Læknablaðið - 01.04.1956, Blaðsíða 28

18
LÆKNABLAÐIÐ
kona og prúð, stillt vel og orð-
vör. Ótrauð aðstoðaði hún
bónda sinn við læknisaðgerðir,
liafði hvern hlut til reiðu, hve-
nær s,em til þurfti að taka, og
í fjarvistum manns síns stjórn-
aði hún heimilinu nieð hávaða-
lausri festu.
Sigurjón var vart meðal-
maður á hæð og grannvaxinn.
Fremur óstyrkur, léttur í spori
og langstígur. Hárið mikið,
dökkt og fór vel, livítur í and-
liti, snareygur og hvassleilur.
Hann var ótrauður ferða-
maður og lét ófærð og illviðri
lítt liamla för sinni, er hann
var í lækniserindum, en hér-
aðið lengi erfitt yfirsóknar
vegna vegleysis og snjóþyngsla,
og sjóferðir vossamar, einkum
fyrir Ólafsfjarðarmúla, og eigi
sjaldan undruðust héraðsbúar
eitilharða einbeitni og óhil-
andi þrautseigju læknis síns.
Sigurjón var afburða náms-
maður, jafnvígur á tungumál
sem stærðfræði, flugnæmur,
bráðskarpur og þauhninnug-
ur, enda lauk hann öllum próf-
um m,eð ágætiseinkunn. Hann
aflaði sér víðtækrar þekkingar
í læknisfræði, var mjög vel að
sér í bókmenntum að fornu og
nýju, fylgdist af álmga með
liéraðs- og þjóðmálum og lét
sig stjórnmál nokkru skipta,
en þrátt fyrir fjölþættar gáfur
og margvísleg áhugamál, sinnti
hann fyrst og freinst starfi sínu
sem emhættismaður og læknir
og af óvenjulegri elju og á-
stundun.
Öll embættistærsla Sigurjóns
var með ágætum, formföst og
örugg. Settum reglum fylgdi
liann óhikað og ósveigjanlega
og varð lionum ekki þokað af
þeirri braut, er hann taldi
rétta, en til dæmis um réttsvni
hans og staðfestu er það, hve
frábærlega honum tókst að
feta hinn hála ís bannlaganna,
og var hann þó alla tið and-
banningur. llann var sam-
vizkusamur læknir, skjótráður
og einbeittur, og hafði virð-
ingu héraðsbúa sinna og vin-
sældir er aldur færðist yfir, og
þó galt liann þess nokkuð,
einkum fyrstu áratugina, að
honum var ekki sýnt um hand-
lækningar, aðrar en fæðingar-
lijálp.
Sigurjón var hófsmaður í
hvívetna, án alls ofstækis,
maður hreinlyndur og hrekk-
laus, en kappsfullur og fylginn
sér, fremur fráhverfur við
fyrstu kynni, en innilegur vin-
um sínum og trölltryggur.
Skaphöfn felld og fastmótuð
sem stuðlaberg, er kvarnaðist
stundum fyrir blossandi geð-
ríki.
Þegar Sigurjón lætur af hér-
aðslæknisstörfum 65 ára, á
hann að haki langt og erils-
samt ævistarf, en þrátt fyrir
það hefst þá nýtt atliafnabil í
ævi hans. Hann helgar sig
fræðimennsku og ritstörfum og