Læknablaðið - 01.12.1963, Qupperneq 49

LÆKNABLAÐIÐ
169
NÝJAR PEAICILLÍA-
TEGENDIR *
Árið 1959 tókst að einangra
penicillínkjarnann (6 — amino-
penicillínsýru) (Batchelor1) á
Beecham-rannsóknarstofunum i
London (B.R.L.).
Eftir það iiafa verið framleidd
(synthesis) mörg hundruð ný
penicillínafhrigði með því að
bæta liliðarkeðjum við sjálfan
penicillínkjarnann.
Fullyrða má, að mörg þessara
lyfja hafa reynzt mjög vel í bar-
áttu lækna við ýmsar hættuleg-
ar sýkingar, sem venjulegar
penicillíntegundir, svo sem Ben-
zylpenicillín og Penicillín V
ráða ekki við.
Með komu súlfa- og fúka-
lyfja var að vísu auðveldara að
ráða við hættulegar keðjukokka
(streptococca) -sýkingar, heila-
himnubólgu, sem orsakast af
lungnabólgu- eða berklasýklum,
colisýkingar, taugaveiki og
barnsfararsótt, en jafnframt fór
að bera á mjög hættulegum
klasakokka (staphylococca),
Proteus-, Pseudomonas-, Pyo-
cyaneus og Klebsiellasýkingum,
sem létu ekki undan ofannefnd-
um lyfjum, vegna þess að sýld-
arnir urðu ónæmir.
* Frá lyflæknisdeild Landspít-
alans. Yfirlæknir: Sigurður Sam-
úelsson prófessor.
Ilin nýju penicillínafbrigði
hafa reynzt vel gegn þessum
sýkingum. Hér á eftir skal reynt
að gefa stutt yfirlit yfir þessi
lyf.
Áhrif sumra lyfjanna á sýkla
(hacterial activity) er enn þá
erfitt að meta sökum þess, hve
skammt er liðið á reynslutíma
þeirra. Það, sem er sameiginlegt
öllum þessum lyfjum, er:
I. Þau eru í miklum styrk-
leika í blóðvara (higli se-
rum concentration).
II. Sýklaeyðandi áhrif (bac-
tericidal effect) þeirra eru
mikil.
III. Lyfin valda mjög litlum
aukaverkunum.
Þegar rætt er um lyf, er oft
tekið fram lyfinu til gildis, að
það nái miklum styrkleika í
blóðvara, en gæta skal þess, að
sýklaeyðandi áhrifin skipta
mestu máli. Hér verður tekið
tillit til þess.
Penieillínafbrigðunum má
skipta í þrjá flokka:
I. Penicillín, sem standast á-
hrif penicillínasa og verka
vel á klasakokka, sem þola
vanalegt penicillín (Peni-
cillin resistent staphylo,-
cocco).
II. Penicillín, sem sýra ejTðir