Læknablaðið - 01.08.1942, Blaðsíða 29

LÆK XA BLAÐfÐ
'55
ur, og mér er ekki kumnigt utu,
aÖLæknafélagiö hafi látiö sigvaröa
eöa sjái neinar skuggahliðar á.
Hins vegar hefi cg talið mér skylt
að leita samvinnu viö Háskólann
um seni vægilegasta framkvæmd
þeirrar heimildar, vel sjáandi, hver
háski er búinn læknastéttinni, ef
ýtrasta aðgæzla er hér ekki við-
höfð.
5. Verðlagsuppbót héraðslækna.
I’að er rétt hermt, enda þreytist
eg aldrei á aö skýra það fyrir hér-
aðslæknum og öðrum læknum í
opinberri þjónustu, að eg tel yfir-
leitt ekki mitt verk að bera fram
kröt'ur um bætt launakjör þeim
til handa. Til þess eiga þeir að
hafa stéttarfélag sitt, en landlæknis
er að vera aðgætinn leiðbeinandi
ríkisstjórnarinnar um undirtektir
undir kröfurnar. Fyrirrennari
minn í landlæknisembættinu, Guð-
mundur Björnson. hafði þegar
lýst þessari sjálfsögðu afstöðu yfir
fyrir sína hönd. og lét þess jafn-
framt getið. að ekki mætti miða
við það. að landlæknir hefði lengi
af eðlilegri, en illri nauðsyn oröiö
að vera tvennt í senn: yfirmaður
læknastéttarinnar og oddviti, er
beitti sér t'yrir hagsmunamálum
hennar. Aíeð stofnun læknafélags-
skaparins væri það viðhorf ger-
breytt og hin tvískipta afstaða
landlæknis til læknastéttarinnar
orðin óeðlileg og óþörf. Eg er þessu
samþykkur að öðru leyti en því.
að mér hefir því miöur reynzt
forusta Hæknafélagsins svo sinnu-
laus um hagsmunamál héraös-
lækna. aö eg hefi hvað eftir ann-
að talið fjarri þvi óþarft að ganga
t’ram fyrir skjöldu og biðja þeifn
Hknar og griða. með því aö ann-
ars væri hagsmunum almennings.
er eg á auðvitað fyrst og fremst
aÖ gæta, stefnt i óefni. Héraðslækn-
unum gagnar litið órökstuddur
barlómtlr. fyrir -þeirra hönd, en
stundum studdur hlægilegum fjar-
stæðum um tekjur þeirra og af-
komuskilvrði, eins og þegar for-
maöur Læknafélagsins 'fellir tár
vfir því, að föst laun hinna fyrir-
huguðu aðstoðarlækna héraðs-
læknanna séu nú ákveðin hærri en
föst laun héraðslæknanna sjálfra,
Iátandi svo sem ekki sé getandi í
þessu sambandi tekna þeirra aí
■læknisstörfum, hvað þá að játað sé
■ hispurslaust, aö þó að til séu rýr
héraðslæknisembætti og öll meira
og minna erfið og' umfram allt
ófrjálsleg, eru þau velflest í betri
embætta röö. að því er afkomu-
skilvrði snertir, og sum með allra
launahæstu embættum á landinu.
Má þrátt fyrir allt fullyrða, eins
og nú er áskipað orðið staríandi
læknum i Reykjavík og kaupstöð-
unum, aö ekki er meira að láta
en svo af atvinnuhorfum lækna á
íslandi. aö greiöfærust og öruggust
leið ungum og dugandi læknum i
heiðarlegar og vel launaðar lækn-
isstöður er að búa sig sem bezt
undir héraðslæknisstörf og leggja
hiklaust á þá braut. Þessi vellu-
legi barlómur fyrir hönd héraös-
læknanna verkar á hina upprenn-
andi lækna eins og illkvnjaður
rógur um héraðslæknisemljættin,
gerir þá óþarflega fráhverfa þeim
og eykur erfiðleikana á að fá em-
bættin skipuð og unga menn til
að ljá sig til þjónustu héraðslækn-
um. Keiriur þetta engum verr en
héraðslæknunum. sem lómurinn er
barinn fyrir, og er ýmsum þeirra
vel ljóst. Minnir þetta átakanlega á
, starfsaðferðir bændapólitíkusanna.
sem lýsa svo dapurlega afkotnu-
skilyröum í sveitunum, að bænd-
urnir standa kímandi og segja meö
hægð, að ekki sé þaö nú svona
slæmt, en kenna sín ekki verulega.
fyrr-en þeir átta sig á. að ofan. á