Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.10.2012, Qupperneq 16

16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 07. 10. 2012
Ferðalög og flakk
MEIRA Á UU.IS
Þ
að er engin tilviljun að skáld og rithöfundar til forna
kölluðu Róm „borgina eilífu“. Þegar maður líður
þar um stræti er auðvelt að ímynda sér að borgin
hafi alltaf verið til. Sagan drýpur af hverju strái og
ævagamlar byggingar og merkilega heillegar rústir kippa
manni á augabragði aldir aftur í tímann.
Samt er það ekki svo. Róm var stofnuð, eins og allar aðrar
borgir. Um það sáu tvíburar nokkrir, Rómúlus og Remus,
synir guðsins Mars, og er venjan að miða við dagsetninguna
21. apríl árið 753 f.Kr. þegar sagt er að farið hafi verið að
grafa fyrir borgarmúrunum. Hinn illræmdi Amúlíus, afabróð-
ir bræðranna og konungur í borginni Alba Longa, hugðist
drekkja þeim í ánni Tíber en þeim skolaði heilu og höldnu á
land. Þeir nærðust síðan á mjólk úlfynju, ásamt því að fá
mat hjá spætu nokkurri. Þegar bræðurnir uxu úr grasi
gengu þeir milli bols og höfuðs á Amúlíusi og reistu nýja
borg. Ekki bar þeim þó saman um hvar hún skyldi standa en
Rómúlus hafði á endanum betur og drap bróður sinn. Hina
nýju borg nefndi hann í lítillæti sínu eftir sjálfum sér, Róm.
Það er ljúf upplifun að sækja heim merka staði í Róm, svo
sem Forum Romanum, Kólosseum, Péturstorgið og -kirkj-
una, Trevi-gosbrunninn og margt margt fleira. Óvíða kemst
maður í betri snertingu við löngu liðna tíma.
En Róm er ekki bara ferðamannastaðirnir, upplagt er að
kynna sér líka lífið í hverfunum, ekki síst úthverfunum.
Fyrri vikunni sem ég dvaldist í Róm í sumar varði ég ásamt
fjölskyldu minni í úthverfi skammt frá ströndinni. Þar var
lítið sem ekkert um túrista og vakti hin norræna fylking
óskipta athygli á köflum. Rómverjar eru upp til hópa afar
gestrisnir og hjálplegir og spurðu margs á móti. Flestum
þótti blasa við að við værum Þjóðverjar og reyndu jafnvel að
ávarpa okkur á bjagaðri þýsku.
Seinni vikuna vorum við í gömlu hverfi nær miðborginni
og þar var gaman að gera samanburðarrannsóknir á mannlíf-
inu, allt var mun hægara og afslappaðra en í miðborginni,
þar sem ferðamenn ryskjast áfram á innsoginu. Gaman að
því, upp að vissu marki, en eftir langar og strangar göngur
og jafnvel lýjandi búðaráp er alltaf gott að heyra þýðan róm:
„Jæja, eigum við ekki að drífa okkur heim?“
BORGIN EILÍFA BREGST EKKI
Að gera
góðan Róm
RÓM ER MEÐ VINSÆLUSTU FERÐAMANNA-
BORGUM Í HEIMI. ÞAÐ ER EKKI AÐ ÓSEKJU,
BORGIN IÐAR AF LÍFI OG STÁTAR AF STÓR-
BROTNUM ARKITEKTÚR OG HÖNNUN, AÐ EKKI
SÉ TALAÐ UM ALLAR FORNMINJARNAR.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Róm
Laugavegur þeirra Rómverja, Via del Corso, er í senn
löng gata og þröng með mörgum torgum og smáum inn á
milli. Hvernig mönnum og bílum tekst að lifa þar saman í
sátt og samlyndi er kraftaverk út af fyrir sig. Ys og þys er á
götunni daginn út og inn og margar búðir fullar út úr dyr-
um. Þarna á hitt kynið oftar en ekki sína bestu spretti í
borginni, meðan við fylgdarsveinarnir söfnum þreki og
kjarki fyrir utan búðirnar. „Á ég að fara inn eða á ég ekki
að fara inn? Þar er efinn ...“
VIA DEL CORSO