Innsýn - 01.04.1976, Blaðsíða 13

13
FULLER: Bob, margar prédikanir þínar
fjalla um sambandið á milli rokktónlistar
og kristilegs lífernis. Mér skilst að þú
sjáir beint samband á milli rokktónlistar
og Djöfulsins. Erþetta rétt?
LARSON: Já, þaö er margt varðandi
rokkið sem veldur mér áhyggjum. í
fyrsta lagi, þá er það boðskapurinn sem
einkennir allt rokk, t.d. kynferðislegt
frjálsræði, eiturlyfjaáróður, kynferðisleg
afbökun og guðlast.
í öðru lagi þá hef ég áhyggjur vegna
þeirrar staðreyndar að skemmtikraftar
nútímans eru aðalmótendur menningar
okkar. Unga fólkið lítur upp til þeirra og
hermir eftir líferni þeirra svo að þetta
fólk sem boðar kynferðislegt frjálsræði,
frjálsræöi í eiturlyfjanotkun, og eru á
móti flestu því sem er einhvers virði,
hefur kröftug áhrif á hugsanagang unga
fólksins.
Þegar við svo horfum framhjá boð-
skapnum og boðendunum þá komumst
við að þeirri niðurstöðu að hið ákafa
rokk er í rauninni fólgið í því að kaffæra
sjálfan sig í tónum. Það hefur slík áhrif á
líkamann að táningarnir virðast ekki að-
eins komast í vímuástand, heldur viröast
þeir heilaþvegnir af boðskap söngsins.
Ákaft rokk er reynsla sem felst í líkam-
legri kaffæringu ítónum.
Þegar táningar eru virkilega þátttak-
endur í rokki, hlusta þeir annað hvort á
það á tónleikum eða með heyrnartækj-
um eða í einhverjum þeim kringumstæð-
um þar sem það kemur til þeirra af
fullum krafti. Ef það er flutt á tónleikum
er mjög sennilegt að það komi með
15000 til 30000 vatta krafti. Á tónleikum
þar sem þú hlustar á rokk, ertu í raun-
inni ekki að hlusta á það. Eftir skamma
stund verður heyrnin óvirk og í stað
þess finnur þú tónlistina líkamlega. Hún
bókstaflega nuddar líkama þinn. Það
geta síðan liðið tvær eða þrjár klukku-
stundir áður en heyrn þín verður aftur
eðlileg, en á meðan þú ert þar heyrir þú
ekki í höfði þínu, heldur heyrir þú með
líkama þínum. Með öðrum orðum rokkið
hefur bókstafleg hljóðáhrif á líkama þinn
líkt og þegar tíu tonna vörubíll kremur
höfuðkúpu manns. Hlustandinn er kaf-
færður í rokktónlist, og það útskýrir það
fyrirbæri, að fólk er fáanlegt til að gera
næstum því hvað sem er, þegar það
gefur sig algjörlega á vald rokktónlistar.
FULLER: Það er augljóst að tónlist snýst
um tvö atriði hér, í fyrsta lagi texta, og í
öðru lagi flutningsþáttinn sjálfan. Þú
hefur fjallað um fluttninginn sem slátt
eða takt sem hefur lostafullt andrúms-
loft. Nú skulum við um stund fjalla um
textana. Um hvað fjalla textarnir?
LARSON: Flestir þeir sem fullorðnir eru
hafa ekki hlustað, og jafnvel þótt þeir
hafi hlustað þá mundu þeir ekki fyllilega
skilja efnið vegna þess að það er á
erlendu tungumáli. Það tekur tíma að
læra það sem verið er að segja. En unga
fólkið í dag skilur hið erlenda tungumál
rokksins Það skilurþað mjög, mjög vel.
Þegar þú kemur að textum sem fjalla
um kynferðislegt frjálsræöi, þá ertónlist-
in í dag yfirfull af slíkum.En þaö sem
veldur mér jafnvel ennþá meiri áhyggj-
um eru þeir textar, sem boða notkun
eiturlyfja.
Helsta tilhneigingin í tónlistarheim-
inum í dag er kölluð Gay Rock Music.
Árið 1973 kom út metsöluplata sem
nefndist “Walk on the Wild Side“, þar
sagði: "Holly came from F—L—A,
hitchhiked along the way, shaved his
legs, he became a she and said, Hey,
babe, why don 't you walk on the wild
side? “ Plötuumslagið sýndi mynd af
skemmtikraftinum, Lou Reed, þar sem
hann var íklæddur sokkabuxum og