Læknablaðið - 15.03.1991, Blaðsíða 44

122
LÆKNABLAÐIÐ
þær örfáum árum eftir að þeim er lýst í
fagtímaritum. Slíkar aðgerðir voru fátíðar
á Norðurlöndum á þeim tfma. Vafalítið er,
að Bjöm greindi gláku fyrstur lækna hér á
landi. Héraðslæknar greindu ekki sjúkdóminn.
Mun hann fljótt hafa séð hvílíkur skaðvaldur
þessi sjúkdómur er og langtíðasta orsök
blindu. Greining hægfara gláku um síðustu
aldamót var torveld og lítt mögulegt að
þekkja sjúkdóminn fyrr en hann var það langt
genginn að skemmd var komin í augun. Aður
en augnþrýstingsmælir kom til sögunnar var
ekki með vissu hægt að greina gláku fyrr
Jónína Magnúsdóttir, Ásláksstööum,
Vatnsleysuströnd, f. 1889. Lýtaaögerö
(sköpulagsaögerö) á vinstra, efra augnaloki, gerö
4. október 1902. (Sjá lýsingu aö framan.) Myndir
teknar 11.05.1971. (Ljósm.: G.Bj.)
en sýnileg skemmd var komin í sjóntaug
og sjónsviðspróf voru enn ekki nákvæm.
Augnþrýstingur var metinn með áþreifingu,
sem er mjög ónákvæm greiningaraðferð,
einkum þó á byrjunarstigi sjúkdómsins.
Þegar Bjöm hefur störf er þekking manna
á gláku skammt á veg komin og er hann
samtímamaður margra þeirra lækna er
drýgstan skerf lögðu til frumrannsókna á
þessum torræða sjúkdómaflokki.
Glákugreiningar Bjöms virðast áreiðalegar,
því hann greinir frá öllum helstu