Læknablaðið - 01.12.1973, Qupperneq 37

LÆKNABLAÐIÐ
247
FRÁ EYÐUBLAÐANEFND L.í.
Á fundi í stjórn og meðstjórn Lækna-
félags Reykjavíkur, 8. fefor. 1972, var sam-
þykkt eftirfarandi ályktun: „Stefna ber að
því að komið verði á sameiginlegu sjúkra-
skrárformi til notkunar fyrir alla lækna,
starfandi utan sjúkrahúsa, og í öðru lagi
að samræmd verði sjúkraskrárform allra
sjúkrahúsa í landinu.“
Fundurinn fól stjórn L.R. að skipa nefnd
eða nefndir lækna til þess að hrinda þessu
máli í framkvæmd. f ályktuninni var fyrst
og fremst taliað um sjúkraskrár, en í raun-
inni var verkefni nefndarinnar að sam-
ræma eftir því sem hægt væri, allar teg-
undir eyðublaða og skýrsluforma, sem
læknar nota bæði innan og utan sjúkra-
húsa, en eins og kunnugt er, hafa formin
verið hvert með sínu móti innan sama
sjúkrahúss og fjöldi afbrigða jafnvel far-
ið eftir því, hve deildir spítalans voru
margar.
f nefndina voru skipaðir Guðmundur
Árnason, Gunnlaugur Snædal og Stefán
Bogason.
Nefndin tók til starfa fljótlega eftir að
hún var skipuð. Fyrsta verkefni hennar
var að safna að sér eyðublöðum læknis-
fræðilegs eðlis hvaðanæva af landinu og
fengum við yfirleitt send flest eyðublöð í
fjórriti.
Evðublöð bárust nefndinni frá Akranesi,
Akurevri, Borgarsnítalanum. Blönduósi,
Egilssthðum, Fæðíngarheimili Fevkjavík-
ur. Hafnarfirði, Heilsuverndarstöð Revkja-
víkur, Húsavík. Hvammstanga. ísafirði,
Keflavik, Kleppssnítalanum, Landakoti,
f.andsnítalanum, Norðfirði, Patreksfirði,
Revkialundi, Sifflufirði. Stvkkishólmi,
Sanðárkróki, Tryggingast.ofnun ríkisins,
Vestmannaevjum og Vífilsstöðum.
Auk bess heúrr nefndin fenffið evðublöð
vmiss konar. sem til voru á skrjfstufu
T æknafélags fslands, sem og eyðublöð alls
konar, sem starfandi læknar hafa haft und-
ir höndum.
Þá hefur nefndin aflað sér fjölda er-
lendra eyðublaða læknisfræðilegs eðlis,
einkanlega þeirra, sem notuð eru í Sví-
þjóð-
Er allur þessi eyðublaðafjöldi hafði bor-
ist nefndarmönnum hraus þeim næstum
hugur við að reyna að koma skipulagi á
þessi mál. Eyðublöðin skiptu þúsundum og
voru af nær jafn mörgum stærðum.
Sum eyðublaðanna, sem notuð voru í
sama tilgangi, voru af um 30 mismunandi
gerðum og stærðum.
Lá ljóst fyrir að stefna bæri að því
•—• að fækka eyðublöðunum, þannig að
helst væru ekki nema 1-2 eyðublöð til
sams konar nota;
— að staðl'a eyðublöðin, þannig að þau
væru aðallega af 2 stærðum (nefndar-
mönnum kom saman um að hafa blöð-
in sem flest af stærðunum A4 og A5L);
— að gera eyðublöðin þannig úr garði að
þau yrðu a. m. k. sum hver í samriti,
til þess að minnka skriffinnskuna;
— að samræma gerð flestra eyðublaða
þannig, að viss hluti eyðublaðsins væri
alveg samræmdur, einkanlega sá hluti
(höfuðið), sem ætlaður er fyrir
stimpiláritunarvélar.
Töldu nefndarmenn að með þessu móti
yrði
— prentunarkostnaður minni;
— mikil vinnuhagræðing og mun minni
tilkostnaður við að fylla út eyðublöðin
(talið er að kostnaður við að skrá á
eyðublöðin sé yfirleitt þrítugfaldur
prentunarkostnaður);
—• úrvinnsla öll úr þeim upplýsingum,
sem á eyð"blöðunumi stæði, yrði mikl-
um mun fljótlegri, auk þess sem ýmiss
konar hagræði annað og öryggi yrði
við að samræma þau;