Morgunblaðið - 23.12.2011, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. DESEMBER 2011
Minningargrein-
ar um Karl Brynj-
ólfsson eftir Sigurð Sigurðarson og
Pál Hannesson sem birtar voru 21.
desember runnu saman að hluta
vegna mistaka við vinnslu. Eru
þær birtar hér aftur um leið og höf-
undar og hlutaðeigandi eru beðnir
velvirðingar á mistökunum.
Mig langar til að minnast vinar
míns með nokkrum fátæklegum
orðum. Mín fyrstu kynni af Kalla
og Kiddu voru þegar Björn Rúnar
sonur minn og Rósa voru að stinga
saman nefjum fyrir allmörgum ár-
um. Strax í upphafi var samgangur
ekki mikill en með árunum þróaðist
milli okkar hjóna góður vinskapur
og traust vinátta. Við fráfall Kiddu
var söknuður Kalla mikill og hafði
hann oft um það orð við mig. Kalli
var maður dálítið af gamla skólan-
um, hafði sínar ákveðnu skoðanir á
mönnum og málefnum en var sann-
gjarn til orðs og æðis. Ég held að
Kalli sé maður sem hægt er að
minnast fyrir mikinn dugnað og
hvatvísi í öllu sem hann tók sér fyr-
ir hendur. Hann var laginn maður
til allra verka, þegar hann byggði
húsið sitt á Háabarði 10 byggði
hann það nánast einn með eigin
hendi, hlóð, steypti og múraði.
Kalli var hagur á tré, smíðaði
glugga og fleira í bílskúrnum sín-
um fyrir vini og vandamenn.
Þegar maður kom upp á Háa-
barð, sem var oft, var Kalli nær
alltaf í bílskúrnum eitthvað að
dunda, smíða sveitabæi, kirkjur og
líkan að sínu eigin húsi. Núna síð-
ast í haust smíðaði hann sér nýtt
gróðurhús á nokkrum dögum á
grunni þess gamla. Allt sem hann
tók sér fyrir hendur var gert á met-
hraða, hann var snöggur að öllu
sem var undir hverju sinni.
Kalli var vinmargur, það sást
Karl Brynjólfsson
✝ Karl Brynjólfs-son fæddist í
Hafnarfirði 28.
mars 1926. Hann
lést á heimili sínu
11. desember 2011.
Útför Karls fór
fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 21.
desember 2011.
best á því hvað marg-
ir komu til hans í
heimsókn, og alltaf
var til heitt á könn-
unni og boðið upp á
nýbakaðar pönnu-
kökur með rjóma, „á
heimsmælikvarða“, já
pönnukökurnar hans
Kalla löðuðu að og
eru búnar að renna
ljúft ofan í margan
gestinn.
Margar eru ferðirnar sem ég hef
farið gegnum árin til að fá smá og
stór viðvik í söginni hans og hefl-
inum og vart hef ég verið kominn
heim með spýturnar er hann hefur
hringt og spurt hvort ekki passaði
það sem verið var að hefla, svona
var umhyggjan hjá honum í minn
garð.
Kalli kom líka oft við hjá mér í
skúrnum í Holtsbúðinni í morgun-
spjall eftir að hafa haft viðkomu á
bekknum niðri í Firði, en þar koma
eldri og heldri menn bæjarins á
morgnana í spjall um lífsins gagn
og nauðsynjar.
Eins og Kalla var von og vísa
kvaddi hann okkur að sínum hætti.
Nú fækkar ferðum á Háabarðið,
minningin stendur eftir um góðan
vin.
Hvíl í friði, tryggi vinur.
Innileg samúð til ykkar allra sem
standið honum næst.
Páll Hannesson.
Síminn hringir, á línunni er
Sverrir Gunnarsson, einn kaffi-
félaganna í Firði. Hann segir:
„Fallinn er hann Fjögurra manna
maki.“ Hann Kalli okkar, Kalli
Brynka, sem Gaflarar kalla svo.
Kalli byrjaði ungur til sjós. Sigldi
á gömlu síðutogurunum stríðsárin
hættulegu. Lönduðu í Hull,
Grimsby og Fleetwood. Það var
ekki nema fyrir fullhuga að stunda
þær siglingar. Svo hófust siglingar
á Þýskaland eftir stríðið og var þar
hið mesta hörmungarstand. Kalli
var á Óla Garða, Marsinum og fleiri
togurum. Þrátt fyrir allt var oft líf
og fjör úti í Hamborg. Og Kalli gat
sungið: „Manstu kvöldin okkar úti í
Hamborg?“ Enda þá ungur strákur
og fjörmikill.
Þá hann hætti á togurunum fór
hann meðal annars að vinna í Tré-
smiðju Reykdals og varð góður
smiður, þótt ekkert tæki hann
prófið. Síðar vann Kalli í Álverinu
í Straumsvík. Trillu átti hann
lengi, enda sterkt í honum saltið.
Kalli var ljúfmenni, greiðvikinn og
gamansamur. Víkingur til vinnu,
en ekki útrásarvíkingur!
Við sátum saman, félagarnir, á
morgnum við hringborðin í Firði,
þó ekki með brynjur og sverð sem
riddarar hringborðsins hjá Arth-
uri konungi. Við vorum að skylm-
ast með andans brandi í góðsemi!
Stundum var Kalli að segja okkur
sögur frá gamalli tíð og margt sem
við ekki vissum. Þá sagði Kalli
gjarnan: „Þið vitið ekkert, þetta
unga fólk!“
Kalli hefir nú hlýtt kallinu, enda
ekki til áfrýjunar. Hann ætlaði að
fara að koma sér í skoðun, en Guð
varð á undan og tók til sín sinn
elskaða son. Kalli var sem sagt á
sérsamningi.
En þá við félagarnir verðum
allir munum við hylla Kalla, kátan
og reifan sem jafnan við hring-
borðin: „Austan við sól og suður af
mána, sýður á keipum himinlind.“
Við kveðjum kæran félaga með
virðingu.
Fyrir hönd kaffifélaganna í
Firði,
Sigurður Sigurðarson.
Karl Brynjólfsson og kona hans
Kristín Kristjánsdóttir voru vinir
okkar hjóna (Önnu og Sveins) allt
frá því um miðja síðustu öld og
vorum við tíðir gestir á heimili
hvors annars.
Kalli, sem við kveðjum í dag,
var ræðinn og rómfastur maður
og sagði vel frá sínum sjóferðum
svo eftir var tekið og notaði réttu
orðin þegar það átti við. Hann var
dugnaðarforkur og byggði sjálfur
að mestu einbýlishús þeirra hjóna,
Háabarð 10 í Hafnarfirði, þar sem
þau bjuggu allan sinn búskap, en
Kidda, eins og hún var ávallt köll-
uð, lést fyrir nokkum árum. Þegar
við Kalli vorum tveir einir eftir
héldum við engu að síður okkar
góðu vináttu við.
Nú kveð ég Kalla hinsta sinni
og sendi fjölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur. Guð varðveiti
ykkur.
Sveinn B. Ólafsson.
✝ BaldvinÁgústsson
fæddist á Rifi á
Melrakkasléttu 15.
febrúar 1923. Hann
lézt á Landspít-
alanum í Fossvogi
10. nóvember 2011.
Móðir hans var
Kristbjörg Stefanía
Jóhannsdóttir sem
fæddist á Núpi í Öx-
arfjarðarhr, N-
Þing. 23. júlí 1897 og dó á Húsa-
vík 14. desember 1976. Faðir
hans var Guðberg Ágúst Magn-
ússon sem fæddist í Reykjavík
28. ágúst 1895,og dó á Húsavík
5. október 1970. Þau Ágúst og
Kristbjörg hófu búskap heima
hjá foreldrum Kristbjargar á
Núpi og þar fæddust elztu þrír
synirnir, þeir Magnús, f. 1918, d.
2009, sjómaður á Raufarhöfn,
Ívar, f. 1921, d. 1950, vörubíl-
stjóri og sjómaður og Baldvin, f.
1923, d. 2011, sjómaður og bryti
í Reykjavík og Vestmanna-
eyjum. Um 1925 fluttu Ágúst og
Kristbjörg til Raufarhafnar og
Huldu Kristínu Þorvaldsdóttur, f.
1928, d. 2000.
1950 giftist hann fyrri eig-
inkonu sinni, Esther Áslaugu
Laxdal, f. 1924, d. 2005. Þau
eignuðust þrjá syni saman, Birgi,
f. 1951, skipstjóra og stýrimann
Akureyri, Jóhannes, f. 1952, fv.
sjómann á Ísafirði og í Vest-
manneyjum og iðnrekstrarfræð-
ing í Reykjavík og Grétar Örn
Mána, f. 1959, bónda á Valda-
steinsstöðum í Bæjarhreppi.
Einnig ættleiddi Baldvin tvo eldri
syni Estherar. Helga, f. 1945,
framkvæmdastjóra eigin fyr-
irtækis í Noregi og Hauk, f. 1948,
bónda og sjómann frá Tungu á
Svalbarðsströnd. Baldvin og Est-
her slitu samvistum 1962.
Árið 1973 giftist Baldvin
seinni konu sinni, Regínu Rós-
mundsdóttur, f. 1923, d. 2009, frá
Vestmanneyjum. Þau eignuðust
ekki börn saman en fyrir átti
Regína fjögur börn. Ívar, Betzý
og Eyrúnu Ívarsbörn og yngsta
soninn Guðna Ólason.
Baldvin var lærður mat-
reiðslumaður og vann lengst af
við iðn sína bæði til lands og sjós.
Útför Baldvins fór fram í kyrr-
þey frá Lindakirkju í Kópavogi
21. nóvember 2011.
bjuggu þar síðan til
dauðadags. Ágúst
sinnti ýmsum störf-
um fyrir sig og
sveitarfélagið.
Hann var til dæmis
verkamaður, hafn-
sögumaður, útgerð-
armaður og versl-
unarmaður, sat í
sveitarstjórn og
sinnti félagsmálum.
Á Raufarhöfn
fæddust yngstu fimm börn
þeirra hjóna. Karl Ágústsson, f.
1924, d. 1994, útgerðarmaður á
Raufarhöfn, síðar fram-
kvæmdastjóri í Reykjavík. Geir
Ágústsson, f. 1926, sjómaður og
smiður á Raufarhöfn og Reykja-
vík. Guðný Ágústsdóttir, f. 1929,
búsett í Reykjavík. Hilmar
Ágústsson, f. 1931, sjómaður og
smiður á Raufarhöfn. Gunnar
Ágústsson, f. 1932, d. 1990, sím-
virki í Reykjavík.
Baldvin var tvíkvæntur en
átti börn með þremur konum.
Elsta soninn, Ársæl, f. 1948, fv.
bílstjóra, eignaðist hann með
Nú er afi fallinn frá, 88 ára
gamall. Hann er búinn að vera
sjúklingur í allnokkur ár og er ef-
laust hvíldinni feginn. Eftir að
amma dó árið 2009 fór heilsu hans
að hraka og þá sérstaklega síðasta
ár, og skiptum við fjölskyldan með
okkur verkum og sáum til þess að
honum væri sinnt á hverjum degi.
Það þurfti að kaupa mat og nauð-
synjar fyrir hann, sendast eftir
lyfjum og fleira sem til féll. Við
eigum yndislegar minningar um
afa. Það var vægast sagt gaman að
snúast í kringum gamla manninn.
Hann var ákaflega sérvitur og ef
maður keypti ekki nákvæmlega
það sem hann vildi henti hann
gjarnan vörunni. Bæði Jóhanna
og Sigga fóru fyrir hann í versl-
unina Guðstein til að kaupa buxur,
og urðu þær að vera nákvæmlega
eins og þær sem hann átti fyrir.
Engar breytingar fyrir gamla
manninn. Þarna kom sérviskan
sterk inn.
Ég hitti hann einu sinni í Nóa-
túni og gekk upp að honum og
heilsaði. Þá sagði hann. „Hver ert
þú?“ Þá fattaði ég að hann var
nánast orðinn blindur en hann
hafði verið sjónskertur um all-
langa hríð. Eftir þetta kynnti ég
mig alltaf með orðunum: „Er
þetta ekki afi minn, sjómaðurinn“,
en hann var mest af sínu lífi kokk-
ur á skipum, aðallega frá Vest-
mannaeyjum.
Afa þótti ákaflega vænt um
langafabörnin sín, Andra, Andreu,
Arnór Stein, Evu, Katrínu, Silju,
Viktor, Baldvin og Betsýju Ástu.
Hann vildi allt fyrir þessi börn
gera. Þau komu til hans á jólunum
og skreyttu fyrir hann jólatréð og
nutu þess að vera í kringum hann.
Ætli það hafi ekki verið í kring-
um 1990 að afi kom í land og byrj-
aði að vinna hjá ALP-bílaleigunni.
Hann var staðsettur á BSÍ þar
sem umboð leigunnar var til húsa.
Hann var afskaplega góður og
samviskusamur starfskraftur og
naut sín mjög vel í þessu starfi. Þótt
ekki skartaði hann enskukunnátt-
unni var alveg ótrúlegt hvað hann
gat gert sig skiljanlegan við útlend-
inga.
Árið 2003, þegar afi varð 80 ára,
var það okkur mikill heiður að fá að
halda móttöku fyrir hann á heimili
okkar. Við fengum hann svo til að
skreppa með okkur til Kanarí árið
2009 sem var hans síðasta ferð utan.
Undir það síðasta var orðið ljóst
hvert stefndi og nutum við þess að
fá að vera með honum síðasta spöl-
inn í þessu jarðlífi.
Megir þú hvíla í friði elsku afi.
Páll (Palli) og Sigríður Rut
(Sigga Rut).
Elsku afi.
Hugurinn leitar aftur í tímann og
margs er að minnast svo sem sam-
verustunda niðri á Umferðarmið-
stöð þar sem þú stóðst vaktina á
bílaleigunni í mörg ár. Bílar voru
þitt áhugamál á seinni árum og
hafðir þú sérstakan áhuga og metn-
að fyrir að hafa bílinn þinn alltaf
tandurhreinan og bónaðan.
Gott er að minnast allra heim-
sóknanna á Hringbrautina þar sem
alltaf var boðið upp á brauð í hádeg-
inu og gjarnan steiktan fisk á kvöld-
in og svo var það steikin á sunnu-
dögum með eplasalatinu. Alltaf
frábær matur enda varst þú kokkur
og það góður.
Þú varst góður maður, skemmti-
lega þrjóskur og sást kosti og galla í
fólki. Þú hafðir skoðanir á mönnum
og málefnum og áttir oft hnyttnar
lýsingar á fólki og atburðum. Við
eigum eftir að sakna þrjóskunnar
sem okkur fannst alltaf svo
skemmtileg og var umtöluð í fjöl-
skyldunni. Við erum svo heppin að
eiga lítið eintak af þér og þegar við
sögðum þér að hann væri þrjóskur
þá sagðir þú að það væri gott og það
væri alveg nauðsynlegt að standa á
sínu.
Klassísk er sagan af þér þegar þú
og amma fóruð norður í land í
brúðkaup eða fermingu og liðu
tveir tímar milli kirkju og veislu,
þú neitaðir að bíða og ákvaðst að
fara heim, hvað sem amma tautaði
og raulaði. Eftir að við fluttum
austur á Egilsstaði fækkaði sam-
verustundunum en samt styrktist
sambandið að vissu leyti þar sem
mikið var hringt á milli og alltaf
kíkt inn þegar við áttum leið í bæ-
inn. Þú varst einstaklega hjarta-
hlýr og góður og fylgdist alltaf
með strákunum okkar og hvernig
þeim leið. Þeir voru þér kærir og
við fundum það og vitum að þið
eigið eftir að vaka yfir þeim. Því
miður gátum við ekki hitt þig eins
oft og við hefðum viljað en hugs-
uðum alltaf hlýtt til þín og vitum
að nú líður þér betur kominn í
faðm Regínu.
Að lokum viljum við færa þakk-
læti til mömmu, pabba, Palla,
Siggu, Jóhönnu og Kela og allra
krakkanna fyrir að hugsa vel um
þig síðustu misserin.
Hvíl í friði.
Ágúst, María, Viktor
og Baldvin.
Elsku langafi okkar.
Þú varst besti langafi í heim-
inum og þú munt ávallt lifa í minn-
ingum okkar. Við viljum þakka
þér fyrir allar ánægjulegu stund-
irnar okkar saman og allt sem þú
hefur gert fyrir okkur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
En nú ertu farinn og hvíldinni
feginn, elsku langafi okkar.
Hvíldu í friði.
Andrea og Betsý Ásta.
Baldvin Ágústsson
Ástríður
Oddbergs-
dóttir
✝ ÁstríðurOddbergs-
dóttir (Ásta)
fæddist á Vest-
urgötu 18 í
Reykjavík 21.
janúar 1915.
Hún lést á
Hjúkrunarheimili HSSA á
Hornafirði 22. desember 2010.
Útför Ástu fór fram frá
Hafnarkirkju 29. desember
2010.
Meira: mbl.is/minningar
Það er svo ljúft og gott að minnast
manns,
er með oss jafnan vakti hlýja gleði,
að hafa hlotið sess í samfylgd hans,
er sínum vinum einatt hollráð léði.
Sigurður Ólafsson
✝ Sigurður Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 10. des-
ember 1964. Hann
lést á heimili sínu
27. nóvember 2011.
Útför Sigurðar
var gerð frá Há-
teigskirkju 8. des-
ember 2011.
Um samvist þína andar
þýðum þey,
þótt þræðir lífsins séu
að skari
brunnir.
Þín minning verður
geymd, en
gleymist ei,
þótt genginn sért til
moldar, sem þú unnir.
(E.G.)
Með vinakveðju
frá bekkjarfélögum í 6.M, út-
skriftarárgangi MR 1984.
Fyrir þeirra hönd,
Þórunn Elva Guðjohnsen.
Kæri vinur.
Nú er aðventan gengin í garð,
sá tími sem var okkur svo kær og
þú farinn að huga að ferð inn á
Skógarholt í Stöðvardal til að ná í
skreytingarefni í aðventukrans-
ana okkar Jónu. Tilgangurinn var
að tína eini, berjalyng og hvað
eina sem þér datt í hug að hægt
væri að nota í jólaskraut.
Síðan hringdir þú í vinkonu
þína og spurðir: „Ætlar þú ekki að
kíkja til okkar og gá hvort eitt-
hvað sé í pokanum sem þú getur
notað?“ Alltaf var skál á borðinu
hjá mér alla aðventuna með
skreytingu úr efni frá þér. Ég hef
ætíð saknað þess sárt í veikindum
þínum að eiga þess ekki kost að
vinna með efni, sem safnað var af
alúð og gefið af kærleik.
Ég minnist þess að heyra ykk-
ur Jónu koma upp tröppurnar í
Heiðmörk 3 og síðan var knúið
dyra og spurt: „Jæja er bara verið
að baka?“ Hellt var upp á kaffi og
borðaðar smákökur, meðan kann-
Kjartan
Guðjónsson
✝ Kjartan Guð-jónsson fæddist
á Stöðvarfirði 22.
maí 1931. Hann lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir í Reykja-
vík 19. ágúst 2011.
Kjartan var jarð-
sunginn frá Stöðv-
arfjarðarkirkju 27.
ágúst 2011.
að var með ástand
silfurmuna og jóla-
sería, sem þú hafðir
mikla þolinmæði að
fegra og laga.
Mjög góður sam-
gangur var á milli
húsa hjá okkur, en
ferðir tíðari á þess-
um árstíma vegna
þess að jólabörn áttu
heima í þeim báðum.
Því er ofarlega í
minni hve notalegt var að kíkja
inn til ykkar og sjá jólabæinn
kominn á sinn stað með öllum
jólasveinunum, sem Jóna bjó til
og sjá, hve þú varst stoltur yfir
fegurð þessa sanna jólaskrauts.
Það er ljúft að eiga kærar
minningar um þann góða vin, sem
þú varst okkar fjölskyldu. Við
hjónin munum ætíð skemmtilegar
stundir, þegar við vorum að
syngja saman og Jóna að spila á
harmonikkuna og þú lifðir þig inn
í lag og texta með gleðibros á vör.
Það minnti okkur á árin, sem
þú varst aðalflytjandi gamanvísna
á árvissum samkomum Stöðfirð-
inga sitt hvorum megin við ára-
mótin. Kveðskapurinn varð ekki
alltaf til með löngum fyrirvara, en
þú lagðir metnað þinn í að æfa
sem best. Stundum var mætt í
bláa kaupfélagssloppnum milli
anna í jólaversluninni eða reynt
að taka æfingu eftir langan vinnu-
dag. Textaframburður þinn var
með afburðum góður og þér tókst
ætíð að koma efninu vel til skila.
Þú varst einn af stofnfélögum
Karlakórs Stöðvarfjarðar og virk-
ur alla tíð í starfi hans.
Elsku vinur. Við hjónin kveðj-
um þig með þakklæti fyrir allar
þær fjölmörgu góðu stundir sem
við áttum með ykkur Jónu á öllum
tímum ársins, þau 30 ár, sem við
náðum að búa saman hlið við hlið í
sátt og samlyndi og sannri vin-
áttu.
Við vinkonu okkar Jónu og
hennar fjölskyldu segjum við:
Megi aðventan og jólin verða ykk-
ur góð og okkur auðnast að hittast
oft á komandi árum. Við viljum
enda kveðju okkar með jólatexta:
Í dimmum desember
döpur stundum er.
Há ei himinsól
heldur kalt um ból.
Ljós ef lifna sé
á litlu grænu tré
þá ég þúsund falt
þakka honum allt,
er bæði birt’ og yl
barna færir til,
lífgar laut og hól
og lætur koma jól.
Ég það játa nú
jól og barnatrú
bæta marga menn,
mér hún reynist enn
von í vetrartíð,
verður ár og síð.
Þá ég þúsund falt
þakka honum allt,
er lífgar laut og hól
og lætur koma jól.
(B.H.G.)
Hlíf B. Herbjörnsdóttir og
Björn Hafþór Guðmundsson.