Kjarninn - 17.04.2014, Blaðsíða 61

01/04 KjaftÆði
S
agt er að þegar fólk ferðast mikið eitt kynnist það
sjálfu sér. Niðurstaða: Það eina sem ég hugsa um
er hvar og hvað ég ætla að borða næst.“ Elsku litli
unginn minn besti, litla systir mín, var ekki búin
að búa lengi í Berlín þegar hún setti inn þennan
status. Ég tengi. Í seinni tíð plana ég ferðalög í kringum mat
– fyrst finn ég matsölustaðinn og svo það sem er í kring til að
gera. Ferðafélagar taka þessu misvel í byrjun, en þegar upp
er staðið eru allir þakklátir og tala um matinn sem hápunkta
ferðarinnar. Fjölbreytnin maður! Þegar ég ferðast ein borða
ég fjórum til fimm sinnum á dag (bara litla rétti (samt ekki))
til að besta ferðina. Samkvæmt einhverri reglugerð er víst
takmarkað hversu margir veitingastaðir mega standa við t.d.
Laugaveginn. Mikið er það leiðinlegt. Það er hins vegar engin
takmörkun á bissnessum á borð við lundabangsabúðirnar
sem virðast halda íslenskum efnahag uppi.
Mér finnst jafnskemmtilegt að fara á listasöfn og að fara
Það vantar spýtur
og það vantar smjör
Margrét Erla Maack skrifar af mikilli ástríðu um mat.
KjaftÆði
margrét Erla maack
sirkuslistamaður og danskennari
kjarninn 17. apríl 2014