Læknablaðið - 01.09.1957, Blaðsíða 44

90
LÆKNABLAÐIÐ
truflanir er erfitt eða ómögu-
legt að ákvarða lengd Q-T.
LengdQ-T bilsins er háð
hjartsláttartíðninni, það lengist
við minnkaða tíðni. Q—T er lít-
ið eitt styttra hjá karlmönnum
og börnum en í konum. Nonnal-
gildi Q—T hverju sinni má
reikna út eftir sérstökum jöfn-
um, t. d. Bazett’s jöfnu, sem lít-
ur þannig út:
Normalt QT = k \/R—R; K
er konstant, að gildi 0,37 hjá
karlmönnum og börnum, en 0,40
hjá konum. R—R er bilið milli
tveggja R-takka.— önnur jafna
handhæg og nægilega nákvæm,
eftir Larsen & Skúlason (Theó-
dór Skúlason) er þannig: Q—T
= y8 (R—R) + 0,18 ± 0,05.
Efri takmörk Q—T eru talin
vera allt að 0,44 sek., og er þá
miðað við hjartsláttartíðni 60
eða innan 60 á mínútu.
Lengt Q—T sést við hypocalc-
æmi og hypokalæmi. Sjúkdómar
í hjartavöðvanum, svo sem myo-
carditis, beriberi, myxoedema,
myodegeneration af völdum co-
ronarsclerosis o. fl., valda oft
lengingu á Q—T. Slík lenging
getur verið eina breytingin, sem
fram kemur í hjartaritinu af
völdum framangreindra sjúk-
dóma.
Digitalis, hypercalcæmi, hy-
perkalæmi og aukinn vagal ton-
us geta valdið styttingu á Q
—T.
U-takkinn.
U-takkinn er lágur en breiður
takki, sem kemur nálega strax á
eftir T-takkanum. Hann kemur
þó ekki alltaf fram. Hann er
jafnan pósitívur í leiðslum þeim,
er hafa pósitívan T-takka. Nega-
tívur U-takki í framangreindum
leiðslum er talið vera merki um
sjúkdóma, eða sjúklegt ástand
í hjartavöðvanum. Þessi takki
hefur þó lítið gildi við greiningu
sjúkdóma, því að venjulega eru
önnur áreiðanlegri sjúkdóms-
merki einnig til staðar. Eins og
áður hefur verið drepið á, trufl-
ar U-takkinn stundum mæling-
ar á Q—T bilinu. Ekki er vitað
með vissu um uppruna U-takk-
ans.
Heimildir:
Gordon B. Myers: The Interpreta-
tion of the Unipolar Electrocardio-
gram. (1956).
Charles K. Friedberg: Diseases of
the Heart. (2nd Edition, 1956).
Louis Wolff: Electrocardiography.
(Second Edition, 1956).
Emanuel Goldberger: Unipolar
Lead Electrocardiography and
Vectorcardiography. (Third Edi-
tion, 1953).
Erik Warburg: Nordisk Lærebog i
Intem Medicin. (Bind IV., 1947).
Endurprentun óheimil nema að
fengnu leyfi ritstjóra.
Félagsprentsmiðjan h/f