Nýtt Helgafell - 01.11.1957, Blaðsíða 6

100
NÝTT HELGAFELL
augu af þeim ljóma, sem stafað hef-
ur af þessum sigri vísindanna, en
öðrum hefur þótt sem við þennan
atburð lengdist enn sá skuggi, sem
sívaxandi vald og tækni í höndum
fávísra manna varpar yfir líf mann-
kynsins.
ÞAÐ ER táknrænt um vandamál
vorra tíma, að vísindamenn hins
kommúnistiska einræðis skuli hafa
orðið fyrstir til að ná þessum hjalla.
Hvergi eru skýrari en í ríki Rússa
andstæður mikillar tækni og verald-
legs valds annars vegar og ófrelsis,
fátæktar og kúgunar hins vegar.
Blóðug undirokun Ungverja fyrir ári
síðan, gervihnettir á lofti í ár eru ekki
óskyld fyrirbæri, heldur tvær rökrétt-
ar afleiðingar sama kerfis.
í hinni merkilegu bók sinni hefur
Milovan Djilas lýst því, hvernig al-
ræði hinnar kommúnistisku yfirstétt-
ar geri Rússum kleift að einbeita öll-
um mætti ríkisins að þeim markmið-
um, sem valdhöfunum þykir mestu
máli skipta til að efla vald sitt og veg-
semd. Allt annað verður að víkja, og
kjör almennings eru aðeins bætt að
því marki, sem nauðsynlegt er til að
forðast uppreisnir eins og í Ung-
verjalandi og til þess að tryggja
valdhöfunum þægt og starfhæft
vinnuafl. Þannig hefur arðránið, sjálf
erfðasyndin í trúarkerfi Marxismans,
þróazt í skjóli hins kommúnistiska
skipulags.
Enda þótt flestar greinar andlegs
lífs í Rússlandi séu í fjötrum einræðis
og kennisetninga, er augljóst, að
tæknivísindum eru gefin þar hin
ákjósanlegustu vaxtarskilyrði vegna
mikilvægis þeirra í valdabaráttunni.
Engan skyldi undra, þótt framfarir
Rússa í þessum greinum verði svo
örar, að vestrænar þjóðir þurfi að
hafa sig allar við til að dragast ekki
aftur úr.
YFIR ÞEIRRI kynslóð, sem nú
byggir þennan fagra heim, vofir ógn
hinna nýju vopna, sem hugvit og
vísindi hafa lagt mönnum í hendur.
Um allar álfur veraldar bíða flug-
vélaflotar stórveldanna búnir að
varpa banvænum birgðum sínum af
vetnissprengjum yfir blómlegustu
byggðir heimsins, og brátt má bú-
ast við, að eldflaugarnar, enn þá
ægilegri vopn, leysi flugvélarnar af
hólmi. Ein ákvörðun fárra manna
getur orðið til þess, að milljónaborg-
ir verði lagðar í rústir á nokkrum
klukkustundum.
Þannig heldur kapphlaupið áfram
linnulaust, þrátt fyrir sívaxandi
áhættu. Ekkert er til sparað að beizla
reginöfl náttúrunnar í þágu hernað-
ar og eyðileggingar. Þau öfl, sem
stjórna gerðum mannanna, eru þó
enn óbeizluð og torráðin, en að lok-
um verða það þau, sem úrslitum
ráða. Er nokkur von til þess, að fram-
farir mannkynsins í andlegum og
félagslegum efnum, í réttlæti og um-
burðarlyndi, hafi við þeirri öru þró-
un, sem á sér stað í tækni og hern-
aði? Tekst mönnum að læra að búa
saman sáttir að kalla, áður en jörðin
springur í hendi þeirra, eða eins og