Innsýn - 01.04.1976, Qupperneq 25

21
áður en þeir birtust. En þegar við snúum okkur að’ berglögum sem eru eldri en
Cambrian í leit að undanförum þessara steingerfinga, er þá hvergi að finna.“
Staðreynd 3 kemur fram í síðustu tilvitnun. Staðreynd 4 kom fram í annarri
tilvitnuninni.
í dýraríkinu eru tvö ákaflega stór bil, nefnilega bilið milli hryggleysingja og
hryggdýra og bilið milli sjávardýra (vatnsdýra) og landdýra. Ef þróun hefði átt
sér stað, hefði breyting frá hryggleysingjum upp í hryggdýr tekið langan tíma.
Sú meinta þróun hefði sannarlega átt að skilja eftir sig mörg og greinileg
ummerki. Staðreyndin er hins vegar sú að engir steingerfingar sem fallið gætu
þar á milli hafa nokkurn tíma fundist. Einn af fylgjendum þróunarkenningar-
innar hefur þetta að segja: „í jarðlögum frá Silurian og Devonian tímabilunum
er að finna mikið magn af hryggdýrum af ýmsum gerðum. Augljóst er að þau
hafa átt sér langa þróunarsögu. En um þá þróunarsögu vitum við að mestu
leyti ekkert.“
Síðarnefnda bilið er stærra að því leyti að líffærin sem taka inn ildi (súrefni)
úr umhverfinu eru svo ólík. Önnur nauðsynleg breyting, ef um þróun hefði
verið að ræða, er frá uggum í fætur. Þetta er einmitt það sem þróunarmenn
staðhæfa að átt hafi sér stað. En að finna steingerfinga sem styðji þá
staðhæfingu er allmiklu erfiðara en að setja fram sjálfa staðhæfinguna. Um
tíma höfðu þróunarkenningarmenn úrskurðað að viss fisktegund, coelachant,
sem hafði fundist sem steingerfingur, væri byrjunarstigið á þróuninni frá
fiskum til landdýra. Álitið var að þessi umrædda þróun hafi tekið milljónir ára.
En þessi skoðun þagnaði allt í einu þegar þessi fisktegund fannst sprelllif-
andi og við góða heilsu við Madagaskar árið 1958. Eftir þennan fund var margt
ritað, meðal annars þetta: „Þessi fiskur hefur haldið formi sínu og byggingu í
hundruð milljónir ára. Hér er sannarlega einn af stærstu leyndardómum
þróunarkenningarinnar.“
Er nema eðlilegt að hlutimir verði að leyndardómum, þegar gert er ráð fyrir
að þróun hafi átt sér stað en staðreyndir í náttúrunni benda eindregið til hins
gagnstæða?
En það eru ýmsar spurningar sem koma upp í hugann þessu varðandi. Til
dæmis: Af hverju er það meiri leyndardómur að þessi sérstaka fisktegund hefur
haldið formi sínu og lögun heldur en allar þær dýrategundir sem samkvæmt
þróunarkenningunni eiga að vera ákveðin skref í þróunarstiganum?
í næsta þætti verður litið inn í fræðigrein sem á síðustu áratugum hefur
vaxið og eflst og er nú meðal þeirra vísindagreina sem árlega leggja fram
stærsta skerf til skilnings okkar á okkur sjálfum og þeirri veröld sem við erum
hluti af.