Morgunblaðið - 13.08.2012, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. ÁGÚST 2012
✝ DroplaugGuttorms-
dóttir Helland
fæddist 21. janúar
1916 á Síðu í Víði-
dal, Vestur-
Húnavatnssýslu.
Hún andaðist á
heimili sínu 6.
ágúst sl.
Hún var yngst
barna hjónanna
Arndísar Guð-
mundsdóttur, f. á Klömbrum í
Vesturhópi, og Guttorms Stef-
ánssonar, f. á Arnheið-
arstöðum á Héraði. Börn
þeirra, sem upp komust, voru,
auk Droplaugar, Soffía, Sig-
urður Andrés, Sigurbjörg
Theodóra, Anna Þórunn, Sölvi
móðsson, f. 1954. Börn þeirra
eru a) Arnar Þór, f. 1978, b)
Ingvar, f. 1983, c) Tinna Björk,
f. 1991. Barnabörn Arndísar
Ingu og Óskars eru þrjú.
Á Síðu ólst Droplaug upp
við venjuleg sveitastörf. Tvítug
fór hún, eins og algengt var í
þá daga, í Húsmæðraskólann á
Blönduósi. Þau Knut hófu bú-
skap sinn á Hvammstanga, en
fluttust til Siglufjarðar og það-
an til Reykjavíkur 1951. Þau
fluttu árið 1955 í Kópavog og
bjuggu lengst af í Hrauntungu
71. Eftir lát Knuts flutti Drop-
laug í sitt litla raðhús í Voga-
tungu 13. Starfsvettvangur
Droplaugar var heimilið og
fjölskyldan, sem var henni afar
kær.
Útför Droplaugar fer fram
frá Digraneskirkju í dag,
mánudaginn 13. ágúst 2012, kl.
15.
og Guðmundur
Stefán. Þau eru öll
látin.
Hinn 13. júlí
1941 giftist Drop-
laug Knut Helland,
f. 6.11. 1914, d.
18.8. 1985. For-
eldrar hans voru
hjónin Inga og
Knut Övre-Helland
í Modalen í Vest-
ur-Noregi.
Dætur: 1) Birgit, f. 1944,
maki Hreinn Frímannsson, f.
1944. Börn þeirra eru a) Finn-
ur, f. 1964, b) Knútur, f. 1968,
c) Frímann, f. 1968, d) Dagný,
f. 1976. Barnabörn Birgit og
Hreins eru fimm. 2) Arndís
Inga, f. 1953, maki Óskar Þor-
Árið 1973 fór ég að venja kom-
ur mínar í Hrauntungu 71 þar
sem tilvonandi tengdaforeldrar
mínir, þau Droplaug og Knut,
bjuggu. Það sem einkenndi sam-
skipti þeirra hjóna var virðing og
umhyggja hvors fyrir öðru og
umfram allt velferð dætranna.
Afi og amma á Hrauntungunni
voru sem klettur í tilveru okkar
allra í fjölskyldunni, það var því
mikið áfall þegar Knut varð bráð-
kvaddur árið 1985 á ferðalagi
þeirra til Hvammstanga þar sem
þau höfðu hafið sinn búskap.
Droplaug tókst á við þennan
mikla missi af mikilli yfirvegun
og voru barnabörnin og svo
barnabarnabörnin ljós hennar í
lífinu. Þeim fannst fátt betra en
að fá ömmu í heimsókn eða fara í
heimsókn til hennar, þá var oft
gripið í spil eða bara spjallað
saman og mikið hlegið því glað-
værðin var jú alltaf í fyrirrúmi og
þar sem það er er gott að vera.
Elsku Droplaug, ég kveð þig
með miklum söknuði en um leið
mikilli gleði yfir að hafa átt þig að
allan þennan tíma og þökk fyrir
það góða veganesti sem þú gafst
börnunum okkar. Þitt fallega
bros lifir með okkur.
Óskar.
Ég minnist Droplaugar
tengdamóður minnar nú seinni
árin sem virðulegrar eldri konu.
Níutíu og fimm ára klæddi hún
sig upp í sparikjólinn og mætti í
áttatíu ára afmæli systursonar
síns. Hún gekk þar um teinrétt
og leit út fyrir að vera tuttugu ár-
um yngri en aldurinn sagði til
um.
Hún giftist ung Knut Helland,
sem flutt hafði í Húnavatns-
sýsluna frá Modalen í Noregi.
Þeirra samband var farsælt og
bar þar hvergi skugga á. Það var
henni því þungt högg, þegar hann
varð bráðkvaddur. Hún bugaðist
ekki heldur skapaði sér hlýlegt
heimili í sínu litla raðhúsi við
Vogatungu, þar sem hún bjó í 25
ár. Þar lifði hún sem sjálfstæð
kona og var ekkert að láta aðra
hafa áhrif á sinn lífsstíl, t.d. að
það ætti að borða grænmeti því
það er hollt. Henni varð þó vart
misdægurt. Þar var gestkvæmt
mjög. Þar komu afkomendur,
skyldmenni og vinir og var tekið
vel á móti þeim. Og á þeim tíma
sem þrekið til sjálfstæðrar bú-
setu var að minnka þá hverfur
hún yfir móðuna miklu, þannig að
hún þyrfti ekki að tapa sínu sjálf-
stæði með því að þurfa á skjóli
sjúkrastofnunar að halda.
Þegar við hjónin vorum að
byrja búskap og börn fædd veitti
Droplaug okkur mikinn stuðning,
t.d. þegar elsta barnabarni henn-
ar líkaði ekki veran á leikskóla,
og tók þá amma hans hann að sér
meðan foreldrarnir voru við
vinnu eða nám. Sérstaklega var
hjálp þeirra hjóna dýrmæt þegar
ég var við nám erlendis og veru-
leg fjölgun varð í minni fjöl-
skyldu. Við Birgit erum henni
mjög þakklát fyrir hennar mikla
stuðning þá og í annan tíma.
Ég er þakklátur fyrir að meg-
inhluta ævi minnar hef ég lifað í
námunda við Droplaugu og ég
minnist hennar á jákvæðan og
hlýlegan hátt.
Blessuð sé minning hennar.
Hreinn Frímannsson.
Elsku fallega amma mín. Það
sem er mér efst í huga er þakk-
læti fyrir allar þær yndislegu
stundir sem við áttum saman.
Þú varst alltaf svo glöð með
það að fá mig í heimsókn og tókst
svo vel á móti mér.
Þegar ég var lítil fannst mér
svo gott og gaman að fá að gista
hjá þér á bekknum inni í herberg-
inu þínu. Þú söngst fyrir mig og
við fórum saman með bænirnar
áður en við fórum að sofa.
Þegar ég kom labbandi heim
til þín passaðir þú alltaf upp á að
mér væri ekki kalt. Þú breiddir
teppi yfir mig, settir sokkana
mína á ofninn og lést mig fá
sokkapar frá þér til að fara í á
meðan mínir hlýnuðu.
Það var alltaf jafnyndislegt að
koma í heimsókn til þín. Við spil-
uðum í ófá skipti Olsen olsen og
svo gátum við spjallað um allt
milli himins og jarðar. Svo var
alltaf róandi og gott að fá að
leggjast aðeins í sófann og sofna
við tikkið í klukkunni.
Þú komst alltaf til okkar á að-
fangadag og fagnaðir jólunum
með okkur, sem er ómetanlegt.
Það var um jólin árið 2007 sem
mig langaði mikið til að gefa þér
persónulega og fallega gjöf sem
þú gætir haldið upp á. Þá gaf ég
þér kassann góða sem ég bjó til
undir spilastokkinn þinn. Ofan á
þennan kassa setti ég miða sem á
stóð „Droplaug Helland, besta
amma í heiminum“, því það
varstu svo sannarlega. Þú varst
himinlifandi með þessa gjöf og ég
hef alltaf verið mjög stolt af því
að hafa búið hana til fyrir þig því
þú hélst mikið upp á hana.
Minningar mínar um þig eru
svo miklu fleiri og hver og ein
yndisleg.
Þú varst svo ótrúlega dugleg
og jákvæð að þrátt fyrir háan ald-
ur varstu sko ekkert gömul, held-
ur algjört unglamb sem fór út að
labba, helst á hverjum degi, og
eldaðir svo kvöldmat fyrir þig
sjálf. Þú varst alveg ótrúleg.
Þú lifðir fyrir fjölskylduna
þína og ég veit að þér þótti vænt
um að sjá okkur öll vaxa úr grasi
og ganga vel. Þú vildir allt fyrir
mann gera og vildir að öllum liði
vel.
Það eru engin orð sem lýsa þér
nógu vel elsku amma mín, þú
hafðir svo hlýtt hjartalag, varst
alltaf glöð, kát og hláturmild. Ég
tala nú ekki um hversu falleg og
fín þú varst alltaf: „Ef hárið er
ekki í lagi, þá er ekkert í lagi.“
Stundum hélt ég að þú værir eng-
ill í dulargervi.
Mikið þykir mér sárt að kveðja
þig, en um leið veit ég að þér líður
vel og að þið afi eruð loks sam-
einuð á ný og vakið yfir okkur.
Í hjarta mínu áttu stóran stað
þar sem ég mun minnast þín,
elsku amma.
Mér þykir svo vænt um þig.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf. óþekktur)
Tinna Björk Óskarsdóttir.
Elsku amma mín, minningar
mínar um þig eru svo margar og
góðar.
Alltaf dekraðir þú við mig og
mína í gegnum árin og til þín var
alltaf svo gott að koma.
Ég var oft og mikið hjá ykkur
afa og vildi bara helst alltaf vera
þar. Þið tókuð mig með ykkur í
ferðalög, m.a. norður á Hvamms-
tanga og að Síðu, og oft rifjuðum
við það upp og hlógum saman að
því þegar skot hljóp úr leikfanga-
byssunni í Akraborginni, byssu
sem þið voruð nýbúin að gefa mér
við misjafnar undirtektir foreldra
minna.
Þegar ég var að verða sjö ára
gamall færðu foreldrar mínir mér
þau gleðitíðindi að við ætluðum
að flytja í þarnæsta hús við ykkur
á Hrauntunguna, en því miður
féll afi frá skömmu áður en við
fluttum. Ég naut þess mikið að
hafa þig svona stutt frá mér og
oft kom það fyrir að ég sat hjá
þér á eldhúsbekknum meðan þú
steiktir fyrir mig pönnukökur,
sem yfirleitt stoppuðu stutt á
disknum. Ég man þegar þú flutt-
ir svo á Vogatunguna að mér þótt
það nú ekki góð hugmynd, því þá
væri svo langt til þín.
Mikið er það skrýtin tilhugsun
núna að geta ekki lengur skropp-
ið yfir í kaffi til þín þangað.
Yfirleitt varst þú með spila-
stokkinn við höndina og gátum
við spilað svo tímunum skipti. Í
einhver skiptin kom það fyrir að
litla dekurdýrið ég vildi ekki spila
lengur eftir að hafa tapað. Þú
kunnir ráð við því, en þá tókstu
upp á því að spila bara í staðinn
við Tómas, ímyndaðan vin þinn,
og gafst í spil fyrir ykkur tvö. Það
þótti mér nú ekki sniðugt og eftir
smátíma var ég kominn aftur við
borðið að spila.
Þú varst alltaf dugleg að
hreyfa þig og fórst í labbitúr á
hverjum einasta degi, svo fram-
arlega sem ekki var hálka. Labb-
aðir niður að tjörn þar sem kisi
kom yfirleitt og settist í fangið á
þér, upp í Hamraborg, í búðina
og Gjábakka. Ég sagði alltaf
stoltur frá ömmu minni sem bjó
ein síns liðs og gekk allra sinna
leiða, meira en níutíu ára gömul.
Elliheimili og göngugrindur eru
bara fyrir gamalt fólk sagðir þú
svo oft að gamni þínu. Þú varst
svo lukkuleg að vera við góða
heilsu og gast því búið á heimili
þínu allt til síðasta dags, alveg
eins og þú vildir.
Góðvild þín í garð allra og þol-
inmæði hefur kennt mér mikið og
hefur án alls efa haft mikið um
það að segja hvaða mann ég hef
að geyma í dag. Minningarnar
eru svo miklu, miklu, miklu fleiri
og mun ég geyma þær í hjarta
mér um aldur og ævi.
En núna, elsku amma mín,
þykist ég viss um að það ríkir
mikil gleði á himnum því þið afi
eruð sameinuð á ný eftir langa
bið og munuð í sameiningu vaka
yfir okkur sem eftir stöndum.
Það er svo erfitt og sárt að
kveðja og það er með tárum og
miklum söknuði sem ég kveð þig
að sinni elsku amma mín en ég
veit að við hittumst aftur.
Arnar Þór Óskarsson.
Elsku amma mín hefur nú
kvatt okkur og það er með mikl-
um söknuði og þakklæti sem ég
kveð hana í dag. Elsku amma mín
var falleg og alltaf vel tilhöfð og
fékk að eldast með mikilli reisn,
ekki með vott af gigt og ávallt
bein í baki. Hún var alltaf svo góð
og hlý og gott að koma til, hún
tók alltaf á móti manni brosandi
og gladdist alltaf yfir að hitta
langömmubörnin sem fannst ekki
amalegt að koma í heimsókn til
langömmu þar sem alltaf mátti
treysta á að fá eitthvert gotterí.
Amma skilur eftir sig fullt af
góðum minningum. Það var alltaf
með mikilli tilhlökkun sem ég fór
sem krakki í næturpössun til
ömmu og afa, því þá fékk ég alltaf
pening til að fara í Drífu að kaupa
Cocoa Puffs, bíltúrarnir í Saab-
inum hans afa, kartöflugarðarnir
og margt fleira. Heimili þeirra í
Hrauntungu, og síðar heimili
hennar í Vogatungu, voru yndis-
leg heimili og ávallt einstaklega
ljúft og gott að koma þar inn.
Þegar manneskja hefur náð
jafnháum aldri og hún amma mín
þá heldur maður að maður sé
undirbúinn fráfalli þeirra. En
mikið brá mér þegar mamma til-
kynnti mér andlát ömmu. Ég
greinilega var ekki jafntilbúin
fyrir andlát hennar og ég hélt ég
hefði verið. Þó að hún hefði lagst
inn á spítala eina nótt tveimur
dögum fyrir andlátið var hún
komin heim aftur og kenndi sér
ekki nokkurs meins. Kvartaði
einungis yfir því hvað það væri
leiðinlegt að dvelja á spítala, og
hvað gerði maður þá, maður færi
auðvitað heim til sín! Mikið er ég
þakklát fyrir að hún fékk að
kveðja þennan heim í sínu eigin
rúmi, innan um alla fínu hlutina
sína.
Nú fær hún að hitta afa aftur
eftir 27 ára aðskilnað, mikið
verða það fallegir endurfundir.
Í dag kveðjum við elsku ömmu
í fallega kjólnum sínum, sem hún
var að sjálfsögðu búin að gefa
fyrirmæli um að vera jarðsett í,
og með nýlagt hár, hún amma
mín myndi nú ekki láta sjá sig
öðruvísi. Hvíl í friði elsku amma.
Dagný.
Elsku amma mín, það er erfitt
að trúa því að þú sért farin frá
okkur. Þú hefur verið svo stór
partur af lífi mínu. Alltaf þegar
ég kom heim til þín tók faðmur
þinn og hlýja brosið á móti mér.
Alltaf þótti mér jafngaman að fá
að gista hjá þér, þú hugsaðir allt-
af jafnvel um mig, man sérstak-
lega eftir einu skiptinu þar sem
mér var eitthvað svo kalt og þú
breiddir yfir mig sængina og
settir hitapoka undir fæturna
mína og fórst með bæn fyrir mig:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þessa bæn bað ég þig alltaf að
fara með fyrir mig og ég veit að
þú munt vaka sænginni yfir
minni.
Ég elska þig svo mikið amma
og kveð þig nú með söknuð í
hjarta, en jafnframt þakklæti
fyrir allar góðu stundirnar og
minningarnar sem ég á um þig.
Ingvar.
Droplaug Helland
Kveðja frá tengdadóttur
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós.
Er gerir jafnvel dimma vetur bjarta
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir.)
Linda Björg Þorgilsdóttir.
Með þakklæti minnist ég allra
þeirra góðu stunda sem ég átti í
Langagerði hjá þeim hjónum
Borghildi og Ólafi.
Söknuður er það sem fyrst og
síðast kemur upp í hugann við
fráfall Boggu frænku, ég segi
söknuður því ég hef saknað henn-
ar í nokkur ár eða síðan hún hætti
að þekkja mig vegna alsheimers.
Ég naut þess sem barn að vera
í pössun hjá Boggu og láta
dekstra mig, í Langagerði var
keppst um að hafa ofan af fyrir
mér og oftar en ekki var Þór
sendur út með mig. Þar mátti
hann gjöra svo vel og ýta mér á
kassabíl upp og niður götuna
þangað til hann gat ekki meir eða
fara með mig út á róló. Bogga
kenndi mér að horfa fram fyrir
tærnar og stíga ekki á litlu blóm-
in sem voru að berjast upp úr
moldinni. Hún hafði græna fing-
ur og var ávallt eitthvað að sýsla í
gróðurhúsinu sínu eða laga til í
garðinum milli þess sem hún bar
kræsingar á borð fyrir svanga
munna. Alltaf beið ég spennt eftir
síðdegiskaffinu því þá fór Bogga í
búrið sitt og sótti köku eða tertu,
svona búr var ekki til á mínu
heimili og yfir því bjó mikil dulúð
því það tæmdist aldrei, en aldrei
minnist ég þess að hafa komið
þangað inn.
Bogga var elst sinna systkina
og höfuð fjölskyldunnar hér í
bænum. Í fjöldamörg ár hittist öll
fjölskyldan í Langagerði á jóla-
dag og átti þar góðar stundir, en
á aðventunni kallaði Bogga til
ungmeyjarnar, mig, Elínu og
Villu, til að aðstoða við laufa-
brauðsútskurð og treysti þannig
enn frekar böndin milli okkar.
Svo óx ég úr grasi eins og önn-
ur börn og þegar ég var orðin
móðir, þá mætti ég stolt í Langa-
gerði til að sýna Boggu gullmol-
ana mína og leyfa henni að fylgj-
ast með þeim dafna.
Árið 2004 var Halldór minn að
vinna við endurnýjun lagna í göt-
unni hjá Boggu og þá gerði hún
sér lítið fyrir og bakaði pönnu-
kökur ofan í allan vinnuflokkinn
og áttu þeir ekki orð yfir elsku-
legheitunum enda hvorki fyrr né
Borghildur
Kjartansdóttir
✝ BorghildurKjartansdóttir
fæddist í Þórisholti
í Mýrdal 23. sept-
ember árið 1922.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
hinn 2. ágúst 2012.
Útför Borghild-
ar fór fram frá Bú-
staðakirkju 10.
ágúst 2012.
síðar fengið svona
móttökur.
Við sem þekktum
Boggu vorum ávallt
umvafin hlýju henn-
ar og munum búa að
því um ókomna tíð.
Blessuð sé minning
hennar.
Sigríður
Kristinsdóttir.
Minningabrotin hlaðast upp
þegar Borghildur Kjartansdóttir,
sú mæta kona, er fallin frá.
Faðir minn og Borghildur tóku
saman þegar ég var um það bil
tveggja ára gömul.
Bogga tók mér vel og var ég
alltaf velkomin á heimili þeirra.
Í þá daga voru ekki komnar
fastar pabbahelgar svo ég gat
komið og farið þegar ég vildi og
hef ég ævinlega verið þakklát
fyrir það.
Ein fyrsta minning mín er frá
Reykjalundi. Ég standandi uppi á
stól, Bogga með málbandið mæl-
andi fyrir nýjum fallegum kjól.
Þær voru ófáar fallegu flíkurnar
sem saumaðar voru á mig gegn-
um tíðina.
Önnur minning er mín fyrsta
leikhúsferð. Ég var dubbuð upp í
nýtt svart pils plíserað, hvíta
blússu, hvíta sokka og lakkskó og
fannst ég vera fínasta stelpan í
bænum. Farið var í Þjóðleikhúsið
á leikritið Skugga-Svein. Það var
mikil upplifun fyrir sjö ára telpu
að fá að sitja með öllu prúðbúna
fullorðna fólkinu í þessu fallega
húsi og horfa ofurlítið skelkuð á
þetta merka leikrit.
Þegar ég var níu ára var ég í
eitt ár samfellt hjá Boggu og
pabba og gekk í gamla Miðbæj-
arskólann. Alltaf var Bogga jafn
iðin við að hafa mig fína og vel til
fara og sjá um að borðað væri
hollt og lært heima.
Þegar Unnur systir mín fædd-
ist ríkti mikil gleði í fjölskyld-
unni. Ég ætla ekki að lýsa því
hvað ég var upp með mér þegar
ég var beðin um að passa hana
tæplega ársgamla þegar Bogga
þurfti að fara að vinna. Það var
mikið traust sem mér var sýnt.
Þegar ég síðan átti mín börn
kornung stúlkan var Bogga mín
hjálparhella.
Þrátt fyrir að vera komin með
þrjú börn sjálf taldi hún ekki eftir
sér að sauma og prjóna á mín
börn líka. Venda flíkum og sauma
nýjar og allt var jafn vandað og
fallegt.
Ófáum trjáplöntunum, sem
hún var búin að rækta af sinni al-
kunnu natni gaukaði hún að mér
eftir að ég fékk sumarbústað og
setja þær sinn svip á landið.
Heimili pabba og Boggu var
fallegt og menningarlegt. Mikið
af bókum og hljóðfærum og
Bogga einstaklega myndarleg í
öllum sínum verkum. Af engri
konu hef ég lært jafn mikið og
henni.
Ég kveð Borghildi með mikl-
um söknuði og votta systkinum
mínum, fjölskyldum þeirra og
öldruðum föður mína dýpstu
samúð.
Sjöfn Ólafsdóttir.
Okkar ástkæra
HJÖRDÍS HULDA JÓNSDÓTTIR
læknir, Reykási 11, Reykjavík,
lést á heimili sínu föstudaginn 10. ágúst.
Kristján Ágústsson,
Ragnhildur Kristjánsdóttir, Páll Ragnar Pálsson,
Stefán Örn Kristjánsson, Jóna Karen Sverrisdóttir,
Fríða Kristín Strøm, Lars Øyvind Strøm,
Margrét Eyjólfsdóttir,
Kristian, Tormod, Sölvi, Styrmir.