Morgunblaðið - 29.02.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. FEBRÚAR 2012
Í tilefni þess að
Einar B. Pálsson
verkfræðingur og
prófessor hefði orð-
ið 100 ára í dag, 29.
febrúar, ætla ég að
minnast starfa hans
fyrir skíðaíþróttina
í landinu, sem að
allra dómi hafa ver-
ið ómetanleg.
Einar lagði
ásamt Steinþóri
Sigurðssyni grunninn að skíða-
íþróttinni sem keppnisgrein allt
frá árinu 1937 og langt fram eft-
ir síðustu öld.
Upphafið að því var hið svo-
kallaða Thule-mót sem Skíða-
félag Reykjavíkur og L. H. Mull-
er ofl. stofnuðu til.
Þetta mót varð að skíðamóti
Íslands 1937. Þá í fyrsta sinn
komu saman til keppni allir
bestu skíðamenn landsins.
Á þessum tíma voru ekki til
neinar skráðar reglur um íþrótt-
ina, en Íþróttasamband Íslands
bað Steinþór og Einar að útvega
handbók frá Noregi um skíða-
Einar B.
Pálsson
keppnir sem þeir
síðan notuðust við. Í
mínum huga varð
skíðaíþróttin til sem
keppnisíþrótt með
starfi þessara
tveggja manna. Allt
þeirra starf var
unnið af áhuga fyrir
þessari fögru íþrótt
sem hafði heillað þá
eins og marga aðra.
Einar og Steinþór
voru dómarar á öllum skíðamót-
um, lögðu svig- og brunbrautir,
allt eftir settum reglum.
Skíðaráð Reykjavíkur var
stofnað í nóvember 1938 og urðu
þeir Steinþór og Einar forystu-
menn þess. Síðan voru stofnuð
skíðaráð á Akureyri og Siglu-
firði. Þetta var upphafið að
stofnun Skíðasambands Íslands,
en það var stofnað 23. júní 1946.
Með stofnun Skíðasambands Ís-
lands var brotið blað í starfsemi
ÍSÍ, en SKÍ var fyrsta sérsam-
bandið sem stofnað var sam-
kvæmt lögum ÍSÍ. Steinþór og
Einar urðu forystumenn hins
nýstofnaða sambands, Steinþór
fyrsti formaður, en Einar tók við
1947-1950 og svo aftur 1960-
1964.
Eftir stofnun SKÍ opnaðist
möguleiki fyrir íslenskt skíðafólk
að taka þátt í skíðamótum er-
lendis. M.a. var Einar fararstjóri
á fyrstu vetrarólympíuleikunum
árið 1948 í St. Moritz í Sviss og á
þeim næstu í Oslo 1952. Allur
undirbúningurinn hvíldi á Einari,
svo og allt sem tilheyrði þátttöku
okkar í leikunum.
Fyrstu íslensku skíðareglurn-
ar voru samdar af Einari og
Steinþóri, en þær voru sam-
þykktar af ÍSÍ í janúar 1940. Það
merkilegasta við reglur þessar
er að þar kemur fyrir orðið svig í
stað slalom. Ísland er eina landið
í veröldinni sem tekist hefur að
búa til orð fyrir þessa íþrótt sem
er þægilegra í framburði en upp-
haflega orðið. Guðm. Finnboga-
son landsbókavörður bjó til þetta
fallega nýyrði.
Hér er aðeins stiklað á stóru,
því sannarlega eru störf þeirra
Steinþórs og Einars efni í marg-
ar slíkar greinar. Við sem vorum
svo gæfusöm að fá að starfa með
þessum mönnum erum ríkari af
reynslu sem búa má við um
ókomna tíð.
Þórir Jónsson fyrrverandi
formaður SKÍ
✝ Hrönn Magn-úsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 17.
febrúar 1959. Hún
lést á heimili sínu
21. febrúar 2012.
Foreldrar hennar
voru Magnús Sig-
urðsson vélstjóri,
fæddur í Stafnnesi,
Miðneshreppi í
Gullbringusýslu 9.
ágúst 1912, d. 2.
janúar 1982, og Lilja Sigríður
Guðlaugsdóttir húsmóðir, f. á
Siglufirði 17. júlí 1923, d. 13. maí
2002. Systkini Hrannar eru: 1)
Valur Arnar, f. 21. janúar 1944,
d. 9. mars 2002, hann á 4 börn og
4 barnabörn. 2) Árnína Gréta, f.
11. júní 1945, maki Baldur Arnar
Hlöðversson, þau eiga 3 börn og
8 barnabörn. 3) Eyrún, f. 15. júní
1948, maki Guðlaugur Liszt Páls-
son, þau eiga 3 dætur og 8 barna-
börn. 4) Áslaug, f. 29. desember
1950, hún á 1 dóttur, 4 barna-
börn og 2 langömmubörn. 5) Sól-
ey Magnea, f. 23. febrúar 1956,
maki Eiríkur Ottó Bragason,
hann á 2 börn og 3 barnabörn. 6)
Hreinn, f. 15. maí 1957. 7) Birna,
f. 4 október 1962, hún á 2 syni og
1 barnabarn.
Hrönn giftist 29. júlí 1977eft-
irlifandi eiginmanni sínum Gunn-
ari Vagni Aðalsteinssyni frá
Þingeyri við Dýrafjörð, f. 10.
febrúar 1955. Hrönn
og Gunnar tóku að
sér bróðurdóttur
Hrannar, Kolbrúnu
Rósu Valsdóttir, f. 3.
nóvember 1989 í
Reykjavík, í sambúð
með Jóni Skúla
Traustasyni.
Hrönn ólst upp í
stórum systkinahóp
við Suðurlandsbraut
í Reykjavík til 7 ára
aldurs, en þá fluttist fjölskyldan
að Bústaðabletti v/Bústaðaveg.
Tveimur árum síðar fluttust þau í
Neðra-Breiðholt og stundaði hún
skóla þar. Á sama tíma var
Hrönn í sveit nokkur sumur í
Húnaveri í Svartárdal. En á
Blönduósi kynnist Hrönn ung að
árum eftirlifandi eiginmanni sín-
um. Fyrstu hjúskaparár þeirra
voru þau á Þingeyri, en þar
fékkst Hrönn við hin ýmsu störf.
Flytjast þau suður í Kópavog árið
1985 og taka að sér 7 árum síðar
Kolbrúnu Rósu, þá 3 ára gamla.
Hrönn starfaði hjá Ísfisk við fisk-
vinnslu, einnig í versluninni Sæ-
kjör og síðar sem dagmóðir. Árið
2006 flytjast þau í Breiðholtið, en
þá starfaði Hrönn sem húsvörður
á Smáratorgi eins lengi og kraft-
ar leyfðu.
Útför Hrannar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 29. febrúar
2012, og hefst athöfnin kl. 13.
Með fáeinum orðum langar
mig að minnast frábærrar konu,
Hrannar Magnúsdóttur sem ég
kynntist fyrir 12 árum þegar ég
var framkvæmdastjóri Smára-
torgs ehf. Þú vannst við ræstingar
í verslunarmiðstöðinni og vaktir
athygli mína þegar þú komst til
húsvarðanna, alltaf hress og
skemmtileg og settist gjarnan og
spáðir í spil viðmælanda þinna.
Oft varð mikil skemmtun í kring-
um þetta og þú varst hrókur alls
fagnaðar. Árið 2000 vantaði okkur
húsvörð í Smáratorg og bauð ég
þér starfið. Ég sé ekki eftir því.
Mörgum þótti þetta ekki starf
fyrir konu en í ljós kom að þú
stóðst þig með stakri prýði og
hafðir góð áhrif á „kallana“ mína
og náðir góðu sambandi við leigj-
endurna. Þú varst afskaplega já-
kvæð baráttukona og áttum við
margar skemmtilegar stundir
saman. Það var oft mikið álag á
húsvörðunum á Smáratorgi og
Glerártorgi og við reyndum að
hafa skemmtilegar árlegar sam-
verustundir. Sérstaklega er mér
minnisstæð ferðin okkar til Costa
Brava sem skilur eftir frábærar
minningar.
Undanfarin ár hef ég fylgst
með baráttu þinni og dáðst að
þínu æðruleysi og hvernig þú tal-
aðir um „kvikindin“ sem þú varðst
að berjast við. Fyrir skömmu átt-
um við Skúli, samstarfsfélagi okk-
ar, yndislega stund með ykkur
hjónum á heimili ykkar sem bæt-
ist í safn minninganna. Því miður
get ég ekki fylgt þér síðasta spöl-
inn þar sem við hjónin erum er-
lendis.
Megi góður Guð vera Gunnari
og Kollu styrkur í sorginni. Eftir
stendur minning um yndislega
baráttukonu og frábæra mann-
eskju.
Blessuð sé minning hennar.
Þín samstarfsfélagi og vinkona,
Agnes Geirsdóttir.
Hrönn
Magnúsdóttir
Elsku Sævar bróðir. Ekki átti
ég von á neinu óvenjulegu hinn
17. janúar síðastliðinn þegar
læknir þinn hringir í mig og seg-
ir þig vera meðvitundarlausan og
að þú sért að yfirgefa þetta líf.
Þú fékkst ekki auðvelt hlut-
skipti, elsku Sævar minn, í þess-
um heimi en tókst á við erfið-
leika þína af æðruleysi. Yfirleitt
glettinn og gamansamur, en átt-
ir það líka til að vera ósegjan-
lega þrjóskur og gat verið erfitt
að ætla að hagga þér. Þú hafðir
gaman af því þegar ég gaf þér
nafna haustið ’97 en varst síðar
gáttaður á mínum tíðu barn-
eignum og skaust því reglulega
að mér hvort ég væri orðin
ófrísk eina ferðina enn.
Ég mun alltaf minnast þín
fyrir glettnina og fyrir fallega
brosið þitt sem mér þótti svo
vænt um.
Mér eru líka minnisstæðar
heimsóknir þínar heim til mín
Sævar Þór
Þórisson
✝ Sævar ÞórÞórisson
fæddist í Reykja-
vík 21. maí 1959.
Hann lést á Sjálfs-
bjargarheimilinu í
Hátúni 12 17. jan-
úar 2012.
Útför Sævars
fór fram frá Rauf-
arhafnarkirkju 28.
janúar 2012.
þegar ég bjó í Mos-
fellsbæ. Stundum
komstu með okkur
Grétari í bílferðir
um Reykjavík og
nágrenni og enduðu
þær ferðir gjarnan
á KFC, enda kjúk-
lingur og franskar í
uppáhaldi hjá þér á
þeim tíma. Þá eydd-
um við líka jólunum
saman, en það höfð-
um við ekki gert síðan ég var
barn og þú komst heim á Rauf-
arhöfn.
Þú talaðir alltaf svo mikið um
Raufarhöfn, gömlu dagana þar,
þegar þú fórst á veiðar með
pabba og þegar mömmu naut
við. Þú rifjaðir upp ánægjulegar
stundir og augu þín ljómuðu af
gleði og þú brostir út að eyrum.
Já, þú saknaðir alltaf heima-
bæjar okkar, þar áttir þú þinn
besta tíma og þar bjó fjölskyld-
an þín. Þú vildir fá að hvíla við
hlið mömmu okkar sem var þinn
besti vinur en fór alltof snemma
frá okkur. Elsku Sævar minn,
núna ertu kominn til hennar –
þú ert kominn heim.
Hvíldu í friði, kæri bróðir.
Minning þín lifir í hjarta mínu
og þar er hún vel varðveitt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Sóley Björk Sturludóttir,
Grétar Þór Pálsson,
Alexandra Ísey,
Kristófer Sævar,
Viktoría Eldey,
Ísabella Máney,
Axel Sturla og
Aþena Guðrún Þórey.
Elsku bróðir minn, það voru
þung sporin þegar ég fékk
hringingu að morgni 17. janúar
og mér tjáð það að þú værir að
fara í ferðina löngu. Ég man
þegar við Bjössi komum til þín
síðast, hvað þú varst glaður og
kátur vegna þess að við komum
alltaf óvænt og þú vissir ekkert
um það að við værum í bænum
og þá náðum við frábærum
myndum af þér og mér saman,
sem verða hjá mér alla tíð. Allt-
af var yndislegt að hitta þig og
knúsa, en við sáum hvað veik-
indi þín voru farin að draga af
þér og erfitt að vera hinum meg-
in á landinu og geta ekki verið
meira hjá þér. En yndislegar
stundir áttum við. Ég gleymi því
ekki þegar við systkinin komum
til þín á fertugsafmælinu syngj-
andi afmælissönginn, hvað þú
varst glaður og við fórum með
þig á Hard Rock í glaum og
gleði, það kvöld naustu þín í
botn, sæll og kátur. Það var
gaman þegar þú komst til okkar
á Þórshöfn á sumrin og jólunum
meðan heilsa þín leyfði. Þú hafð-
ir svo gaman af því að hafa
frænda þinn aftan á stólnum og
rúnta með hann á stéttinni fyrir
framan húsið, og brostir allan
hringinn og leyfðir honum að
rífa upp alla jólapakkana þína.
Já, ég á margar góðar minning-
ar um þig og þær geymi ég í
hjarta mínu. Elsku brósi minn,
það er sárt að þurfa að kveðja
þig, en núna ertu á góðum stað.
Komin til mömmu okkar sem
var þér allt og allra hinna, ég
veit að þau hafa tekið vel á móti
þér.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði
Þín systir,
Edda Una Þórisdóttir.
Elsku frændi minn. Það var
sárt að heyra þegar mamma
hringdi í mig og sagði mér að þú
værir að kveðja þennan heim.
Veikindi þín versnuðu en ekki
datt mér samt í hug að þú værir
að kveðja okkur strax. Minning-
arnar sem ég á um þig mun ég
geyma og varðveita í hjarta
mínu. Það var alltaf svo gaman
að kíkja á þig þegar maður kom
til Reykjavíkur og fannst þér
fátt skemmtilegra en þegar við
komum þér á óvart. Þér þótti
svo vænt um strákana mína þótt
að þú hafir bara séð Aron Inga í
nokkur skipti en Egill Helgi
náði aldrei að fá að hitta þig en
ég segi honum og Aroni Inga að
þú varst frábær frændi. Elsku
frændi minn, hvíldu í friði og ég
á eftir að sakna þín.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín frænka,
Katrín Egilsdóttir.
ALDARMINNING
Frá því við heyrðum það fyrst
að það hefði orðið sjóslys datt
okkur það ekki í hug að það hefði
verið hann Maggi Dan æskuvinur
minn sem hafði verið þarna stadd-
ur á þessum tíma og á þessari
stundu. Það er svo skrítið hvað líf-
ið færir manni í fang á hverjum
degi sem maður lifir og á stundum
sem þessari þá vakna með manni
margvíslegar spurningar hvað ef,
hvað ef, en hins vegar eru minn-
Magnús Þ.
Daníelsson
✝ Magnús Þór-arinn Daní-
elsson fæddist á
Þórustíg 20 í
Njarðvík 25. des-
ember 1947. Hann
fórst með Hall-
grími SI-77 25. jan-
úar 2012.
Minningarathöfn
um Magnús var í
Ytri-Njarðvík-
urkirkju 17. febr-
úar 2012.
ingar okkar um góð-
an vin ekki um mann
sem lifði eftir því
sem gæti hafa gerst.
Hann var einn af
þeim sem grípa lífið
báðum höndum og
upplifði þau ævin-
týri og þrár sem lífið
hafði upp á að bjóða,
hann lifði því ekki
eftir orðum eins og
hvað ef.
Minningar okkar Magga liggja
langt aftur í tímann, allt frá því í
barnaskóla en þar sátum við tveir
vinirnir oftast saman, ég ári á eft-
ir og hann jafngamall bekkjar-
félögum okkar. Hópurinn okkar
var sterkur og samheldinn, við
gerðum margskonar skemmtileg
strákapör eins og tíðkaðist í þá
daga. Það er mér sérstaklega
minnisstætt þegar við bekkjar-
systkinin keyptum gamlan
bragga en þar vorum við tímun-
um saman að vinna í því að gera
upp gamlan bíl og skemmta okk-
ur.
Það var hann Maggi vinur
minn sem sagði mér eitt sinn
„Gunni, ég veit hvað er að þér, ég
heyrði það í útvarpinu um fólk
sem ruglar saman stöfunum þeg-
ar það les í bók, svona eins og þú
gerir – þetta heitir víst lesblinda
og þú ert sko ekki einn um þetta,
það er fullt af fólki með þetta“.
Það var árlega á afmælisdegi
Magga sem við hittumst ásamt
konunum okkar en þá áttum við
góðar stundir saman, það var ým-
ist spilað, hlegið, hlustað á góðar
vínilplötur og haft gaman. Þessar
minningar ásamt mörgum öðrum
yljum við okkur við þegar við
hugsum til hans Magga, hann var
einn af þeim sem gaman var að
vera í kringum, hann var alltaf
með skemmtilegustu sögurnar og
sagði svo vel frá. En eftir lifir
minningin um frábæran mann
sem átti engan sinn líkan, það er
djúpt skarð sem hann skilur eftir
sig og er hans sárt saknað af okk-
ur öllum. Við sendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til Ey-
rúnar og fjölskyldunnar, megi
Guð vera með ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Gunnar og Elsa.
Blessunin hún Sigurborg er
dáin. Í mínum huga er hún allt-
af Bogga frænka. Þegar ég var
lítill strákur, fjögurra ára gam-
all eða svo, var ég stundum í
pössun hjá Boggu. Þegar ég var
hjá henni og Kalla á Háleitis-
Sigurborg
Guðmundsdóttir
✝ SigurborgGuðmunds-
dóttir fæddist í
Flatey á Breiðafirði
27. september
1915. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 13.
febrúar 2012.
Útför Sig-
urborgar fór fram
frá Áskirkju 23.
febrúar 2012.
brautinni, notaði
hún tækifærið og
kenndi mér að lesa.
Ég var bara lítill
strákur, sem sagt.
Hef minningabrot
frá þessum tíma.
Bogga var að
kenna mér að lesa
á litlu skrifstofunni
við hliðina á eld-
húsinu. Eða þegar
Bogga og Kalli
voru að búa til fjallagrasasúpu,
annað minningarbrot. Man að
mér fannst hún ekki góð.
Man líka þegar ég var í
göngutúr með Boggu. Hún hélt
fast í höndina á mér, passaði að
strákurinn væri ekki að hlaupa
út á götu. Mér fannst ég örugg-
ur þegar hún hélt fast í höndina
á mér, það var engin hætta á
ferðum.
Svo man ég eftir Boggu úti í
Flatey á Breiðafirði, í Ásgarði.
Ég var þar með ömmu Regínu
og afa Benna, Bogga og Kalli
voru þar líka. Við fórum oft út
að dorga. Það fannst mér
skemmtilegast. Stundum fórum
við Bogga saman út í fjöru að
tína maðk til að beita með þeg-
ar við fórum að dorga þorsk.
Mér fannst það spennandi.
Bogga stjórnaði ferðinni, mér
fannst spennandi að tína maðk-
inn, ég vissi að ef það myndi
ganga vel, þá var meiri von á
fiski.
Bogga hefur alltaf skipað hjá
mér sérstakan sess, frá þessum
árum þegar ég var lítill. Í gegn-
um áratugina síðan þetta var,
var alltaf einhver taug til Boggu
frænku.
Ég votta Sigrúnu innilega
samúð mína.
Benedikt.