Sagnir - 01.04.1984, Síða 135

EFNISFLOKKUN SAGNA 1.-5. ÁRGANGS
thy Thompson fjallar um áhrif
kvenna og pólitíska baráttu í þess-
ari hreyfingu.
Hallgerður Gísladóttir, Kvetma-
söguhópur íHáskóla íslands, bls. 27.
Hallgerður gerir stuttlega grein
fyrir starfi áhugahóps kvenna um
kvennasögu en hópurinn beitti sér
ma. fyrir því að boðið yrði upp á
sérstakt námskeið í kvennasögu í
Háskóla íslands.
Hallgerður Gísladóttir, Ráðstefna
í Skálholti um miðaldakonur, bls.
34-36. Hallgerður segir frá ráð-
stefnu sem haldin var í Skálholti
sumarið 1981 og bar heitið
„Breytingar á kjörum kvenna á
miðöldum“. Á ráðstefnunni báru
saman bækur sínar ýmsir fræði-
menn frá Norðurlöndum.
Kristín Ástgeirsdóttir, „Sú póli-
tíska synd“. Um kvennaframboð
fyrr og nú, bls. 37-46. Kristín
fjallar ma. um kvennalistann í
Reykjavík 1908 og orsakir
kvennaframboðsins 1982. Reynir
hún að leiða rök að því að þetta
séu mjög ólík fyrirbæri þótt
formið sé hið sama.
Sigríður Th. Erlendsdóttir
(viðtal), Mikið verk óunnið. Sig-
ríður svarar spurningum Sagna,
bls. 56-57. Þar segir hún ma. frá
reynslu sinni af norrænu samstarfi
um kvennasögu og skýrir í stuttu
máli frá því helsta sem hún hefur
orðið áskynja í kvennasögurann-
sóknum sínum.
Sigríður Sigurðardóttir, Höfðu
konur hörn á brjósti 1700-1900? bls.
28-33. Frá 17. öld að minnsta
kosti og fram á þá tuttugustu tíðk-
aðist það á íslandi að konur hefðu
ekki börn sín á brjósti nema í
uauð. í grein sinni fjallar Sigríður
um þennan aflagða sið og leitar
rua. svara við því hvers vegna
börn voru ekki höfð á brjósti og
hvað þau hafi fengið í stað móður-
mjólkurinnar.
Listfræði - listasaga (þema),
2. árg. 1981
Eggert Þór Bernharðsson,
Kjarval 1918-1923. Viðtökur fólks
og viðbrögð meistarans, bls. 72-
87. Meginviðfangsefni þessarar
greinar er að reyna að varpa örlitlu
ljósi á þær viðtökur sem Jóhannes
Kjarval hlaut meðal almennings
og listagagnrýnenda á árunum
1918-1923. Auk þess er drepið á
viðbrögð Kjarvals við þeim við-
tökum.
Frá hinum minnstu teskeiðum, bls.
60-62. í greininni er ma. haldið
fram þeirri skoðun að þörf á list-
fræðslu handa almenningi hafi
aukist, almenn listfræðsla yrði til
að efla mjög og þroska skynjun
einstaklingsins og afstöðu til
umhverfis síns.
Listasafn Háskóla íslands, bls. 66-
68. í þessari grein er ma. skýrt frá
tilganginum með stofnun Lista-
safns Háskólans árið 1980 en
safnið er að stofni til vegleg lista-
verkagjöf hjónanna Ingibjargar
Guðmundsdóttur og Sverris Sig-
urðssonar.
Um listfrœðslu í Háskóla íslands,
bls. 63-65. Hér eru ræddar hug-
myndir sem fram hafa komið um
að auka hlut listasögukennslu í
Háskóla íslands, jafnvel á þann
hátt að listfræði yrði gerð að sjálf-
stæðri aukagrein til BA-náms
innan heimspekideildar.
Þórunn Valdimarsdóttir, Nokkur
orð um sjón og sögu, bls. 69-71.
Þórunn veltir fyrir sér spurning-
unni um það, að hve miklu leyti
söguleg innlifun sé sjónræn og
segir ma. að myndefni auðgi vitn-
eskju okkar um fortíðina og sé
beinlínis nauðsynlegt til að gefa
veruleik fyrri alda raunverulegan
svip í huga mannsins.
Reykjavík og Itafið (þema), 5.
árg. 1984.
Inngangur bls. 4-6. Hér er Reykja-
vík lýst sem útgerðarbæ, sagt er
frá þróun útgerðar og vexti bæjar-
ins samfara aukinni tækni. Þá er
og lýst mikilvægi fiskverkunar í
atvinnulífi Reykjavíkinga. Ein-
stök rtigerðarefni þemans eru
tengd þeim meginlínum sem hér
eru dregnar.
Agnes Siggerður Arnórsdóttir,
Var hyskið í þurrabúðunum bjargar-
laust með öllu? Viðhorf til tómt-
húsmanna í Reykjavík á fyrri
hluta 19. aldar. bls. 7-13 Megn
andstaða var gegn tómthús-
mönnum á 19. öld, samt fjölgaði
þeim í Reykjavík. Agnes lýsir
þeim viðhorfum sem fram komu
gegn stéttinni og reynir jafnframt
að skýra af hverju tómthús-
mönnum fjölgaði.
Árni Zophoníasson og Sumarliði
ísleifsson, Síld er svikultfé bls. 76-
87. Síld hefur löngum verið
mikilvæg fyrir efnahag íslend-
inga, en lítt hefur verið á hana
treystandi. Sagt er frá tveimur
greinum af meiði síldarævintýra,
bræðsluskipinu Hæringi og síld-
arverksmiðjunni Faxa sem starf-
rækt voru í Reykjavík í lok
fimmta áratugarins.
Auður G. Magnúsdóttir, Fjöru-
lallar í Vesturbœ, um líf og leiki í
ljöru, bls. 55-59. Lífog starfbarna
í Vesturbæ á fyrsta fjórðungi
aldarinnar gert að rannsóknarefni.
Bjarni Guðmarsson, Tómthús-
menn í bæjarpólitíkinni, bls. 15-20.
Greint er frá baráttu reykvískra
tómthúsmanna fyrir auknum rétti
í bæjarmálum frá miðri 19. öld og
fram um 1880, er þeir náðu meiri
hluta í bæjarstjórn Reykjavíkur.
Eiríkur K. Björnsson og Helgi
Kristjánsson, Halaveðrið og heimili
SAGNIR 133