Læknablaðið - 01.08.1942, Blaðsíða 25

L Æ. K X A B LAfí 1 fí
5i
iig minnist ekki, að eg hafi séð
eða hlýtt á tilkynningu formanns-
his, er hann afboðaði fundinn
[940, en eg heyrði tilkynningunni
útvarpað 1941. Man eg, að eg undr-
aöist, hve óþarflega rík og ein-
skorðuð áherzla var lögð á lítil-
tjörlega hlutdeild mina i málinu.
Renndi eg þá fyrst grun í, að eg
hefði hér gert formanninum
greiða, sem hann af einhverjum á-
stæðum teldi sig hat'a mikil not
fyrir. En hver þau not voru, skild-
ist mér ekki til hlítar, fyrr en eg
las |)essa skýrslu hans. Eg vil ekki
viðhafa stór orð um lítið efni.
Hér er ekki um víg aö ræða og
ekki einu sinni um áverka. En hér
er unnið eftir þeirri línu i viðskipt-
um manna á milli. sem ævinlega
hefir þótt einkennandi fyrir þann
verknað. er ber það heiti i is-
lenzku máíi. sem skipar honum
æði mörgum þrepum neðan við ó-
drengskap.
3. Rofin grið á félaginu. Nánar
tilgreint á eg að hafa viljaö nota
mér frestun aðalfundar Læknafé-
lagsins til þess að fá því betur en
ella framgengt. að ,,læknastéttin
vröi tekin .... þrælatökum“ og
læknarnir gcrðir að ,,leiksoppi
stjórnmálanna“ og þá fyrst og
fremst með því að fá samþykkt
á Alþingi frumvarp eitt um breyt-
ing á læknalögunuin, án þess að
aðalfundi félagsins gæfist kostur
á að taka það til meðferðar. Mér
skilst,' þó að ekki sé þaö beinum
orðum hernvt upp á mig, að eg
eigi að hafa lofað þvi, er frestun
aðalfundarins var ákveðin, að
ekki yrði reynt að setja nein
..þvingunarlög" á læknastéttina, á
meðan stjórn Læknafélagsins
þóknaðist að láta þann 'frest
slanda. Það hét aö rjúfa grið á fé-
laginu. Ekki þarf eg undan því
að kvarta, að lítið sé úr mér gert.
en því miður fæ eg ekki skilið,
hvernig eg, mennskur maður, átti
að geta lofað nokkru slíku fj'irir
hönd 5 manna ríkisstjórnar og
nærri 5 tuga þingmanna, að ó-
gleymdum áhrifum voldugra
stjórnmálaf lokka á lagasetningu
Alþingis.
Að öðru leyti er það um mig að
segja, að eg hefi, frá þvi að eg tók
við landlæknisembættinu, haft það
fyrir ófrávikjanlega reglu að bera
hvers konar laganýmæli varðandi
heilbrigðismál og þá sérstaklega
snertaivdi hagsnvuni læknastéttar-
innar undir bæði læknafélögin, ís-
lands og Reykjavíkur, og lagt á
það rtka áherzlu, að sem bezt yrði
kunn afstaða stéttarinnar — allra
greina hennar — til þeirra. Ekki
er það mín sök, að afgreiðsla
slíkra mála at' hendi félaganna, og
cinkum Læknafélags íslands, hefir
oftar en skvldi verið idrænv og los-
araleg og stundum engin. Það er
og ekkert annað en fyrirsláttur, að
aðalfundi þtirfi til slikrar af-
greiðslu — fundi, sem illa eru sótt-
ir og að kalla alls ekki af læknum
utan af landi, hafandi sæg nvála
til nveðferðar, sem öll eru hespuð
af á fáum dögum, og er síðasti að-
alfundur þar ljósast dænvi: 42
læknar (af 170 meðlimum félags-
ins) ráku þar inn nefið, sjaldnast
fullur helmingur þeirra á fundi
í senn, utan af landi einir 4 —
fjórir — héraðslæknar og sjaldan
nenva 2 þeirra viðstaddir. dag-
skrárliðir 14 og væntanlega fleiri
en eitt mál undir sumum þeirra,
en öllu lokiö á þrenv dagspörtunv.
Mundi ekki betur lvorfa um nána
athugun xandasamra uvála, að
J.æknafélag Revkjavíkur tæki þau
til atlvugunar fyrir hönd Reykja-
vikurlækna og sæmilega skipuð
stjórn Læknafélags íslands t'yrir
hönd annarra lækna, enda bæri sig