Innsýn - 01.04.1976, Blaðsíða 8

8
HVERS VEGNA?
framh.
LÚSIFER
BOÐAR T/L
FUNDAR
Eftir aö Lúsífer haföi ákveöiö sig,
byrjaði hann aö vinna úr áformum sínum
af mikilli elju. Hann hætti aö sitja viö
hásæti Guös en eyddi öllum tíma sínum
meöal englanna. Hann var mjög gætinn
aö láta þá ekki vita hvaö hann raunveru-
lega hafði í huga, því aö þá heföu þeir
ekki hlustað á hann. En smám saman
fann hann út hverjir mundu veröa líkleg-
ir fylgifiskar hans.
Fljótlega ákvaö hann tíma til alvarlegri
átaka. Við skulum ímynda okkur aö vió
getum fylgst meö honum þar sem hann
er við skipulagsstörf í felustað sínum.
Þaö var mikill alvörusvipur á andliti
hans. Hann virtist vera að telja eitthvaö.
Hann taldi og taldi og því meira sem
hann taldi, því ánægöari varö hann. Allt í
einu stökk hann á fætur og skellti hnef-
anum í lófann.
"Þetta er hárrétt," hrópaöi hann sigri-
hrósandi. “Þaö eru nógu margir meö
mér svo aö ég get farið úr felum." Og
illskulegt bros breiddist yfir andlit hans.
Hann bauð til ráöstefnu bestu vini
sína á meðal englanna.
"Ég vil að þiö sendiö út sendiboða til
þess að kalla saman alla englana til
sérstaks fundar. Segiö þeim aö þetta sé
áríðandi. Ég vil að þeir séu allir viö-
staddir."
“Já, herra." Englarnir beygöu sig í
lotningu. “Eigum viö að gefa þeim á-
stæðu fyrirfundinum?"
"Þeir munu komast aö raun um þaö í
tíma," sagöi hann meö lævísu brosi.
Þegar hinn ákveöni tími kom, hröðuöu
allir englarnir sér á fundarstaöinn. And-
rúmsloftið var þrungiö hvísli og
samræðum.
“Veist þú hvers vegna Lúsífer boöaöi
okkur á þennan fund?"
"Nei, ég hef ekkert heyrt. Hefur þú
heyrt nokkuð?"
“Nei, ég hef ekkert heyrt heldur. En
ég var aö hugsa hvort hann ætlaði aö
skipuleggja sérstaka söngskrá til heið-
urs Guöi Syninum. Mér finnst tími til
kominn aö viö skipuleggjum sérstakan
fund til heiðurs Honum sem skapaöi
okkur."
"Já, ég er þér hjartanlega sammála.
Ég get ímyndaö mér aö Lúsífer sé að
skipuleggja eitthvað óvenjulegt og viöa-
mikiö. Þú veist aö þaö tekur góöan tíma
aö skipuleggja öll smáatriði slíks fund-
ar.“
“Þaö er rétt. Sjáöu, Lúsífer er aö taka
til máls.“
Hinn mikli fjöldi steinþagnaöi, er Lúsí-
fer baö alla viöstadda um hljóö. Hve
tígulegur var hann ekki á að líta. Allir
englarnir dáöu hann. Þeir báru virðingu
fyrir þekkingu hans og traust fyrir leið-
sögn hans. Hann var sannarlega elsk-
aður og virtur leiötogi.
En þegar hann byrjaði mál sitt, var
málflutningur hans ekki sá aö veita virö-
ingu Guði Syninum, eins og englarnir
höföu búist viö. Umræðuefni hans var
hann sjálfur.
Hann sagöi hve hryggur hann var er
hann uppgötvaði aö Guö virtist vera
ósanngjarn gagnvart þeim og aö Guö
drægi taum Sonarins og vanrækti engl-