Sagnir - 01.04.1984, Blaðsíða 61

FJÖRULALLAR í VESTURBÆ
ins. (Frá Hlíðarhúsum til
Bjarmalands, bls. 76-77)
Grjótaþorpið taldist vera nokk-
urs konar landamærahérað. Hér á
því ekki við skilgreiningin um
skiptingu bæjarins austan og
vestan lækjar. Einnig verður að
hafa í huga að á þeim tíma sem hér
er miðað við var byggð sunnan
Túngötu niður að Miðbæ mjög
strjál.
Tjarnargatan taldist alls ekki til
Vesturbæjar. Hana byggðu
snemma embættis- og mennta-
menn og stúlkur í þeirri götu
léku sér hclst ekki í fjörunni. Það
er varla við fjarlægðina frá sjó að
sakast, en kannski má sjá hér eitt
dærni um hversu leikir barna mót-
ast afuppeldi, umhverfi ogjafnvel
atvinnu foreldra.
Krakkar af þessum slóðum léku
sér ekki við Vesturbæinga og Ásta
Björnsdóttir segir að oft hafi
stelpurnar þaðan fussað og grett
sig yfir slorlykt sem þeim fannst
Heimildir
Ágúst Jósefsson, Minningar og
svipmyndirúrReykjavík, Rvík
1959
Árni Thorsteinsson, Harpa minn-
inganna, Ingólfur Kristjánsson
skráði, Rvík 1955
Ásta Björnsdóttir (f. 1911) Selja-
vegi 17. Viðtal höfundar við
hana 23. mars 1984.
Eufemia Waage, Lifað og leikið,
Rvík 1940
Guðrún Geirsdóttir, „Faðir minn
~ Geir Zoéga“, Faðir minn,
Rvík 1950 (bls. 348-53, um
einkenna hana og aðra Vesturbæj-
arkrakka.
Ný viðhorf
Það eru breyttir tímar. Þar sem
fjaran er enn óskemmd af uppfyll-
ingum má búast við að mengun
sé hættuleg fólki. Það er þess
vegna ekki hægt að ganga með
stuttfót sinn niður í fjörur okkar
Reykvíkinga og leiða hann í allan
sannleika um krossfiska og marg-
lit ígulker.
Hendrik Ottósson skrifaði árið
1948:
Jafnöldrum mínum og eldri
finnst nærri ótrúlegt, að nú
skuli alast hér upp í Reykjavík
kynslóð eftir kynslóð, sem
hvorki kann að róa né fara með
segl. Slíkir hefðu verið álitnir
fávitar eða lakari á uppvaxtar-
árum mínum. (Frá Hlíðarhús-
um til Bjarmalands, bls. 61)
En það eru rnörg ár síóan. Nú
uppvöxt og leiki)
Hendrik Ottósson, Frá Hlíðar-
húsum til Bjarmalands. 2. útg.
[Hf.] 1979 (bls. 7-10, 35-82, um
Vesturbæinn, skemmtanir, leiki
og leikstaði)
Hendrik Ottósson, Gvendur Jóns
— prakkarasögur úr V esturbæn-
um, 2. útg. [Hf.] 1981 (leikirog
daglegt amstur)
Klemens Jónsson, „Ýmis atriðiúr
lífinu í Reykjavík fyrir 40
árum“ Skírnir 1913 (um þöngla-
stríð)
Magnús Runólfsson, Togarasaga
Magnúsar Runólfssonar, Guð-
hefur verið stofnaður Siglinga-
klúbbur og sægarpar miklir sigla
skútum um Nauthólsvíkina þvera
og endilanga. Hvaða toll af
launum foreldranna sú kunnátta
tekur er mér ekki ljóst, en það
þætti örugglega frágangssök ef
sjómenn við uppskipun í höfninni
lánuðu 5-6 ára pollum bátinn sinn
á milli bryggja.
jón Friðriksson skráði, Rvík
1983
Sveinn Björnsson, Endurminn-
ingar, Rvík 1957
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson, Við
sem byggðum þessa borg II. bindi,
Rvík ‘ 1957 (bls. 121-128,
bernskuár og leikir í Vesturbæ,
207-209 um fjöruleiki)
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson, í
Straumkastinu, Rvík 1963 bls.
190-91 (um fjöruleiki).
Þórbergur Þórðarson, „Lifnaðar-
hættir í Reykjavík á síðara
helmingi 19. aldar“ Frásagnir,
Rvík 1977
SAGNIR 59