Læknablaðið - 15.03.1991, Blaðsíða 26

108
LÆKNABLAÐIÐ
Vífilsstöðum sem er framhaldsdeild fyrir
áfengissjúklinga. Auk hefðbundinna
vinnubragða geðlæknisfræðinnar á þessu sviði,
kynnti hún sér aðferðir og stefnu SAA og
ennfremur fór hún í nokkrar ferðir til lengri
og skemmri námsdvala á viðurkenndum
stofnunum í Bandaríkjunum til þess að afla sér
aukinnar þekkingar á þessu sviði. Hún kynnti
sér sögu AA-samtakanna, hugmyndafræði
þeirra, markmið og leiðir og nýtti sér í starfi
sínu.
Úrsúla lét hér ekki staðar numið.
Geðlæknisfræðin vakti óskiptan áhuga hennar,
og hún afréð brátt að segja endanlega skilið
við hina fyrri sérgrein sína. Hún vann ötullega
að því að afla sér haldgóðrar menntunar á
þessum nýja vettvangi og tók það verkefni
engum vettlingatökum, fremur en annað. En
mannlegi þátturinn, sambandið við sjúklinginn
og þjálfunin í samtalsmeðferð var henni án
efa efst í huga, og eins og áður segir meðferð
alkóhólista og síðast en ekki síst aðstandenda
þeirra.
Sérfræðiréttindi í geðlækningum hlaut Úrsúla
á síðasta ári. Sérfræðiritgerð hennar fjallaði
um mat á þunglyndi og birtist í Nordisk
Psykiatrisk Tidsskrift. í suntar opnaði Úrsúla
lækningastofu í húsnæði Apóteks Vesturbæjar
við Hagamel, ásamt nteð starfi sínu á
göngudeild geðdeildar Landspítalans. Hún stóð
því á merkum vegamótum á ferli sínum um
þessar mundir.
Úrsúla festi hér traustar rætur. Islenskur
nkisborgari varð hún 1986. Lífsviðhorf hennar
einkenndist af virðingu fyrir umhverfi og
gróðri og ást á fegurð náttúrunnar. Dýravinur
var hún góður. Útivist og ferðalög um landið
og óbyggðir þess og síðast en ekki síst
hestamennska voru hennar líf og yndi. Þrjá
góða hesta átti hún sjálf. Til þess að kynnast
landinu sem best sótti hún námskeið fyrir
leiðsögumenn og fékk réttindi sent slíkur.
Úrsúla var listelsk, las mikið, fylgdist vel
með öllu sem hér var að gerast, ekki síst í
tónlist, myndlist og leiklist. Agætt skyn bar
hún á andleg verðmæti og nauðsyn þess að
öllum þessunt þáttum tilverunnar væri sýnd
ræktarsemi. Mjög áhugasöm var hún um
félagsmál lækna og ekki síst stöðu kvenna í
starfinu. Úrsúla var vinaföst og böm löðuðust
að henni. Um hvað sárast að binda við fráfall
Úrsúlu á líklega ungur systursonur hennar,
Mick, en hann dvaldi hér hjá henni um skeið
á hverju sumri og var samband þeirra tveggja
náið og gott.
Líf og störf Úrsúlu einkenndust af reglusemi,
snyrtimennsku og trúmennsku við allt sem
hún tók að sér. Gestrisni hennar var við
brugðið. Hún hafði skýrar og ákveðnar
skoðanir, gekk hiklaust og skipulega að verki,
var einbeitt og krefjandi, en ætíð meir við
sjálfa sig en aðra, baráttuglöð og föst fyrir,
harðsnúin og rökfim fyrir hönd sannfæringar
sinnar. Réttlætiskennd hennar, hreinskilni
og græskuleysi voru aldrei neinum vafa
undirorpin. Hún stóð fyrir sínu og fór ekki
í felur. Af næmleika fyrir kjama málsins
og einarðleik sem henni var laginn, var hún
skarpskyggn á sýndarmennsku og moðreyk
hálfkáks og stefnuleysis.
Úrsúla hafði, eins og áður segir, nýlega náð
merkum áfanga er hún veiktist skyndilega af
illkynja sjúkdómi. Hún varðist af harðvítugleik
meðan stætt var, en hneig í valinn langt
um aldur fram, aðeins 44 ára. Þunnskipuð
sveit íslenskra geðlækna hefur misst vaskan
liðsmann úr röðum sínum.
Fyrir hönd Geðlæknafélags Islands og
starfsfólks geðdeildar Landspítalans votta
ég Úrsúlu þökk fyrir eftirminnileg kynni og
samstarf, minningu hennar og hugsjónum
virðingu og hollustu, og móður hennar og
öðrum ástvinum samúð.
Magnús Skúlason