Læknablaðið - 01.12.1963, Síða 48

168
LÆKNABLAÐIÐ
Þegar hér var komið, fór
hann þó elcki dult með við sína
nánustu vini, að liann setti
markið ekki eins hátt og áður
varðandi framtíðaráform sín.
Var augljóst, að vaxandi heilsu-
leysi var farið að draga úr hinni
miklu starfsorku hans og kjark-
ur til stórátaka hafði dvínað.
Mér hefur orðið tiðrætl um
nám og starf Guðmundar, er
var með slíkum ágætum. En
ekki er minna um vert, þegar
hans er minnzt, að liann var
mannkostamaður og drengur
góður í þess orðs heztu merk-
ingu. Kom það sifellt fram í
samskiptum við vini og vanda-
menn. Hjálpfýsi lians og góð-
vild, er lionum var í hlóð hor-
in, kynntust margir starfsbræð-
ur hans, sem á eftir honum
lögðu leið sína til Svíþjóðar.
Guðmundur var meðalmaður
á hæð, fríður sýnum og djarf-
legur í fasi. Hann var viðkvæm-
ur i lund og dulur að eðlisfari.
Það er mikið harmsefni, að
Guðmundur Tryggvason er fall-
inn frá á bezta skeiði. Enginn
veit, liverju liann hefði áorkað
eða liver afrek unnið, hefði
honum enzt líf og lieilsa, en
vonir þær, sem við liann voru
bundnar, eru nú horfnar með
honum, og skarð hans verður
vandfyllt, en minningin um
góðan dreng og mikinn hæfi-
leikamann mun lifa áfram.
Snorri P. Snorrason.
Guðmundur Tryggvason læknir
MINNING.
Arnar flug fyrðum yfir
í fersku minni,
um vídd heims, vafið Ijósi,
í veðrabrigðum.
I tíð tómri
nú trega slegið.
Stefndir hátt, hugann festir
hæsta marki.
Kunnir fanga fránu auga
fjarskans vídd,
með tölum tákna
tíð og rúm.
Að mergi mál brjóta
var máttur þinn.
Hugann heilan
og hjartað allt
kallið krafðist;
kannske meira.
/ vitund vorri
vel geymist
græskulaust gaman
góðra stunda,
örlyndi, árvekni,
óskir þínar.
1 faðm Frónar
fallinn sonur
tíð sinni tapar
og týnist degi.
Skýrt þó stendur
skráð þitt nafn.
1 stormi sterkum,
við stHðar öldur
er líf lamið,
Ijóð kveðið,
sagan skráð
svörtu letri.
Brynl. H. Steingrímsson.