Morgunblaðið - 28.02.2012, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 2012
✝ Ásdís MagneaIngólfsdóttir
„Maddý“ var fædd
á Kárastíg 13 í
Reykjavík hinn 20.
júní 1954. Hún lést
20. febrúar 2012.
Foreldrar henn-
ar eru Ólafía Kol-
brún Óskarsdóttir,
fædd 16. mars
1936, og Ingólfur
Arnór Magnússon,
fæddur 11. apríl 1933, dáinn
16. apríl 1983. Systir Maddýjar
er María Petrína Ingólfsdóttir,
fædd 9. september 1955. Sam-
býlismaður hennar er Þorlák-
ur Rúnar Loftsson, fæddur 13.
september 1952. Börn Maríu
eru Kolbrún Arna Villadsen,
fædd 9. febrúar 1974, og Ing-
ólfur Freyr Elmers, fæddur
18. apríl 1979. Maddý ólst upp
hjá föðurforeldrum sínum, Ás-
dísi Pétursdóttur og Magnúsi
Grímssyni, frá 8 ára aldri.
Fyrst bjuggu þau á Kárastíg
13, Reykjavík, og síðar fluttu
þau í Háagerði 35, Reykjavík,
þar sem Maddý bjó þar til hún
veiktist 2010. Síðastliðið ár
hefur hún dvalið á hjúkr-
unarheimili þar
sem hún lést 20.
febrúar síðastlið-
inn. Árið 1983
giftist hún Bjarna
Þórarinssyni og
voru þau gift þar
til 2006. Foreldrar
Bjarna eru Svan-
hildur Bjarnadótt-
ir, fædd 8. febrúar
1937, dáin 5. jan-
úar 2002, og Þór-
arinn Guðmundsson, fæddur 9.
júní 1936, dáinn 12. október
1995. Sem ung stúlka vann
Maddý við afgreiðslustörf, síð-
ar snéri hún sér að því sem
varð hennar ævistarf og átti
hug hennar allan. Vann hún
meðal annars á Arnarholti í 12
ár og hjá Útideild Reykjavíkur
fyrir unglinga frá stofnun þess
og var þar í allmörg ár.
Maddý var menntuð sem
áfengis- og vímuefnaráðgjafi
og síðustu starfsár var hún
forstöðukona unglingaheimils
í Dalbrekku í Kópavogi.
Ásdís Magnea verður jarð-
sungin frá Hallgrímskirkju í
dag, þriðjudaginn 28. febrúar
2012, kl. 13.
Elsku sæta, sætastan mín. Ég
trúi því varla að ég sé að kveðja
þig í hinsta sinn í þessari jarðvist,
en svona er það víst.
Þegar ég var 21 árs nýbökuð
móðir með Helenu mína þriggja
mánaða, þú 12 ára, vorum við
saman eitt sumar hjá frændfólki
okkar í Biskupstungunum, þú að
passa þrjú börn, ég ráðskona að
elda og hugsa um heimilið.
Eftir þetta varð ekki aftur snú-
ið hjá okkur, svo náið varð sam-
band okkar. Í mínum huga erum
við sem mæðgur, systur, nöfnur
og frænkur. Síðan giftist ég hon-
um Geira mínum og eignaðist
Ilmi litlu og alltaf varst þú með í
öllu og þið Geiri líka svo miklir
vinir. Þú varst hjá okkur í Kefla-
vík, með okkur í Danmörku þegar
Geiri fór að læra, með stelpunum
mínum alla tíð sem stóra frænka
og vinkona, með barnabörnunum
mínum sem „gamla uppáhalds-
frænkan“. Með í öllum afmælum,
skírnum, fermingum, giftingum,
útskriftum, í sorg og í gleði, já
bara með í öllu lífinu mínu.
Þú varst falleg, hlý, skapstór
og réttsýn, trygg, frændrækin,
vitur, dugleg, kjarkmikil, heiðar-
leg, listræn, jákæð, þakklát, húm-
oristi, mikill fagurkeri, já, svo
varstu svo mikil alvöru hefðar-
dama. Þú varst alveg „unik“ kona.
Samverustundirnar okkar,
elsku Maddý mín, eru svo margar
og svo margbreytilegar, svo dýr-
mætar að ég veit ekki einu sinni
hverjar ég á helst að þakka þér
sérstaklega nú á þessari stundu.
Ég held ég þakki þér bara jafn-
mikið fyrir þær allar. Ég er líka
svo þakklát þér fyrir uppeldið á
stelpunum mínum, en þú átt ótrú-
lega mikinn þátt í því. Þegar þær
giftu sig undirbjóst þú gæsapartí-
in þeirra og skipulagðir alfarið.
Enginn gat gert það betur og
enginn þekkti þær jafnvel og þú,
allt í þeirra anda, allt með þínu
ívafi, allt svo fallegt og elegant.
Þú varst svo mikil fyrirmynd
fyrir þær. Það er svo ótrúlega
mikið af þér í þeim.
Ég sé þig í Helenu minni þegar
hún er að nostra við heimilið sitt,
þegar hún sýnir sína einstöku
tryggð, þegar hún lætur í ljós sín-
ar skoðanir með festu og réttsýni
og þegar hún velur sér föt af fín-
ustu gerð. Ég sé þig í henni Ilmi
minni þegar hún sýnir sína miklu
hlýju, húmorinn, dugnaðinn,
kjarkinn og listrænu hæfileikana.
Ekki síst birtist þú í báðum stelp-
unum mínum í þeirra uppeldi á
sínum börnum.
Engin manneskja hefur hælt
mér og fjölskyldunni jafnmikið og
þú elsku hjartað mitt.
Hversu oft komstu til okkar
Geira og dætra minna, gekkst um
heimilin okkar, tókst eftir öllu,
hældir öllu og okkur sjálfum
mest.
Hversu oft sagðir þú við mig
elsku Maddý mín: „Það er svo
mikið ríkidæmi að eiga ykkur öll“
eða „Þú ert svo góð við mig elsku
frænka mín“ eða „Þið eruð svo
mikið fjölskyldan mín“, bara
endalaust hól og endalaus já-
kvæðni alltaf.
Eitt er víst, enginn hefur kennt
mér eins mikla jákvæðni og þú.
Sem betur fer sagði ég þér allt-
af hversu mikið ég elska þig og
hversu stórt pláss þú átt í hjart-
anu mínu.
Ég kveð þig elsku frænka mín
með óendanlegu þakklæti, ást og
söknuði.
Megir þú hvíla í Drottins náð
og friði.
Þín
Magnea frænka.
Elsku Maddý frænka.
Það er svo sárt að missa þig.
Ég sé þig fyrir mér labba upp
tröppurnar á húsinu mínu við
Grettisgötuna, þú þarft að hafa
dálítið fyrir því og þú minnist
hlæjandi á handriðið sem ég hef
ætlað að setja upp fyrir þig frá því
ég flutti í húsið en hef ekki komið í
verk. Svo svífur þú inn og talar
fallega um allt sem fyrir augu ber.
Ekkert fer framhjá þér, þú tekur
pláss, sem er gott því þú ert svo
falleg manneskja, svo næm og
forvitin um lífið, svo jákvæð og
geislandi. Að hafa fengið að fylgj-
ast með því hvernig þú nærðir
þína kvenlegu eiginleika og dekr-
aðir við sjálfa þig hefur kennt mér
meira en allir skólar sem ég hef
farið í til samans. Þú ert líka
mesti fagurkeri sem ég hef
kynnst.
Það var ekki einn fersentímetri
á heimili þínu sem mig langaði
ekki að stara endalaust á. Og
hvernig þú klæddir þig og mál-
aðir þig, hvernig þú nostraðir við
að skreyta jólatré eða veisluborð.
Allt varð að heilagri athöfn, sem
endurspeglaði næmni þína. Og
ekki sparaðir þú hrósið. Allt sem
ég gerði var stórkostlegt, mest og
best. Þú hefur ávallt sagt að mér
væru allir vegir færir. Og því
trúði ég, vegna þess að þú lifðir
þannig sjálf, þú hefur alltaf verið
töffari sem lætur ekkert stöðva
þig.
Ekki hvarflaði að mér, þegar
þú hringdir í mig fyrir rúmu ári
og sagðist vera of slöpp til að hitta
mig á kaffihúsi að þú myndir ekki
ná heilsu. Ég hef hugsað til þín
daglega síðan þá, frá útlandinu
mínu. Ég er með svo mikið planað
fyrir okkur að gera þegar ég flyt
heim í sumar. Falleg tískublöð og
innanhússtímarit sem ég ætlaði
að skoða með þér, bækur og
greinar sem ég ætlaði að lesa
upphátt fyrir þig, svo mikið af
sænsku postulíni og antík sem ég
ætlaði að fá álit þitt á.
Svo ætlaði ég að færa þér ilm
af liljum, vanillu og espressó,
sýna þér myndir af ilmvatns-
klaustrinu í Flórens sem við höf-
um svo oft talað um og sýna þér
nýja Santa Maria Novella-ilm-
vatnið mitt. Þú hefðir elskað að
heyra um þessa elstu ilmvatnsfa-
brikku í heimi og ég bara veit ekki
um neinn annan sem ég get deilt
þessu með.
Ég á kannski aldrei eftir að
skilja hvers vegna það eru okkar
örlög að geta ekki verið saman í
veikindunum þínum. En eitt er
víst, að lífið verður aldrei eins án
þín. Þín verður saknað á mörgum
stöðum, þú ert þekkt alls staðar
sem þú vandir komur þínar, fyrir
það hvað þú gafst af þér fallegan
þokka og jákvæða strauma. Ég er
þakklát fyrir að ég skuli hafa
fengið að vera samferða þér. Þú
varst mér sem eldri systir, þú
fylltir mig af trú á lífið og kenndir
mér að hugarfarið er það eina
sem skiptir máli.
Það er kaldhæðni örlaganna að
með það þú sem kenndir mér að
takast á við sorgina sem fylgir því
að missa. Það hvernig þú tókst á
við erfiðleika og sorg og leyfðir
öllum tilfinningaskalanum að
flæða gegnum þig var til eftir-
breytni. Glasið þitt var alltaf hálf-
fullt, aldrei hálftómt, alveg sama
á hverju gekk – og það var ekkert
smáræði sem þú þurftir að takast
á við. Ég mun aldrei hætta að
spyrja mig: „Hvernig hefði
Maddý frænka tekist á við
þetta?“ Ég elska þig og sakna þín.
Helena.
Frá því ég man eftir mér hefur
djúp vinátta móður minnar og
Magneu frænku minnar verið
mér fyrirmynd að sterkri, ævi-
langri samstöðu og samkennd
vinkvenna. Magnea frænka mín
var einstök kona og í hennar ná-
vist var hversdagurinn aldrei
hversdagslegur. Maddý hafði sér-
stakt lag á að gera alla atburði,
bæði stóra og smáa, í lífi sínu og
samferðafólks síns fallega og þýð-
ingarmikla. Lífsgleði hennar,
glæsileiki og einlægni hrifu alla
sem henni kynntust. Maddý var
trú sjálfri sér og bar aðdáunar-
verða virðingu fyrir sjálfri sér og
öðrum. Hún fann ávallt leiðir til
að hrósa og nálgast hvert og eitt
okkar á þann veg að við urðum öll
sérstök og mikilvæg. Það eru for-
réttindi að hafa haft konu eins og
Maddý í lífi sínu og missir okkar
er mikill og sár. Hún snerti líf ást-
vina sinna og falleg minning
hennar mun lifa með okkur.
Henný.
Elsku engillinn minn! Takk
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig. Þú passaðir mig þegar ég
var lítil, leyfðir mér að vera hluti
af þér og öllu þínu, leyfðir mér að
skoða og prófa alla hundrað vara-
litina þína og máta kórónuna
þína. Allt sem þú átt og ert er eins
og ævintýraveröld fyrir börn og
fullorðna. Með þér er ég sannur
gimsteinn og perla af því þú segir
mér að ég sé einstök. Þú segir
mér að ég sé ómetanleg í móð-
urhlutverkinu, að ég leyfi börn-
unum mínum að vera þau sem
þau eru og blómstra. Ég heyri
röddina þína segja mér allt það
besta um sjálfa mig og ég ætla að
varðveita öll þín fallegu orð alla
tíð. Ég elska þig. Þín frænka,
Ilmur.
„Hve blásnautt er hjarta sem einskis
saknar.“
(E. Ben.)
Allir dagarnir sem við höfum
átt, elsku, elsku stelpan mín, okk-
ar eilífa bernska og gleðin yfir að
vera til. Hvernig sú gleði braust
óbeisluð út þegar við vorum sam-
an, sama hvernig allt velktist. Allt
þetta þakka ég svo innilega fyrir.
Löngu farnar af sokkabandinu
sem var uppspretta alls og komn-
ar á lífstykkjaaldurinn en samt
jesúsaði Maddý frænka Reinalds,
sem er sanntrúuð kona, sig yfir
okkur og signdi sig í bak og fyrir
og kallaði okkur óforbetranlegar
skvettur þegar hlátrasköllin voru
að æra hana.
Ég get aldrei nógsamlega
þakkað fyrir að hafa lifað þessa
daga og ár í ómældri elsku þinni.
Hvíldu í hjarta mínu, elsku
Maddý mín.
Edith Randy (Edittin).
Í heimi fullkomnunar var ég
með þér á hverjum degi, alveg frá
því við urðum hjartans vinkonur
fyrir nokkrum árum. Í þessum
heimi réði nánd og dýpt ríkjum.
Ástin umvafði okkur og á sama
tíma fengu systurnar gleðin og
sorgin, ásamt öllum öðrum í til-
finningafjölskyldunni að vera
með. Fullkomnunin fólst í því að
það var rými fyrir að upplifa sam-
an, allt það sem áður hafði verið,
var og átti að vera. Þannig vorum
við flæðandi óháðar tíma og rúmi,
ýmist tvær eða með öðrum, sem
voru eða komu inn í okkar líf.
Þú varst ekki bara vinkona mín
heldur líka ótrúlega fögur fyrir-
mynd og fræðari. Að vera með
þér og finna hvernig nærvera þín
laðaði fram á heillandi hátt ein-
staka stemningu og dásemd í um-
hverfi og öðrum manneskjum, var
og verður mér ómetanlegt.
Hversdagsleikinn var aldrei
hversdagslegur með þér. Það var
unun að sjá hvernig þú sýndir öllu
svo mikla alúð og lést þig allt
varða sem hefðarkona, Íslending-
ur, manneskja, kona og sem
Maddý. Þú hélst uppi heiðri
merkra Íslendinga sem höfðu
lagt sitt af mörkum við að skapa
söguna almennt og einnig þína
eigin sögu. En það gerðir þú með
því að halda í gamlar hefðir á
óhefðbundinn sem og hefðbund-
inn hátt með þínum einstaka per-
sónulega stíl.
Saman bjuggum við svo til okk-
ar hefðir og siði samhliða þeim
gömlu og þannig sköpuðum við
okkar sögu. En hún samanstóð af
mörgum ævintýrum þar sem
þráður örlaganna var ofinn með
töfrum, dulúð, dramatík og feg-
urð og við það varð hið ótrúlega
að hinu trúlega.
Þó svo að hjarta mitt sé fullt af
sorg og söknuði nær þakklætið
oftast að vera yfirsterkara því að
þær gjafir sem mér hefur hlotn-
ast frá þér hafa veitt mér svo
mikla hamingju og hafa gert mér
fært að búa við mikið innra og
ytra ríkidæmi.
Ævintýrin sem eitt sitt voru
okkar munu halda áfram sem mín
ævintýri og veit ég að þú fylgir
mér sem verndardís. Verndari
ástarinnar, kærleikans og frelsis-
ins, alls sem þú trúðir á og lifðir
eftir. Og þetta veit ég þar sem að
þú skildir mig eftir í faðmi þeirra
yndislegu kvenna sem í lífi þínu
voru. Ég þakka þér af öllu mínu
hjarta.
Þú munt ávallt lífa í mér,
Maddýin mín.
Þín elskandi og saknandi vin-
kona,
Elísabet.
Maddý og mamma mín hafa
verið bestu vinkonur síðan þær
muna eftir sér og hefur Maddý
því ávallt verið stór hluti af mínu
lífi. Fyrstu minningarnar mínar
um Maddý einkennast því af æv-
intýralegum hugsunum barns því
ég var nokkuð viss um að Maddý
væri álfaprinsessa. Fallegir lang-
ir slöngulokkar, stór blá augu,
tignarlegt fas og fallegt bros
spiluðu þar stórt hlutverk.
Eftir því sem ég varð eldri átt-
aði ég mig á því að Maddý var
ekki álfaprinsessa en ég hef þó
ávallt vitað að Maddý er betri
manneskja en flestir aðrir. Þann-
Ásdís Magnea
Ingólfsdóttir
✝ (Sigurður)Guðgeir Ingv-
arsson fæddist 28.
febrúar 1946 á
Desjarmýri í Borg-
arfirði eystra.
Hann lést á heimili
sínu Mánatröð 8b á
Egilsstöðum 14.
febrúar 2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingvar
Júlíus Ingvarsson,
bóndi og oddviti, og Helga
Björnsdóttir húsfreyja. Guðgeir
ólst upp á Desjarmýri, elstur sjö
systkina en þau eru: Ingunn Júl-
ía, bóndi á Viðborðsseli á Mýr-
um, Hornafirði, Vigfús Ingvar,
fyrrverandi sóknarprestur á
Egilsstöðum, Guðríður, ljós-
móðir í Hafnarfirði, Björn, raf-
magnsiðnfræðingur á Egils-
stöðum, Guðrún, bókhaldari í
Reykjavík, og Soffía, mennta-
skólakennari og bóndi á Unaósi
á Fljótsdalshéraði.
Guðgeir kvæntist Anne
Kampp leirlistakonu 17. ágúst
1974. Foreldrar hennar voru
véum í Danmörku 1971-74 og
lauk þá prófi sem félagsráðgjafi.
Guðgeir var kennari við
Barnaskóla Keflavíkur 1968-69
og vann á Skrifstofu ríkisspít-
alanna 1969-70. Starfaði sem fé-
lagsráðgjafi við Sálfræðideild
skóla í Reykjavík 1974-79. Fé-
lagsmálastjóri á Akranesi 1979-
86 og á Egilsstöðum frá 1986-
1999. Vann við ráðgjafarstörf í
skólum á Akureyri 1999- 2000
og árið eftir sem félagsmála-
stjóri og kennari á Fáskrúðs-
firði og fékkst svo við kennslu í
Fellabæ. Guðgeir vann tvö ár
sem blaðamaður á Austra. Starf-
aði síðari árin og til æviloka við
Héraðsskjalasafn Austfirðinga,
samtals í um hálfan annan ára-
tug.
Guðgeir tók mikinn þátt í
ýmsum félagsstörfum og fékkst
nokkuð við ritstörf svo sem
ljóðagerð.
Útför Guðgeirs fór fram frá
Fossvogskapellu í kyrrþey 24.
febrúar en minningarathöfn
verður í Egilsstaðakirkju í dag,
28. febrúar, kl. 16.
hjónin Svend Aage
Kampp, lýðhá-
skólakennari og frí-
kirkjuprestur, síð-
ast í Óðinsvéum, og
Elinor Kampp hús-
freyja. Börn Guð-
geirs og Anne eru:
1) Ingvar Smári,
tæknifræðingur í
Danmörku, kona
hans er Hjördís R.
Nielsen og eiga þau
dótturina Huldu Elisabeth. 2)
Guðný Elísa, deildarstjóri á leik-
skóla í Reykjavík. 3) Elín Helga,
við þroskaþjálfanám í Reykja-
vík, unnusti hennar er Björn
Halldór Björnsson. Þau Guðgeir
og Anne skildu.
Guðgeir stundaði nám við
Flensborgarskóla og síðan
Gagnfræðaskólann á Akureyri
og Menntaskólann á Akureyri
og lauk stúdentsprófi þaðan vor-
ið 1966. Nam ensku við HÍ 1966-
67 og við Kennaraskóla Íslands
næsta vetur og lauk kenn-
araprófi vorið 1968. Nam við
Den sociale Højskole í Óðins-
Með fáum orðum vil ég kveðja
Guðgeir, eldri bróður minn, sem
kvaddi fyrr en búast mátti við
þótt heilsu hans hafi farið hrak-
andi síðustu mánuði. Hugurinn
leitar til bernskuslóða á Desjar-
mýri. Mörg spor áttum við bræð-
ur saman um hagana þar ef ekki í
tengslum við búskapinn þá að
horfa eftir blómum, fuglum og
öðrum furðum náttúrunnar. Fyr-
ir kom víst að einhverjir nyt-
semdarleiðangrar leystust upp í
eintóma náttúruskoðun. Ég
minnist líka nosturs Guðgeirs við
garðrækt en alla ævi hafði hann
mikinn áhuga á ræktun blóma og
runna. Svo voru það bækurnar.
Áhugi hans á bókum dvínaði síst
með árunum og þá ekki aðeins á
innihaldi þeirra heldur ekki síður
gerð og flokkun bóka. Og reglan í
bókaskápum hans var aðdáunar-
verð – allar bækur skráðar og
flokkaðar á réttan stað. Sam-
viskusemi og vandvirkni var Guð-
geiri eiginleg og að horfa ekki í
tíma eða fyrirhöfn ef um var að
ræða að ganga sómasamlega frá
einhverju. Dýrmætt verður okk-
ur ættfólki hans hvernig hann
varðveitti ýmis bréf, skjöl og
myndir frá skyldmennum. Hann
var sannarlega á réttri hillu þar
sem hann vann nú síðari árin á
Héraðsskjalasafni Austfirðinga
og margir fengu að njóta vand-
virkni hans og greiðvikni, fróð-
leiks og góðra skipulagshæfi-
leika. Guðgeir hóf meðal annars
tölvuskráningu á gögnum safns-
ins. Guðgeir hafði gott vald á ís-
lensku máli og raunar fleiri
tungumálum og var vel ritfær.
Hann fékkst nokkuð við kveðskap
og þá einkum með hefðbundnum
háttum. Tónlist og söng hafði
hann alltaf yndi af og lék á ýmis
hljóðfæri. Best man ég þó eftir
honum með harmonikkuna. Guð-
geir var frændrækinn og hélt
góðu sambandi við fjarlæga ætt-
ingja. Hann var aðalhvatamaður
að velheppnuðu ættarmóti á
Desjarmýri sumarið 2008 og
raunar einnig ættarmóti móður-
fólks okkar áður og hann tók sam-
an niðjatöl afa og ömmu í báðum
tilfellum. Guðgeir var drjúgur
liðsmaður í félagsstörfum og gott
að reiða sig á hann í þeim efnum
og margir munu sakna hans á
þeim vettvangi svo sem í Lions-
klúbbnum Múla eða hjá Félagi
ljóðaunnenda á Austurlandi. Þeg-
ar Guðgeir lét af starfi sem fé-
lagsmálastjóri mun hann hafa átt
einna lengstan starfsaldur hér-
lendis í slíku starfi. Fjölskyldu
Guðgeirs votta ég samúð mína og
bið Guð að styrkja og hugga
syrgjendur. Sendi jafnframt
kveðju mína og konu minnar,
Ástríðar Kristinsdóttur, sem er-
um bæði stödd erlendis þegar
minningarathöfnin fer fram á af-
mælisdegi bróður míns, sem ég
kveð með söknuði en jafnframt
þakklæti fyrir óteljandi ánægju-
legar samverustundir.
Vigfús Ingvar Ingvarsson.
Við systur kynntumst Guðgeiri
frænda vel í gegnum árin því við
vorum mikið með dætrum hans.
Við eigum því margar góðar
minningar um hann. Við munum
sérstaklega eftir því þegar hann
kom og heimsótti Sigríði á sjúkra-
húsið fyrir nokkrum árum og sat
heillengi og spjallaði við okkur.
Hann var þá nýkominn frá Dan-
mörku þar sem hann sá Huldu,
barnabarnið sitt, í fyrsta sinn.
Hann var svo glaður og stoltur af
henni. Hann hafði líka keypt gjaf-
ir úti handa dætrum sínum sem
hann hafði greinilega lagt sig all-
an fram við að velja og það sást
vel hversu spenntur hann var að
gefa þær. Það sýnir hversu góð-
hjartaður hann frændi okkar var.
Hann var alltaf mjög elskulegur
við okkur systur. Blessuð sé
minning hans.
Sigríður Ásta og Kristín Inga.
Guðgeir Ingvarsson