Morgunblaðið - 27.08.2012, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. ÁGÚST 2012
✝ SteingrímurEgilsson fædd-
ist á Ingveld-
arstöðum á Reykja-
strönd í Skagafirði
30. ágúst 1924.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
16. ágúst 2012.
Foreldrar Stein-
gríms voru Ingi-
björg Björnsdóttir
f. 21. október 1896,
d. 2. september 1997 og Egill
Gottskálksson f. 31. janúar
1892, d. 15. desember 1973, sem
þá bjuggu á Ingveldarstöðum.
Árið 1926 fluttu þau fram í
Blönduhlíð, fyrst í Hjalta-
staðakot og síðar í Miðgrund
þar sem þau bjuggu frá 1935 til
1968 þegar leiðin lá til Ak-
ureyrar.
Systkini Steingríms eru:
Oddný f. 8. apríl 1916, hfr.
Garðakoti, Hjaltadal, gift Ragn-
ari Björnssyni, Sigríður f. 10.
ágúst 1917, látin, var hfr. á Ak-
ureyri, gift Bjarna Sigurðssyni,
Guðlaug f. 23. júlí 1920, látin,
var hfr. á Álfgeirsvöllum, Efri-
til í mars 2009 að Gottskálk fór
á dvalarheimili sökum veikinda,
áður hafði Steingrímur hjúkrað
honum heima í nokkur ár.
Ávallt var gestkvæmt á Mið-
grund og þó enn frekar í Æg-
isgötunni og leið varla dagur
svo einhverjir litu ekki inn og
var oft glatt á hjalla og mikið
spiluð vist. Sú venja hélst allt
þar til Steingrímur fór á
Sjúkrahúsið þann 9. ágúst síð-
astliðinn þar sem hann lést eftir
vikudvöl.
Steingrímur var mikill veiði-
maður bæði með byssu og stöng
auk þess sem talsvert var veitt
af silungi í net í Héraðsvötnum.
Steingrímur stundaði ásamt
öðrum grenjaleit og refaveiðar
í Skagafirði um árabil og lá þá
á mörgum grenjum. Talsvert
var einnig veitt af gæs og
rjúpu. Eftir að flutt var til Ak-
ureyrar varð torveldara um
grenjaleitina og því sjálfhætt
en alltaf farið vestur í fugl og
nokkra daga silungsveiði í vötn-
in á Skaganum. Á Akureyri
keyptu þeir bræður sér trillu-
bát og stunduðu talsvert veiðar
á Eyjafirðinum, síðar í félagi
við aðra.
Steingrímur var ókvæntur
og barnlaus.
Útför Steingríms fer fram
frá Akureyrarkirkju mánudag-
inn 27. ágúst 2012 kl. 13.30.
byggð, gift Marinó
Sigurðssyni, Gott-
skálk f. 29. október
1921, vkm. á Ak-
ureyri ókv, Árni
Helgi f. 15. október
1926, dó ungur,
Lilja f. 15 ágúst
1928, hfr. á Mann-
skaðahóli og Hofs-
ósi, gift Halldóri
Jónssyni, Birna f.
13. október 1934,
látin, hfr. á Akureyri, gift Sig-
urði Sigmarssyni.
Steingrímur ásamt Gott-
skálki bróður sínum bjó með
foreldrunum á Miðgrund og
fluttu þeir með þeim til Ak-
ureyrar þar sem þeir hófu báð-
ir vinnu í Slippstöðinni og vann
Steingrímur þar til ársins 1994,
síðustu árin sem næturvörður.
Á Akureyri héldu þau heimili
saman að Ægisgötu 6 þar til
Egill lést, eftir það bjuggu
bræðurnir með Ingibjörgu móð-
ur sinni þar til hún féll frá tæp-
lega 101 árs.
Áfram bjuggu bræðurnir
saman í Ægisgötunni eða þar
Í dag kveðjum við frænda
okkar og góðan vin, Steingrím
Egilsson. Við áttum saman
margar gleðistundir því hann
var alltaf glaður og hress hvað
sem á bjátaði. Steini hefði orð-
ið 88 ára þann 30. ágúst næst-
komandi. Það var alltaf gott að
koma til þeirra bræðranna og
spila vist og var þá mikið hleg-
ið. Steingrímur var mikil fé-
lagsvera og hafði gaman af því
að hitta fólk og spjalla og sagði
þá margar gamansögur frá
liðnum árum. Þegar við systk-
inin vorum lítil fórum við oft á
sjó með Steina og Gotta eða
strákunum eins og þeir voru
gjarnan kallaðir og á ég marg-
ar skemmtilegar minningar frá
því. Steini tók alltaf vel á móti
fólki og hafði mjög gaman af að
fá gesti enda leið ekki sá dagur
að einhver kæmi ekki í kaffi og
vildi hann alltaf eiga nóg af
brauði.
Gottskálk bróðir Steingríms
veiktist af alzheimer og hjúkr-
aði Steini honum eins lengi og
hann gat af mikilli alúð og
röggsemi. Steingrímur setti
sjálfur niður kartöflur þar til
hann var 86 ára en sagðist þá
ekki nenna að standa í þessu
lengur enda var hann þá far-
inn að fá sendan mat frá
heimaþjónustu Akureyrarbæj-
ar og líkaði honum hann vel.
Steini var mikill grallari og
hafði mjög gaman af börnum
enda hændust þau að honum.
Pála mín fór gjarnan með vin-
konur sínar með sér niður í
Ægisgötu til Steina því það
var svo gaman að leika við
hann unglinginn á áttræðis-
aldri. Steingrímur var hörku-
duglegur og taldi ekki eftir sér
að gera öðrum greiða. Framan
af ævinni var hann bóndi og
hann elskaði að ganga um
heiðar, bæði í smalamennsku
og við veiðar. Hann kunni
ógrynni af vísum og gaman-
sögum bæði af samtíðarmönn-
um og sjálfum sér.
Ástarþakkir fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig og
okkur í gegnum árin og fyrir
alla skemmtun og hlýju.
Hvíldu í friði, elsku frændi
minn og vinur. Hugsum ætíð
um þig með mikilli hlýju og
þakklæti.
Hinsta kveðja,
Oddný og Pála Sigríður.
Fallinn er frá frændi minn
og góður vinur, Steingrímur
Egilsson. Ég minnist hans með
mikilli gleði og þakklæti. Það
var alltaf gott að koma til
Steina, kom ég þar yfirleitt á
hverjum degi og áttum við gott
spjall. Steina þótti mjög gaman
að spila og tókum við oft í spil
og var þá mikið hlegið. Einnig
fórum við oft á sjó saman á ár-
um áður og þá kom Gotti bróðir
hans gjarnan með. Voru það
skemmtilegar stundir. Hvíldu í
friði, frændi minn og vinur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Hinsta kveðja,
Ragnar Björn Jósepsson.
Þegar ég var nýorðinn fimm
ára, sumarið ’76, hitti ég Steina
og Gotta niður í Ægisgötu
ásamt Ingibjörgu móður þeirra.
Það hefur eflaust verið eitt af
mörgum matarboðum sem þau
héldu svo oft þar sem borðin
svignuðu svo undan kræsingum
að annað eins hafði ég aldrei
séð. Alltaf fór ég með mömmu
og pabba í jólaboð til þeirra ár
hvert og vorum við tíðir gestir
utan þess.
Þeir bræður voru svo sam-
rýmdir að alltaf voru þeir kall-
aðir strákarnir bæði heima og í
slippnum þar sem þeir unnu
hér á Akureyri meðan aldur og
heilsa leyfði.
Oft á sumrin fór ég með
þeim í ferðalög um landið og
skoðaði fossa og firnindi á
brúna Saabinum hans Steina.
Strákarnir áttu líka litla trillu
sem hét Sílið og notuðu þeir
hvert tækifæri til að fara á
veiðar í firðinum og fékk ég oft
að fara með að dorga sem
kenndi mér margt um lífsins
gildi og gæði ásamt ógleyman-
legum stundum með þeim.
Þá ræktaði fjölskyldan að
Ægisgötu rabarbara sem við
mamma, pabbi, amma og bræð-
urnir hjálpuðumst við að brytja
og sjóða í sultu. Þá var skellt í
pönnukökur, etið og drukkin
kaffiblönduð mjólk og svo spil-
uð vist fram á nótt. Kartöflur
ræktuðu þau einnig og þar
lærði ég að svo uppsker maður
sem hann sáir.
Ég hef verið þeirrar gæfu
aðnjótandi í þrjátíu og fjögur
ár að fá að lifa og hrærast með
þessu góða fólki, fengið hár-
beittan húmor og kerskni beint
í æð sem einkenndi Steina og
bý að því alla ævi en nú er al-
góður Guð búinn að kalla hann
á sinn fund og mikið á ég eftir
að sakna okkar samvista, sitj-
andi við eldhúsborðið í Ægis-
götunni og ræða um lífsins vegi
yfir kaffibolla og tíu tegundir af
brauðum í það minnsta á borð-
um.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Elsku Steini. Megi Guð
geyma þig og varðveita uns við
hittumst á ný í Guðsríki.
Helgi Jónson, Heiða
og Nótt Magdalena.
Steingrímur
Egilsson
Bergþóra Jónsdóttir tengda-
móðir mín er fallin frá, eftir
erfiða baráttu við langvarandi
veikindi. Veikindi sem hún taldi
sig hafa sigrast á, á árinu 2011,
en tóku sig síðan upp aftur nú í
vor illvígari en við varð ráðið.
Bergþóra tókst á við veikindin
á sinn einstaka hátt, full æðru-
leysis yfir því sem koma skyldi
og var fjölskyldu sinni stoð og
stytta á þessum erfiðu tímum.
Veikindi gera ekki greinar-
mun á kóngi eða kotungi,
manni eða mús og geta skotið
upp kollinum á ólíklegustu
stöðum. Það var fátt sem benti
Bergþóra
Jónsdóttir
✝ Bergþóra Jóns-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum
24. ágúst 1953 og
ólst þar upp og bjó
stærstan hluta ævi
sinnar. Bergþóra
lést á kvennadeild
Landspítalans þann
13. ágúst síðastlið-
inn.
Útför Bergþóru
fór fram frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum 25.
ágúst 2012.
til þess að Berg-
þóra væri alvar-
lega veik fyrir um
það bil tveimur ár-
um er heilsu henn-
ar fór að hraka,
enda var hún þá
sem endranær í
góðu formi miðað
við aldur, í raun
hvaða aldur sem
er, hreyfði sig
reglulega, gerði
æfingar og passaði vel upp á
mataræðið á heimili þeirra
Óskars. Ósjaldan gaukaði hún
nýjustu hollusturéttunum að
dóttur sinni Jónu Dóru sem ég
naut góðs af og voru þá eft-
irréttir hennar í hávegum hafð-
ir innan fjölskyldunnar.
Líf Bergþóru eins og ég
kynntist henni var ekki ósvipað
því hvernig hún tókst á við
þessa erfiðu baráttu sem veik-
indin voru. Hjá henni voru
hlutirnir eins og þeir voru.
Hvorki meiri né minni og allt
óþarfa umstang, læti eða vesen
lét hún eiga sig. Fór þannig
jafnan saman vel gerð kona
sem vildi lítið láta á sér bera,
heldur var meira annt um að
aðrir nytu sviðsljóssins. Fjöl-
skyldan var henni einkar hug-
leikin og var Óskari og henni
afar mikilvægt að halda góðu
sambandi við barnabörnin.
Telja má upp fjölmargar
ánægjustundir þeirra og barna-
barnanna við jólakökuleik,
sumarbústaðaferðir og ævin-
týraferðir í hjólhýsi þeirra und-
anfarin ár. Voru þau sérlega
áhugasöm um að njóta góðra
daga í hjólhýsinu sínu og þegar
tækifæri gafst að fá barnabörn-
in til sín, eitt af öðru til að
njóta eftirminnilegra samvista
við ömmu sína og afa. Munu
þau ávallt búa að þeim minn-
ingum.
Nú snemma sumars festu
þau kaup á sumarbústað á Suð-
urlandi sem hugsaður var sem
fastur punktur í tilveru þeirra
Óskars. Sumarbústað á stað
sem sameinaði allt það sem
henni var kærast, útiveruna og
náttúruna, nálægð við afkom-
endurna og síðast en ekki síst,
örstutt frá Vestmannaeyjum,
en þar átti hún systur og móð-
ur sem voru henni alla tíð afar
kærar. Því miður náði hún aldr-
ei að upplifa þennan draum til
enda, en hann sýndi vel þau
gildi, sem einkenndu hana.
Ég kynntist Bergþóru árið
2004 þegar við Jóna Dóra, dótt-
ir hennar, byrjuðum að rugla
saman reytum okkar en þá átti
hún stóran kött sem var mjög
var um sig. Bergþóra var það
að vissu leyti líka, gat verið dul
og hlédræg, en þeir sem kynnt-
ust hennar innra manni vita að
þar bjó einstaklega heiðarleg,
umhyggjusöm og vönduð kona.
Fráfall hennar er Óskari,
maka hennar, mikið áfall en
hjónaband þeirra var alla tíð
traust og farsælt. Voru þau
stoð og stytta hvort annars í
gegnum lífið svo eftir var tekið.
Megi góður Guð styrkja Óskar
á þessum erfiðu tímum og börn
hans, Jónu Dóru mína, Sigþór
og Maren, og barnabörnin öll.
Blessuð sé minning hennar.
Óskar Rúnar Harðarson.
Elsku mamma.
Við kveðjum þig með þakklæti og
söknuði. Þakklæti fyrir alla þín
ást og umhyggju sem þú sýndir
okkur og börnum okkar og hvað
þér fannst við alltaf frábær og
nánast gallalaus. Söknuði vegna
þess að þú ert nú alfarin frá okk-
ur. Þú varst búin að vinna mikið,
bæði við búskapinn og svo að sjá
til þess að allir fengju alltaf nóg að
borða. Það var oft langur vinnu-
dagur í sveitinni og ótrúlega
margt sem þið pabbi komuð í verk
á ykkar ævi; stunda blandaðan
búskap, byggja hús og rækta
skóg. Við erum afar stolt af ykkur.
Það er svo margs að minnast
og gott að ylja sér við minning-
arnar. Síðustu árin hafa verið
okkur öllum erfið, ekki síst þér, að
sjá á eftir bæði dóttur og dótt-
ursyni eftir erfið veikindi þeirra.
Það dó líka eitthvað í þér við þessi
áföll og þú hvarfst sjálf smátt og
smátt í annan heim. Það var líka
Álfheiður
Ármannsdóttir
✝ Álfheiður Ár-mannsdóttir
fæddist á Myrká í
Hörgárdal hinn 26.
nóvember 1922.
Hún lést 1. ágúst
2012.
Útför Álfheiðar
fór fram frá Gler-
árkirkju föstudag-
inn 10. ágúst 2012.
mjög sárt að horfa
upp á það. En við
trúum því að þau
sem á undan eru far-
in hafi tekið vel á
móti þér og þér líði
vel núna og við eig-
um eftir að hittast
seinna.
Hún bar þig í heiminn
og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’
og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og
þér helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi’ hún um
svarrandi haf.
Hún sefaði harma. Hún vakti’er hún
svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan, sem allt á að
þakka vor þjóð.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn
skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
gaf þér sitt líf.
(Ómar Ragnarsson)
Blessuð sé minning þín elsku
mamma.
Anna Soffía, Sverrir
Brynjar, Þóra og Sólrún.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
SVANUR PÁLSSON,
Birkihvammi 9,
Kópavogi,
sem lést á Landspítalanum þriðjudaginn
21. ágúst, verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju þriðjudaginn 28. ágúst
kl. 13.00.
Jóna Halldórsdóttir,
Sigríður Svansdóttir, Jón Örn Þórðarson,
Gyða Björg Svansdóttir, Skúli Alexandersson,
Anna Edda Svansdóttir, Halldór Garðarsson,
Rakel Svansdóttir, Viðar Nilsen,
Halldór Örn Svansson, Þórunn Eggertsdóttir,
Ragnhildur Svansdóttir, Vilhjálmur Vilhjálmsson,
Stefán H. Svansson, Heiðdís Gunnarsdóttir,
börn og barnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
dóttir, systir, mágkona og amma,
JOZEFINA ZURGA
frá Ivancna Gorica,
Slóveníu,
lést fimmtudaginn 16. ágúst.
Hún verður jarðsungin þriðjudaginn
28. ágúst í kirkjunni Zupnija í Ivancna Gorica.
Ivan Zurga,
Ivan Berdajs og fjölskylda,
Olga Rogelj og fjölskylda,
Slavko Berdajs og fjölskylda,
Maria Berdajs
Zdenka Zurga, Magnús Sigurðsson,
Janez Zurga,
Sigurður Magnús Magnússon.
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa frá
árinu 2000 og til dagsins í dag.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær
útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn, svo og æviferil. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í minningargrein-
unum.
Minningargreinar