Læknablaðið - 01.08.1974, Qupperneq 11

LÆKNABLAÐIÐ
113
vinstri og hægri. Hægra ljósop var örlítið
;stærra en hið vinstra. Hún kom eðlilega
fyrir og gaf góðar upplýsingar. Hemo-
globin mældist 90%, sökk 6 mm og í
mænuvökva voru 14 frumur, globulin 0
og albumin minna en 1:10. Augnbotna-
skoðun var eðlileg, röntgenmyndir af höf-
uðkúpu sýndu osteoma í hnakkabeini.
Loftencephalografia mistókst.
Síðar á árinu lá hún á Landakoti, en
ekkert nýtt kom í ljós við rannsókn þar.
Við útskrift var sagt, að ætlunin væri að
senda hana á Ríkisspítalann í Kaup-
mannahöfn, og fór hún til Danmerkur
1950 eða 1951, en ekki finnast upplýsing-
ar um hana í skjölum Ríkisspítalans þau
ár. Hún mun hafa verið á heilsuhæli í
Kaupmannahöfn um eins árs skeið, en
þegar hún kom á Borgarspítalann 1973
var hún mjög minnislítil og mundi
ógjörla, hvar hún dvaldi í Kaupmanna-
höfn. Eftir að hún kom heim 1952 hætti
hún að taka lyf við flogum, enda bar ekk-
ert á þeim þar til 1955, að hún fékk eitt
flcg. Síðan var hún einkennalaus þar til
vorið 1973, en þá fékk hún nokkur flog,
sem komu snemma á morgnana þegar hún
var nývöknuð. í júní 1973 leitaði hún
læknis vegna floga, en var ekki sett á lyf
fyrr en í júlí, er hún var sett á Fenemal.
Hún var lögð inn á Borgarspítalann í
ágúst vegna stöðugra floga, sem ekki
tókst að stöðva með stórum skömmtum
af Fenemali og Diazepam.
Við komu á Borgarspítalann var hún
með góðan litarhátt og andaði eðlilega.
Vöðvaspenna var þó aukin og við skoðun
fékk hún krampa (grand mal). Henni var
því strax gefið Fenytoin 150 mg auk syk-
urupplausnar í æð. Hún fékk fljótlega
meðvitun, svaraði ávarpi, en var þvöglu-
mælt. Hún var ekki áttuð á stað eða
stund. Hún var sköllótt eftir geisla við
geitum í bernsku. Það fannst 3 cm harður
hnútur aftan við vinstra eyra, sem fastur
var við höfuðkúpu. Augnbotnar voru
eðlilegir og ljósop jöfn með eðlilegri
svörun við ljósi. Sinaviðbrögð voru auk-
in og Babinski jákvæður báðum megin.
Skoðun var annars eðlileg.
Næstu daga var konan ákaflega sljó og
ekki áttuð á stað né stund, en fjórum dög-
Mynd 6. — Seinni sjúklingur: Æxlið mæld-
ist aðeins 0.7 cm í þvermál og var skrælt út
úr kirtlinum. Það var dökkbrúnt að Iit eins
og fyrra æxlið.
um síðar var hún sæmilega áttuð, en
kvartaði um svima og mikið máttleysi.
Þessi einkenni voru verst seinni hluta
dags rétt fyrir kvöldverð. Hún var hress-
ari á morgnana, en ákaflega minnislítil.
Fastandi blóðsykur fjóra morgna mældist
30 mg%, 37 mg%, 30 mg% og 41 mg%.
Þegar blóðsykur mældist 41 mg% var
serum insulin 17 mikrog/ml.17 Röntgen-
mynd af höfuðkúpu sýndi osteoma í
hnakkabeini. Heilaskann var eðlilegt.
Heilalínurit sýndi hratt „aktivitet", sem
talið var stafa af Fenytoini, en engin stað-
bundin fyrirbrigði eða einkenni um floga-
veiki sáust. Aðrar rannsóknir reyndust
eðlilegar.
Vegna gruns um insulinæxli í brisi var
gerð æðamynd (coeliac angiografia), sem
var í fyrstu talin sýna óeðlilegar æðar í
brishöfði, en við nánari athugun kom í
ljós aukin upphleðsla á örlitlu svæði í
bristaglinu (mynd 5).
Aðgerð var gerð 6. september 1973.
Brisið var losað og þuklað vandlega. Blá-
bersstór hnútur fannst í kirtiltaglinu, sem
hulinn var eðlilegum brisvef bæði að
framan og aftan. Hnúturinn var þéttari
átöku en brisið í kring og var skrældur
út úr kirtlinum eftir að sprett hafði verið
á vefinn yfir honum. Bristaglið var síðan
einnig numið brott. Hnúturinn var dökk-
brúnn á lit, nær hnöttóttur (mynd6).
Vefjarannsókn staðfesti, að um insulin-