Læknablaðið - 01.04.1968, Síða 22

54
LÆKNABLAÐIÐ
við sjúkrahúsið, og aðstoðaði ég hann nokkrum sinnum við hand-
læknisaðgerðir þar.
Eftir að Pétur settist að á Akureyri, fór hann að minnsta kosti
i tvær námsferðir til Hamborgar, Vínarborgar, Parísar og
Lundúna.
Pétur Jónsson reyndist frá upphafi dugandi læknir og mun
almennt hafa notið fvllsla trausts og vinsemda. Nú fer fjarri þvi,
að dómar almennings um Iækna séu alltaf öruggur mælikvarði
á þekkingu þeirra og hæfni. En hvað Pétur Jónsson áhrærir voru
þeir að mínu áliti fyllilega réttmætir.
Pétur var einkar liðlegur og æfður læknir, alúðlegur, en jafn-
framt glaðlyndur og fjörugur. Þekking lians i læknisfræði mun
hafa verið í góðu lagi, og ekki var annað að sjá en hann reyndi
að fylgjast vel með í fræðigrein sinni. Ösjaldan var það á fundum
í Læknafélagi Akureyrar, að hann kvaddi sér hljóðs utan aðaldag-
skrár og flutti þá smáerindi um hitt og þetta, sem hann var nýbúinn
að lesa um í einhverju útlendu tímariti. Og þetta gerðist síðast
fimmtudaginn 4. marz - siðasla fundinn, sem hann sótti.
Gott dæmi um álit almennings á Pétri Jónssyni og starfi lians
er það, að eftir að Sjúkrasamlag Akureyrar tók lil starfa og lækna-
val var fvrirskipað, fékk hann mjög fljótt hina leyfilegu hámarks-
tölu samlagsfélaga og mun hal'a haldið henni óslitið til dauða-
dags. Og kunnugt er mér um, að eftir dvöl hans á Sauðárkróki
ríkti almennur áhugi á því vestra, að hann settist þar að.
Kynni mín af Pétri Jónssyni eru orðin alllöng, eða frá árinu
1923. Ég lcenndi þá augnsjúkdómafræði við læknadeild Háskóla
íslands, og var Pétur einn af nemendum minum. Eins og fleiri
hinar smærri sérgreinar læknisfræðinnar var augnsjúkdóma-
fræðin i fremur litlum inetum hjá læknastúdentum — sama var
sagan á mínum stúdentsárum —, og ekki laust við, að siegið
væri slöku við liana, jafnvel af ötulum lærisveinum, hvað þá
hinum. Það, sem fyrsl vakti athygli mína á Pétri Jónssyni, var
það, að hann var sá eini nemanda minna, sem virtist hafa nokkurn
áhuga á þessari fræðigrein, og hjá honum kom maður ekki að
tómum kofanum. Er liann kom til Akureyrar (ég var þá fluttur
þangað fyrir tæpu ári), sagði ég honum í gamni, að ef honum
farnaðist vel á Akureyri, væri það að þakka lofsamlegum um-
mælum mínum um hann.
1 daglegri umgengni var Pétur Jónsson einn af skemmlilegri
mönnum, sem ég hef kynnzt. Fastur var hann á skoðunum sinum,
sem margar voru óvenjulegar og að því er mér virtisl ærið