SunnudagsMogginn - 15.07.2012, Blaðsíða 33

Russell Brand er oft á milli tannanna á
fólki. Hann virðist varla mega gera nokk-
urn hlut án þess að vera gagnrýndur úr
öllum áttum. Hann segist leiða alla gagn-
rýni hjá sér og myndi vilja gefa ungu fólki
þau ráð að láta ekki stýrast af neikvæðni
annarra. Sama er með frægðina, að hún
er bara blekking.
„Ég reyni að láta það ekki stíga mér til
höfuðs ef fólk byrjar að hrópa og fagna
úti á götu þegar það sér mig. Ég veit að
jafnvel ef ég væri umkringdur af heilum
hópi og Justin Bieber sæist í næstu götu,
þá yrði ég eftir aleinn í þögninni.“
Gagnrýni er eitthvað sem fólk mun
aldrei geta flúið, segir Russell. „Gagnrýn-
israddir held ég að séu meira til marks
um þá menningu gagnrýni og niðurrifs
sem við höfum búið okkur til. Þetta er
allt samtengt hugarfari neysluhyggjunnar
og okkar einföldu og takmörkuðu skyn-
færum sem fyrst og fremst voru gerð til
þess að halda líkamanum gangandi.
Þessi sömu skynfæri og neysluhvatir eru
ekki gerð til að lyfta samfélaginu á hærra
plan. Það er þess vegna sem við þurfum
að leyfa hinu andlega að vísa okkur veg-
inn í lífinu.“
Takmörkuð af skynfærunum
Hefur Russell alltaf verið svona, uppljóm-
aður og þenkjandi?
„Það var enginn einn tímapunktur eða
viðburður sem beindi mér á þessa braut.
Lífið hefur verið einn stöðugur straumur
af uppljómunum. Ég held að þetta sé það
sem við erum stödd hér til að gera; að afla
nýs skilnings, og skilja gömul sannindi á
nýjan hátt.“
Þó var eitt sem Russell segir að hafi
kannski mótað hugsunarhátt hans meira
en annað: fíknin. „Það var mín ógæfa, en
samt í raun mín mesta gæfa um leið, að
hafa tilhneigingu til að ánetjast. Því þegar
maður þarf að losa sig undan viðjum fíkn-
arinnar kallar það á að hugsa djúpt, og
finna út hvað það var sem líkaminn og sál-
in voru að leita að,“ segir hann.
„Einhver sagði mér eitt sinn að öll þrá sé
óviðeigandi staðgengill þeirrar löngunar
sem við höfum til að vera eitt með guði, og
þá nota ég hugtakið „guð“ sem tákn fyrir
hið óþekkta. Hvort sem ég verð að eignast
tiltekna skó eða verð að öðlast ást tiltek-
innar konu þá er það þetta sama hungur í
einingu með almættinu sem er drifkraft-
urinn að baki.“
En þeim sem vilja finna æðri sannleik er
vandi á höndum á 21. öld. „Við búum í
veraldlegum heimi þar sem skynfærin vísa
okkur leiðina. Allt um kring eru mjög ljúf-
feng íkon sem við getum neytt og teljum
okkur þurfa á að halda. Þegar maður
kveður fíknina áttar maður sig hins vegar
á að maður þarf í raun ekki nokkurn hlut.“
Russell segist sjálfur ekki enn vera fær
um aftengjast neysluheiminum. „Þetta er
stöðugur róður upp í móti og skynfærin
okkar draga okkur aftur til baka í neysl-
una. Það er ekki út af engu sem við viljum
þá hluti sem lagðir eru fyrir framan okkur.
Eitt glas af kókakóla og við viljum fleiri
glös. Einn McDonalds-borgari og við vilj-
um fleiri borgara. Líkaminn er lítil eining
gerð til þess að komast af, við erum bara
litlir apar með lítinn neista af einhverju
guðdómlegu.“
um, sem er jú það sem við gerum hvort eð
er enda tilveran eitt endalaust samtengt
orkuflæði.“
Hann bendir á annað húðflúr þar fyrir
neðan: „Þetta er tákn Krishna, sem
drottnar yfir því sem sést og ekki sést.
Það eru hrein og klár raunvísidi að 70%
heimsins eru ósýnileg, dökkt efni, og við
sjáum ekki nema brot af tilverunni.“
Á enn öðrum stað er tilvitnun í Oscar
Wilde. „Ef þú ætlar að segja fólki sann-
leikann, fáðu það til að hlæja, því annars
verðurðu drepinn,“ les Russell. „Og hér
við hliðina er svo auðvitað merki West
Ham United,“ bætir hann við og hlær.
Upp eftir öðrum upphandleggnum eru
svo chakra-tákn. „Hér neðst er hvötin til
að lifa af, neðsta orkan í líkamanum sem
liggur nálægt endaþarminum. Við þurfum
jú að lifa af enda erum við dýr. Þar fyrir
ofan er hin skapandi kynferðislega orka,
sem drífur okkur áfram til að búa til nýjar
kynslóðir. Svo kemur orkan úr kviðnum
sem gefur okkur hugrekki, þá næst orka
hjartans sem gefur okkur innsæi, og orka
hálsins, samskiptanna,“ útskýrir Russell
af miklum ákafa og innsæi.
„Síðan er þriðja augað, þar sem við
nemum það sem augu okkar og eyru fá
ekki séð eða heyrt á þessu agnarsmáa bili
ljóss og hljóðs sem við getum skynjað.
Loka-chakran er svo efst, þar sem með-
vitund einstaklingsins mætir meðvitund
hins óendanlega.“
Þegar Russell talar um þessi háandlegu
háfleygu hugtök örlar ekki á neinum vits-
munalegum loftbólum sem skína svo oft í
gegn hjá þeim sem aðhyllast nýaldar-
heimspeki. Rusell talar af festu, sannfær-
ingu og einlægni og þar er erfitt að hrífast
ekki með. „Það er þessi meðvitund hins
óendanlega sem Carl Jung og Joseph
Campbell komu auga á, þegar þeir skildu
að goðsagnir og erkitýpur eru þær sömu
þvert á fjarlægar þjóðir og samfélög, og
virðist eins og við deilum öll einum
ómeðvituðum hug.“
Brand ofursvalur með sólgleraugu á frumsýningunni sem áreiðanlega eru líka brand.
AFP
Russell Brand sýnir tilþrif sem Aldous Snow í Get Him to Greek.
Helen Mirren sem Hobson og Brand í hlutverki
Arthurs í samnefndri gamanmynd.
Jason Segel, Kristen Bell og Brand í
Forgetting Sarah Marshall.
Rupert Everett og Brand í gamanmyndinni St. Trinians.
Brand, Julianne Hough sem Sherrie Christian, Diego Boneta sem Drew Bolley og Baldwin í
Rock of Ages.
Alec Baldwin sem Dennis Dupree og Brand sem Lonny Barnett í Rock of Ages.