SunnudagsMogginn - 25.12.2011, Page 19

25. desember 2011 19
„Já, ég held það. Það er virkilega mik-
ilvægt að vera stöðugt að spyrja sig: Hver
er þessi manneskja? Hvernig verð ég hún?
Hvernig þarf ég að breytast? Og maður
þarf að losa sig við eigin hégóma og for-
dóma, verða frjáls til að verða þessi per-
sóna. Mér er alveg sama hvort hún er feit,
sköllótt, kvenleg, stelpuleg, stráksleg eða
vöðvastælt – ég geri það sem þarf.“
– Það er gaman að sjá þig á hestbaki í
myndinni. Mér var sagt þér hefði verið
boðið að fara til reiðkennara?
„Já, það var fyndið, ég hef verið á hest-
baki alla ævi. En svo vorum við á spænsk-
um hestum, sem eru hálfskrítnir og
taugaveiklaðir, það býr allt önnur orka í
þeim og þeir bíta jafnvel og sparka. Ég
spurði hvað væri eiginlega að þessum
hestum, af hverju þeir væru svona
heimskir og vondir, þeir ættu ekki að
hegða sér svona!“
– Sherlock Holmes fékk litla hestinn!
„Já, smáhest frá Hjaltlandi.“
– Hefurðu komið á hestabúgarðinn til
föður þíns nýlega?
„Ég fer á morgun suður til mömmu og
já, Lev sonur minn spurði einmitt hvort
við gætum farið á hestbak til Hrafnkels.
Ætli við heimsækjum hann ekki á jóla-
dag.“
Ísland er besta landið
– Hvernig var svo sumarið á Íslandi? Þú
varst með annað aðalhlutverkið í mynd
Ridleys Scotts, Prometheus!
„Hann féll í stafi yfir landinu og ég sagði
við hann: „Þetta er besta landið – ég sagði
þér það!“ Þetta var frábær tími. Ég var svo
glöð að vera komin aftur til Íslands. Og
ekki var síðra að geta sýnt Ridley landið.
Ég dýrka hann og dái, hann er alveg frá-
bær! Allur íslenski hópurinn sem kom að
myndinni stóð sig líka frábærlega. Það
mátti glöggt heyra á tökuliðinu sem kom
frá London að þau hrifust af því hversu
fagleg vinnan var hér á landi og hversu
duglegir Íslendingarnir voru. Ég varð
mjög stolt. Þeim fannst til dæmis athygl-
isvert að Íslendingarnir kvörtuðu aldrei,
hvorki yfir daglegum viðfangsefnum né
fjármálakreppunni. Ég man að Ridley
sagði við mig: „Þau kvarta aldrei!“ Ég
svaraði: „Ég veit, þau hafa frasa yfir það:
„Þetta reddast!“ Og kenndi honum að
segja það: „Þetta reddast!“ Við vorum á
einu máli um að þetta væri svo fallegt líf,
þar sem fólk fyndi lausnirnar möglunar-
laust, og ég fann sterkt fyrir því í sumar.“
– Þú ert þannig sjálf!
„Já!“ svarar hún og þagnar. En stenst
ekki mátið:
„Í tökunum hljóp ég í hrauninu og átti
að láta mig detta. Líkaminn fann auðvitað
fyrir því, hnén voru blá og svört, annað
orðið fullt af vökva. En ég hljóp engu að
síður, lét mig detta og lenti harkalega. „Er
allt í lagi Noomi? Meiddirðu þig?“ kallaði
Ridley. Ég svaraði: „Nei, nei, það er allt í
lagi.“ Og hann sagði tortrygginn: „Ég sá
að þú meiddir þig!“ En svona er maður
gerður. Ég er ekki góð í að láta sjást að ég
finni til, en annað gildir þegar aðrir sjá
ekki til.“
– Og þú fórst í þyrluflug með Særúnu
systur þinni og Lev syni þínum?
„Já, við fórum nokkrum sinnum. Eitt
skiptið var alveg frá Reykjavík til Detti-
foss. Ég var í þyrlu í tvo og hálfan klukku-
tíma og flaug yfir jökulinn, það var æð-
islegt. Svo ég hef ákveðið að taka próf til
að fljúga þyrlu! Þá kem ég og flýg yfir Ís-
land!“
– Prometheus er byggð á Alien-
myndunum, horfðirðu á þær á sínum
tíma?
„Já, ég man að ég var gagntekin af
fyrstu myndinni. Það var í fyrsta skipti
sem ég upplifði annað eins, heim sem var
skapaður frá grunni. Ég var þrettán ára og
velti fyrir mér: „Guð minn góður, hver
gerði þessa mynd?“
Líf á jaðrinum
– Þú tekur enn að þér verkefni á Norð-
urlöndum. Er það meðvitað af þinni
hálfu, að halda í ræturnar?
„Já, ég þarf að ljúka við tvær banda-
rískar myndir fyrst, en draumurinn er að
koma stöðugt aftur og gera litlar óháðar
myndir, raunverulega leiklist, en festast
ekki alfarið í stóru draumasmiðjunni.“
– Hvaða tvær myndir eru það?
„Næsta mynd verður Passion undir
leikstjórn Brians de Palma, þar sem ég leik
á móti Rachel McAdams. Það er virkilega
svalt handrit, margsnúið og myrkt.
Myndin er tekin í Berlín og New York. Svo
geri ég mynd með Colin Farrell, Dead Man
Down. Fyrst þegar ég las handritið minnti
það mig á Taxi Driver eða True Romance.
Hún fjallar um miskunnarlaust líf á jaðr-
inum í New York, fólkið er búið að tapa
sér í þessum myrka heimi, en hún er al-
gjörlega óútreiknanleg.“
– Lísbet Salander hefur haft mikil áhrif
á feril þinn, hvað um karakterinn?
„Ég veit það ekki. Ég held að allt sem ég
hef gert dvelji hjá mér og breyti mér. Ég
fór virkilega djúpt í hana, hún tók yfir líf
mitt í eitt og hálft ár, og ég held að ég hafi
uppgötvað margt um hvar mörkin liggja –
hversu djúpt er hægt að kafa. Ég vil ekki
fara fram af hengifluginu, en ég vil vera
nálægt brúninni og ég var að átta mig á
þessu þegar hún var í mér.“
– Í nýlegu viðtali í The Telegraph var
haft eftir þér að þú hefðir verið vand-
ræðaunglingur í skóla sem hefði drukkið
viskíflösku á hverju kvöldi!
„Stóð það?! Auðvitað drakk ég ekki
viskíflösku á hverju kvöldi. Það er svo
heimskulegt að halda því fram. Ég drakk
eins og allir þrettán til fimmtán ára ung-
lingar á Íslandi gerðu á þeim tíma og
skemmti mér, en jafnvel seigustu
drykkjumenn ættu í erfiðleikum með
heila viskíflösku! Guð minn góður, ég veit
ekki hvað skal segja, þeir skrifa sínar eigin
sögur!“
– En þú hættir að drekka 15 ára?
„Það er satt. Þegar ég yfirgaf fjölskyld-
una og fór í leiklistarskóla í Stokkhólmi,
þá lifði ég ekki venjulegu unglingalífi. Ég
var mjög einbeitt í mínum verkefnum, var
meira út af fyrir mig og helgaði mig leik-
listinni. Ég hef alltaf viljað gera allt 100%
sem ég fæst við og geri það af öllu hjarta.
Ég vildi stokka upp líf mitt og verða leik-
kona, fara aftur til draumsins sem Hrafn
Gunnlaugsson vakti í mér þegar ég var sjö
ára á Íslandi og var við tökur á Í skugga
hrafnsins. Þá ákvað ég að verða leikkona
og að ekkert myndi stöðva mig. Maður
getur ekki drukkið og verið skýr í koll-
inum. Svo ég hætti því bara.“
– Er það enn þannig?
„Alltaf þegar ég vinn, þá tekur við fasi
þar sem ég er einbeitt og byggi lífið í
kringum persónuna. Það fer eftir því
hvaða persónu ég glími við.“
Á heima í sjálfri mér
– Þegar við töluðum saman fyrir tveimur
árum, þá kom fram að þú værir af mörg-
um heimum, móðir þín frá Svíþjóð, upp-
eldisfaðir frá Íslandi og faðir þinn frá
Spáni. En heimunum hefur fjölgað síðan,
nú síðast bjóstu í London við tökur á
Sherlock Holmes? Hvernig gengur að
halda í ræturnar?
„Ég er með ræturnar í mér. Ég hef fjöl-
skylduna hjá mér, Hrafnkell var með mér
í London í mánuð til að hjálpa mér með
son minn og amma Gunna og Helga föð-
ursystir komu í tvær vikur, svo var
mamma lengi hjá mér. Ég held að við
kunnum öll að meta líf sem er opið fyrir
breytingum, það skiptir ekki máli í hvaða
landi maður býr – það er hægt að skapa
heimili á hótelherbergi ef svo ber undir.
Maður þarf ekki að búa alltaf á sama
staðnum, svo lengi sem fjölskyldan er
nærri. Og ég held að maður geti átt heima
í sjálfum sér – hvar sem er.“
– Hvenær kemurðu næst til Íslands?
„Vonandi fljótlega. Ég ætlaði að koma
þegar afi Kalli átti afmæli, en gat það ekki
vegna eftirvinnslu á Prometheus. Mark-
miðið er að fara einu sinni á ári til Íslands.
Og sonur minn kann virkilega vel við sig á
Íslandi, svo við verðum að koma bráð-
um.“
– Hvernig er að lesa ævisöguna um
sjálfa sig í netmiðlum jafnóðum og mað-
ur lifir lífinu?
„Ég les aldrei neitt um sjálfa mig og býst
við að 50% af því sem skrifað er á netinu
sé ekki satt. Ég var á kvikmyndahátíð í
Róm með kvikmyndina Babycall, fékk
verðlaun, hélt stutta ræðu og veitti svo
viðtöl. Einn blaðamaður sagði að hann
hefði lesið að ég væri finnsk, fædd í Finn-
landi, en ég sagði að það væri ekki rétt.
Annar spurði hvort ég væri 25 og þriðji
hvort ég væri 35. Þeir höfðu fundið þetta á
netinu. Ég les aldrei neitt, en segi við alla í
kringum mig: Hvað sem þú lest, gerðu
þína útgáfu af því, því það er líklega ekki
rétt sem skrifað er.“
– Nema það sé skrifað af Pétri!
„Já auðvitað, þess vegna tala ég við þig
aftur!“
– Eitthvað að lokum?
„Vel á minnst, ég hef talað mikið við
Baltasar Kormák. Mér finnst hann dásam-
legur. Við töluðum um handrit á skype og
hlógum. Sonur minn sat bak við mig með
gítar, spilaði Smoke on the Water og Balt-
asar þekkti lagið. Sonur minn sagði:
„Yes!“ Og spurði hvenær við færum aftur
á skype með manninum með skeggið. Ég
sagðist ekki vita það, en ég vil mjög gjarn-
an vinna með honum.“
– Rædduð þið tiltekið handrit?
„Við ræddum ameríska mynd sem hann
leikstýrir, en ég held það gangi ekki upp
tímalega. En ég sagðist vilja vinna með
honum og kannski fyndum við eitthvað
annað. Hann er svalur náungi, ég var
næstum stokkin til Íslands að sjá leikrit
sem hann leikstýrði, en gat það ekki
vegna vinnu.“
Daniel Smith
Robert Downey Jr., Rapace, Jude Law stilla sér upp fyrir ljósmyndara á frumsýningu Skugga-
leiks, nýju myndarinnar um Sherlock Holmes, í London 8. desember.
Reuters
’
Vel á minnst, ég hef
talað mikið við Balt-
asar Kormák. Mér
finnst hann dásamlegur.
Við töluðum um handrit á
skype og hlógum.