SunnudagsMogginn - 15.07.2012, Blaðsíða 38

38 15. júlí 2012
Í sland hefur ósjaldan freistað frægðarfólks sem kýs að eiga hérnokkra góða daga fjarri heimsins glaumi og látalátum. Stund-um berast fréttir af heimsóknum heimsfrægra leikara, popparaeða stjórnmálamanna sem hingað koma. Mörgum er til dæmis
minnisstætt þegar Mick Jagger söngvari Rolling Stones birtist fólki á
reiðhjóli vestur á Ísafirði fyrir rúmum áratug. Mættust þá á götu-
horni goðið mikla og Ólafur Helgi Kjartansson sem á þessum tíma var
yfirvald Ísfirðinga.
Þegar Ameríkuvél Icelandair kom til landsins einn morgun í ágúst
1997 var í hópi farþega ungur maður sem kunnugir voru ekki lengi að
bera kennsl á. Þetta var John F. Kennedy, sonur og alnafni hins dáða
Bandaríkjaforseta sem myrtur var í Dallas í Texas haustið 1963.
„Helst ekki neitt, þetta er einkaheimsókn,“ sagði Kennedy yngri við
blaðamann Morgunblaðsins þegar hann var spurður hvort hann vildi
segja nokkur orð. Að svo mæltu sneri hann frá og vildi fá að vera í
friði.John F. Kennedy yngri og Lilja Ósk Sigurðardóttir á góðri stundu í Grunnavík í Jökulfjörðum.
Morgunblaðið/Kristinn
Myndasafnið 21. ágúst 1997
Myndarlegasti
karlmaðurinn
Flestir Íslendingar í kringum þrítugt og eldri þekktu Matlock semeinn af föstu punktum í tilverunni kringum 1987 og var hann álíkagóður heimilisvinur og Cosby-fjölskyldan að ógleymdum HemmaGunn á sjónvarpskvöldum fjölskyldunnar.
Persónan Benjamin Matlock þurfti ekki langan tíma til að vinna
hug og hjörtu Íslendinga, tæpum mánuði eftir að þátturinn fór í
loftið mældist hann með meira áhorf en Heilsubælið í Gerva-
hverfi. Þættirnir voru sýndir á sama tíma á fimmtudagskvöldum,
Matlock á ríkisrásinni en íslenska fyndnin á Stöð tvö sem var að
stíga sín fyrstu skref. Þetta þótti tíðindum sæta á sínum tíma, í DV
var ítarleg umfjöllun, 7. nóvember 1987 undir yfirskriftinni
„Lögfræðingurinn bráðgáfaði sem slær við íslenskri fyndni.“
En hvað var svona heillandi við persónuna Matlock sem varð
til þess að fólk valdi að horfa á heldri mann leysa morðmál fram
yfir galsafengið leikið sjónvarpsefni að uppskrift Gísla Rúnars
Jónssonar?
Þegar þættirnir fóru í loftið á NBC-sjónvarpstöðinni í
Bandaríkjunum 1986 fengu þeir ágæta dóma en sérfræðingar
töldu þá gamla lummu sem hefði ekkert nýtt fram að færa.
Kannski var það einmitt sá sjarmi sem Íslendingar féllu fyrir?
Matlock var venjulegur ekkjumaður sem bjó í úthverfi og
hafði sterkar taugar til æskuslóðanna. Hann var klókur
lögfræðingur en örlítið klaufskur í senn og náði að kalla
fram bros í hversdagslegum athöfnum. Yfirbragðið var
blíðlegt en ákveðið sem virkaði vel á skjólstæðinga sem
hann gjarnan þurfti að tukta til og veita föðurlegt aðhald.
Segja má að vörumerki hans hafi verið grár; hárið,
jakkafötin, Ford-kagginn allt í stíl við ljósa skyrtu og
gljáfægða spariskó.
Í þessum glerfína fatnaði leysti hann eitt mál í
hverjum þætti á 40 mínútum. Byggingin var svipuð
og fékk áhorfandi að skyggnast inn í líf hans jafnt inn-
an dómsalar sem utan. Ósjaldan sat hann seint að
kvöldi í stofunni að kryfja málið maulandi á góðgæti
þegar lausnin birtist ljóslifandi. Yfirleitt var hann mál-
svari saklauss einstaklings en sönnunargögnin voru hon-
um ekki í vil, en þá beitti hann kænsku og náði að afhjúpa
hinn raunverulega morðingja í vitnastúkunni undir lok
þáttarins.
Matlock hafði góðar hjálparhellur sér við hlið, dóttur sína lögfræð-
inginn, Charlen leikna af Lindu Purl og hinn hörundsdökka, Tyler Hud-
son leikin af Kene Holliday.
Andy Griffith lék lögmanninn geðþekka Ben
Matlock í samnefndum þáttaröðum og var ekki
lengi að heilla íslenskar fjölskyldur upp úr
skónum á níunda áratugnum.
Þórunn Kristjánsdóttir thorunn@mbl.is
Frægð og furður
Matlock lifir í lögmönn-
um sjónvarpsþátta