Læknablaðið - 28.12.1958, Qupperneq 12

132
L Æ K N A B L A Ð I Ð
OEHLEN SCIILÁGER
Í ARMRHVÁLI
jol
'emióon
I.
1 Læknablaðinu, 39. árg., 8.—
9. tbl., er greinarstúfur eftir Vil-
mund Jónsson (V. J.), sein hann
nefnir Thorvaldsen og Oehlen-
schláger. Greinin er rituð af
hinni sérstæðu og alkunnu stíl-
snilld höfundar, en efnið er i
stuttu máli þetta: Ritmáli lækna
er stórum ábótavant, læknar
geta unnið nokkuð með hönd-
unum, en innan skamms verða
þeir með öllu ófærir til þess að
skrifa, tala og hugsa.
Gagnrýni á ritað mál hefur
verið í tízku um skeið og færzt
í vöxt hin síðari ár, þannig að
nú er svo komið, að liver sá,
sem ekki deilir á einhvern fvrir
lélegt mál, á það á hættu að
verða fyrir aðkasti í þessum efn-
um sjálfur. Mikið af slíkri gagn-
rýni er sjálfsagt ekki á rökum
reist og verður að telja bölsýnis-
nöldur þeirra, sem binda sig um
of við fortíðina og vanmeta þau
stórfelldu áhrif, sem hin öra
þróun nútímans blýtur að liafa
á tungu hverrar menningarþjóð-
ar. Þó ber vel að virða alla
sanna og einlæga viðleitni til
góðrar varðveizlu málsins.
II.
Talið er, að erlend áhrif séu
meginorsök þess, að málið
spillist og gefur auga leið, að
læknar hafa sérstöðu í þessu
efni. Þeir nema sín fræði í 7—8
ár af erlendum bókum, og
kennslan í Læknadeild Háskól-
ans fer að sjólfsögðu fram á
venjulegu talmáli lækna, sem
drýgt er aragrúa erlendra orða
og verður því að mestu óskilj-
anlegt leikmönnum eins og vera
ber. Að háskólanámi loknu
dveljast fleslir læknakandidatar
4—10 ár við sérnám erlendis.
Af þessu verður ljóst, að þegar
læknir hefur lokið sérnámi, lief-
ur bann nær helming ævi sinn-
ar mestmegnis fengizt við erlent
ritmál og fimmta hluta ævinnar
baft lítil skipti af íslenzkri
tungu, heldur bugsað, talað og
ritað á erlendu máli. Þess ber
einnig að geta, að læknar verða
ætíð að sækja þekkingu í erlend
tímarit og bækur, ekki aðeins
endrum og eins, heldur daglega
alla þá tíð, sem þeir luigsa sér
að rækja læknisstarf vel og
dvggilega. Þannig eru erlend
mál bráðnauðsynleg hérlendum