John bjó sex ár í Þýskalandi og þegar
hann flutti aftur heim til Bandaríkj-
anna var hann rétt búinn að koma fram
tvisvar og spila í einhverjum fíflaskap
með vinum sínum. Hann var ekki orð-
John Grant hefur
komið sér vel fyrir á
Íslandi. Ljósmyndir/Hari
Strax og ég kom
hingað fyrst fann
ég fyrir ást.
John ólst upp í Michigan og
Colorado í Bandaríkjunum en
býr nú á Íslandi.
Framhald á næstu opnu
26 viðtal Helgin 22.-24. febrúar 2013