Morgunblaðið - 20.04.2012, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. APRÍL 2012
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu við
andlát og útför eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður og ömmu,
SIGRÚNAR GUÐNADÓTTUR,
Sléttuvegi 23.
Vigfús Ólafsson,
Ólafur Vigfússon, María Anna Clausen,
Vigfús Már Vigfússon, Ingunn Sigurðardóttir,
Þórhallur Vigfússon, Þuríður Guðjónsdóttir,
Valgerður Vigfúsardóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
CAMILLA SIGMUNDSDÓTTIR,
Þingeyri,
lést á Heilbrigðisstofnun Ísafjarðarbæjar
laugardaginn 14. apríl.
Útförin fer fram frá Þingeyrarkirkju sunnu-
daginn 22. apríl kl. 11.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Jónas Matthíasson, Guðbjörg Þorbjarnardóttir,
Gerður Matthíasdóttir, Ólafur Bjarnason,
Guðmundur Jón Matthíasson, Margrét Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
elskulegs mannsins míns, pabba okkar og
afa,
VALGEIRS DAÐASONAR,
Kristnibraut 43.
Sérstakar þakkir til Slökkviliðs höfuðborgar-
svæðisins, Kiwanisklúbbsins Höfða og allra sem veittu okkur
ómetanlega aðstoð við útförina.
Guðríður Andrésdóttir,
Kristján Daði Valgeirsson, Dagný Eiríksdóttir,
Eiríkur Kristinn, Brynhildur,
Hrefna Valgeirsdóttir, Ingvar Hermannsson,
Thelma Veronika, Tinna Rakel, Fannar Ingi,
Andrea Valgeirsdóttir, Sigurður H. Grétarsson,
Bjartur Máni, Kristófer Atli
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
RAGNA JÓNSDÓTTIR,
Hlöðufelli,
Eyrarbakka,
lést á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum laugar-
daginn 14. apríl.
Útförin fer fram frá Eyrarbakkakirkju laugardaginn 21. apríl
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhann Jóhannsson,
Unnur Jóhannsdóttir, Guðmundur Stefánsson,
Ingibjörg Jóhannsdóttir, Jón Guðmundsson,
Sólrún Jóhannsdóttir, Jóhannes Þorgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma, dóttir og systir,
INGIBJÖRG RAGNARSDÓTTIR
NORDEIDE,
lést á hjartadeild Landspítalans mánudaginn
9. apríl.
Kveðjuathöfn hefur farið fram í kyrrþey.
Útför hennar fer fram frá Hurumkirkju í Noregi föstudaginn
27. apríl kl. 13.00.
Arne Nordeide,
Jorunn Nordeide,
Sigrid Nordeide,
Ragnar Nordeide, Susanne Juell Gudbrandsen,
Magnus Juell Nordeide,
Sigríður Einarsdóttir,
Kristín Ragnarsdóttir,
Þórunn Ragnarsdóttir, Snorri Egilson,
Málfríður Ragnarsdóttir,
Einar Ragnarsson, Claudia Gluck,
Guðmundur Ragnarsson, Þóra Friðriksdóttir.
✝ SigurðurLyngberg
Magnússon var
fæddur í Reykja-
vík 29. ágúst 1927.
Hann lést á einka-
hjúkrunarheimili í
Rojales á Spáni 2.
apríl sl.
Foreldrar hans
voru Guðlaug S.
Guðjónsdóttir og
Magnús Sigurðs-
son. Þeim varð 3ja barna auð-
ið. Ingólfur Veturliði lést ung-
ur, eftirlifandi er systir
þeirra, Inga. Sigurður giftist
Aðalheiði Björnsdóttur f. 20.
september 1930 og eignuðust
þau saman 5 börn sem eru
Guðlaug, Andrés, Magnús,
Sigurður og Hafþór. Barna-
börnin eru orðin 12 og barna-
barnabörnin eru 10.
Sigurður og Aðalheiður
bjuggu lengst á Langholtsvegi
og síðan í Stóragerði eða þar
til Aðalheiður lést
árið 1980, aðeins
fimmtug að aldri.
Sigurður stofnaði
ásamt Viggó Páls-
syni Jarðvinnu-
vélar sf. í kringum
1960 og vann hann
við það allar götur
fram til ársins
1995. Í mörg ár
vann hann við
gatnagerð fyrir
Reykjavíkurborg ásamt ann-
arri verktöku fyrir ýmsa aðila.
Sigurður smíðaði og gerði út
bátinn Rán RE 363 í mörg ár,
t.d. við köfun, lagningu sæ-
strengja og fleira. Sigurður
var í sambúð með Kolbrúnu
Lorange, þau áttu íbúð á
Spáni þar sem þau dvöldu
löngum stundum.
Útför Sigurðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, föstu-
daginn 20. apríl 2012, og hefst
athöfnin kl. 13.
Elsku pabbi, núna ertu búinn
að fá hvíldina sem þú varst farinn
að bíða eftir. Pabbi fór ótroðnar
slóðir í lífinu bæði hér á Íslandi
og á Spáni, þar sem hann dvaldi
margar stundir á ævi sinni. Á
Spáni vildi hann vera og á Spáni
vildi hann deyja. Líf hans var
ekki alltaf auðvelt en aldrei
heyrði ég pabba kvarta. Ánægju-
legast fannst mér að geta verið
hjá þér síðustu mánuðina og ann-
ast þig í veikindum þínum.
Þakka þér fyrir allar stundirn-
ar sem við áttum saman. Minn-
ingarnar geymi ég vel í hjarta
mínu. Guð og englarnir geymi þig
pabbi minn.
Þín dóttir,
Guðlaug.
Jæja gamli, þá er þetta búið.
Þetta hvað?
Lífshlaup þitt á þessari jörð.
Nú er það?
Já, þú varðst að ganga í gegn-
um þetta eins og allir aðrir. En
þú lifðir góðu lífi, löngu og eftir
þínu höfði.
Jú, það er satt, en ég gafst ekki
upp baráttulaust.
Ég veit.
Gamli, manstu fyrsta áfallið
við köfun í Höfnunum. Síðar
hjartaaðgerð í Lundúnum, þú
slappst. Einhverjum árum síðar
aftur hjartaaðgerð á Spáni.
„Þetta dugar í 10 ár max,“ sagði
doktorinn, en þú slappst aftur.
„Ég er lifandi afturganga,“
sagðir þú. „Ég lifi á toppi heims-
ins, það bítur ekkert á mér.“
Fárviðri við Vestmannaeyjar,
Gamli í brúnni á Ráninni. Til-
kynningarskyldan kallar. Kemst
ekki frá stýrinu, skipið er að far-
ast. Slapp aftur. Ólgusjór við
Sandgerði, brotsjór skellur á
Ránni og skipið á hvolf.
„Það var skrýtið að sitja á
toppnum í brúnni og horfa inn í
djúpgrænan sjóinn gegnum
brotnar rúðurnar, sigla á hvolfi
gegnum brotið.“
Ætlar hún upp eða ætlar hún
niður? Upp fór Ránin. Slapp enn
og aftur.
Svona minnist ég gamla á
þessum tímamótum. Líf hans
rússibanareið uppi á öldutoppi
eða neðansjávar. Ótalmargir köf-
unarleiðangrar, leita fjársjóða,
laga sæstrengi og bjarga verð-
mætum. Uppfinningarnar enda-
lausar, flestar ónýtar en aðrar
góðar.
„Það er enginn spámaður í eig-
in föðurlandi, ég held ég fari til
Spánar, þar líður mér best. Mat-
urinn góður hjá Kollu, vínið
ódýrt, sólin heit.“
Gamli, það flýr enginn örlög
sín, hann náði þér að lokum.
Ójá, ég er líka orðinn þreyttur,
mjög þreyttur. Mamma þín bíður
eftir mér.
„Ég lifi á toppi heimsins,“
sagði hann. „Hef ég sagt þetta
áður?“
Já, pabbi minn.
Hvíl í friði hjá móður minni.
Magnús.
Elsku pabbi, ég mun minnast
þín og þinna skemmtilegu ævin-
týra og segja börnum mínum frá
þeim. Ég gleymi ekki hvað þú
varst ánægður þegar frumburður
minn var skírður í höfuðið á þér.
Ég fór fyrst þriggja ára með þér í
vinnuna, bæði á verkstæðið á
Gelgjutanga eða sat á læri þínu í
ýtunni og fór í siglingar á Ráninni
sem þú smíðaðir upp úr gömlum
bensínflutningabáti frá hernum.
Þú naust þess bæði í leik og starfi
að leggja strengi á milli lands og
Eyja, vinna við Borgarfjarðar-
brúna og fleira, eða að leita að
sokknum skipum og öðrum fjár-
sjóðum.
Stoltur varstu þegar Albert
Guðmundsson, sendiherra í
Frakklandi, bað þig að fara með
kafara frá franska ríkinu og sýna
þeim þann staðþar sem skútan
Pourquoi-Pas sökk því þú hafðir
fundið hana fyrstur ásamt góðum
vinum þínum, Guðmundi Guðjóns
og Andra Heiðberg köfurum.
Þú lentir í mörgum ævintýr-
um, svo sem stærsta vínsmygli
sem upp hefur komist, Ásmund-
arsmyglinu svokallaða, og þá
fékkstu viðurnefnið Siggi séní-
ver, og fleiri ævintýrum sem ég
mun geyma í minningu minni.
Síðustu 27 ár hefur þú verið við-
loðandi Spán, þar eignaðist þú
hús og dvaldir þar langtímum
saman og hafðir unun af því að
spila á gítar og hlusta á spænska
tónlist. Þú sagðir alltaf að þá
værir þú á toppi heimsins og
hefðir nóg að gera í þúsund ár
þótt ekkert bættist við. Þú spurð-
ir alltaf, þegar ég hringdi í þig,
hvort ég væri að koma með mína
fjölskyldu því það var gaman að
koma til þín á Spán og þér þótti
alltaf gaman að fá heimsóknir á
Mira Mar.
Allt sem ég kann í viðgerðum
eða vélavinnu lærði ég af þér og
ef mér er hampað fyrir eitthvað
svara ég alltaf stoltur að ég sé
ekki sonur pabba míns fyrir ekki
neitt því allt lék í höndum þínum.
Þú sagðir alltaf að það sem væri
smíðað væri hægt að gera við og
gerðir bara við það. Þegar þú
veiktist fannst þér gott að hafa
Gullu systur hjá þér sem hugsaði
alltaf vel um þig, en ég átti ekki
kost á að komast til þín. Nú hefur
þú fengið þína hvíld.
Þín verður sárt saknað og
þinna furðuverka og ævintýra.
Þinn sonur,
Sigurður Lyngberg.
Það er þyngra en tárum taki
þegar ég sit hér á toppi heimsins,
eins og þú kallaðir Mira Mar í
Torrevieja, og ég fer að rifja upp
allar minningarnar frá því ég
man eftir mér.
Það voru mikil ævintýri og for-
réttindi að eiga þig sem pabba.
Ég minnist allra ferðanna upp á
Keflavíkurvöll að skoða eitthvað
sem þú varst að kaupa af hernum
en þær voru ófáar. Fyrir lítinn
strák að fara inn á herstöð innan
um alla hermennina og hertækin
var ólýsanleg tilfinning. Eða þeg-
ar við fórum að heimsækja vin
þinn, Andra Heiðberg, út í þyrlu-
skýli og á meðan þið voruð að
spjalla fékk ég að sitja í flug-
stjórasætinu í þyrluni hans
Andra, en þar gat ég setið enda-
laust.
Að alast upp á Gelgjutangan-
um þar sem þú varst með verk-
stæði fyrir Jarðvinnuvélar sf.
voru forréttindi og skóli lífsins
fyrir mig, þar mátti allt. Eitt sinn
er ég var 10 ára og var að æfa mig
uppi á gömlum malarvegi þar
sem nú er Kjalarvogur mæti ég
löggunni og út koma tveir lög-
regluþjónar og spyrja mig á
hvaða ferðalagi ég sé og hvort ég
sé ekki fullungur fyrir svona far-
artæki, en ég átti engin svör við
því. Þeir fóru með mig til þín nið-
ur á verkstæði og þú fékkst eitt-
hvert tiltal sem þú tókst nú ekki
nærri þér.
Þú varst alltaf mikill sóldýrk-
andi og notaðir hvert tækifæri
sem gafst til að fara í sólbað. Það
var einmitt einn slíkan dag, þegar
ég var 14 ára, að þú ætlaðir upp í
Heiðmörk og ég átti að leysa þig
af á ýtunni uppi á tipp v/Rjúpna-
hæð en það var í fyrsta skipti sem
ég stjórnaði jarðýtunni sem var
gamall cat D4 með startmótor.
Þú sagðir að ég kynni þetta allt
saman, ég væri búinn að sitja við
hliðina á þér á rafgeymakassan-
um síðan ég var smápjakkur og
nú væri kominn tími til að ég tæki
við.
Þú stofnaðir ásamt Viggó
Pálssyni fyrirtækið Jarðvinnu-
vélar sf. kringum 1955 og starf-
ræktir það allan þinn starfsferil,
en á þeim tíma var ekki hægt að
fá lánað fjármagn til tækja og
varahluta og þurfti því oftar en
ekki að smíða heilu og hálfu vél-
arnar, en þar varst þú á heima-
velli, þú gast haldið öllu gang-
andi.
Það er ekki hægt að hugsa til
þín, pabbi, án þess að Rán RE
363 komi þar við sögu því hún var
eins og hluti af fjölskyldunni.
Þeir voru ófáir mánuðirnir sem
þú dvaldir um borð við vinnu víða
um land því þér leið alltaf vel um
borð í Ráninni, hvort sem það
voru köfunarferðir, við byggingu
Borgarfjarðarbrúar eða drag-
andi einhverja pramma.
Þú áttir þín ævintýri líka en
það frægasta er án efa þegar þú,
ásamt Harry Steinsson og nokkr-
um félögum, leigðir bát nokkurn
er Ásmundur hét en hann var síð-
an þekktur fyrir að hafað landað
smáræði af sjeníver framhjá vigt.
Þú máttir ekkert aumt sjá,
hvort sem voru umrenningar á
Gelgjutanganum, vinir í vanda
eða bara villikisurnar þínar á
Mira Mar, alltaf tilbúinn að
hjálpa.
Þú þurftir lítið en gafst mikið,
menn eins og þú pabbi voru fram-
leiddir í takmörkuðu upplagi.
Sagt er að maður velji sér ekki
veikindi heldur taki því sem kem-
ur. Þú fékkst þinn skerf af þeim
og vannst þær orrustur allar en
stríðið vinnur enginn.
Þínu stríði lauk 2. apríl á
hjúkrunarheimili í Rojhalis á
Spáni innan um fjölskyldu og er
ég þakklátur fyrir að hafa verið
hjá þér er þú kvaddir þennan
heim.
Ég er þér þakklátur fyrir allt
sem þú hefur gefið mér og mér
þykir vænna um þig en orð fá lýst
og ég er viss um að mamma hefur
tekið vel á móti þér.
Hvíldu í friði
Þinn sonur,
Hafþór Lyngberg
Sigurðsson.
Þú genginn ert hugglaður á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilífð, þar grær sérhver
und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himninum á,
er sofum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Kæri tengdapabbi, þá er jarð-
vist þinni lokið. Í mínum huga
ríkir bæði sorg og gleði, vegna
þess að ég trúi því að þetta sé
bara enn eitt ferðalagið.
Ekki til Spánar í þetta sinn
heldur til þess staðar þar sem
gleði, friður og kærleikur ríkir.
Þakka þér fyrir það liðna Siggi
minn og Guð veri með þér á nýj-
um áfangastað.
Kær kveðja,
Páll Ingi Hauksson.
Það mætti skrifa heila bók um
afa Sigga, svo margt upplifði
hann á langri ævi. Hann gat setið
heilu stundirnar og sagt sögur af
gleði, sorgum og sérstökum
uppátækjum sínum í bland við
spænska gítartóna og vínglas.
Hann gerði hlutina uppá sitt eins-
dæmi, fór sínar eigin leiðir og
kvartaði aldrei. Nægjusamari
mann er varla að finna.
Spánn var hans annað heimili
og þar vildi hann eyða síðustu ár-
um ævi sinnar. Það var alltaf
gaman og spennandi að heim-
sækja þann gamla hvort sem var
í Reyðarkvísl eða á Mira Mar,
eins og hann kallaði það. Sér-
smíðaðar kyndlaberandi verur úr
steini og járni tóku jafnan á móti
manni eða afi léttklæddur í stutt-
buxum með gullkeðjuna. Hann
naut sín vel á Spáni og var boðinn
og búinn að aðstoða með allt þeg-
ar maður kom til hans í frí. Ef
eitthvað vantaði þá átti hann það
til. Hvort sem það var bátur, bíll,
hjól, skautar, tennisspaði, golf-
kúlur, hvað sem er.
Nokkrar af mínum fyrstu
minningum um afa eru á verk-
stæðinu. Þar var hann listamað-
ur. Hann smíðaði skútur og
skerpti skauta. Bjó til ótrúleg-
ustu hluti úr engu. Ef eitthvað
ekki virkaði, þá lagaði hann það
með öllum tiltækum ráðum.
Handlagni hans og nýtni voru
stórmerkileg.
Ég hitti afa síðast í september.
Það er þó huggun harmi gegn, að
ég veit að hann kvaddi sáttur við
Guð og menn. Hann mun lifa
lengi í minningunni. Gafst aldrei
upp, leit jákvæðum augum á lífið
og skemmti jafnan með spili og
söng. Barátta hans fyrir lífinu var
oft aðdáunarverð og englarnir
hans fóru nokkrar fýluferðir. Nú
spilar hann og syngur með þeim.
Hvíl í friði, afi minn.
Aðalsteinn Pálsson.
Sigurður
Lyngberg
Magnússon
HINSTA KVEÐJA
Þegar þú ert horfinn héðan,
hugir margir fylgja þér.
Á þína ljúfu elsku og önnun,
aldrei nokkurn skugga ber.
Burt frá lífsins böli og sorgum
borinn ertu á æðri strönd.
Þar sem ríkir ást og eining
og eilíf þroskalönd.
(Höf ók.)
Elsku tengdapabbi, nú
trúi ég að þú sért á toppi
heimsins, eins og þú sagðist
alltaf vera.
Hvíl í friði.
Anna Valdimarsdóttir
(Systa)