Morgunblaðið - 20.04.2012, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. APRÍL 2012
✝ Látinn er Agn-ar (skírður
Bjarnar) Tryggva-
son, fyrrv. fram-
kvæmdastjóri Bú-
vörudeildar SÍS, á
94. aldursári.
Hann lést á Dval-
ar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund hinn 11.
apríl sl.
Agnar fæddist í
Laufási, Reykjavík 10. feb.
1919, sonur hjónanna Önnu
Klemensdóttur (1890-1987)
húsfreyju og Tryggva Þór-
hallssonar (1889-1935) prests,
ritstjóra, ráðherra og bankastj.
Systkini Agnars: Klemens, hag-
stofustjóri, Valgerður, skrif-
stofustjóri, Þórhallur, banka-
stjóri, Þorbjörg,
framkvæmdastjóri, Björn að-
st.seðlabankastjóri og Anna
Guðrún kennari, en hún ein lif-
ir systkini sín.
Eiginkona Agnars var Hild-
ur Sólveig Þorbjarnardóttir
húsfreyja. Hún fæddist á Heiði
í Gönguskörðum 31. ágúst
1924. Hún lést 2006. Foreldrar
hennar voru Sigríður Árna-
dóttir (1893-1967) frá Geita-
skarði í Langadal og Þorbjörn
Björnsson (1886-1970) frá
Andri Konráðsbörn. 3) Björn,
f. 1951, tæknifræðingur og tré-
smiður. 4) Sigríður, f. 1952,
hjúkrunarfræðingur. Börn
hennar eru: Sólveig Ösp, f.
1977, dóttir Haraldar Ásgeirs-
sonar prentara (d. 1986). Börn
hennar eru: Kamilla Rós
Guðnadóttir (f. 1997) og Trist-
an Karel Helgason (f. 2000).
Börn Sigríðar og Páls Tóm-
assonar arkitekts: Sigrún, f.
1979, dóttir Sóley Rán Krist-
jánsdóttir, f. 2001. Maki Lars
Hyllested. Anna Sigríður, f.
1988, maki Matei Manolescu.
Agnar Páll, f. 1988. 5)
Tryggvi, f. 1954, lögmaður.
Maki Steingerður Þorgilsdóttir
iðnrekstrarfr. Börn Tryggva
og Helgu Lilju Björnsdóttur
garðyrkjufr. eru: Guðrún Lilja,
f. 1983, maki Sigþór Jónsson,
barn þeirra Lilja María (f.
2011). Dóttir Sigþórs er Malín
Erna (f. 2004). Agnar Björn, f.
1986. Hildur Jakobína, f. 1988,
unnusti Darri Egilsson. Upp-
eldissonur Tryggva er Ólafur
Stefánsson, f. 1973, sonur
Helgu Lilju. Barn Tryggva og
Kristínar Bjargar Knútsdóttur
kennara er Tryggvi Klemens,
f. 2002.
Agnar vann mestallan
starfsaldur sinn fyrir sam-
vinnuhreyfinguna, aðallega við
verslun og viðskipti með afurð-
ir landbúnaðarins.
Útför Agnars verður gerð
frá Dómkirkjunni föstudaginn
20. apríl 2012 og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Veðramóti í
Gönguskörðum.
Systkini hennar
voru: Árni Ásgrím-
ur lögfræðingur,
Sigurður Örn, óð-
alsbóndi á Geita-
skarði, Brynjólfur
vélsmiður, Stefán
Heiðar og Þor-
björg, húsfreyja í
Stóru-Gröf, ein eft-
irlifandi systkina.
Börn Agnars eru: 1) Guðrún
Helga, f. 1948, kennslustjóri
við HÍ, móðir Anna Krist-
insdóttir (d. 1984), maki Jón
Kristjánsson, kaupmaður. Börn
þeirra: Ingunn, f. 1976, maki
Árni Stefán Leifsson. Dætur
þeirra: Guðrún Helga, f. 2007,
og Ingibjörg, f. 2009. Anna
Helga, f. 1979. Börn Agnars og
Hildar Sólveigar: 2) Anna, f.
1949, kennari, maki Konráð
Sigurðsson læknir (d. 2003).
Börn þeirra: Hildur Rósa, f.
1974, maki Arnar Guðjónsson.
Börn þeirra: Konráð, f. 2004,
og Svava, f. 2009. Anna, f. 1977
(d. 1979). Anna Guðrún, f.
1980. Dóttir hennar er Anna
Hildur Björnsdóttir, f. 2000.
Maki er Ingi Freyr Ágústsson.
Stjúpbörn Önnu eru: Sigurður,
Áslaug, Atli, Sif, Huld, Ari og
Vér sjáum, hvar sumar rennur
með sól yfir dauðans haf,
og lyftir í eilífan aldingarð
því öllu, sem drottinn gaf.
(Matthías Jochumsson)
Með örfáum orðum langar
mig að þakka tengdaföður mín-
um fyrir stutt en góð kynni.
Þegar ég hitti Agnar í fyrsta
sinn í Laufási, þá tók á móti mér
fallegur, bjartur og góðlegur
maður sem gerði allt til að mér
liði vel í minni fyrstu heimsókn.
Agnar var mjög háttvís og
mikill herramaður og ávallt
passaði hann upp á að daman
kæmi fyrst.
Það var í raun það sem ein-
kenndi Agnar, einlæg velvild í
garð allra og síðan einlægt
þakklæti fyrir allt sem honum
var gefið.
Agnar var í nánum tengslum
við alla sína afkomendur og var
ávallt mikið um gestagang í
Laufási því bæði börn og afa-
börn vildu fá að hitta afa Agnar
og var hann mikill vinur barna
sinna.
Sumarbústaðurinn í Heiði var
Agnari mikill kærleiksstaður og
ósjaldan eyddi hann stundum
með börnum sínum í bústaðnum
síðustu árin. Þá voru gjarnan
teknir nokkrir slagir en Agnar
var mikill spilamaður og hafði
augljóslega smitað börn sín af
spilamennskunni og var hrein
unun að sjá þegar fjórmenning-
arnir Anna, Agnar, Björn og
Sigga spiluðu brids af miklum
móð fram eftir á sumarkvöldum.
Það var mér mikill heiður að fá
að taka slag þegar einhver vildi
hvíla sig á spilunum. Það var
hreint ótrúlegt að sjá hvað Agn-
ar var sleipur spilari og þegar
þurfti að ræða spilið á undan þá
mundi hann auðveldlega allt
spilið til baka þó kominn væri á
tíræðisaldur.
Það var falleg stund þegar
Agnar kvaddi á 94. aldursári
umvafinn öllu sínu góða fólki
sem honum þótti svo ofurvænt
um.
Hér kveður góður maður sem
skilur eftir sig hreinar og fal-
legar minningar.
Steingerður Þorgilsdóttir.
Við bræðurnir viljum votta
minningu afa Agnars okkar
dýpstu virðingu. Hann kenndi
okkur margt, t.d. talaði hann
ávallt við börn eins og jafningja,
eins og fólk sem hefur eitthvað
markvert fram að færa. Allt
fannst honum framúrskarandi
hjá ungviðinu og allir dagar
þóttu honum vera þeir bestu
sem hann hafði upplifað. Við
þökkum fyrir það veganesti sem
hann veitti okkur. Hann gaf
ávallt af sér af örlæti hjarta síns.
Guð leiði afa Agnar inn í ljós-
ið til ömmu Hildar og verði kært
kvaddur með þessum forna
kvöldsálmi:
Þá þöggun hvíldar nálgast,
afléttir möskvum dags.
Líkaminn værðarsindri stráist
hver blundandi gengur til lags.
(Aurelius Clemens Prudentius)
Tryggvi Klemens
Tryggvason og
Þórhallur Arnberg
Sigurjónsson.
Hjartkær afi minn, Agnar
Tryggvason, er látinn. Afi var
mjög gæfuríkur maður, giftist
sveitastúlku að norðan, henni
ömmu minni, Hildi Þorbjarnar-
dóttur. Hann var sjálfur sannur
heimsborgari og bar það með
sér, einkar glæsilegur og þau
saman voru einstaklega fallegt
par. Afi eignaðist fimm börn og
er sú næstelsta móðir mín.
Árin á Sunnubrautinni eru
sveipuð miklum ævintýraljóma
en þar þreyttist afi ekki á því að
leika við okkur barnabörnin sín.
Hann hljóp um með okkur á
herðunum og söng hástöfum „ó
idlú didlú dlæger og allt í lúsí
tæger“. Minningarnar eru ótal
margar, allar sundferðirnar, Ól-
sen Ólsen var spilaður af mikl-
um móð en þar varð afi yfirleitt
hlutskarpastur (við tókum ein-
mitt nokkra Ólsara fyrir um
mánuði og vann afi þá alla).
Hestahálsmenin sem hann gauk-
aði að okkur, en hann var braut-
ryðjandi í kynningu íslenska
hestsins erlendis, hattarnir sem
hann bjó til úr dagblöðum, bíl-
ferðirnar á gamla brúna Opeln-
um góða. Frásagnargáfan var
engri lík og var hann sérlega
fróður um goðin gömlu og vík-
ingana og leiddist ekki að segja
sögur af þeim. Árið 1998 var
Sunnubrautin kvödd og nýr kafli
tók við en þá fluttust þau amma
í Laufás við Laufásveg sem var
æskuheimili hans. Þar áttu þau
nokkur góð ár saman uns amma
veiktist, en í veikindum hennar
var hrein unun að horfa á það
hvernig afi bar hana á höndum
sér – hann sýndi henni tak-
markalausa ást og hlýju.
Lundin, sem afa var gefin var
einstök, hann var alltaf glaður
þótt á móti blési, þakklátari og
skemmtilegri mann er held ég
ekki hægt að finna. Allar sum-
arbústaðaferðirnar í Heiði, bú-
stað foreldra minna, þar sem afi
hafði farið hamförum í grjót-
burði og hleðslugerð, m.a. bíla-
stæðis og matjurtagarðs fyrir
mömmu og ömmu, en þar naut
hann sín til fulls og vildi helst
hvergi annars staðar vera. Þar
gat hann pottormast að vild, en
hann hafði synt daglega í Kópa-
vogslaug og seinna Vesturbæj-
arlaug – fram eftir aldri.
Afi hafði alltaf ætlað sér að
verða hundrað ára en góðri
heilsu þakkaði hann lýsinu og
hræringnum. Einnig fannst hon-
um ekkert sérstaklega tilkomu-
mikið að fara á elliheimili, enda
stoppaði hann þar stutt við.
Ég er afskaplega þakklát fyr-
ir að hafa átt afa að og jafnframt
að fjölskyldan öll hafi getað átt
með honum gæðastundir fram í
andlátið. Einnig er ég þakklát
fyrir það að dóttir mín, Anna
Hildur hafi átt þessi ár með
langa sínum, en þau voru miklir
vinir.
Ekki löngu fyrir andlátið var
ég hjá honum. Þá tók hann hönd
mína og kyssti alla, sagði mér að
þegar ég gifti mig vildi hann sjá
um allt og leiða mig upp að alt-
arinu en því var hann búinn að
lofa mér að gera ef til þess
kæmi eftir fráfall föður míns. Ef
það verður veit ég að pabbi og
afi fylga mér báðir.
Jólin, sumarbústaferðirnar og
tilveran öll verður eftirleiðis
öðruvísi.
Ég kveð elsku víkinginn hann
afa minn með þakklæti, virðingu
og ást og trúi því að hann og
amma séu sameinuð í eilífðinni
og leiðist nú hönd í hönd
… en anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Brot úr Ferðalokum
Jónasar Hallgrímssonar)
Anna Guðrún
Konráðsdóttir.
Látinn er í Reykjavík Agnar
Tryggvason, fyrrv. fram-
kvæmdastjóri búvörudeildar
SÍS, á 94. aldursári.
Agnar er faðir Tryggva Agn-
arssonar lögfræðings og félaga
okkar til margra ára í Ráðgjöf-
um ehf., Garðastræti 36,
Reykjavík. Um margra ára
skeið hafði Agnar aðsetur á
skrifstofu okkar í Garðastræti,
þar sem við kynntumst honum
vel.
Agnar var einstaklega eftir-
minnilegur maður. Í minning-
unni var hann alltaf glaður.
Hann hafði þessa sterku útgeisl-
un, traustur, vel menntaður og
höfðinglegur í allri framgöngu.
Agnar var mikill málamaður
og skrifaði fyrir okkur bréf á
þýsku og yfirleitt þeim málum
sem við þurftum. Við vissum að
málið á þessum bréfum var ekk-
ert „slang“ heldur sérlega vand-
að mál.
Það var alveg sama við hvern
var rætt um Agnar, allir höfðu
eitthvað gott um hann að segja.
Þeir, sem höfðu unnið fyrir hann
hjá Sambandinu, töldu það sinn
besta skóla að hafa unnið fyrir
þennan mann.
Við félagarnir minnumst sam-
vista við Agnar með miklu þakk-
læti og sá er stór er skilur eftir
sig minningar eins og hann. Við
vottum vini okkar Tryggva og
fjölskyldu innilega samúð. Einn-
ig vottum við systkinum
Tryggva og fjölskyldum þeirra
innilega samúð við fráfall Agn-
ars.
Jón Atli Kristjánsson,
Jón Heiðar Guðmundsson,
Jónas Ingi Ketilsson.
Agnar
Tryggvason
✝ Lovísa Jóns-dóttir fæddist á
Dalvík 6. október
1927. Hún lézt á
Dalbæ, dvalarheim-
ili aldraðra á Dal-
vík, 11. apríl 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurbjörg
Ágústsdóttir f.
21.8. 1898, d. 1.10.
1970, og Jón Arn-
grímsson útgerðar-
og fiskimatsmaður á Dalvík, f.
4.7. 1893, d. 15.12. 1967. Syst-
kini Lovísu voru: Bergþóra f.
1917, d. 1976, Kristín Sigríður
f. 1919, d. 2002, Arnfríður f.
1921, d. 1998, Svanbjörg f.
1924, d. 2003, Karla f. 1930,
Ingólfur f. 1936 og Hrafnhildur
f. 1939.
f. 7.6. 1951, d. 17.6. 1951. 4)
Herdís f. 16.1. 1954, maki Kar-
sten Havnö f. 8.10. 1953. Börn:
Monika f. 31.8. 1988, Helena f.
12.7. 1994.
Lovísa lauk gagnfræðaprófi
frá MA og vann við verzlunar-
og skrifstofustörf á Akureyri
og í Reykjavík til 1969, þegar
fjölskyldan flutti til Kaup-
mannahafnar. Þar vann Lovísa
fyrstu árin í banka, en 1977
lauk hún námi sem sjúkraliði
og starfaði eftir það á sjúkra-
húsi til starfsloka 1994. 2008
fluttu Lovísa og Páll til baka til
Íslands, en síðustu árin dvaldi
Lovísa á Dalbæ, dvalarheimili
aldraða á Dalvík.
Útför Lovísu fer fram frá
Dalvíkurkirkju í dag, 20. april
2012, kl. 13:30.
Lovísa giftist
2.9. 1948 eftirlif-
andi manni sínum
Páli Axelssyni f.
2.9. 1927. Börn
Lovísu og Páls eru
1) Sigurbjörg f.
30.6. 1948, maki
Danny Leisin f.
26.8. 1949. Börn:
a) Louise f. 5.1.
1974, maki Nicko-
laj Kroghly f. 1.6.
1974, börn þeirra Anna Björg f.
l7.9. 1972 og Jónas f. 30.10.
2007. b) Ida Björg f. 21. 7.
1978, c) Jón Páll f. 10.9. 1984.
2) Hólmfríður f. 5.11. 1949,
maki Páll Jóhannsson f. 10.8.
1941. Börn: a) Axel f. 28.12.
1973, maki Sadie Jóhannsson.
b) Sigrún f. 18.11. 1984. 3) Axel
Mörg minningabrot koma upp
í hugann þegar ég minnist
Lovísu.
Mínar fyrstu minningar eru
frá því að ég fékk sem barn að
vera hjá Lovísu og Palla á Ak-
ureyri í nokkra daga. Það voru
sólríkir dagar eins og allir dagar
í fallegum endurminningum.
Þar sem við frænkurnar höfð-
um sama gælunafn gaf Lovísa
mér viðurnefnið Reykjavík. Eftir
það kallaði hún mig oft Boggu
Reykjavík til aðgreiningar frá
Sigurbjörgu dóttur sinni.
Þegar fjölskyldan flutti til
Reykjavíkur vandi ég komur
mínar til þeirra. Lovísa hafði lag
á því að taka á móti mér þannig
að mér fannst ég alltaf vera vel-
komin. Þá kynntist ég Lovísu
betur og sá hvern mann hún
hafði að geyma. Hún vann alltaf
utan heimilisins verslunar- og
skrifstofustörf og tók að sér
aukastörf þegar færi gafst.
Seinna fór hún í sjúkraliðanám
og vann við það í mörg ár.
Þegar leið mín lá um Kaup-
mannahöfn fannst mér ómiss-
andi hluti af ferðum þangað að
heimsækja Lovísu og Palla. Allt-
af mætti mér sama góða viðmót-
ið og oft fékk ég að gista hjá
þeim ef á þurfti að halda.
Björg dóttir mín fór til náms í
Danmörku og fór að venja kom-
ur sínar til Lovísu og Palla. Hún
þekkti þau lítið og var í vafa um
að hún gæti bara bankað uppá.
Sá vafi hvarf strax þegar hún
hitti Lovísu „Hún tók mér fagn-
andi eins og ég væri aðalmann-
eskjan. Hún sagði svo skemmti-
lega frá og það var svo notalegt
að sitja bara og hlusta. Ég ætla
að hafa þessar móttökur að leið-
arljósi þegar ég verð „gömul
frænka í útlöndum“.“
Það var erfitt að horfa á eftir
Lovísu þegar hún hvarf inn í
sinn eigin heim í erfiðum sjúk-
dómi. Óvissan var mikil til að
byrja með en þegar ljóst var
hvert stefndi var unnið að því að
hún fengi sem besta aðhlynn-
ingu.
Eftir að hún flutti til Dan-
merkur sagðist hún alltaf ætla
að koma aftur og verja ellinni í
Dalbæ, heimili aldraðra í Dalvík.
Þó að hún gerði sér ef til vill ekki
grein fyrir því að sú ósk hennar
hefði ræst þá var það mikill léttir
fyrir fjölskylduna að hún skyldi
komast þangað. Þar fékk hún
bestu aðhlynningu sem völ er á.
Ég heimsótti hana þangað og
það var mér mikill léttir að sjá
hve vel var búið að henni þar.
Elsku Palli, Bogga, Fríða og
Herdís, við Þórður, dætur okkar
og fjölskyldur sendum ykkur og
fjölskyldum ykkar innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Lovísu
Jónsdóttur.
Björg Kofoed-Hansen.
Lovísa frænka, móðursystir
mín, hefur lokið jarðvist sinni, sú
fimmta úr átta systkina hópi.
Hún var ein af systrunum frá
Kambi, eins og Kalla systir
hennar sagði við mig. Þær voru
þekktar sem „systurnar“ á Dal-
vík á sínum yngri árum, en þær
voru sjö, hver annarri glæsilegri,
og einn bróðir. Það hefur verið
tekið vel á móti henni, af for-
eldrum, systrum og öðrum ást-
vinum.
Lovísa var södd lífdaga, en líf
hennar var margslungið og
merkilegt. Ég þekkti Lovísu
móðursystur mína lítið sem
barn, man reyndar eftir heim-
sókn á Kleppsveginn til hennar,
en þá var hún að undirbúa flutn-
ing til Danmerkur. Þar bjó hún í
40 ár. Það er aðdáunarvert
hvernig fjölskyldan hennar lagð-
ist á eitt við að uppfylla ósk
hennar um að eyða ævikvöldinu,
umvafin fjöllunum, á æskuslóð-
unum á Dalvík.
Við urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að komast undir vernd-
arvæng Lovísu, Palla og dætra
þeirra og fjölskyldna þegar við
fluttumst til Danmerkur sumarið
1981. Þau tóku afskaplega vel á
móti okkur og hlýjan og ástúðin
var okkur unga parinu ómetan-
legur stuðningur í ókunnu landi,
fjarri fjölskyldu og vinum. Þá
var ekki verið í miklu símasam-
bandi milli landa og ég tala nú
ekki um tölvusambandi, en í dag
finnst ungu fólki það ótrúlegt,
hvernig hægt var að lifa án þess.
Heimili Lovísu og Palla stóð öll-
um ættingjum og vinum opið og
var oft gestkvæmt hjá þeim, en
við vorum aldeilis ekki þau einu
sem nutum ástríkis þeirra.
Við fórum beint til þeirra
hjóna þegar við komum til Dan-
merkur, á leið til Óðinsvéa, og
vorum í Kaupmannahöfn hjá
þeim fyrstu vikuna okkar í Dan-
mörku. Við áttum síðan eftir að
eyða mörgum góðum og
skemmtilegum stundum með
þeim, en við skruppum oft til
þeirra í jóla- og sumarfríum.
Alltaf var tekið á móti okkur
opnum örmum. Lovísa hafði un-
un af því að segja okkur sögur
frá æsku þeirra systranna, þegar
þær voru að alast upp á Dalvík
upp úr 1930 og alltaf var hún
hlæjandi og brosandi. Hún stjan-
aði við okkur, bakaði brauð
handa okkur og eldaði afskap-
lega góðan mat. Þau hjónin áttu
fallegt heimili á Fredriksberg,
en seinna á Manögade. Við
minnumst síðustu heimsóknar
okkar til þeirra þangað, en það
var alltaf jafngaman að hitta þau
og alltaf var tekið höfðinglega á
móti okkur. Þau höfðu mikinn
áhuga á ættfræði og fylgdust vel
með því sem gerðist á Íslandi og
eftir að við fluttum heim aftur
var oft komið við hjá fjölskyld-
unni í ferðum til Danmerkur og
þá var gaman að spjalla og segja
fréttir.
Við minnumst Lovísu, uppá-
haldsfrænkunnar okkar, með
gleði og söknuði.
Elsku Lovísa frænka, takk
fyrir allar yndislegu samveru-
stundirnar. Hvíl þú í friði.
Palla, Fríðu, Boggu, Herdísi
og fjölskyldum þeirra vottum við
innilega samúð.
Guðlaug Baldvinsdóttir,
Hákon Óli Guðmundsson
og dætur.
Lovísa Jónsdóttir
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR