Læknablaðið - 01.09.1957, Blaðsíða 43

LÆKNABLAÐIÐ
95
ástand hjartavöðvans og er mik-
ilsvert, en jafnframt vanmetið
atriði í túlkun hjartarita.
S-T-bilið lengist við hægari
hjartslátt, einnig við hypocalc-
aemi.
T-takkinn.
T-takkinn svarar til endur-
hleðslu (repolarization) aftur-
hólfanna, sem á sér stað seint
í systolu. T-takkinn getur verið
ýmist pósitívur, negatívur eða
difasiskur í leiðslum frá hægri
hjartahelming. Nokkur munur
er þó á þessu eftir aldri. Þannig
er T venjulega negatívt í V1;
V2 og V3 í börnum, en pósitívt í
fullorðnu fólki, Vx er þó oft
negatívt í fullorðnum. Fyrir
kemur einnig að TV2 er nega-
tívt í fullorðnu fólki, en það er
algengt í unglingum-
1 leiðslum frá vinstri ventri-
culus er T-takkinn pósitívur.
Hann er því pósitívur í vinstri
brjóstleiðslum, V4—V(i. Eftir
því sem lengra dregur til vinstri
verða T-takkarnir lægri og flat-
ari og í bakleiðslum vinstra
megin geta þeir jafnvel orðið
negatívir. 1 aVL er hann venju-
lega pósitívur, allt að 4 mm., en
getur orðið negatívur 1—2 mm.,
allt eftir legu hjartans. T-takk-
inn er oftast pósitívur í aVF,
allt að 5 mm, en getur orðið
negatívur um 1 mm. 1 1. og 2.
leiðslu (standard) er T-takkinn
normalt pósitívur, venjulega 2
—3 mm, en ýmist pósitívur eða
negatívur i 3. leiðslu. Negatívur
T-takki í 1. og 2. leiðslu eða
vinstri brjóstleiðslum, vekur
jafnan grun um hjartasjúkdóm.
Því er áríðandi að hafa í huga,
að í framangreindum leiðslum
getur T-takki orðið negatívur
fyrir ýmis konar áhrif, er valda
breytingum á fysisku ástandi
hjartans. Má þar til nefna mikl-
ar geðshræringar, reykingar,
hyperventilation, digitalisáhrif,
elektrolytatruflanir ýmsar, beri-
beri, hyperthyreoidismus og
myxoedema.
Af þessu má vera ljóst, að oft
verður erfitt og jafnvel ókleyft
að meta og dæma rétt T-breyt-
ingar, rýrir það talsvert gildi
hjartaritsins og gerir ætíð nauð-
synlegt að styðjast, svo sem
kostur er, við hina almennu
sjúkdómsmynd.
Q-T biliið.
Q-T bilið svarar til hinnar el-
ektrisku systolu afturhólfanna
og nær því bæði yfir hleðslu og
endurhleðslu þeirra. Það mælist
frá byrjun QRS til loka T-takk-
ans. Gæta verður þess að mæla
Q-T í leiðslu, þar sem framan-
greind takmörk eru glögg. Fyrir
kemur, að ekki er hægt að á-
kvarða lengd Q-T, t. d. þegar T
og P takkamir renna saman,
en það kemur fyrir við mikla
tackycardi. Oft er erfitt að á-
kvarða Q-T, ef T-takkarnir eru
lágir eða ógi-einilegir. Við grein-
rof og við sumar hjartsláttar-