Nýtt Helgafell - 01.11.1957, Blaðsíða 10

104
HELGAFELL
Hverfur dul't í mold
en til himna sál?
eða skal rotnun
öllu glata?
Ekki veit ég;
en einhver dul
veldur mér óhug
og angri sáru,
þegar dauðum er búin
döpur einvera.
Garcia Lorca.
Heim fór grafari
með haka um öxl,
tautaði stef
tanna á inilli.
Iíneig nótt niður
og náköld þögn;
en er húm dimmdi,
í hug mér kom:
Drottinn! hve döpur
er dauðra vist!
TATARALJÓÐ
Dauðinn
kemur og fer
á kránni.
Það líða svartir hestar
og skuggalegt fólk
um djúpa vegu
gítarsins.
Hljómaði klukka
hátt úr turni,
kaldri járntungu
kvaddi að lokum.
Frændur og vinir
framhjá gengu
síðasta sinn
í sorgarklæðum.
Djúpt í afkima
í dimmri þró
hinzta athvarf
hakar opnuðu;
lögð var hún niður,
en luktist múr;
kvöddu grátendur
og gengu á braut. Fedenco
Þegar grúfir nótt
á gráum vetri
og í rokbyljum
rjáfur stynja,
eða regnflog
á rúðúm gnauðar,
man ég í einrúmi
þá ungu mey.
Það angar af seltu
og af kvennablóði
úr æstum ilmföngum
sjávarsíðunnar.
Þar ymur regnið
eilífum söng
og kalt næðir
norðangjóstur.
Þar er rakur steinn
rekkja hennar;
kennir hún ekki
kulda í beinum?
Dauðinn
kemur og fer,
hann fer og kemur,
dauðinn
á kránni.