Morgunblaðið - 28.02.2012, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 2012
Haustvindur napur næðir,
og nístir mína kinn.
Ég kveð þig kæri vinur,
kveðja í hinsta sinn.
Ég man brosið bjarta,
og blíðan svipinn þinn.
Það er sárt að sakna,
sorgmæddur hugurinn.
(Sæbjörg María Vilmundsd.)
Mig langar að minnast í
nokkrum orðum hans Róberts,
fósturföður míns og góðs félaga.
Þú komst inn í líf mitt þegar
ég var 12 ára gamall, þegar þú
og mamma byrjuðuð að búa í
Háukinn í Hafnarfirði. Góð
vinabönd mynduðust strax á
milli okkar og hafa ávallt verið.
Minnist ég veiðitúranna sem ég
fór með þér og sonum þínum í,
oftast upp á Úlfljótsvatn. Og
sem unglingur fékk ég að vinna
hjá þér á sumrin.
Eftir að ég stofnaði sjálfur
fjölskyldu ferðuðumst við mikið
saman og samgangur var mikill
á milli fjölskyldu minnar og
ykkar mömmu. Ótalmargar
minnisstæðar eru útileigur sem
við fórum í öll saman, og oftast
var farið austur fyrir fjall, þar
sem þú, kæri vinur, fræddir
okkur um sveitina þína.
Ógleymanlegt er þegar ég
var á Costan del Sol að halda
upp á 30 ára afmælið mitt með
fjölskyldunni minni, þegar þið
mamma komuð óvænt út við
mikinn fögnuð. Og fleiri utan-
landsferðir fylgdu eftir sem við
fórum með ykkur í sem gleym-
ast seint.
Er mér minnisstætt þegar
við Dúna giftum okkur, við vor-
um ekki klár á danssporunum
og vorum aðeins að vandræðast
með það. Þú bauðst okkur á þá
heim til þín og mömmu og
heima í stofu skelltir þú harm-
Róbert
Benediktsson
✝ Róbert Bene-diktsson fædd-
ist í Stóru-Hildisey
í Austur-
Landeyjum 28. jan-
úar 1944. Hann lést
á Kanaríeyjum 28.
janúar 2012.
Róbert var jarð-
sunginn frá Sel-
fosskirkju 18. febr-
úar 2012.
onikkutónlist á fón-
inn og þið kennduð
okkur brúðarvals-
inn, enda varst þú
mikill músíkmaður
og þið mamma allt-
af flottust á dans-
gólfinu og sást
hvað ástin blómstr-
aði á milli ykkar.
Tresegy, tipp-
hópurinn okkar.
Þar sem í átta ár
samfleytt hittumst við nokkrir
félagarnir á föstudagskvöldum
og spáðum í fótboltaleiki helg-
arinnar. Alltaf var mikið fjör og
gaman. Sjö ár af átta endaði
bikarinn uppi á hillu hjá þér þar
sem þú varst tippari ársins.
Margar fleiri minningar um
þig geymum við í hjarta okkar.
Mjög þakklát erum við fyrir
að hafa kynnst þér og hvað þú
hefur reynst mömmu minni vel
og mér og minni fjölskyldu.
Þín verður sárt saknað og átt
þú alltaf stað í hjarta okkar.
Guð geymi þig, kæri vinur.
Brynjar, Guðrún,
Sandra og Auðbjörg.
Laugardaginn 28. janúar átti
hann pabbi minn afmæli. Þann
dag varð hann 68 ára. Á afmæl-
isdaginn var hann staddur úti á
Spáni, en foreldrar mínir hafa
um langt árabil farið þangað í
frí hvern vetur. Nú var afmæl-
isdagurinn hans pabba runninn
upp og ég ætlaði svo sannarlega
ekki að klikka á því að heyra í
besta vini mínum á afmælisdag-
inn. Þegar síminn hafði hringt
nokkrum sinnum svaraði
ókunnug rödd. Ég hélt ég hefði
hringt í vitlaust númer, en svo
var ekki og röddin tjáði mér að
hann pabbi minn hefði dáið
nokkrum mínútum áður.
Ég er ekki alveg búinn að
átta mig á því að þú sért farinn.
Þú sem varst svo eldhress þeg-
ar ég hitti ykkur mömmu kvöld-
ið áður en þið fóruð út. Það er
ömurlegt að hugsa til þess að
börnin mín fái aldrei að kynnast
manninum sem reyndist mér
alltaf svo vel og studdi mig í
öllu sem ég tók mér fyrir hend-
ur. Manninum sem ól mig upp,
kenndi mér allt sem ég kann og
gerði mig að þeim manni sem
ég er í dag. Ég veit hreinlega
ekki hvernig maður heldur
áfram eftir að fótunum hefur
verið kippt svo rækilega undan
manni. Það er þó huggun í
trúnni og öllum þeim góðu
minningum sem ég á um þig.
Ég mun aldrei gleyma því
hvað þið mamma voruð ástfang-
in. Þið létuð alltaf eins og ung-
lingar. Þið kölluðuð hvort annað
aldrei neitt annað en ástina –
„Ástin, viltu rétta mér …“ Ef
mamma kallaði þig Róbert
hafðir þú gert eitthvað af þér.
Þú varst alltaf svo ráðagóður
og það var hægt að stóla á þig
með allt, því þú kunnir allt. Þú
hlóst svo mikið í síðasta samtal-
inu okkar þegar ég hringdi út
til ykkar og spurði þig hver
væri besta leiðin til að berja
harðfisk og að sjálfsögðu kunnir
þú bestu aðferðina.
Ég vona að allar þær góðu
stundir sem við áttum saman
muni aldrei líða mér úr minni.
Þú varst besti, hlýjasti, gáf-
aðasti og skemmtilegasti maður
sem ég hef kynnst. Mikið er ég
heppinn að hafa þekkt þig svo
vel og verið þér svo náinn. Mik-
ið er ég lánsamur að hafa þig
sem fyrirmynd. Mikið er ég
heppinn að þú varst pabbi
minn.
Þinn sonur,
Róbert Benedikt
Róbertsson.
Elsku pabbi.
Það var mikið högg sem ég
fékk þegar Bensi bróðir hringdi
og sagði mér að þú værir dáinn.
Þú varst svo hress nokkrum
dögum áður þegar þú hringdir í
mig frá Kanarí bara til að at-
huga hvort allt væri í lagi hjá
okkur og á Engjaveginum hjá
ömmu og Gauja eða hvort ég
hefði heyrt í Pétri bróðir. Þann-
ig varst þú alltaf. Símtal í 5
mínútur bara til að sjá að allt
væri í lagi þá varst þú ánægður.
Síðan ég flutti aftur heim á Sel-
foss hefur þú fylgst vel með því
hvort allir hefðu að gott og
hvort eitthvað væri að frétta af
gömlu vinum þínum hérna.
Þegar þið Auðbjörg komuð í
heimsókn gáfuð þið ykkur alltaf
góðan tíma að spjalla um alla
heima og geima og svo var allt-
af farið í herbergið hjá Agnari
Petro að skoða dótið hans. Ég
held að engin hjón hafi eins
góða nærveru og þið og hjá
ykkur sá ég hvernig ástin getur
þroskast og enst að eilífu. Þið
voruð alltaf eins og nýtrúlofuð
þrátt fyrir 30 ára samband og
nutuð lífsins þannig að fólk tók
eftir. Alltaf á Laugavatni í hjól-
hýsinu og svo var húsbíllinn
keyptur og þar næst tjaldvagn-
inn og svo aftur húsbíll, enda-
laus ferðalög um hverja helgi á
bæjarhátíðir harmonikkuhátíðir
eða vestur á firði í heimsóknir.
Ég sagði oft þegar ég var
spurður frétta af þér að það
væri allt gott frétta og ef við-
komandi vildi hitta þig þá sagði
ég honum að finna næstu útihá-
tíð þar sem harmonikka og
gömlu dansarnir væru hhöfð í
hávegum því þið væruð þar. Þið
kunnuð að njóta lífsins og hafa
gaman af lífinu á sumrin innan-
lands og á Kanarí lágmark einu
sinni á vetri.
Þú varst alltaf kátur og létt-
ur í skapi og komst fram við
fólk sem jafningja, talaðir aldrei
niður til fólks og ég man ekki
eftir að hafa heyrt þig tala illa
um nokkurn mann síðustu 47
árin. Það segir meira um þig að
vinir mínir sem hafa unnið með
þér í smíðinni í gegnum tíðina
hafa allir verið í sambandi við
mig, þeir segja að það hafi verið
mikill lærdómur að vinna með
þér því þú hafðir alltaf lausnir
ef eitthvað kom upp á og ef ein-
hver gerði mistök þá skamm-
aðir þú ekki viðkomandi heldur
sýndir réttu handtökin.
Ég hef fengið ótal samúðar-
kveðjur hérna á Selfossi fá vin-
um þínum og samferðafólki
þrátt fyrir að það séu 30 ár síð-
an þú fluttir í bæinn, það segir
mér hversu góður vinur þú
varst og að flestallir sem um-
gengust þig hafa fengið já-
kvæða strauma frá þér.
Þú ert núna kominn til vina
þinna Bósa, Hebba Gränz og
Steina spil og ef ég þekki ykkur
rétt að þá eruð þið að bralla
eitthvað, sennilega að smíða
kofa undir Mána …
Ég vill þakka þér allt það
góða sem ég hef fengið frá þér í
lífinu, þú varst góður pabbi og
ég mun aldrei gleyma þeirri
stund sem við áttum saman
hérna heima í nóvember þegar
þið Auðbjörg komuð í 7 ára af-
mælið hans Agnars Petro og þið
bræðurnir voruð skírnavottar
hjá Benedikt Jóni. Það er
ógleymanleg stund sem ég mun
ávalt geyma í hjartanu.
Baldur, Jill, Ívan Guðjón,
Agnar Petro og Benedikt
Jón.
Það er skörungskona sem
gengin er, þegar Ásta Bjarna-
dóttir kveður. Hún var ein af
þeim sem var ákaflega dýrmætt
að eiga samleið með og eiga
margar minningar sem kalla
fram ríkt þakklæti. Leiðir okkar
Ástu lágu saman fyrir mörgum
áratugum. Ég var þá ungur
prestur og hóf samstarf með sr.
Guðmundi manni hennar. Það
samstarf varð afskaplega náið,
bæði í starfi og félagsmálum,
vinátta sem varð mikils virði. Ég
lærði þá þegar að líta upp til
hennar Ástu og finna það hversu
heilsteypt hún var í öllu. Það gef-
ur auga leið að á langri ferð í
þeim störfum sem lágu fyrir
okkur kollegum, að oft þurfti að
Ásta
Bjarnadóttir
✝ Ásta Bjarna-dóttir fæddist í
Reykjavík 7. júní
1930. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 12. febrúar
síðastliðinn.
Útför Ástu var
gerð frá Árbæj-
arkirkju 21. febr-
úar 2012.
íhuga varlega, sjá
allt frá mörgum
hliðum.
Ég minnist
margra stunda þar
sem Ásta fylgdist
með, glaðvær,
ákveðin og lífsvitur.
Þá var oft bent á
þær hliðar sem
skiptu máli og hún
sá. Ég minnist að
hafa þurft á huggun
að halda, – þess þurfa prestar
líka, og Ásta umvafði með þeirri
hlýju og umhyggju, sem skipti
miklu. Alltaf fylgdist hún með, –
spurði um börnin. Það var gott
að vita af bæninni sem maður
vissi að fylgdi. Það var gott að
eiga hana Ástu að vini.
Þau sr. Guðmundur og Ásta
voru kölluð til ábyrgðarmikilla
starfa. Á Hvanneyri fyrst og síð-
an brautryðjendastarfið í Árbæj-
arsókn, þar sem þurfti að byggja
frá grunni. Þar geta engir skilið
til fulls hversu mikið á reynir,
nema þeir sem staðið hafa í
sömu sporum. Þar hafði hún
Ásta áhuga og ábyrgð, einstak-
lega uppörvandi í hressileikan-
um, sú sterka sem stóð allt af
sér. Það var líka gott og lær-
dómsríkt að finna hvað sr. Guð-
mundur sá það vel og var þakk-
látur fyrir hana Ástu sína.
Þannig nálægð yljar líka þeim
sem í kring eru.
Hún var sannarlega skörung-
ur, hlýr og dýrmætur vinur. Með
slíku fólki eru það forréttindi að
starfa og eiga saman trúna á
þann Guð sem annast manneskj-
urnar og veitir þeim styrk. Á
kveðjustundum styrkir sú trú,
gefur sýn til þess eilífa, þar sem
frelsarinn er og lætur sína hitt-
ast á ný. Við Emilía þökkum í
gleði góða vináttu.
Valgeir Ástráðsson.
Er við kveðjum hana Ástu
minnumst við hennar með þakk-
læti í huga. Fyrir tæpum 30 ár-
um vorum við svo heppin að
flytja í næsta hús við þau Ástu
og Guðmund. Það er mikils virði
að kynnast góðum grönnum og
það voru þau hjón svo sannar-
lega.
Ásta var kona sem ræktaði
garðinn sinn á svo margan hátt.
Hún var áræðin, ósérhlífin og
vílaði ekki fyrir sér að takast á
við hlutina. Auk þess var hún
fróð og skemmtileg og vinur vina
sinna. Margt var hægt að læra af
Ástu, hún fylgdist með nátt-
úrunni og kunni vel til verka á
mörgum sviðum.
Hún fylgdist með atferli og
kvaki fuglanna og brumi birk-
isins og vissi hvenær óhætt var
að hefja vorverkin, þannig fór
hún eftir eigin hyggjuviti.
Þegar Ásta var komin út í
garð vissum við, að rétti tíminn
var kominn til að taka til hend-
inni. Þegar fór að líða að vori
fylltust allir gluggar hjá Ástu af
blómapottum, hún var þá búin að
sá fyrir sumarblómum og mat-
jurtum sem hún nýtti í hollustu-
rétti enda afbragðskokkur.
Ásta sýndi fjölskyldu okkar
umhyggju og áhuga. Þegar við
fórum að heiman í lengri ferðir
vorum við vön að kveðja Ástu og
biðja hana að líta eftir húsinu
okkar, alltaf var það sjálfsagt og
okkur fylgdu góðar ferðaóskir.
Nú eftir strangan vetur fer
brátt að hlýna og birta á ný.
Við kveðjum Ástu í síðasta
sinn og sendum Guðmundi og
fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur.
Þóra og Bjarni.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
S:HELGASON
10 - 50%
AFSLÁTTUR
AF
ÖLLUM
LEGSTEINUM
Vandaðir legsteinar
á betra verði!!!
- Sagan segir sitt -
Skemmuvegur 48 s: 557 66 77
✝
Okkar ástkæri
ÞÓRÐUR ÓLAFSSON
sérfræðingur
hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum
í Washington D.C.
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
föstudaginn 2. mars kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
Lára Alexandersdóttir,
Gígja Þórðardóttir, Páll Liljar Guðmundsson,
Orri Þórðarson,
Silja Þórðardóttir, Jóhann Gunnar Jónsson,
Sölvi, Lára og Laufey afabörn.
✝
Elskuleg eiginkona, móðir og amma,
SIGRÍÐUR AÐALBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtudaginn
23. febrúar.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 7. mars kl. 13.00.
Kolbeinn Helgason,
Guðrún Emilía Kolbeinsdóttir,
Kristín Kolbeinsdóttir,
Kolbeinn Vormsson.
✝
Þökkum innilega hlýhug, samúð og vináttu
við andlát og útför eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður og ömmu,
JÓRUNNAR EINARSDÓTTUR
frá Seyðisfirði,
Valhöll,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Hraunbúða í Vestmannaeyjum.
Friðþjófur Másson
og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KATLA MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR,
Sjávargötu 13,
Álftanesi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 26. febrúar.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Ástvaldur Eiríksson,
Ólafur Þ. Pálsson, Lára Björnsdóttir,
Lárus R. Ástvaldsson, Kristín Stefánsdóttir,
S. Helga Ástvaldsdóttir, Ágúst Kárason,
Erla Lóa Ástvaldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HERDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Hóli,
lést á Dvalarheimili aldraðra Borgarnesi
sunnudaginn 26. febrúar.
Útförin fer fram frá Borgarneskirkju föstu-
daginn 2. mars kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á að láta Dvalarheimili
aldraðra í Borgarnesi njóta þess.
Þórir Finnsson, Rósa Arilíusardóttir,
Sigrún Finnsdóttir,
Guðmundur Óskar Finnsson, Guðrún Fjeldsted,
ömmubörn og langömmubörn.