Kjarninn - 26.09.2013, Side 80

02/04 kjarninn almannatengsl
S
tjórnmálamenn eru stanslaust í kastljósi fjölmiðla
og hvert orð sem þeir segja er krufið til mergjar.
Leikarar geta horfið á milli þess sem þeir kynna
ný verk í fjölmiðlum, atvinnumenn í íþróttum geta
verið í kastljósi fjölmiðla án þess að segja orð og
rithöfundar eru dæmdir eftir því sem þeir skrifa frekar en
því sem þeir segja. Stjórnmálamenn búa hins vegar ekki við
þann lúxus; þeir eru margir með myndavélar og hljóðnema
í andlitinu alla daga og því er gríðarlega mikilvægt fyrir
stjórnmálamenn sem vilja ná árangri að vera með samskipti
við fjölmiðla á hreinu.
En samskipti við fjölmiðla eru ákveðin list. Stjórnmála-
maður sem er með frasana á hreinu og nýtur sín fyrir
framan myndavélarnar er líklegri til að fá mikla og jákvæða
umfjöllun, sérstaklega í kosningabaráttu, en sá sem er
stífur og líður augljóslega illa í sviðsljósi fjölmiðla. En á
sama tíma þarf ekki nema eina vandræðalega frammistöðu
í sjónvarpi til að fylgið hrynji af frambjóðendum. Flestir
stjórnmálamenn kjósa því að eiga í stöðugum (og eins
miklum og mögulegt er) samskiptum við fjölmiðla enda má
segja að þeir séu lífæð stjórnmálamannsins.
Ólíkar nálganir
Það er áhugavert að bera saman ólíka nálgun bandaríska
þingmannsins John McCain gagnvart fjölmiðlum þegar hann
sóttist eftir tilnefningu repúblikana til forseta embættisins
árið 2000 annars vegar og árið 2008 hins vegar. Árið 2000
veitti hann fjölmiðlum áður óþekktan aðgang að sér í
kosninga rútunni, the Straight Talk Express. Fjölmiðlamenn
ferðuðust með McCain í rútunni á milli funda og höfðu nán-
ast óheftan aðgang að honum. Hann hlaut ekki náð flokks-
manna í það skiptið, enda að keppa við George W. Bush og
flokksmaskínu repúblikana.
Árið 2008 sóttist hann aftur eftir tilnefningu til forseta-
embættisins en veitti fjölmiðlum í fyrstu ekki sama aðgang
að sér og í fyrra skiptið. Umfjöllun fjölmiðla um McCain í
þessum tveimur kosningabaráttum var mjög ólík. Árið 2000
AlmAnnAtengsl
Grétar Sveinn
Theodórsson