Fréttatíminn - 05.10.2012, Side 62

Fa
rð
u i
nn
á
bla
utu
m
sk
ón
um
46 ferðir Helgin 5.-7. október 2012
Ferðalög Diljá ámunDaDóttir
É g byrjaði á því að fara á litla eyju við Hondúras. Þar þurfti ég strax að takast á við sjálfa mig þar sem ég er ekki óp-
jöttuð og þægindin ekki lík því sem að ég hef
vanist. Í Mið-Ameríku er rigningartími núna
og bara það að fara á klósettið er prófraun út
af fyrir sig. Þar sem ég gisti fyrst þurfti ég
að ganga töluvert frá vistarverum mínum og
klöngrast á kamar sem var skammt frá. Vegna
rigninganna var allt á floti svo ég þurfti að
vaða inn á klósettið sem var niðurgrafið. Þessi
iðja tók á pjattið, en var algjörlega þess virði,
svona eftir á.“ Diljá byrjaði fljótlega á köfunar-
námskeiði, „ég lærði að kafa í paradís á jörð,
lítilli eyju sem að heitir Utilla. Hún tilheyrir
klasa sem kallast Bay Islands og ég mæli
eindregið með. Ég var á bikiníi í kringum
vöðvastælta köfunarkennara allan daginn, og
byrjaði á blæðingum á bát lengst út á sjó. Það
var fáránleg reynsla, en allt liður í að stíga út
úr þægindarammanum,“ segir hún og hlær, en
bendir á að um leið og hún gaf allt pjatt upp á
bátinn hafi það verið mjög frelsandi.
Hún segir að næsta stopp hafi verið engu
líkt. „Þegar ég kom til Antiqua, hugsaði ég,
mig langar aldrei heim aftur. Þar er allt í
þessu „latínó-tempói“ sem er mjög hollt fyrir
óþolinmóðan Íslending. Þar eru virk eld-
fjöll allt um kring og húsin lágreist í öllum
regnbogans litum. Þar er tiltölulega ódýrt að
vera þó að það þyki dýrt á Mið-Ameríku skala.
Ég dvaldist þar í hálfgerðu „honeymoon“ með
sjálfri mér, ég kynntist svo merkilegu fólki,
innfæddu sem og ferðalöngum sem margir
hverjir voru búnir að vera að ferðast í mörg ár.
Þá áttaði ég mig á að ég væri í maraþonhlaupi
yfir heiminn,“ en áætluð heimkoma Diljár er
um jólin.
„Næsta stopp voru fjöllin þar sem ég
dvaldist í lítilli borg sem heitir Xela. Þar er
andrúmsloftið mun svalara en ég hafði van-
ist áður, svona eins og vorkvöld í Reykjavík.“
Diljá sótti um sjálfboðastarf hjá litlu textíl-
fyrirtæki, sem að tekur að sér ekkjur og kon-
ur drykkjusjúklinga. „Konur í Guatemala hafa
margar hverjar farið illa út úr stríði, en síðustu
borgarastyrjöld lauk árið 1988. Það er einnig
mikill áfengisvandi í Guatemala og konur
þurfa oft að sjá einar fyrir heimilunum vegna
alkóhólisma karlanna. Á þessu textílverkstæði
fá þær vinnu og stuðning. Þetta var ótrúlega
gefandi. Þær eru svo harðar af sér og gáfu
mér mun meira en ég nokkurn tímann þeim.
Ég áttaði mig líka á því hversu auðvelt það er
að fara af stað og vinna sjálfboðavinnu, það
þarf ekki endilega þessa milliliði og öll vinnan
er svo vel þegin.“ Diljá tók að sér að laga til í
markaðsmálum á netinu og samfélagsmiðlum
fyrirtækisins, „ég bauð bara fram aðstoð við
eitthvað sem ég kunni og er góð í.“
För Diljár er hvergi nærri lokið og stefnir
hún næst til Japan. „Ég hlakka mikið til, það
verður eitthvað allt annað, eitthvað glænýtt.
Ég ætla til Tókýó og fara síðan til Osaka og
Kyoto, frá Japan fer ég síðan til paradísina í
Suður-Asíu, því næst til Indlands en restin
hefur ekki enn komið í ljós.“ Aðspurð um
hvort að hún hafi einhvern lærdóm dregið af
ferðalaginu enn sem komið er, svarar hún um
hæl, „að lifa í núinu. Það er mikilvægast. Svo
er ég orðin mjög góð í því að treysta því að allt
fari eins og það á að fara.“
María Lilja Þrastardóttir
marialilja@frettatiminn.is
Trama Textiles
í Guatemala
Fyrirtækið Trama Textiles var
stofnað eftir síðustu borgarastyrj-
öld í Guatemala 1988. Margar kon-
ur komu illa út úr stríðinu og lifa
við erfiðar aðstæður, ýmist sem
ekkjur eða af brotnum heimilum
vegna áfengisvanda. Konurnar
fá örugga vinnu við vefnað, en
það er aldagömul hefð fyrir slíku
Mið-Ameríku. Útibúin eru víða svo
að konurnar geta unnið nálægt
heimilum sínum. Þar fá þær fasta
tekjur og stuðning. Trama Textiles
er sjálfboðafyrirtæki og þiggur
því alla aðstoð, til lengri eða
skemmri tíma. Hægt er að nálgast
upplýsingar eða hafa samband við
fyrirtækið á vefsíðunni trama-
textiles.org.
Diljá eða nei? Leitar að
sjálfri sér um heiminn
Diljá Ámundadóttir tók að margra mati mjög djarfa
ákvörðun þegar hún seldi allar eigur sínar og sagði upp
vinnunni sinni. Hún sagði þar með skilið við þægindalífið í
101 Reykjavík og hélt af landi brott í óvissuferð um heim-
inn. Tilefnið var ærið, að finna sjálfa sig, prófa eitthvað
nýtt og sjá og finna á eigin skinni hvað lífið gæti boðið
upp á, utan við þægindarammann. Hún hefur komið víða
við síðan ferðin hófst í byrjun ágúst en Diljá byrjaði förina
rólega á austurströnd Bandaríkjanna, nánar tiltekið í New
Canaan Connecticut hjá fjölskyldumeðlimum sem þar
búa. Hún segist hafa safnað orku fyrir framhaldið sem
var 7000 kílómetra akstur um 13 ríki á aðeins 11 dögum
ásamt vini sínum, Steinþóri Helga. Hún segir þó að ferðin
hafi ekki byrjað að taka á fyrr en hún sagði skilið við
Bandaríkin og vinina og hélt eins síns liðs til Mið-Ameríku.
Diljá vann sem sjálfboðaliði hjá
fyrirtækinu Trama Textiles.Hægt er að fylgjast með
ferðalagi Diljár á vefsíðunni
diljaedanei.tumblr.com/