Morgunblaðið - 14.06.2012, Page 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2012
alltaf tilbúin að vinna meira, taka
aukavaktir og mér fannst hún
stundum vinna meira en góðu
hófi gegndi og ræddum við það
okkar á milli að hún yrði að finna
smátíma fyrir sig sjálfa og rækta
eigið líf meira og minnka vinnuá-
lagið. Það náði hún Eybjörg að
gera síðustu árin sín og átti góð-
an tíma með börnunum sínum og
manni.
Fyrir hönd starfsfólks heilsu-
gæslunnar í Efstaleiti sendi ég
fjölskyldu Eybjargar okkar
dýpstu samúðarkveðjur. Guð
veiti ykkur styrk í sorginni. Megi
minning um góðan kollega lifa.
Alma Eir Svavarsdóttir.
Hörpu þinnar, ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Margt ég vildi þakka þér
og þess er gott að minnast
að þú ert ein af þeim sem mér
þótti gott að kynnast.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Það var síðla vetrar 2006 sem
við Eybjörg byrjuðum að vinna
saman á heilsugæslunni Sól-
vangi. Hún hóf þá störf sem
heimilislæknir á Sólvangsvegi 3
en ég var þar fyrir sem ritari.
Það sem ég tók strax eftir var
yndislegur hlátur hennar sem
smitaði alla nærstadda. Þessi
litla eining okkar átti góðar
stundir í kaffitímum og þar var
nú margt skrafað og spekúlerað.
Með tímanum fengum við að
vita að Eybjörg átti vin fyrir
vestan sem var henni mjög hug-
leikinn enda skrapp hún þangað
oft á stóra bílnum sínum. Í ljós
kom að vinurinn heitir Einar og
að hann var eitthvað meira en
vinur enda ljómaði hún öll þegar
hún talaði um hann og börnin
sín. Í ferðalagi okkar vinnufélag-
anna til London komu einhverjir
makar með og auðvitað bauð Ey-
björg Einari „sínum“. Það fór
ekki fram hjá neinum í ferðinni
hversu mikil ást, gleði og ham-
ingja var á milli þeirra.
Þegar við Eybjörg vorum
búnar að vinna saman í um fjög-
ur ár sagði hún mér skælbros-
andi að þau Einar ættu von á erf-
ingja. Gleðin var mikil sem og
mikill spenningur. Þetta voru
yndislegar fréttir.
Það var erfitt að fylgjast með
veikindum Eybjargar og því mið-
ur sá ég hana lítið þann tíma sem
þau stóðu.
Mig langar hér með að þakka
Eybjörgu fyrir yndisleg kynni,
hláturinn hennar sem aldrei
gleymist og góðar samveru-
stundir. Um leið votta ég Einari,
Stefaníu, Sigrúnu, Kristjáni,
Brynjari og Lilju sem og öðrum
aðstandendum Eybjargar mína
innilegustu samúð.
Ásgerður Halldórsdóttir
(Ása).
Við kynntumst Eybjörgu árið
2006 þegar hún hóf störf á
Heilsugæslunni Sólvangi í Hafn-
arfirði. Fljótlega komumst við að
því hversu gott var að starfa með
henni og hversu ljúf og þægileg
Eybjörg var í allri viðkynningu.
Hún starfaði árin á Sólvangi á
„litlu stöð“ þar sem oft var glatt
á hjalla. Þar naut Eybjörg sín vel
og hlátur hennar ómaði á kaffi-
stofunni og heyrðist vel fram á
gang. Hún hafði einstakan hlátur
sem við munum ylja okkur við í
minningunni.
Eybjörg var mjög mikil
handavinnukona. Þegar Lilja
litla fór að taka meira pláss í
maganum og Eybjörg passaði
ekki lengur í fötin sín mætti hún
nokkrum sinnum í nýjum kjólum
sem við dáðumst að. Hún hafði
þá saumað kjólinn um helgina og
ekki verið lengi að.
Í veikindum Eybjargar síðast-
liðið ár prjónaði hún hvert stykk-
ið á fætur öðru. Hún prjónaði
margar gjafir fyrir síðustu jól og
einnig prjónaði hún lopapeysur á
fjölskylduna af miklum móð. Ey-
björg tók veikindum sínum af
æðruleysi og var sama ljúfa Ey-
björg allan tímann. Veikindin
hafa verið afskaplega erfið fyrir
Eybjörgu og alla fjölskylduna en
við reyndum eftir bestu getu að
létta undir með þeim. Hjúkrun-
arfræðingar og sjúkraliðar
heilsugæslunnar eru þakklátir
fyrir að hafa fengið að aðstoða
við umönnun Eybjargar. Það var
í senn átakanlegt að horfa á veik-
indin ágerast en jafnframt gef-
andi að koma til hennar.
Við hugsum til Eybjargar með
hlýju og söknuði. Hugur okkar
er nú hjá stóru fjölskyldunni
hennar.
Elsku Einar, Stefanía, Sigrún,
Kristján, Brynjar, Lilja og aðrir
aðstandendur. Missir ykkar er
mikill. Megi ljúfar minningar um
yndislega konu sefa sorgina.
Fyrir hönd hjúkrunarfræð-
inga og sjúkraliða Heilsugæsl-
unnar Sólvangi,
Ásdís og Inga Valgerður.
Á lífsleiðinni hittir maður
ýmsar gerðir af fólki og stundum
er maður svo heppinn að eiga
samleið með góðu fólki sem mað-
ur ávallt hugsar til með hlýju.
Þannig manneskja var Eybjörg.
Við störfuðum saman á Heilsu-
gæslustöðinni í Efra-Breiðholti
um þriggja ára skeið og dillandi
hláturinn, einlæg kátínan og
æðruleysið hennar Eybjargar er
eitthvað sem maður gleymir
aldrei. Einn föstudaginn fyrir
margt löngu vorum við að ræða á
kaffistofunni plön helgarinnar og
kom uppúr dúrnum að við
stefndum á sama sveitaballið í
Króksfjarðarnesi í Reykhóla-
sveit og vildi Eybjörg lítið gefa
upp hvað hún ætlaði sér þangað.
Hún átti jú bróður í Mýrartungu
þannig að þetta var svo sem ekki
óeðlilegt að hún heimsækti
Reykhólasveitina. Það sem við
vissum ekki vinnufélagarnir var
að hún var þá að slá sér upp með
Einari úr Gufudal sem svo varð
sambýlismaður hennar og barns-
faðir. Eybjörg var hamingjusöm
með Einari og börnunum og þó
að hún talaði sjaldan um sín fjöl-
skyldumál var því ekki að leyna
að hamingjan hafði barið dyra
hjá þeim tveimur og börnunum.
Eybjörg hafði mikla sam-
kennd með öðru fólki og sem
læknir sinnti hún sínum sjúkling-
um af alúð og vinskap. Hún var
góður félagi og eljusamur heim-
ilislæknir, góður kollegi sem við
munum öll sakna sárt. Í veik-
indum sínum sýndi Eybjörg svo
enn styrk sinn og æðruleysi,
baráttuvilja og umhyggju sína
gagnvart sínum nánustu og öðr-
um.
Fyrir hönd Félags íslenskra
heimilislækna sendi ég fjöl-
skyldu hennar, Einari og börn-
unum innilegustu samúðarkveðj-
ur. Megi Guð styrkja þau í þeirra
miklu sorg.
Þórarinn Ingólfsson
formaður Félags
íslenskra heimilislækna.
Eybjörg Bergljót
Hansdóttir
Elskulegi afi
minn Magnús Jóns-
son er nú látinn, eftir langa og far-
sæla ævi. Hann fékk hægt andlát
með ömmu og börnin sín tvö hjá
sér, svo það „gat ekki verið
betra“, eins og hann sagði svo oft
sjálfur.
Ef tilgangur lífsins er að láta
gott af sér leiða og gefa af sér til
fjölskyldu sinnar og samferða-
fólks, getur afi svo sannarlega
svarað því játandi að hann hafi lif-
að til fulls.
Hann lifði á tímum mikilla
þjóðfélagsbreytinga, en hann ólst
upp hjá góðu fólki í Æðey við Ísa-
fjarðardjúp þar sem lífsbaráttan
var hörð, gekk aldrei í barnaskóla,
en varð síðan kennari og skóla-
stjóri.
Vinkonur mínar í barnæsku,
þrjár systur, áttu engan afa og
þeim leist svo vel á afa minn að
þær voru að hugsa um að biðja
hann að vera afi sinn líka. Heimili
ömmu og afa var um leið griða-
staður og ævintýraheimur, þar
var gnægð skemmtilegra bóka og
leikfanga fyrir börn og við barna-
börnin vorum ávallt velkomin á
þeirra heimili. Þegar ég var lítil
fór hann með mig út á Ægisíðu að
skoða endurnar við gömlu kofana,
og í Hljómskálagarðinn að leika.
Sumarið 1974 fórum við daglega í
Vesturbæjarlaugina þar sem
hann kenndi mér að synda. Þegar
ég fór að stálpast tók ég strætó til
þeirra ömmu og gisti um helgar
og afi svaf þá á óþægilegum litlum
bedda svo ég gæti verið í rúminu.
Á fyrstu önn í menntaskóla fékk
ég stærðfræðikennara sem mér
tókst ekki að læra neitt hjá, svo ég
sleppti stærðfræðitímunum í skól-
anum og mætti vikulega til afa
sem kenndi mér með þeim ár-
angri að ég svaraði öllum spurn-
ingum rétt í stærðfræðiprófinu í
eina skipti ævinnar. Á háskólaár-
unum fór ég til þeirra ömmu í
hádegismat og jafnvel þá stappaði
afi kartöflurnar fyrir mig á diskn-
um. Þegar ég varð móðir sjálf var
afi enn og aftur til staðar fyrir mig
og passaði syni mína og studdi,
eins og hann hefur alltaf gert fyrir
fjölskyldu sína. Það segir sína
sögu að þegar Magnús sonur
minn var 12 ára átti hann að skrifa
ritgerð í skólanum um einhverja
persónu sem honum fannst mikið
til koma. Flestir skrifuðu um
merkispersónur sögunnar, en
hann valdi að skrifa um afa.
Það er svo ótalmargt sem afi
kenndi mér, en það mikilvægasta
sem ég lærði af honum er hvernig
hann sýndi með fordæmi sínu
hvað það er að vera góð mann-
eskja. Þegar ég var yngri hugsaði
ég stundum með ótta til þess tíma
að afi yrði ekki lengur hér, en nú
þegar sá dagur er kominn finn ég
Magnús Jónsson
✝ Magnús Jóns-son fæddist í
Bolungarvík 7.
ágúst 1916. Hann
lést í Reykjavík 6.
júní 2012.
Útför Magnúsar
fór fram frá
Árbæjarkirkju 12.
júní 2012.
að allt það góða sem
hann gaf mér mun
lifa áfram með mér
og vera hluti af mér.
Því kveð ég afa með
djúpu þakklæti í
hjarta.
Þórgunnur
Ársælsdóttir.
Heiðursmaðurinn
Magnús Jónsson,
fyrrverandi skólastjóri, er látinn,
95 ára gamall.
Margs er að minnast á kveðju-
stund. Magnús var tengdafaðir
minn í rúm 20 ár og mat ég hann
mikils. Hann var óvenju heil-
steyptur maður, skynsamur, úr-
ræðagóður, jákvæður og hjálp-
samur. Einbeittan vilja hafði hann
án þess að sýna öðrum yfirgang.
Hann gat gert það sem hann ein-
setti sér, hvort sem það var að ná
góðu sambandi við erfiða nemend-
ur, leggja fram drjúgan vinnu-
skerf við húsbyggingar eða gæta
ungabarns hálfan daginn í marga
mánuði þegar hann var kominn á
efri ár, svo eitthvað sé nefnt.
Magnús var myndarlegur mað-
ur, hafði gaman af að segja sögur
og kasta fram vísu. Var hann
gjarnan hrókur alls fagnaðar á
mannamótum. Hann átti gott með
að útskýra sitt mál, en hlustaði
líka á það sem aðrir höfðu til mál-
anna að leggja, var frábær kenn-
ari og skólastjórnandi, enda
skólamaður af lífi og sál.
Velferð fjölskyldunnar var
Magnúsi hjartans mál og hann
bar hana á höndum sér alla tíð.
Hann hafði ungur misst móður
sína, heimilið verið leyst upp og
hann alist upp hjá vandalausum.
Það hefur verið erfið lífsreynsla,
en skilaði honum út í lífsbaráttuna
sem sterkum og skilningsríkum
einstaklingi. Hann valdi sér góðan
lífsförunaut, Sigrúnu Jónsdóttur
og saman stóðu þau í blíðu og
stríðu í rúm 60 ár.
Mig langar að þakka þeim báð-
um elskusemi við mig, drengina
mína tvo, tengdadóttur og barna-
börnin mín, svo og aðra mér ná-
komna.
Ég votta Sigrúnu, Gyðu og Jóni
og fjölskyldum þeirra mína
dýpstu samúð, þau hafa mikið
misst, en eiga líka fjársjóð góðra
minninga.
Halldóra J. Rafnar.
HINSTA KVEÐJA
Við minnumst Magnúsar
Jónssonar af hlýhug og
elsku. Okkar kynni hófust
fyrir tuttugu árum og ein-
kenndust ætíð af væntum-
þykju og velvilja. Einlægur
hlátur Magnúsar ómar í
minningunni. Við biðjum
Sigrúnu, börnum þeirra
Jóni og Gyðu og öðrum ást-
vinum Guðs blessunar.
Blessuð sé minning góðs
vinar.
Ásdís Magnúsdóttir,
Ágúst R.
og Vigdís M. Glad.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morgunblaðs-
lógóið efst í hægra horninu og
velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minning-
argreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær út-
förin fer fram.
Minningargreinar
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa, langafa og bróður,
GARÐARS ÁSBJÖRNSSONAR,
Túngötu 3,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heilbrigðisstofnunar Vestmanna-
eyja fyrir einstaka umönnun og Ísfélag Vestmannaeyja fyrir trygga
og góða vináttu
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ásta Sigurðardóttir.
✝
Við þökkum öllum sem sýndu okkur hlýhug
og skilning við andlát og útför
STEFÁNS PÁLS STEFÁNSSONAR.
Stefán Garðar Níelsson, Hulda Marín Njálsdóttir,
Birkir Freyr Stefánsson, Anný Rós Guðmundsdóttir,
Rakel Sjöfn Stefánsdóttir,
Rósa Dís Stefánsdóttir,
Rósa Stefánsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐNÝ BERGRÓS JÓNASDÓTTIR,
fyrrum húsfreyja
í Norður-Hvammi í Mýrdal,
síðar Smáratúni 20,
Selfossi,
sem lést á Hjallatúni í Vík föstudaginn 8. júní,
verður jarðsett frá Selfosskirkju laugardaginn
16. júní kl. 11.00.
Erla Eyþórsdóttir, Brynjólfur Ámundason,
Gísli Sævar Hermannsson, Hólmfríður Sigurðardóttir,
Sjöfn Hermannsdóttir,
Jónas Smári Hermannsson, Anna Droplaug Erlingsdóttir,
Hreiðar Hermannsson, Ágústa Jónsdóttir,
Svanhvít Hermannsdóttir, Almar Sigurðsson.
✝
Hjartans þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát elsku eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og
afa,
ÓLAFS S. OTTÓSSONAR.
Innilegar þakkir færum við starfsfólki 11-E
Landspítala, heimahlynningar- og líknar-
deildar Landspítalans í Kópavogi.
Steinunn Árnadóttir,
Ingibjörg Ólafsdóttir, Helgi Rafn Jósteinsson,
Kristín Ólafsdóttir, Davíð Sigurjónsson,
Erna Ólafsdóttir, Helgi Arnarson
og barnabörn.