Fréttatíminn - 17.02.2012, Page 26

vinnu eins og til dæmis í sjónvarpi á
þeim forsendum að það þurfi að koma
sér og sinni tónlist á framfæri og þurfi
ekki aðra greiðslu en að fá slík tæki-
færi. Það er að sjálfsögðu undir okkur
tónlistarfólkinu komið að standa saman
og koma þessum málum í lag.
Ragnhildi þykir heldur mikið af hinu
góða hvað varðar keppnir í öllum list-
greinunum.
„Það er alveg fínt að fólk keppi í
hverju sem það vill en að það sé svo
til eingöngu í því formi sem listamenn
veki athygli á sínum störfum og sýn-
ingum er nett fáránlegt. Ég sé fyrir mér
eins konar uppskeruhátíðir þar sem all-
ir fái að koma sínu efni að og fjölmiðlar,
blöð, útvarp og sjónvarp fjalli um það á
alla kanta, hátíðirnar séu svo sýndar í
nokkrum hlutum í sjónvarpinu og það
fari ekki fram hjá neinum hvað sé um að
vera í allri flóru íslenskra lista og menn-
ingar. Þannig kæmust allir listamenn
að, hvatningin og fjölbreytnin yrði svo
miklu meiri. Íslendingar eru nefnilega
svo menningarlega þenkjandi og taka
mikinn þátt í listageiranum, sækja leik-
hús, kvikmyndir og tónleika í stórum
stíl.
Þjóðin er dómhörð
Fjármálahrunið hefur ekki farið
framhjá tónlistarmönnum á Íslandi
frekar en öðrum. Sumir hafa talað um
að íslenskir menningarviðburðir hafi
blómstrað eftir hrun, enda sæki fólk síð-
ur langt yfir skammt núorðið. Ragnhild-
ur tekur ekki afstöðu til þess, en hún
segir mikil tækifæri geti falist í hruni.
„Ég lít á hrun sem möguleika á upp-
byggilegri og nýrri hugsun og ég vil
frekar kalla þetta endurskipulagningu
en hrun. Í fámennu samfélagi er ekki
svo auðvelt að vera prívat með eitt eða
neitt og því eðlileg krafa að hlutirnir í
rekstri þjóðarinnar séu á hreinu og uppi
á borði. Það eru hópar í samfélaginu
sem nota ástandið sem nú ríkir til að
dæma og jafnvel afsaka alla mögulega
og ómögulega hluti. Það eru kannski
einmitt þeir sem átta sig ekki á því að
hver og einn verður að bera ábyrgð á því
sem hann segir og gerir. Það vill gjarn-
an gleymast hjá okkur Íslendingum um
þessar mundir. En það má ekki gleyma
því heldur að Íslendingar eru í hópi
fárra „hrunþjóða“ sem sýna burði til
að taka til hjá sér. Svo erum við dálítið
ýkt í eðli okkar og það skapast ákveðin
hætta á að við förum of geyst á skrúbbn-
um og skröpum okkur til blóðs með of
mikilli tortryggni og dómhörku að óat-
huguðu máli. Að skoða hlutina ofan í
kjölinn sýnir bara styrk og á það við um
flest í lífinu. Það er veikleikamerki að
dæma án ábyrgðar og athugunar. Það
getur verið erfitt að muna þetta í dag-
lega lífinu og við stöndum okkur að því
að dæma hvert annað fram og til baka,
í öllum mögulegum og ómögulegum
aðstæðum. Við lifum í veröld þar sem
við stöndum okkur stöðugt að því að
meta hvað sé rétt og hvað rangt, eitt-
hvað sem hverju okkar þykir liggja
beint við. Ef hver og einn legði sig fram
við að finna hvar hans ástríða liggur og
fylgdi henni svo í sannleika, yrði við-
fangsefnið spennandi, skemmtilegt og
Gagntekin af
tónlistarskynjun
heyrnarlausra
„Ég er alveg gagntekin af rannsóknarritgerðinni minni, en
hún fjallar um það hvernig heyrnarlausir skynja tónlist. Þar
er ég að fara aðeins dýpra í málið en ég gerði í B.A. ritgerð-
inni. Heyrnarlausir hlusta með hjartanu og eru einstak-
lega tilfinninganæmir. Þegar þeir hlusta sjá þeir stundum
myndir, liti og alls konar sögur. Ég segi „hlusta” því að þeir
átta sig á því að við hlustum ekki bara með eyrunum heldur
öllum líkamanum. Meðvitund okkar er í öllum líkamanum
og hún kveikir á undirmeðvitundinni og við finnum til,
grátum, fáum gæsahúð, verðum reið eða glöð og svo fram-
vegis. Heyrnarlausir upplifa orkuna frá tónlistinni á mjög
svipaðan hátt og þeir sem heyra og eru með opinn huga og
hjarta. Við sem höfum heyrn erum „menguð“ af lærdómi,
okkur er kennt að upplifa og meta tónlist. Heyrnarlausir
kenna okkur að vera ekki með fyrirfram gefnar skoðanir
þegar við hlustum á tónlist heldur hlusta bara á sannleik-
ann í sjálfum okkur,“ segir þessi litríka listakona.
Ragnhildur lítur sátt yfir farinn veg. „Það virkar kanski eins og forréttindi að vinna við eitthvað sem manni finnst svona skemmtilegt en eins og ég segi þá gæti það verið þannig hjá öllum.“
26 viðtal Helgin 17.-19. febrúar 2012