Fréttatíminn - 15.10.2010, Blaðsíða 25

Ég gat ekki annað
merkt af framkomu
þess lögreglumanns
sem stjórnaði að-
gerðum og hélt efri
hluta líkama míns
föstum, en að honum
þættu þessar aðfarir
ekki slæmar; þvert
á móti get ég ekki
varist þeirri hugsun
að hann hafi notið
þess að beygja mig í
duftið.
Ljósmynd/Hari
Fer vart út úr húsi
„Þetta sú hrikalegasta reynsla sem
ég hef gengið í gegnum og er þó ekki
fædd með silfurskeið í munni nema síð-
ur sé. Ég hef svo sannarlega þurft að
hafa fyrir lífinu. En eftir þessar hræði-
legu aðfarir er ég ekki söm mann-
eskja. Þetta mun fylgja mér alla ævi
og ég held að það líði vart svo dagur að
þetta mál komi ekki upp í huga minn,“
segir hún og bætir við að líf hennar nú
sé alfarið markað af þessari skelfilegu
lífsreynslu.
Ég fer vart út úr húsi og allt sem ég
þarf að gera reynist mér erfitt. Venju-
bundnar athafnir á heimilinu, sem
ég leysti af hendi án þess að hugleiða
hvort ég þyrfti eða langaði til þess, vefj-
ast fyrir mér núna. Bara það að lyfta símtóli
og tala við einhvern sem ég á erindi við, reyn-
ist mér heilmikið átak. Heimilisstörfum á ég
erfitt með að sinna; ekki aðeins vegna líkam-
legra verkja, heldur finn ég fyrir andlegri
þurrð, á erfitt með að koma mér að verki og
finn ávallt fyrir verkkvíða ef ég hugsa til ein-
hvers sem ég verð að framkvæma. Ég er ein-
hvern veginn lifandi dauð eftir þetta atvik,“
segir hún og úr augum hennar má lesa tóm.
Það fer ekki á milli mála að mörg tárin hafa
runnið úr dökkum augum Maríu.
María situr þó ekki auðum höndum
alla daga. Hún safnar steinum, smáum og
stórum, og í þessu fallega safni má sjá marga
fágæta steina. Hún minnist þess dags þegar
hún ákvað að safna steinum og reyna með
því að verða sér úti um fé til að geta höfðað
einkamál.
„Ég heyrði útvarpsfréttir og það var verið
að tala um ferðamenn sem kæmu til Íslands.
Þá skaut þeirri hugmynd upp í kollinum á
mér að það væri eitthvað sem ég gæti gert.
Síðan hef ég náð að slaka á með steinunum,
flokka þá eftir lögun og tegundum, setja í
poka og prófað að selja ferðamönnum. Það
hefur gengið vel en ég get ekki sagt að ég sé
í raun byrjuð, heldur var aðeins um tilraun
að ræða til að fá viðbrögð. Ég ætla að nota
veturinn í að undirbúa þetta og vera klár með
steinana mína næsta sumar,“ segir hún bros-
andi og smágert, fallegt andlit hennar lýsist
upp þegar hún handfjatlar steinana sína.
Bergljót Davíðsdóttir
ritstjorn@frettatiminn.is
„Stundum hef ég gefið honum
kjaftshögg fyrirvaralaust, já,
án þess að átta mig á því. Mér
svíður það því allra síst langar
mig að beita manninn minn
ofbeldi eða vera honum reið.“
viðtal 25 Helgin 15.-17. október 2010