Læknablaðið - 01.04.1968, Qupperneq 18

50
LÆKNABLAÐIÐ
Ilann gerðist staðgöngumaður héraðslæknisins i Miðfjarðar-
héraði að loknu kandídatsprófi og var skipaður héraðslæknir þar
10. ágúst 1925. Fór strax orð af dugnaði hans sem læknis. Hinn
20. janúar 1932 var hann skipaður héraðslæknh’ í Blönduóshéraði,
en var veitt lausn frá því emhætti 5. janúar 1934. Frá 1. marz
að telja settist hann að í Reykjavík og var þar starfandi læknir
til æviloka.
Árið 1924 fór Jónas til Danmerkur og var námskandídat við
Amtssygehuset i Árlms og á fæðingardeild þar. Auk þess stundaði
hann framhaldsnám í læknisfræði við spítala í Vínarborg 1927
(Allgem. Krankh.) hálft ár og aftur 1930—’32 í Kaupmannahöfn
(Kommune hospitalet), Vínarhorg (Allgem. Krankh.) í handlækn-
ingum, kvensjúkdómum og þvagfærasjúkdómum. Enn fremur
dvaldi hann í Berlín (St. Ludvigskrankh.), og víðar var hann
á spítölum sér til lærdóms og fræðslu.
Jónas var viðurkenndur sérfræðingur í handlækningum af
Læknafélagi Islands 1932.
Um svipað leyti og Jónas sellist að hér í hæ stol'naði hann
ásamt nokkrum læknum öðrum sjúkrahúsið Sólheima og var
yfirlæknir þess til dauðadags.
Jónas var tvikvæntur. Fyrri kona hans var Guðmunda Sylvía
Siggeirsdóttir kaupmanns Torfasonar. Eru börn þeirra: Ingibjörg,
Helga, Haukur læknir og Reynir hankamaður.
Síðari kona Jónasar var Ragnheiður Hafstein, dóttir Júlíusar
Havsteens, sýslumanns á Húsavík. Eignuðust þau tvö börn: Ragn-
lieiði og Þórarin.
Jónas læknir Sveinsson var maður fríður sýnum, vel hærður,
en gránaði með árunum; meðalmaður á hæð, léttur í spori. glað-
legur og fjörlegur og öruggur i allri framkomu. Vakti hann á sér
athygli, hvar sem hann fór. Hlýlegt handtak hans og alúðlegt fas
vöktu strax tiltrú, enda var slíkt engin uppgerð, heldur honum
i blóð borið, svo sem hann átti kyn til.
Jónas var mjög vel liðinn læknir, enda vildi hann greiða götu
allra þeirra, er til hans leituðu, og þeir voru margir. Sérstaklega
átti aldrað fólk hylli lians, og hafði hann gott lag á að gleðja það,
svo að það fór ánægt af hans fundi. Held ég, að þessi eiginleiki
hafi verið honum meðfæddur.
Jónas var mjög vel að sér í sinni grein, las mikið læknisfræði,
ferðaðist mikið erlendis, sat læknamót og heimsótti fjölda spítala,
bæði austan hafs og vestan; fylgdist vel með öllu og var mjög
opinn fyrir öllum nýjungum, er að gagni mættu koma.