Morgunblaðið - 24.02.2012, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. FEBRÚAR 2012
✝ Kristjana Guð-rún Benedikts-
dóttir, Kidda,
fæddist í Gler-
árþorpi 29. sept-
ember 1951. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspít-
alans 16. febrúar
2012.
Foreldrar henn-
ar eru Sigrún Að-
alsteinsdóttir, f.
29. júlí 1930, frá Vaðbrekku í
Hrafnkelsdal, og Benedikt
Kristjánsson, f. 7. apríl 1922, d.
30. september 1976, frá Sand-
gerðisbót í Glerárþorpi. Syst-
kini Kristjönu eru: Ragnhildur,
f. 1954, Bára, f. 1958, Víðir, f.
1959, og Sigrún, f. 1964.
Hinn 7. apríl 1972 giftist
Kristjana Eðvarði Jónassyni
frá Brúarlandi í Svalbarðs-
hreppi í Þistilfirði, f. 15. maí
1953, d. 30. maí 2009, og
bjuggu þau lengst af í Arn-
arsíðu 2b á Akureyri. Eðvarð
Árið 1954 flutti Kristjana
með foreldrum sínum og systur
í húsið Jötunfell í Glerárþorpi.
Barnaskólanám stundaði hún í
Glerárskóla og fór síðan í
Gagnfræðaskólann á Akureyri.
Ung fór hún út á vinnumark-
aðinn og stundaði ýmis störf á
Akureyri og einnig saltaði hún
síld á Raufarhöfn og Seyð-
isfirði. Þá starfaði hún um tíma
í eldhúsinu á Hólum í Hjaltadal
og kynntist þar Eðvarði, eig-
inmanni sínum. Eftir að syn-
irnir þrír fæddust var hún um
árabil heimavinnandi húsmóðir
en fór síðan aftur út á vinnu-
markaðinn þegar þeir voru
orðnir stálpaðir. Meðal annars
starfaði hún um tíma hjá Út-
gerðarfélagi Akureyringa og á
Strýtu. Frá árinu 2001 til 2009
starfaði Kristjana í ýmsum
störfum í Hamri, félagsheimili
Íþróttafélagsins Þórs. Árið
2009 fluttist hún búferlum til
Reykjavíkur og starfaði á höf-
uðborgarsvæðinu til dauða-
dags, fyrst hjá HB-Granda, síð-
an á Hrafnistu í Hafnarfirði og
loks hjá HK – Handknattleiks-
félagi Kópavogs.
Útför Kristjönu fer fram frá
Glerárkirkju í dag, 24. febrúar
2012, kl. 13.30.
var sonur
hjónanna Önnu
Guðrúnar Jóhann-
esdóttur, f. 2. júní
1920, d. 21. maí
1995, frá Gunn-
arsstöðum í Þist-
ilfirði, og Jónasar
Aðalsteinssonar, f.
2. mars 1920, d.
19. apríl 2008, frá
Hvammi í sömu
sveit. Synir Krist-
jönu og Eðvarðs eru Jóhann
Benedikt, f. 22. nóvember
1976, sjómaður, búsettur á Ak-
ureyri. Eðvarð, f. 24. febrúar
1981, vallarstjóri, sambýliskona
hans er Elín Helga Hann-
esdóttir. Þau eru búsett á Ak-
ureyri. Sævar, f. 28. apríl 1983,
nemi, búsettur á Akureyri.
Barnabörn Kristjönu og Eð-
varðs eru Harpa María Bene-
diktsdóttir, f. 26. nóvember
1995, og Andrea Ylfa Bene-
diktsdóttir, f. 21. september
1999.
Það er oft talað um að lífið sé
ekki sanngjarnt og það sannast
með þessu. Það er mjög ótrúlegt að
við þurfum að kveðja þig í dag,
elsku mamma okkar. Þú varst allt-
af svo hörkudugleg kona, alltaf að
gera eitthvað og hjálpa öllum í
kringum þig, ósérhlífin. Að Guð
skuli kalla á þig svona unga frá
okkur táknar bara eitt, Guð þurfti á
þinni aðstoð að halda uppi hjá sér.
Þú varst alltaf svo góð manneskja,
góð við alla í kringum þig og hafðir
svo gaman af því að sjá alla brosa í
kringum þig. En þó þú sért farin
frá okkur, munt þú lifa áfram með-
al okkar bæði í hjarta okkar og eins
í öllum þeim fallegu og góðu minn-
ingum sem við eigum með þér.
Margar þeirra eru úr öllum þeim
skemmtilegu ferðalögum sem við
fjölskyldan fórum í og líka allt sem
við gerðum þegar við vorum að
vinna fyrir íþróttafélagið Þór, en
þar áttum við margar góðar stund-
ir saman í Hamri. Eftir að pabbi dó
og þú fluttir suður yfir heiðar til
Reykjavíkur hittumst við ekki á
hverjum degi eins og við gerðum,
en þess í stað töluðum við saman í
síma nánast á hverjum degi. Það
skipti engu máli hvað klukkan var,
t.d. þegar síminn minn hringdi upp
úr miðnætti stundum, þá vissi mað-
ur að þú varst að hringja, þá oft ný-
komin heim úr vinnunni og bara til
að spyrja hvernig dagurinn hefði
verið og segja mér sögur úr þinni
vinnu. Ekki verður meira um svona
símtöl hjá okkur og mun ég sakna
þess mikið. En nú ert þú farin frá
okkur og nú tekur við nýr tími hjá
þér þar sem þú og pabbi eruð sam-
an á ný, takið dansinn saman af
flottri innlifun, haldið áfram að
gera það sem ykkur pabba þótti
skemmtilegast, en það var að
ferðast, og nú munuð þið saman
svífa yfir heiminn og skoða hann
saman.
Í dag fylgjum við þér til hinstu
hvíldar í hinum fallega kirkjugarði
í Lögmannshlíð við hliðina á honum
pabba okkar og viljum við kveðja
þig með þessum fallegu orðum:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð blessi minningu þína, þín
verður sárt saknað.
Eðvarð og Elín.
Ó, blessuð stund, er burtu þokan líður,
sem blindar þessi dauðleg augu vor,
en æðri dagur, dýrðarskær og blíður,
með Drottins ljósi skín á öll vor spor.
(Wexels – þýð.
Matthías Jochumsson)
Elsku Kidda, nú ert burtu far-
in. Þú varst stóra systir okkar og
þannig munum við ætíð minnast
þín . Söknuðurinn er sár en í fyll-
ingu tímans munum við samein-
ast að nýju og þá mun verða glatt
á hjalla eins og ætíð þegar við
komum saman. Skarðið sem
höggvið er í systkinahópinn er að
sönnu stórt en innan tíðar mun
sorgin umbreytast í ljúfar minn-
ingar og sannarlega af nógu að
taka þar sem þú átt í hlut, elsku
systir.
Hvíldu í friði, kæra vinkona og
hafðu þökk fyrir allar samveru-
og gleðistundir á lífsleiðinni.
Guð blessi minningu þína. Ást-
arkveðja frá systkinum.
Ragnhildur, Bára,
Víðir og Sigrún.
Ættmennum mínum í Jötun-
felli kynntist ég fyrst þegar ég
kom til náms við Menntaskólann
á Akureyri. Í Jötunfelli átti ég at-
hvarf, eins og svo mörg frænd-
systkin á undan mér og eftir, enda
voru þar allir velkomnir. Oft hef-
ur hugurinn reikað norður til að
rifja upp glensið í Jötunfelli, en nú
er staldrað við á erfiðari tímum.
Þótt oft liðu síðar mörg ár á
milli var samt alltaf ánægjulegt
að hitta Kiddu, hvort sem var úti á
götu eða á ættarmóti.
Þegar Kidda fluttist suður end-
urnýjuðust gömul kynni. Við
Kópavogsbúarnir áttum því láni
að fagna að eiga hér með henni
ánægjuleg kvöld og daga sem
minntu mest á gamla glensið í
Jötunfelli. Það var okkur mikil
hvatning að sjá hvernig Kidda
hafði unnið sig úr sínum missi og
erfiðleikum og að finna hennar já-
kvæðu afstöðu til lífsins og tilver-
unnar. Þannig viljum við minnast
Kiddu.
Við Kristín, synir okkar og
tengdadóttir sendum Sídu
frænku, sonum Kiddu og systk-
inum samúðarkveðjur.
Gunnar Stefánsson.
Það er svo margs að minnast á
stundum sem þessum og nær
ógjörningur að ætla að setja það
niður í fáum orðum. Stórbrotin
kona sem var vinur okkar allra og
óhætt að segja að hafi verið fynd-
in og uppátækjasöm frænka sem
hélt alla tíð svo góðu og hlýju
sambandi við okkur. Þegar við
vorum lítil börn var heimili henn-
ar oft samkomustaður fyrir okkur
og minnist maður ófárra stunda
sem æskufjör og barnaleikur
fyllti Arnarsíðuna. Það var til-
hlökkunarefni fyrir þau sem fjær
bjuggu þegar Kiddu og Edda var
að vænta enda ávallt ávísun á
mikið fjör. Nærvera hennar var
ævintýraleg og auðgaði ímyndun-
arafl okkar sem börn og ekki síð-
ur þegar við urðum eldri. Hún
hafði notalegt viðmót og var bak-
land fyrir okkur öll þegar við ux-
um úr grasi og hvert svo sem leið-
ir okkar lágu var viðkomustaður
hjá henni. Þetta breyttist ekkert
þegar börnin okkar tóku að koma
í heiminn og mátti heyra sama til-
hlökkunartón í þeim þegar orðin
voru sögð, „Kidda frænka“.
Í dag minnumst við konu sem í
hugum okkar var allt í senn,
frænka, ævintýri og mjúkur
faðmur að hvíla í.
Ævintýrið endalaust
ótrúlega dæmalaust.
Veiða lax í læknum heima
leiða mig um hulduheima.
Ævintýri æsku minnar
er að minnast frænku sinnar.
Alla tíð og því alls þakkar
þína tíma, hennar krakkar.
Dulúð fylgir dögun hverri,
dropa tár á hvarma þerri.
Yndisleg og einstök kona.
Alltaf var hún Kidda svona.
Ingunn, Hrafndís, Hafrún,
Húni, Anna Marín, Sigrún
Katrín, Benedikt K., Krist-
ófer, Ragnar, Benedikt V.,
Katrín María, Magnús, Atli,
Aðalsteinn og Agnes.
Það fyrsta sem flaug í gegnum
hugann er við fréttum af andláti
Kiddu var sú mikla hlýja og góð-
mennska sem hún lét ætíð í ljós í
okkar garð. Alltaf þegar eitthvert
okkar hitti Kiddu þá spurði hún
frétta af fjölskyldunni okkar og
bað um kveðjur góðar.
Kidda var mikill Þórsari og var
félaginu mikill fengur í þessari
kjarnakonu. Hún var markvörður
í handboltaliði Þórs til margra ára
og stóð sig afar vel á þeim vett-
vangi. Anna Gréta spilaði lengi
með Kiddu og Steini sá um þjálf-
unina og á þessum árum mynd-
aðist mikill og góður vinskapur.
Kidda var ein af fáum sem ávallt
notuðu bæði nöfnin hennar Önnu
Grétu og það þótti Önnu vænt um
alla tíð. Kidda starfaði svo lengi í
félagsheimili Þórs, Hamri, og var
það okkur alltaf jafn ánægjulegt
að koma þangað í opna arma
Kiddu, sama hvort um var að
ræða íþróttaviðburði eða veislur.
Hlýlegt viðmótið, hjálpsemin og
dugnaðurinn voru Kiddu eðlislæg
og ávallt var stutt í húmorinn og
hláturinn hjá þessari góðu konu.
Við fráfall Edda fyrir tæpum
þremur árum fóru í hönd erfiðir
tímar hjá Kiddu enda vináttan og
einlægnin á milli þeirra hjóna
mikil. Nú eru þessi indælu hjón
sameinuð á ný og geta þá glaðst
þegar þau rifja upp gamlar og
góðar stundir. Elsku Sída, Bensi,
Eddi, Sævar og aðrir ástvinir.
Ykkar missir er mikill og okkar
hugur er hjá ykkur. Við sendum
ykkur innilega samúðarkveðjur á
þessum erfiðu tímum í ykkar lífi.
Anna Gréta, Aðalsteinn,
Sigurpáll Árni,
Geir Kristinn, Heiðar Þór
og fjölskyldur.
Elsku Kidda mín. Það er erfitt
að aðlagast þessum nýju aðstæð-
um, þú varst nefnilega svo stór
hluti af lífinu mínu. Að fara í
heimsókn í Arnarsíðuna var alltaf
gaman og ávallt var maður vel-
kominn. Það er skrítið að í heimi
þar sem margir milljarðar manna
búa finn ég fyrir miklum ein-
manaleika við fráfall eins. Ég
vildi þakka þér fyrir þær stundir
sem við áttum saman. Þrátt fyrir
að þú sért farin á brott verða
minningarnar alltaf til staðar.
Skilaðu kveðju til Edda frá mér,
þið eruð sjálfsagt í faðmlagi hvort
annars núna, þar sem þið eigið
heima.
Kær kveðja,
Benedikt (Bensi Báru).
Hún kynnti sig sem Kiddu,
áberandi harðmælt, þegar hún
fór að sækja fundi hjá okkur
Kjarnakonum, í Von, fyrir fáein-
um árum. Okkur fannst það
ágætt þar sem stundum voru
tvær nöfnur hennar líka á fund-
unum. Kidda lagði gott eitt til
Kjarnakvenna, seldi með okkur
álfinn og tók virkan þátt í okkar
starfi.
Það var aðdáunarvert hvað
hún Kidda var kraftmikil og rösk.
Hún lét sig ekki muna um að
skreppa norður, kannski helgi
eftir helgi og stundum jafnvel
skutlast á Egilstaði líka. Fyrir
norðan voru enda ræturnar, móð-
ir hennar og synirnir sem voru
henni svo kærir, ömmustelpurn-
ar tvær og stór frændgarður og
vinir.
Í haust brá Kidda svo undir sig
betri fætinum einu sinni enn og
heimsótti Austurlönd fjær.
Framundan voru svo fleiri ferða-
lög og áhugaverð viðfangsefni.
Hún var engan veginn farin að
gera ráð fyrir að setjast í helgan
stein, nýkomin í draumavinnuna
þar sem hún var á heimavelli inn-
an um ungt íþróttafólk. Svo er
hún bara, allt í einu, horfin á vit
almættisins. Við sitjum eftir agn-
dofa en þakklátar fyrir að leiðir
Kiddu og okkar sköruðust um
stund. Gengin er góð kona, sem
við eigum eftir að sakna og minn-
ast. Samúð okkar er hjá móður
hennar, sonum, tengdadóttur og
öðrum ástvinum. Blessuð sé
minning Kristjönu Guðrúnar
Benediktsdóttur.
Kjarnakonur SÁÁ,
Reykjavík.
Sú harmafregn barst okkur á
fimmtudagsmorgni fyrir rúmri
viku að þú hefðir yfirgefið þetta
jarðlíf. Kona á besta aldri. Það er
víst aldrei spurt að því. Við
mæðgur minnumst þín með hlýju
og þakklæti fyrir þá góðvild sem
þú sýndir okkur báðum.
Þegar þú starfaðir í Hamri, fé-
lagsheimili íþróttafélagsins Þórs,
voru samskipti okkar mikil og
góð. Aldrei bar skugga á. Það vill
svo til að það eru ekki bara for-
eldrar sem ala upp börn heldur
þarf heilt þorp í verkið. Það þarf
að hlúa að einstaklingum á öllum
viðkomustöðum svo þeir verði að
góðum borgurum. Við erum afar
þakklátar fyrir þinn þátt í okkar
lífi. Hvíl í friði, elsku Kidda.
Kæru bræður Bensi, Eddi og
Sævar, Sída og aðrir aðstandend-
ur, megi Guð vera með ykkur og
styrkja í sorginni.
Hanna Dóra Markúsdóttir
og Rakel Hönnudóttir.
Kristjana Guðrún
Benediktsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Kristjönu Guðrúnu Bene-
diktsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ SvanhildurBára Alberts-
dóttir fæddist í
Reykjavík 2. ágúst
1927. Hún lést á
Droplaugarstöðum
12. febrúar 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Albert Sig-
urðsson verkamað-
ur, f. 8.5. 1882, d.
25.2. 1951 og Jón-
ína Jónsdóttir
verkakona og húsfreyja, f. 14.10.
1890, d. 25.2. 1972. Svanhildur
Bára var yngst 5 systkina sem öll
eru látin. Systkini Svanhildar
voru; Jón Albertsson sjómaður,
f. 20.2. 1916, d. 7.4. 1977. Unnur
G.E. Albertsdóttir,
f. 6.8. 1917, d. 10.2.
1976. Anna Alberts-
dóttir, f. 16.5, 1920,
d. 22.11. 1920.
Magnea Alberts-
dóttir, f. 1.3. 1924,
d. 5.9. 2009.
Barnsfaðir Svan-
hildar Báru var
Birgir Sigmundur
Bogason, f. 16.11.
1935, d. 29.11. 1990.
Sonur þeirra er Albert Birg-
isson, f. 10.9. 1957.
Útför Svanhildar Báru fer
fram frá Fossvogskapellu í dag,
24. febrúar 2012 og hefst athöfn-
in kl. 15.
Elsku Bára frænka, sorg mín
og söknuður var mikill þegar ég
frétti af andláti þínu. Með sorg-
inni kom þakklæti yfir að þraut-
um þínum skuli loksins vera lokið
og þú komin til Guðs og allra
þeirra sem þú elskaðir. Mig
dreymdi Magneu systur þína
nóttina sem þú lést og nú veit ég
að hún var að koma að sækja þig.
Eins sárt og það er að kveðja veit
ég að við hittumst öll á ný. Frá
því ég var barn vissi ég að þér
þótti vænt um mig og var það
gagnkvæmt. Eftir að faðir minn
lést af slysförum þegar ég var
barn, kom Bára til okkar mömmu
og bjó hjá okkur í nokkur ár. Ég á
góðar minningar um hana, þegar
hún spilaði á gítarinn og söng fyr-
ir mig, seinna börnin mín og svo
barnabörn. Ég man hvað James
klappaði af gleði. Bára frænka
saumaði alltaf svo falleg dúkkuföt
á dúkkuna mín að ég var mikið öf-
unduð af vinkonum mínum.
Æska hennar var erfið, fátækt
og veikindi. Bára ólst upp í
kreppunni þegar fólk átti ekki
neitt. Hún var yngst 5 systkina
og þegar hún var 3ja ára gömul
veiktist hún alvarlega af lömun-
arveiki. Ömmu Jóninu dreymdi
draum þegar hún var ung kona.
Hana dreymdi að hún ætti 5 fal-
lega fugla en þá kom hundur og
beit eitt barnið í fótinn. Hún réð
þann draum svo að hún ætti eftir
að eignast 5 börn og yrði eitt
þeirra fatlað. Magnea systir Báru
var alltaf hennar stoð og stytta í
lífinu og bar hún systur sína oft á
bakinu í leikjum þeirra systkina.
Bára vann úti meðan hún gat en
hún var mikill sjúklingur alla tíð.
Ég man þegar ég var lítil stelpa
og þær systurnar unnu báðar í
sælgætisverksmiðjunni Freyju,
þá kom ég oft að sníkja sælgæti.
Bára frænka mín var falleg
kona, bein í baki og alltaf vel til
höfð, einnig á Droplaugastöðum
þar sem hún var síðustu æviár
sín. Amma, Bára og Magnea
systir hennar bjuggu saman þar
til amma Jónina lést. Eftir það
héldu þær systur saman heimili í
Álftamýri 30, en þá íbúð keyptu
þær saman. Ég man enn hvað ég
var spennt og glöð þegar þær
keyptu sína fyrstu íbúð. Albert,
sonur Báru hefur verið móður
sinni mikill styrkur síðustu árin,
sérstaklega eftir að Magnea lést.
Ég man líka vel eftir því hve Bára
var stolt þegar Albert fæddist,
stór og myndarlegur strákur með
ljósar krullur. Þegar ég heimsótti
Báru á Droplaugastaði sá ég
hvað hún ljómaði alltaf þegar hún
sá Albert son sinn. Hafdís dóttir
Magneu hefur líka verið dugleg
að heimsækja frænku sína síð-
ustu árin.
Með Báru fer eldri kynslóðin í
móðurfjölskyldunni minni. Ég
kveð elskulega frænku mína
Báru með sorg og söknuði og bið
algóðan Guð að styrkja Albert.
Elsku Alli, Haddý og fjölskylda,
ég og mín börn og barnabörn
sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi Guð vera með
ykkur öllum.
Þín líknarásjón lýsi í dimmum heimi.
Þitt ljósið blessað gef í nótt þig dreymi.
Í Jesú nafni vil ég væran sofa
og vakna snemma þína dýrð að lofa.
(Matthías Jochumsson)
Jónina E. Waltersdóttir.
Elsku Bára, loksins fékkstu
hvíldina þína. Mig langaði til að
þakka þér fyrir allan þann tíma
sem við áttum saman. Þú hafðir
alltaf tíma fyrir mig og máttir
alltaf vera að því að spila við mig
og alltaf gastu fundið tíma til að
grípa í gítarinn og spila og syngja
nokkur lög. Þú meira að segja
reyndir að kenna mér á gítarinn
góða en ég náði aldrei almenni-
lega tökum á því. Einna minnis-
stæðast er mér þegar ég var hjá
þér og þú leyfðir mér alltaf að
róta og skoða í skartgripaskrín-
inu þínu. Þvílíkur fjársjóður sem
maður fékk að komast í. Í dag
leyfi ég dóttur minni stundum að
róta og skoða svona og það sem
henni finnst það gaman. Litla
frænka þín sem alltaf gat kallað
fram bros hjá þér. Henni fannst
alltaf svo gaman að fara til Báru
frænku, sjá fiskana og fá að leika
með Tomma.
Takk fyrir allt saman, elsku
Bára mín, þín verður sárt saknað
en nú ertu komin til ömmu og
allra systkinanna.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þar til við hittumst aftur.
Magnea (Magga litla)
Svanhildur Bára
Albertsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar