Læknablaðið - 01.10.1965, Qupperneq 31

LÆKNABLAÐIÐ
3
Ölaf, þó að í öðrum skilningi
sc, en ég held, að fáir hafi gert
sór grein fyrir, hve greindur
hann var. Ólafur var ekki gef-
inn fyrir að flíka gáfum sínum,
en þeirra gætti skjótt, er á
reyndi. Hugsunin var svo skýr
og viðhorf hans til manna og
málefna svo mannúðlegt, raun-
sætt og skynsamlegt, að mér
fannst ég verða alltaf hetri mað-
ur og nokkru vitrari, eftir að
hafa rælt við Ólaf, og skipti
í rauninni engu, hvert umræðu-
efnið var.
Ólafur starfaði í 30 ár sem
læknir, og hafði enginn orðið
þess var, að nokkurt lát væri
á starfsgetu hans. Dauðinn, sem
hann hafði svo oft barizt við
fyrir aðra, mcð misjöfnum ár-
angri eins og gengur, en oft
góðum, skipti hreinlega og liisp-
urslaust við Ólaf, eins og sæm-
ir við drenglundaðan andstæð-
ing.
Frá sjónarmiði læknis, sem
séð hefur ýmsa þá erfiðleika,
sem menn eiga oft í við að yfir-
gefa þennan heim, þá er slíkur
dauðdagi sennilega það, sem
flestir myndu kjósa sér. Hins
vegar eru það þeir, sem eftir
lifa, venzlafólkið, vinirnir og
þeir, er treystu honum sem
lækni, sem finna sárt til þess-
ara skjótu umskipta.
Mér finnst, að Erla vinkona
mín og börn og tengdabörn
þeirra Ólafs liafi tekið láti hans
með því æðruleysi, sem verið
hefði Ólafi að skapi.
Ef einhver sona minna hefði
Iagt í að lesa læknisfræði, liefði
ég óskað þess, að læknisferill
hans yrði jafnhreinn og drengi-
legur sem Ólafs Geirssonar.
Jón Sigtryggsson.