Læknablaðið - 01.08.1942, Blaðsíða 8

LM K .V ,1 B LA Ð I Ð
,U
sambandið milli félagsmanna” og
eiga þeir um leið að gefa stjórn-
inni nokkurs konar erindisbrét
milli funda, því raunverulega hefir
stjórn félagsins ekki annað vald
en það, sem Iög félagsins og
fundirnir í hvert sinn veita henni.
Þá er þar til að taka, aö þó fé-
lagið hafi goldið mikið afhroð á
þessu tímabili með látnum félög-
um, þá hefir því aftur bætzt all-
álitlegur hópur og eru það þessir
menn:
Björn Sigurðsson frá Veðramóti,
Jón Eiríksson, Jón Sigtryggsson,
Kristján Jónasson, Ólafur Sigurðs-
son, Ólafur Tryggvason, Þórarinn
Guðnason, Kaj Jessen, Ragnar As-
geirsson, Sigrún Briem, Karl
Strand, Ólafur Bjarnason, Eggerl
Br. Einarsson, héraösl., Arngrím-
ur Björnsson héraðsl., Lúðvík
Nordahl héraðsl. og Skarphéðinn
Þorkelsson héraðsl.
Það skal þó tekið fram, aö vafi
lék á um suma aöra, hvort þeir
væru félagsmenn, þó þeir væru
taldir það, en á ferð minni kring
um landið sumarið 1940 gerðust
þeir vafalausir meðlimir með því
að undirskrifa lög félagsins, en
þar sem þeir höfðu áður verið á
nafnaskrá, þá tel eg þá ekki hér
sem nýja. Vil eg biðja fundinn að
samþykkja þessa nýju félaga og
bjóða þá velkomna.
Eftir því sem stjórnin telur, þá
teljast nú i félaginu um 170 Iæknar.
Ef til vill getur vafi leikið á
um einstöku af þessum mönnum
hvort þeir lögum samkvæmt eiga
að teljast félagar vegna skulda.
en þar sem lítið eða ekkert hefir
verið gert að innheimtu siðan síö-
astl. haust, vegna veikinda og frá-
íalls gjaldkerans og þess, að
reikningar og fjárhagsbækur íé-
lagsins ekki komu i hendur stjórn-
arinnar fyrr en nú mjög nýlega,
þá teljum \ið þaö hlutverk hinn-
ar væntanlegu nýju stjórnar, að
komast til botns í því og þá með
samningum samkv. 8. gr. félags-
laganna, ef ekki á annan hátt.
Samkvæmt 9. gr. félagslaganna
hefir stjórn l'élagsins reynt að lið-
sinna læknum í samningum þeirra
við sjúkrasamlög og. Trvggingar-
stofnun, enda hefir allmfkið verið
til hennar Igitaö um þaö, og þó
ekki hafi ætíð náðst eins góður
árangur eins og æskilegast hefði
vcrið, þá cr mér þó óhætt að scgja
þaö, að læknar, minnsta kosti utan
Reykjavíkur, standa mun betur að
vígi með aö ná sæmilegum kjör-
um með því að hafa L. I. að bak-
hjarli og njóta aðstoðar stjórnar
þess við samningana.
Þetta samningsmál er þó enn
ekki svo vel á veg komið, sem æski -
legt væri, því sú hefir verið ætlun
stjórnar L. í., að reyna að koma
þ.ví til leiðar, að allir sanmingar
milli lækna og sjúkrasamlaga væru
í sem allra mestu samræmi og
fylgdust sem bezt að. Þetta hefir
aö vísu mikið tekist en nokkuð
vantar enn á að vel fari og er enn-
þá nokkurt misrétti milli hinna
ýmsu staða landsins. Aðstoð sína
hefir stjórn L. í. til slíkra samn-
inga einkum veitt á þessum stöð-
um: Hafnarfirði, Vestmannaeyj-
um og Siglufirði. Þá hefir stjórn-
in og reynt að jafna deilumál, sem
upp liafa komið á sumum stöð-
um milli lækna og sjúkrasamlaga
og stutt læknana eftir förigum og
málavöxtum.
Enn. er þó ekki að íullu jafnað-
ur ágreiningur milli samlaganna á
Siglufirði og í Vestmannaeyjum
og læknanna þar, og höfum við
ráðlagt læknunum að segja samn-
ingunum upp.
I sambandi við þessa sjúkra-
samlags-samninga vil eg aðeins
\