Læknablaðið - 01.08.1942, Blaðsíða 15

LMK NAB L'AÐ I Ð
41
mér enn borizt út at þessari mála-
leitun, þá geri eg nú aöra tilraun
í sömu átt og skrifa heilbrigöis-
málaráðuneytinu bréf það, sem eg
hérmeð sendi yöur eítirrit aí.
Þó mér, eins og áður er sagt,
engin svör hafi borizt frá ríkis-
stjórninni, þá hefir mér borizt til
eyrna sú ótrúlega t'regn, aö þér.
herra landlæknir, hafiö lagzt á
móti þvi aö læknurn yrði á þenna
hátt sýnt fullkomiö réttlæti, en
slíku getur stjórn L. 1. ekki trúað.
enda finnst lienni sjálfsagt, að
landlæknir, yfirmaður stéttarinn-
ar. hafi vakandi tiuga á hagsmuna-
málum héraðslækna og leggi allt
kapp á aö hlutur þeirra sc ekki
tyrir borö borinn.
Þaö má sjálfsagt um þaö deila.
hvort rétt sé aö landlæknir eigi
trumkvæöi aö hagsbótum stéttar-
innar, þó slíkt hafi áöur átt sér
stað og ekki þótt óviðeigandi, en
1011 verður varla um deilt, aö hér-
aðslæknar gera ráð fyrir, að hann
sé á veröi gagnvart þvi, aö þeir
séu ranglæti beittir af rikisstjórti-
inni og gengið sé á „gjörðar sætt-
ir“. En þaö vil eg kalla, ,,að ganga
á gjöröar sættir" þegar gjaldskrá
þeirra er allt i einu látin lækka niö-
ur fyrir allar hellur.
Hafi gjaldskráin verið rétt þeg-
ar hún var löggilt, þá er hitt víst.
aö þaö er jafn rétt, að borgtin fyr-
ir læknisverkin eins og annarra
verk, sé látin halda sömu kaupgetu
og áður. Auðvitaö verður þaö ald-
rei til fulls í þessu árferði, en betri
cr hálfur skaöi en allur, enda
niyndu héraðslæknar sætta sig við
sömtt kjör og öðrum er úthlutað.
Mér finnst afar áríðandi, ekki
sízt á þessum tímum, aö foröast
af fremsta megni ;tllt, sem getur
valdið kurr eöa óánægju meðal
héraðslækna gagnvart heilbrigðis-
stjórninni. Slíkt gæti liaft ófyrir-
sjáaulegar aíleiðingar, og veit eg
aö þér, herra landlæknir, hljotift
aö vera mér sammála um það.
Eg vil því leyfa mé'r aö vænta
þess og treysta því, aö þér veit-
iö þessum málaleitunum, yðar mik-
ilsverða fylgi, því hvorki stjórn
L. í. né héraðslæknunum blandast
liugur um, að það nær fram aö
ganga í þessum efnum, sem þér
leggið til og ljáið fylgi.
Eg get aö lokum fullvissað yð-
ur um þaö, herra landlæknir, að
stjórn Læknafélags íslands óskar
einkis l'rekar en mega vera í íullri
og góöri samvinnu viö yöttr utn
liagsmuni stéttarinnar og almenn-
ings varöandi heilbrigöismál,
enda er það áreiöanlega giftusam-
legast fyrir alla aöila."
Geta rná þess, að því fékkst til
leiöar komiö, að læknar þeir, sem
kjötmerkingu hafa á hendi, fengu
verölagsuppbót á þeirri gjaldskrá.
Mætti ætla, að þetta heföi mátt
taka sem bendingu mn það, aö
krafan um verðlagsuppbót á gjald-
skrá yfirleitt væri viöurkennd, en
svo reyndist ekki, þó ótrúlegt megi
þykja.
Um líkt leyti frétttim við, aö
landlæknir hefði komið fram með
aöra uppástungu til hagsbóta, svo
héraöslæknunum væri sýnd ein-
hver sanngirni. En það er sú uppá -
stunga, sem nú ioks hefir náð fram
að ganga, þessi, að héraðlæknum
sé greidd hámarksverölagsuppbót
eða af 650 kr. á mánuöi hver sem
laun þeirra væru.
Þegar við stjórnin fréttum um
|)essa tillögu og þaö. aö vegna
fylgis landlæknis viö hana, mundi
hún veröa líkleg til framgangs, þá
ákváöum við aö léggja allt kapp
á, aö hún næði. fraai aö ganga,
með þvi að okkur þótti óvænt um
fullkomið réttlæti og þetta væri
þó betra en ekki. Átti eg skömmu
1