Læknablaðið - 01.04.1956, Blaðsíða 23

LÆKNABLAÐIÐ
13
vegna þ,ess að oftast sér maður
ekki sjúklinga þessa fyrr en
sjón fer að dofna en aldur
þeirra hér er talinn, er þeir
koma fyrst í skoðun og glák-
an finnst. Eins og áður er á
minnzt var erfitt að fá ná-
kvæmar upplýsingar hjá mörg-
um sjúklinganna gagnvart
blindu og glákusjúkdómi i ætt-
inni.
Af 1435 sjúklingum með prí-
mera gláku var hægt að fá
upplýsingar hjá (559 sjúkling-
um um nákomna hlinda menn
eða tæpum lielming sjúkling-
anna og kom það fram, sem
laflan sýnir.
Ættfólk U 03 03 U c o C/3
<
FaSir blindur (blind) 148 64 212
Móðir 84 46 130
Föðurafi 13 7 20
Móðurafi 29 5 34
Föðuranuna 7 6 13
Móðuramma 7 8 17
Langafi 5 3 8
Langamma 2 2
Brœður 1 eða fl. — 56 22 78
Systur 1 eða fl. — 18 19 37
Föðursystkini 10 4 14
Móðursystkini 18 10 28
Blinda í ætt 46 20 66
Samtals 445 214 659
Það sem sérstaklega kemur
fram við athugun þessara
glákusjúklinga er hve margir
feður hafa verið hlindir, nær
þriðjungur þeirra, sem hlinda
fyrirfinnst hjá í ættinni. Þar
næst koma mæður, móðurafi,
föðurafi, móðuramma og föð-
uramma.
Miðað við fjölda glákusjúkl-
inganna eftir kyni, haldast
hlutföllin nokkurnvegin jöfn
milli karla og kvenna hvað
erfðir glákusjúkdómsiris snert-
ir, þannig að þær eru næstum
helmingi færri í flestum flokk-
unum. Við atlmgun á erfða-
ganginum kemur í ljós, að
hæði karlar og konur erfa
sjúkdóminn eða tilhneigingu
lil hans beint frá föður, móður
eða háðum eða lengra fram.
Oft er erfitt að greina hvort
um rikjandi eða víkjandi arf-
gengi sé að ræða, takmörkin
þar á inilli eru ekki alltaf svo
skýr. Hér virðist oftast vera
um ríkjandi arfgengi að ræða.
Eins og áður er minnzt á,
nægir einn sjúkur erfðastofn
lil þess að framkalla sjúkdóm
við ríkjandi arfgengi. Við víkj-
andi arfgengi þarf bæði föður-
og móður-stofninn að vera
sjúkur til þess að sjúkdómur-
inn erfist áfram, og þó að
möguleikinn til erfða sé miklu
minni í þessum tilfellum, er
hann talsverður hér hjá okkur,
vegna hinna tíðu skyldmenna-
giftinga, og getur því í mörg-
um tilfellum glákusjúkdóms-
ins verið um víkjandi arfgengi
að ræða.
lljá nokkrum sjúklingum
mínum virðist erfðagangur-
inn bundinn við kynið, þar sem
t. d. faðirinn hefur gláku, dótt-