Læknablaðið - 01.08.1942, Blaðsíða 24

L Æ K NA B LA Ð I ti
5»
og þeim, se'm lítinn. kost eigá nokk-
urrar túlkunár: samstarísmönnum
mín-.im, héraíislæknunum úti um *
landið, sem svo mikil áherzía er
lögð á að aftlytjá mig viS.
2. Frestun aðalfundar Læknafé-
lagsins. Þar er fvrst ti'l máls atS
taka, að eg á at’ undirhyggju að
hafa1 ,,varna(ð) þvi. að fundir yrðu
haldnir í tvö ár", og mér á að hafa .
gengí'ð það lil að konta í veg fyrir,
að raddir héraðslæknaítna hevrð-
ust varðandi ýniis stéttarmál, er
verið 'liafa á tlagskrá. Látum það
liggja á milli hlutá í þessu sam-
bandi. að héraðslæknarnir fvlgja
mér vfirleitt mjög eindregið að
þeim málum, sem ég hefi lagt á-
herzlu á að koma fram og forrnað-
urinn gerir að árásarefni á mig.
En athugum, hvernig eg mátti
koma til vegar Jressari fundar-
frestun. ..sem aldrei skyldi verið
hafa," gegn vilja hins ötula for-
manns. Á hann ekki lfjgsögu yfir
Læknafélag'i íslands og eg enga?
Eða ber skýrsla hans vott' um þá
þjónsafstöðu hans til míri, að eg
hafi ekki þurft annað en tala, og
þá stæði það þar?x Nei. t málinu
liggur þannig, að eg átti ekkert
frumkvæði að fundarfrestuninni
og datt alls elcki í hug að fara
fram á hána. Hins vegar sneri for-
maðurinn sér til mín vorið 1940
og bar undir mig, hvort mér þætti
ekki kérina ósamræmis að boða til
almenns læknafundar í Reykjavík,
eftir að gerðar hefðu verið þær
ráðstafanir til varnar gegn hættum
af hernaðaraðgerðum þar og ann-
ars staðar á landinu, sent þá höfðu
verið upp teknar og auglýstar. Þó
að eg óttaðist ekki það aðstreymi
lækna til Reykjavíkur, er veru-
legu máli skipti, gat eg vel fallizt
á, að slikt fundarboð mætti að vísu
telja miður viðeigandi eins og á'
stæði, og er eg hafði látið það í
ljós, bað formaðurinn mig um leyfi
til að mega láta þess getið, er hann
afboðaði fundinn, að það væri gert
fyrir mín tilmæli. Sök mín er sú,
að eg veitti þetta umbeðna leyíi.
Þetta gerðist munnlega. En vorið
eftir (1941) endurtók ,sig saina
sagan, en nú skriflega og á þann
hátt, að berlega sést, hvernig mál-
ið liar að árið fyrir. Fara bréf uin
þetta hér á eítir, og undirstrika eg
í btéfj Læknafélagsins þau orö,
er vísa til hins fyrra árs:
Brél’ Læknafélags íslands, dags.
5. apríl 1941.
„Eins og þér munið, herra land-
læknir, létum vér aðalfund Lækna-
félags íslands falla niður á siðast-
liðnu ári, vegna hernaðarástandsins
og samkvæmt ósk vðar og tilmæl-
um.
Nú viljuni vér leyfa oss aö beina
a f t u r þeirri spurningu til yðar,
hvort þér teljið rétt að kalla hækna
sarnan til slíks fundar i vor eða
sumar, eða hvort þér óskið, að svo
verði ekki gert af sönni ástæðum
og í fyrra.
Þætti oss vænt um, ef þér vild-
uð gera oss þann greiða að láta oss
vita skriflega um óskir yðar og
álit þessu aðlútandi hið allra fyrsta.
F. h. stjórnar Læknafélags Islands
Magnús Pétursson (sign.)
p. t. íormaður.“
Bréf mitt, dags. <S. apríl 1941.
„Til svars bréfi yðar, dags. 5-
þ. m., varðandi aðalfundarhald í
félagi yðar, vil eg tjá yður, að eg
tel ekki síður ástæðu til þess nú
en í fyrra að láta vera að kalla
lækna landsins almennt saman til
fundarhalds. Eru það því tilmæli
mín, að félag yðar stofni ekki til
slíks fundarhalds að óbreyttum á-
stæðum."