Morgunblaðið - 09.11.2011, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 2011
✝ Sigríður MarínEinarsdóttir
fæddist á Brekku,
Ingjaldssandi, 4.
október 1921. Hún
andaðist á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 27. október
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Einar Guð-
mundsson, útvegs-
bóndi, f. 30.
september 1892, d. 16. júlí 1966,
og Rósamunda Guðný Jóns-
dóttir, ljósmóðir, f. 12. nóv-
ember 1894, d. 12. mars 1984.
Þau bjuggu að Bakka, Dýra-
firði. Systkini Sigríðar: Jónína
Halldóra, f. 4. maí 1924, Rósa, f.
21. ágúst 1927, Jón Guðmundur,
f. 27. júní 1931, d. 17. ágúst
1931, Sveinfríður Ragna, f. 5.
nóvember 1933. Uppeldisbróðir:
Halldór Matthías Sigurðsson, f.
25. september 1917, d. 5. ágúst
1990.
24. desember 1944 giftist hún
Ólafi Friðriki Gunnlaugssyni,
bankamanni, f. 23. júní 1921, d.
30. október 1986. Börn þeirra:
inmaður hennar er Ólafur Ingi
Stígsson, f. 16. desember 1975.
Börn þeirra eru: Stígur Annel,
f. 7. október 2001, Mikael
Guðni, f. 19. febrúar 2003, Re-
bekka Myrra, f. 12. október
2009. 2) Guðlaug Ólafsdóttir, f.
31. mars 1950. Barnsfaðir: Ísak
Jóhann Ólafsson, f. 18. febrúar
1950. Sonur þeirra: Ólafur Rún-
ar Ísaksson, f. 23. janúar 1973.
Eiginkona hans er Eva Huld
Valsdóttir, f. 9. september 1975.
Börn þeirra eru: Guðlaug Ósk,
f. 8. október 1999, Ásdís Anna,
f. 14. nóvember 2003, Lilja Rós,
f. 16. ágúst 2009. 3) Fóst-
ursonur: Pétur Ólafur Ein-
arsson, f. 7. desember 1964.
Sambýliskona: Regína Vil-
hjálmsdóttir, f. 25. nóvember
1965. Þau slitu samvistum. Son-
ur þeirra: Benedikt Axel Pét-
ursson, f. 10. janúar 1986.
Barnsmóðir: Sandra Sturludótt-
ir, f. 19. maí 1963. Dóttir þeirra
er Heba, f. 9. október 1987.
Barnsfaðir: Atli Rafn Viðarsson,
f. 1. júní 1981. Börn þeirra:
Christian Blær, f. 11. júlí 2006,
Emilý Björt, f. 11. júlí 2006.
Eiginkona Péturs er Anna Bier-
ing Moritzdóttir, f. 11. mars
1964. Börn þeirra eru: Anna
Margrét, f. 22. apríl 1994, Sara
Björk, f. 12. desember 1996.
Útför Sigríðar fór fram í
kyrrþey 4. nóvember 2011.
1) Einar Guðni
Ólafsson, f. 11. maí
1945. Sambýlis-
kona: Matthildur
Kristjana Jóns-
dóttir, f. 2. janúar
1946. Þau slitu
samvistum. Sonur
þeirra er: Pétur
Ólafur Einarsson,
f. 7. desember
1964. Eiginkona
Einars var Krist-
björg Stella Þorsteinsdóttir.
Þau skildu. Börn þeirra eru: a)
Þóra Sigfríður, f. 17. september
1971. Barnsfaðir: Bergur Garð-
arsson, f. 22. febrúar 1960. Son-
ur þeirra: Einar Örn, f. 18. jan-
úar 1989. Eiginmaður Þóru er
Smári Viðar Grétarsson, f. 3.
desember 1968. Sonur þeirra:
Hinrik Atli, f. 5. ágúst 1995. b)
María Sunna, f. 5. júlí 1975. Eig-
inmaður hennar er Smári
Waage, f. 22. nóvember 1975.
Börn þeirra eru: Daníel, f. 17.
nóvember 1994, Katrín Ósk, f.
18. nóvember 1999, Davíð Emil,
f. 30. maí 2007. c) Sigríður
Lára, f. 20. júní 1978. Eig-
„Ammasí er dáin.“ Þetta til-
kynnti ég dætrum okkar fimmtu-
dagsmorguninn 27. október sl.
Þær hafa alltaf kallað langömmu
sína þessu nafni, Ammasí, til að-
greiningar frá hinum langömm-
unum og vegna þess að hún sagði
svo oft: „Komið nú til amma sín“
og þær héldu lengi að hún héti
það.
Ég kynntist Sigríði mjög fljót-
lega eftir að ég kynntist mann-
inum mínum, barnabarni hennar.
Ég sá strax að mikil og sterk
tengsl voru á milli þeirra, enda
hefur hann eytt miklum og góð-
um tíma hjá og með ömmu sinni,
frá barnæsku og til dauðadags
hennar. Í grunnskóla var hann
mikið hjá ömmu sinni eftir skóla
og þar var vel tekið á móti öllum
vinum sem vildu koma með. Í
seinni tíð skrapp hann oft í há-
degismat til ömmu sinnar og oft-
ar en ekki var það kjöt í karrý,
sérstaklega fyrir hann.
Hún tók mjög vel á móti mér
og mjög fljótlega fór ég að upp-
lifa hana sem „auka ömmu“.
Þegar ég hugsa til baka, koma
upp í hugann yndislegir tímar
sem við eyddum saman, hjá
henni, hún hjá okkur eða hjá
Gullý, dóttur hennar, tengda-
móður minni. Þær voru alltaf
mjög nánar og eyddu miklum
tíma saman.
Stelpunum okkar fannst alltaf
gott og gaman að koma til öm-
musí og sérstaklega fannst þeim
gaman að skoða allar spiladós-
irnar sem ammasí átti og leyfði
þeim að skoða og leika sér að.
Eins var oft hægt að finna háls-
men og skartgripi sem hún leyfði
þeim að skreyta sig með og leika
sér með að vild. Hún var líka
dugleg að kenna þeim að spila á
spil og spilaði oft við þær.
Við áttum mörg góð sumur
með Sigríði í sumarbústað í Sel-
vík, þar sem hún naut sín, með
fjölskyldunni. Við kíktum yfir-
leitt á Gullfoss og Geysi í leiðinni
og oft skruppum við í dýragarð-
inn Slakka, það fannst öllum kyn-
slóðunum skemmtilegt.
Fyrir stuttu náði Sigríður að
fagna níræðisafmæli sínu. Það
var frábær dagur, hún var svo fín
og hress og fékk marga góða
gesti. Yndislegt að hafa getað
eytt þeim degi með henni.
Stelpurnar okkar þekkja ekki
jól öðruvísi en með „ömmusí“; öll
aðfangadagskvöld frá fæðingu
þeirra hafa þær mæðgur Sigríð-
ur og Gullý verið með okkur, al-
veg yndisleg kvöld. Oft þegar
þær voru að halda heim á jóla-
nótt sagði Sigríður: „Takk fyrir
að nenna að hafa mig“ en ég
reyndi alltaf að segja henni sem
satt var, að það vorum við sem
ættum að þakka fyrir að fá að
hafa hana hjá okkur. Jólin verða
ekki söm í ár.
Þegar stelpurnar okkar fengu
fréttirnar voru þær að sjálfsögðu
sorgmæddar en miðjudóttirin
sagði: „nú er ammasí glöð, er
ekki lengur veik og nú er hún
örugglega að dansa við manninn
sinn“. Þetta finnst mér yndisleg
sýn og brosi alltaf þegar ég sé
þau Sigríði og Ólaf fyrir mér,
dansandi saman á himnum.
Nóttina sem Sigríður dó,
vöknuðu allar þrjár stelpurnar,
sem er mjög óvanalegt og ég trúi
því algjörlega, að langamma
þeirra hafi verið að líta við og
kveðja þær.
Sigríður sagði svo oft þegar
við kvöddumst: „Guð blessi þig“
og því finnst mér við hæfi að
kveðja hana með sömu orðum.
Guð blessi þig ammasí.
Eva Huld.
Sigríður Marín
Einarsdóttir
✝ María ÓlöfSteingríms-
dóttir fæddist í
Reykjavík 1. októ-
ber 1928. Hún varð
bráðkvödd á heim-
ili sínu, hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni, 18. október
2011. Faðir hennar
var Steingrímur
Stefánsson fæddur
á Hofsstöðum í
Gufudalshr., A-Barð. 5. maí
1895, d. 4. september 1973.
Móðir hennar var Þuríður Jóna
Bryndís Eggertsdóttir, fædd á
Flateyri í Mosvallahr., V-Ís. 1.
ágúst 1899, d. 23. maí 1995.
Þau bjuggu lengst af í Reykja-
vík. Alsystkini Maríu eru sex og
af þeim sjö systkinum lifir
Ragnar Steingrímsson systur
sína, en María var yngst þeirra
systkina sem ólust upp saman.
vík. Svavar og María giftust 30.
ágúst 1947 en skildu 1966. Börn
þeirra eru 1) Bryndís Svavars-
dóttir, f. 1946, d. 2007, banka-
starfsmaður í Reykjavík, 2)
Hjördís Guðrún Svavarsdóttir,
f. 1949, húsmóðir í Reykjavík,
3) Hörður Svavarsson, f. 1960,
skólastjóri, býr í Hafnarfirði, 4)
Gunnar Svavarsson, f. 1962,
verkfræðingur, býr í Hafn-
arfirði. Barnabörnin eru 10 og
barnabarnabörnin 14.
María var fædd og uppalin í
Reykjavík og gekk í Miðbæj-
arskólann og lauk hefðbundnu
barnaskólanámi. Lengst af
æsku bjó María í Þingholtunum
en síðar í Vesturbænum í
Reykjavík, þá lengi vel á Sund-
laugavegi þegar sá hluti borg-
arinnar var í uppbyggingu.
Hlíðarnar tóku þá við og María
bjó lengst af í Bogahlíð 12 en
svo í Maríubakka í Neðra-
Breiðholti á annan áratug. Síð-
ustu árin bjó hún þrjú ár í
Furugerði 1 og svo frá febrúar
2009 á Hjúkrunarheimilinu Sól-
túni.
Útför Maríu hefur farið
fram.
Þau eru Gunnar
Steingrímsson, f.
1921, d. 2000,
Hulda Steingríms-
dóttir Færseth, f.
1922, d. 2010, Stef-
án Steingrímsson,
f. 1924, d. 1972,
Ragnar Biering
Steingrímsson, f.
1926, Edda Stein-
grímsdóttir, f.
1927, d. 1977, og
Hjördís Kristófersdóttir, f.
1929, d. 1998. Samfeðra þeim
systkinum er Ólafía Margrét
Bjarnadóttir, f. 1918, d. 1977.
Fyrrverandi eiginmaður
Maríu var Svavar Gests, f.
1926, d. 1996. Fósturforeldrar
Svavars voru Svanlaugur Hjört-
ur Elíasson og Jónína Guðrún
Jónsdóttir. Svavar var hljóm-
listar- og útvarpsmaður og
hljómplötuútgefandi í Reykja-
Nú er hún amma Mæja búin að
kveðja. Það var enginn aðdrag-
andi og það kom okkur á óvart
þegar kallið kom. Hinsvegar hafa
síðustu árin verið erfið og margt
breyst frá því að amma var
Reykjavíkurstúlka fyrir miðja
síðustu öld í Þingholtunum og
Vesturbænum. Við erum þrjú
systkinin í Hafnarfirði sem lang-
ar að fá að þakka ömmu fyrir allt
það sem hún færði gott inn í líf
fjölskyldunnar. Við kynntumst
henni misvel, en Tinna sem er
elst okkar á flestar minningarnar
úr heimsóknum í Maríubakkann.
Allt svo fínt og strokið, öllu vel
stillt upp og alltaf að taka til eftir
sig ef draslað var út. Það var eins
og innanhúsarkitekt hefði raðað
upp hlutunum í stofunni, svo vel
var að verki staðið.
Síðustu árin, þegar amma bjó í
Furugerði og Sóltúni, voru öðru-
vísi en hin. Starfsþrekið og hug-
urinn hafðitekið miklum breyt-
ingum. Það var þó alltaf stutt í
brosið og glettnina. Á himnum
bíða þín góðir vinir, systkini og
dóttir. Minningar um gleðistund-
ir tekur enginn frá okkur. Hvíl í
friði.
Tinna, Ásgeir Jóhannes og
Ólöf Rún Gunnarsbörn.
Fallin er frá kær frænka og
vinkona okkar systra, María
Steingrímsdóttir. Snemma
myndaðist vinskapur út frá
skyldleika þar sem við systur og
María erum systkinabörn. Þessi
vinátta átti eftir að haldast alla
tíð. María sem alltaf var kölluð,
Maja frænka, kom á sumrin
norður í Stafn ásamt börnum sín-
um og í þeim ferðum styrktust
tengsl innan okkar fjölskyldna og
hennar, með vináttu barna okkar
og barnabarna. Einkennandi fyr-
ir Maju frænku var glaðlyndi,
gjafmildi og gestrisni. Í fé-
lagsskap með Maju var alltaf
gleði og hlátur hennar var ómet-
anlegur. Þær voru góðar og ófáar
stundirnar í eldhúsinu í Stafni.
Hún hafði glaðlega nærveru og
minnumst við hennar og geym-
um. Í sjóði minninganna geymum
við meðal annars ferðir okkar
systra og Maju frænku vestur í
Gufudalssveit, fæðingarsveit for-
eldra okkar. Í Langadal við Ísa-
fjarðardjúp að legstað ömmu
okkar og afa og til Flateyjar á
Breiðafirði, þar sem við áttum
góðar stundir með frændfólki
okkar. Við kveðjum Maju frænku
með söknuði og þakklæti fyrir
allar stundirnar sem við áttum
saman.
Biðjum börnum hennar,
Hjöddu, Herði, Gunna og fjöl-
skyldum þeirra guðsblessunar.
Bjartra lokka bylgjutraf,
breiðist yfir sæinn.
Sólin er að hníga í haf,
hinsta sumardaginn.
(Ólafur Stefánsson)
María, Ólöf, Ingibjörg,
Ásgerður og Guðrún
Helgadætur.
Um miðja síðustu öld kom ég
inn í fjölskyldu Hjartar Elíasson-
ar og Guðrúnar Kristjánsdóttur.
Þau voru foreldrar Svavars Gests
og Gyðu Erlingsdóttur konu
minnar. Þá kynntist ég Maríu
Steingrímsdóttur, konu Svavars,
sem við kveðjum hinstu kveðju í
dag.
Það er margs að minnast frá
þessum árum. Mikil gróska var í
tónlistinni, einkum jazz og dæg-
urlagatónlist, þar sem Svavar var
mikil driffjöður og hvatamaður.
María tók mikinn þátt í þessum
áhugamálum manns síns. Þegar
erlendir tónlistarmenn komu til
landsins á vegum FÍH var hún í
hlutverki gestgjafans og leysti
það hlutverk vel af hendi. Eins og
nærri má geta fylgdi þessu mikill
gestagangur og erill. Þá fór mik-
ill tími í útgáfu Jazzblaðsins sem
Svavar gaf út um árabil. Það kom
einmitt í hennar hlut að annast
stóran hlut í því starfi sem blaða-
útgáfu fylgir, samhliða barna-
uppeldi og heimilisstörfum.
Eftir um það bil tuttugu ára
hjónaband skildi leiðir þeirra
Svavars og var það henni mikið
áfall. Ég þakka svilkonu minni
góð kynni á liðnum árum og votta
um leið börnum hennar, barna-
börnum og aðstandendum öllum
mína dýpstu samúð. Blessuð sé
minning hennar.
Veri hún að eilífu Guði falin.
Aðalsteinn Dalmann
Októsson.
María
Steingrímsdóttir
Með hækkandi
sól og vor í lofti
birtist sumarið mér með tilheyr-
andi tilhlökkun og gleði þegar ég
var barn í sveitinni heima. En
það var annað sem einnig var
fastur liður þegar leið að sumri,
það var þegar Hólmsteinn
frændi birtist einn daginn ríð-
andi með hestana sína. Hann var
alltaf kátur og hress og hafði
nógan tíma fyrir krakkana í
sveitinni. Það var sem ævintýri í
mínum huga að hann legði af
stað einn daginn ríðandi með alla
hestana sína og ferðaðist þannig
hvert sem hann vildi fara. Tím-
inn leið og alltaf kom Hólmsteinn
í sveitina á sumrin, en eftir því
sem árin liðu fór hann að koma
seinna og stoppaði styttra. Við
Hólmsteinn áttum saman marg-
ar og dýrmætar stundir. Gátum
setið og spjallað saman þrátt fyr-
ir að við værum ekki alltaf sam-
mála um það sem við vorum að
ræða, enda stóðum við bæði fast
á okkar skoðunum. Hólmsteinn
hafði sérstaka ánægju af því að
umgangast hross, fara í hesta-
ferðir og vera úti í náttúrunni,
það var hans líf og yndi. Einnig
hafði hann gaman af því að leið-
beina okkur krökkunum varð-
andi hestamennsku og umgengni
við hrossin. Ég er ekki mikil
hestamanneskja og því hafa okk-
ar samverustundir yfirleitt ekki
snúist um hross.
Hólmsteinn kenndi mér margt
sem hefur gagnast mér vel, eitt
af því er pönnukökubakstur.
Þannig var að ég hafði gaman af
því að baka og elda strax sem
barn og unglingur og var oft að
myndast við að baka eitthvað.
Hólmsteinn hafði gaman af
þessu og talaði mikið um mynd-
arskapinn í eldhúsinu hjá ráðs-
konunni, en það var það sem
hann kallaði mig gjarnan. Eitt
skiptið datt mér í hug að baka
pönnukökur og byrjaði að mynd-
ast við það, eitthvað gekk þetta
brösulega hjá mér þannig að
pönnukökurnar lentu í ruslinu
hver af annarri. Hólmsteinn sat
við eldhúsborðið og fylgdist með
hrossunum út um gluggann en
var greinilega að fylgjast með
ráðskonunni í leiðinni. Svo kom
hann til mín og spurði mig hvort
ég vildi að hann sýndi mér
hvernig honum fyndist best að
gera þetta. Ég vildi endilega sjá
það og þetta gekk svona ljóm-
andi vel hjá honum. Eftir þetta
hef ég notað hans tækni við
Hólmsteinn
Valdimarsson
✝ HólmsteinnValdimarsson
fæddist 18. janúar
1923. Hann lést á
sjúkrahúsinu á
Akranesi 17. októ-
ber 2011.
Útförin hefur
farið fram í kyrr-
þey.
pönnukökubakstur
og tekist bara vel
til.
Hólmsteinn var
ekki bara laginn við
hross heldur hafði
hann einnig gott lag
á börnum og börn
voru yfirleitt mjög
hænd að honum.
Hann notaði sömu
aðferð við börnin og
hrossin, fór varlega
að þeim og gaf þeim góðan tíma.
Svo þegar börnin voru orðin
örugg þá fór hann að glensa og
grína í þeim. Eitt af því sem
örugglega flest börn sem kynnt-
ust Hólmsteini kannast við er að
hann spurði gjarnan hvort það
væri ekki örugglega búið að
marka þau. Svo tók hann í eyrun
á okkur og þóttist vera að kanna
á okkur markið.
Hólmsteinn hafði það að
markmiði að reyna að hafa gam-
an af lífinu og vildi aldrei láta
hafa neitt fyrir sér, bara syngja
og hlæja og njóta þess að vera til.
Elsku vinur, mig langar að
þakka fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman og
hversu góður vinur þú reyndist
bæði mér og börnunum mínum.
Þyrey Hlífarsdóttir
(ráðskonan).
Með þessu ljóði langar okkur
að kveðja góðan vin sem reyndist
okkur alltaf vel.
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti,
þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Ég heyri álengdar hófadyninn,
ég horfi langt á eftir þér.
Og bjart er alltaf um besta vininn
og blítt er nafn hans á vörum mér.
Þó líði dagar og líði nætur,
má lengi rekja gömul spor.
Þó kuldinn næði um daladætur,
þá dreymir allar um sól og vor.
(Davíð Stefánsson)
Vertu sæll, vinur, og þakka
þér fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman.
Daði og Hörður.
Elsku Hólmsteinn, takk fyrir
að vera alltaf svona góður og
skemmtilegur við okkur.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Ég fel í sérhvert sinn
sál og líkama minn
í vald og vinskap þinn,
vernd og skjól þar ég finn.
(Hallgrímur Pétursson)
Kveðja
Eva Rún og Hlífar Óli.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR ODDSSON
menntaskólakennari,
Hjallalandi 1,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans fimmtudaginn
3. nóvember.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
10. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð dr. phil.
Jóns Jóhannessonar prófessors, bankareikningur:
137-05-68106, kt. 571292-3199 eða í síma 525 4000.
Dóra Ingvadóttir,
Guðrún Pálína Ólafsdóttir, Per Matts Henje,
Helga Guðrún Ólafsdóttir, Jón Freyr Magnússon,
Anna Kristín Pétursdóttir, Hjörtur Þór Grjetarsson
og barnabörn.