Morgunblaðið - 04.10.2012, Page 29

Morgunblaðið - 04.10.2012, Page 29
MINNINGAR 29 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. OKTÓBER 2012 ✝ Elín Friðjóns-dóttir fæddist að Langhúsum í Fljótum í Skaga- firði 14. mars 1921. Hún lést á Sólvangi í Hafnarfirði 27. september 2012. Foreldrar henn- ar voru Ólína Mar- grét Jónsdóttir og Friðjón Vigfússon. Elín var næstyngst sjö systkina. Þau Guðrún, Sæ- unn, Kristjana, Sigurjóna og Vigfús eru látin, en eftirlifandi er yngsti bróðirinn, Árni. Elín giftist Jóni Þorbjörnssyni 4. nóvember 1939. Hann lést 14. ágúst 1982. Börn þeirra eru Birgir Örn, f. 11. september 1940, d. 2. desember 1970. Kona hans var Svala Guðmundsdóttir. Dóttir þeirra er Íris Lana. Ólína Margrét Jónsdóttir, f. 1. ágúst fram á unglingsárin. 17-18 ára gömul fór hún sem vinnukona til Reykjavíkur, en þar kynntist hún Jóni og hóf búskap með hon- um skömmu síðar í Hafnarfirði, þar sem hún bjó alla tíð síðan. Á yngri árum fór Elín iðulega að vinna í síldinni á Siglufirði á sumrin, en auk þess að vera heimavinnandi húsmóðir þá vann hún lengst af við ýmis þjón- ustu- og framreiðslustörf, m.a. í Sjálfstæðishúsinu í Hafnarfirði og á Bessastöðum. Í lok starfs- ævinnar vann hún á annan ára- tug í mötuneyti ríkisstarfsmanna að Borgartúni í Reykjavík. Elín var félagslynd kona og tók þátt í ýmsum félagsstörfum um ævina. Hún var m.a. um árabil virkur félagi í Vorboðanum og Slysa- varnafélaginu Hraunprýði. Hún var alltaf afar söngelsk og söng á sínum tíma með kirkjukór Frí- kirkjunnar í Hafnarfirði og Gafl- arakórnum, ásamt fleiri söng- hópum. Síðustu 7-8 árin dvaldist Elín á Sólvangi í Hafnarfirði. Elín verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag, 4. október 2012, og hefst athöfn- in kl. 13. 1945, gift Steini Sveinssyni, þau eiga þrjú börn, El- ínu, Tinnu og Völu. Jón Ellert, f. 13. apríl 1949. Dætur hans eru Ásdís, Brynhildur og Katrín Ella. Einar Kristján, f. 19. októ- ber 1950, giftur Valdísi Birnu Guð- jónsdóttur, þau eiga fimm börn, Katrínu Ósk, Birgi Örn, Hilmi Þór, Lilju Sif og Guð- rúnu Ölmu. Sturla Jónsson, f. 4. janúar 1963, giftur Sigríði Magnúsdóttur, þau eiga tvö börn, Ínu Salome og Jón Ágúst. Barnabarnabörn Elínar eru alls 17 talsins. Elín ólst upp í Langhúsum og fluttist barnung með foreldrum sínum og systkinum til Siglu- fjarðar, þar sem hún ólst upp Nú er hún Ella mín elskulega tengdamamma lögst til hinstu hvílu. Ég man það næstum eins og gerst hafi í gær þegar ég Eyjapeyinn kom fyrst í heim- sókn á Lækjargötuna fyrir slétt- um 43 árum, rétt eftir Þjóðhátíð- ina sem við Línu hittumst á og urðum ævarandi kærustupar. Þá, eins og ávallt síðan, var tekið á móti mér af Ellu, og auðvitað Nonna hennar, af opnum hug, höfðingsskap, hjartahlýju og ótæmandi, brosmildi. Ávallt síðan áttum við margar góðar samverustundir saman og bar aldrei skugga á, enda Ella alltaf lífsglöð og brosandi og höfðingi heim að sækja. Hún hafði sínar sjálfstæðu skoðanir, enda sjálfstæðiskona alla leið, þótt hún væri ekki endilega að bera þær skoðanir áberandi á borð eða troða þeim upp á aðra, og aldrei man ég eftir að hún hafi hallmælt neinum manni eða konu. Fjölskyldutengslin voru alltaf náin og hist afar reglulega gegn- um tíðina hvort heldur með skyndiheimsóknum, fjölskyldu- matarboðum eða við önnur tæki- færi. Í minningunni standa líka upp úr skemmtilegar utanferðir þegar Ella fór með okkur Línu og stelpunum okkar til Ítalíu og Spánar og með Frænku- og Frænkumannaklúbbnum í sigl- ingu í Karíbahafinu og til Flór- ída. Margar ógleymanlegar stundir og skemmtilegar minn- ingar úr þeim ferðum. Ella alltaf hress og kát og til í allt. Ella tengdamamma var sér- lega glæsileg kona, allt fram til þess síðasta. Ég var alla tíð montinn af því að eiga svona flotta tengdamömmu, ávallt tígu- leg, fín og einfaldlega falleg, án þess að hafa nokkuð fyrir því. Það var henni bara eðlilegt. Ella var söngvin með afbrigð- um og fyrir utan að vera syngj- andi og trallandi flesta daga var hún virk í ýmsum kórum og söngflokkum um ævina allt fram til þess að hún fór að veikjast fyrir um 7-8 árum. Nær fram á síðasta dag söng hún undir tón- um úr útvarpi eða öðrum miðl- um, lagviss og dreymin með til- heyrandi handasveiflum, og kunni alla texta á eldri lögum þótt ýmislegt annað væri gleymt í huga hennar síðustu árin. Ég reyndi nú stundum fyrrum að syngja með, þótt ekki sé sérlega sönglega gerður, en hún lét mig aldrei gjalda þess. Ég var auðvit- að uppáhaldstengdasonurinn eins og við stundum göntuðumst með, enda sá eini. Það var friður og ró yfir þér, Ella mín, þegar þú kvaddir þenn- an heim, en eitt barnabarnið okkar, hún Þorgerður Vala 5 ára, hitti naglann á höfuðið þegar hún skreið í fangið á afa sínum að kvöldi þess dags og sagði: „Afi minn, hún Ella amma er dáin og syngur núna með englunum.“ Ég er sjálfur alveg viss um að Nonni er að syngja með þér í þeim kór. Hvíldu í Guðs friði, Ella mín, og takk fyrir allt. Steinn Sveinsson. Elsku amma. Það er ólýsanleg tilfinning að vita til þess að þú, þessi lífsglaða kona, sért farin og komir aldrei aftur. Það sem kemur upp í huga okkar eru allar góðu stundirnar sem við áttum með þér. Eitt af því sem okkur fannst alltaf jafn skemmtilegt var að þegar sólin skein varst þú mætt út á svalir að „njóta sólarinnar“. Og ekki fór það fram hjá þér ef einhver var í gulri flík og hafðir jafnvel orð á því hvað hún væri „smekk- leg“ enda var uppáhaldsliturinn þinn gulur. Elsku amma, við kveðjum þig með söknuði og geymum minningu um þig í hjarta okkar. Blessuð sé minning þín. Ína Salome og Jón Ágúst. Elsku hjartans amma mín. Þó svo að maður telji sig vera viðbú- inn brottför þá er það alltaf jafn sárt að missa einhvern sem manni þykir svona vænt um. Þú, elsku amma mín, varst alltaf svo góð og glöð og sýndir manni aldrei neitt annað en ást og umhyggju. Ég á endalausar minningar þegar ég gisti hjá ykkur afa á Lækjargötunni, frá því að ég prílaði í trjánum þar og fékk að halda tískusýningar með því að ráðast inn í fataskápinn þinn. Þú söngst alltaf af hjartans lyst og frá hjarta mínu syng ég fyrir þig núna: Undir Dalanna sól, við hinn einfalda óð hef ég unað við kyrrláta för, undir Dalanna sól hef ég lifað mín ljóð, ég hef leitað og fundið mín svör, undir Dalanna sól hef ég gæfuna gist, stundum grátið en oftast í fögnuði kysst. Undir Dalanna sól á ég bú mitt og ból og minn bikar, minn arin, minn svefn- stað og skjól. (Hallgrímur Jónsson.) Um daginn sat ég hjá þér og við hlustuðum á þetta lag, lagið þitt, og þú leist á mig, brostir svo fallega og lagðir hönd þína við vanga minn. Tveimur dögum seinna kvaddir þú þennan heim. Ég finn ennþá fyrir hönd þinni á vanga mínum og ég veit að þú munt alltaf passa upp á okkur Þorgerði Völu. Ég er svo þakklát að hafa átt þig að. Við elskum þig, elsku amma og langamma Lækjó. Tinna og Þorgerður Vala. Hér með kveð ég elskulega ömmu mína og nöfnu, ömmu á Lækjó, eins og ég kallaði hana allaf. Amma bjó stærstan hluta ævi sinnar á miklum ævintýra- reit undir hamrinum í skjóli álf- anna í Hafnarfirði. Ég naut þeirra forréttinda að fá að búa hjá henni og afa fyrstu sex ár ævi minnar ásamt móður minni og yngri bræðrum hennar. Amma var og er alltaf mín mesta og besta fyrirmynd enda var hún lífsglöð, skemmtileg, söngelsk og skapandi kona sem gaf mikið af sér. Ef amma var ekki upptekin við að baka fyrir öll kvenfélögin í Hafnarfirði, prjónaði hún eins og hún ætti lífið að leysa til að gefa til góðgerðarmála. Líklega lýsir það henni best þegar hún hafði sjálf á orði að hún væri í öllu nema slökkviliðinu og lögregl- unni. Í þessu viðburðaríka og annasama lífi hennar fékk ég að vera fullur þátttakandi. Amma var nefnilega þeirrar gerðar að hún naut þess að taka mig og Sturlu frænda með í hvað það sem hún tók sér fyrir hendur. Henni fannst ekkert sjálfsagðara en að börn væru hluti af lífi full- orðinna. Amma var gullfalleg kona, svo eftir var tekið, og líka hraust og heilbrigð. En hún vissi líka að bæði innri fegurðina og þá ytri þyrfti að rækta. Einn af hennar fallegustu kostum var að hún var alltaf hrein og bein um menn og málefni og lét alltaf skoðanir sín- ar í ljós. Við amma áttum óteljandi dýrmætar stundir sem ég mun alltaf geyma í hjarta mínu. Ég var svo lánsöm að eiga yndislegt athvarf hjá ömmu og afa, og svo hjá ömmu einni, eftir að afi dó. Sem unglingur tók ég upp á því að flytja inn til hennar öðru hverju og flutti ég alltaf ríkari út. Ein af mínum kærustu minn- ingum um ömmu er þegar við áttum tíma saman í Róm. Bara við tvær. Við hlógum mikið og skemmtun okkur eins og drottn- ingar. Því ofan á allt annað kenndi amma mér líka að njóta þeirra lífsins gæða að ferðast um og skoða heiminn. Alltaf þegar ég hugsa til þín, amma mín, verður mér hlýtt í hjartanu og hlæ upphátt, þótt ég sakni þín mjög mikið. Takk fyrir mig, elsku amma. Ég veit að ég á ennþá margt ólært og mun halda áfram að leita í þinn viskubrunn. Undir þinni leiðsögn lærði ég að lífið heldur áfram, hvað sem á gengur. Með þessum orðum kveð ég þig að sinni: „Hvað er að deyja? Ég stend á bryggjunni. Skúta siglir út á sundið. Það er fögur sjón. Ég stend og horfi á eftir henni uns hún hverfur sjónum mínum við sjóndeildarhring. Einhver nær- staddur segir með trega í rödd- inni: „Hún er farin.“ Farin, hvert? Farin mínum sjónum séð, það er allt og sumt, hún heldur samt áfram siglingu sinni, með seglin þanin í sunnanþeynum, og ber áhöfn sína til annarrar hafn- ar. Þótt skútan hafi fjarlægst mig, mynd hennar dofnað og loks horf- ið, þá er það aðeins fyrir augum mínum. Og á sömu stundu og ein- hver við hlið mér segir: „Hún er farin!“ þá eru aðrir sem horfa með óþreyju á hana nálgast og hrópa: „Þarna kemur hún!“ – og svona er að deyja.“ (Charles Henry Brent.) Þín Elín (Ellý). Elsku Amma Lækjó. Gulur: Hreinn, skír og sólrík- ur, gulur er auðveldasti liturinn að sjá. Jafnvel fólk sem er litblint getur séð gulan lit. Gulur er litur listrænnar og vitsmunalegrar orku. Gulur er merki visku. Gulur þýðir gleði og hamingja. Amma, þú varst svo gul! Ekki skrítið að það var uppáhalds liturinn þinn. Það tóku allir eftir hressu, glöðu, glæsilegu Ellu. Þú varst alltaf svo dugleg, labbandi um allan bæ, syndandi, syngjandi og í öllu nema slökkviliðinu, eins og þú sagðir alltaf. Takk fyrir að leyfa mér að „vaska upp“ klukkutímum saman þegar ég var hjá þér, það var svo gaman. Ég gleymi því aldrei og lofa að ég skal leyfa stelpunum mínum að gera slíkt hið sama. Þú varst frábær! Síðustu árin voru ekki endur- speglun á hversu virk þú varst allt þitt líf, en þú varst alltaf svo kát, glöð og hugguleg (og vel naglalökkuð að sjálfsögðu). Það var svo gott að koma upp á Sól- vang og knúsa þig þegar ég var á landinu. Það var erfiðara að sjá þér hraka síðustu árin. En þó að þú myndir kannski ekki eftir okk- ur var það allt í lagi, þú áttir alltaf bros handa okkur og varst svo ljúf. Ég á myndband af þér syngj- andi „Undir Dalanna sól“ á Sól- vangi og er svo þakklát fyrir það. Ég ætla að kenna stelpunum mín- um lagið og við verðum duglegar að syngja það til þín. Takk fyrir að gefa mér gula lit- inn í líf mitt. Elskum þig og sökn- um þín. Sérstakar þakkir til starfsfólks Sólvangs. Takk fyrir að vera svona góðhjartaðar og yndislegar við ömmu mína. Vala, Þorsteinn, Álfhildur Edda og Eygló. Hvað er svo glatt sem góðra vina fund- ur, er gleðin skín á vonarhýrri brá? Þessar upphafslínur Jónasar Hallgrímssonar, úr Vísum Íslend- inga, koma okkur í hug er við kveðjum kæra vinkonu og söngs- ystur, til margra ára, Elínu Frið- jónsdóttur. Ella, eins og hún var alltaf köll- uð, var ákaflega kát og jákvæð manneskja, einstaklega viljug til allra verka, afar snögg að læra lög og texta, muna þá og njóta alla tíð. Við minnumst með hlý- hug allra ferðanna okkar, bæði innan lands og utan, en þessi rúmlega tuttugu ár sem við áttum í söng og samveru, eru og verða okkur ógleymanleg. Innilegar samúðarkveðjur til ættingjanna. Með hlýhug og kærum kveðj- um. Ásthildur, Kristbjörg, Engilráð, Lára, og Ingveldur. Elín Friðjónsdóttir námsferð á vegum skólans til London ásamt Ragnhildi þá kom svo vel í ljós hvílík heimskona hún var og vel að sér í staðháttum og markverðum menningarstöðum jafnt sem bestu veitingastöðunum. Hún var skemmtilega sjálfhæð- in án þess þó að gera neitt lítið úr sjálfri sér. Sem dæmi má nefna að þegar önnur okkar var að fara í af- mæli til þjóðþekktar persónu þá sagðist Ragnhildur alltaf lenda í því þegar hún væri á slíkum sam- komum hjá þekktum frændum og frænkum, að blaðaljósmyndarar bæðu hana vinsamlegast að fara til hliðar svo hún skyggði ekki á hina frægu. Ekki spillti það vinskap okkar þó að við værum á öndverðum meiði í pólitík, við náðum yfirleitt að ræða hlutina á diplómatískan hátt. Nú er Ragnhildur farin frá okk- ur og það er eins og það deyi eitt- hvað í okkur sjálfum þegar góðir félagar fara. Hún var sterk kona og sýndi mikinn baráttuvilja í veikindum sínum og aldrei var húmorinn langt undan. Við vottum Rúnari og börnum, Önnu systur hennar og allri fjöl- skyldunni okkar innilegustu sam- úð. Ragnhildar verður sárt saknað í Fjölbrautaskólanum í Garðabæ. Aðalbjörg Helgadóttir og Sigríður Sigurðardóttir. Það var reisn yfir Ragnhildi og var tekið eftir henni hvar sem hún fór. Henni lá oft hátt rómur, hún hafði ákveðnar skoðanir og óhikað sagði hún hug sinn. Henni var mikið í mun að rétt væri farið með staðreyndir, hún var réttsýn, lét sér annt um lítilmagnann og að réttlætinu væri fylgt. Ragnhildur var mikil tungu- málamanneskja og lestrarhestur og afar tölvuglögg. Hún var harð- ákveðin en hnyttin og hressust allra þegar því var að skipta. Skemmtilegust var hún þegar Kinks bar á góma, ekkert jafnaðist á við Kinks-tónleikana í Austur- bæjarbíói 1965. Þegar Kinks voru settir á fóninn fylltist hún mögn- uðu stuði. Kátínan rifjaðist upp á tónleikunum með Cliff Richards í Laugardalshöll þar sem hún lék á als oddi enda kátar kennslukonur sem nutu þar stundarinnar saman. Í skólanum var Ragnhildur strangur kennari, hélt nemendum við efnið, var sanngjörn en þoldi enga leti hjá krökkunum. Hún var hreinskiptin og virt af nemendum sem og af samkennurum. Hún var ákaflega minnug, mundi t.d. eftir öllum nemendum, í hvaða árgangi hver og einn hafði verið og með hvaða öðrum nemendum. Oft dáð- umst við að minni hennar og leit- uðum til hennar þegar þess þurfti. Hún var stolt af uppruna sínum, starfi sínu, maka og börnum. Þau Rúnar voru afar samhent hjón og af miklum dugnaði og útsjónar- semi ráku þau sitt stóra heimili. Ragnhildur talaði oft um frænku- boð og lét sér annt um fjölskyldu sína. Hún harkaði veikindin af sér lengur en margur hefði gert og bar þau af sömu reisn og annað í lífinu. Þótt krafturinn dvínaði lét hún sig ekki vanta í gleðskap, puntaði sig upp og dreif sig af stað og gantaðist með að nú væri hún orðin „höj og slank“ og gerði bara grín. Hún var enda mikil fé- lagsvera og oftar en ekki hrókur alls fagnaðar þar sem fólk kom saman. Í fjöldamörg ár kenndum við saman í viðbótarhúsnæði við Fjöl- brautaskólann í Garðabæ í Lyng- ási 13. Í því voru einkum kenndar greinarnar enska, þýska og raun- greinar. Þar tengdumst við nokkr- ar sérstökum böndum og söknum við nú Ragnhildar úr okkar röðum. Við þökkum henni samfylgdina og færum Rúnari, börnum, barna- börnum og systur einlægar sam- úðaróskir. Anna Sjöfn Sigurðardóttir, Ágústa Axelsdóttir, Elísabet Siemsen, Margrét Guðlaugsdóttir og Marta Ólafsdóttir. ✝ GUÐBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR, Hamrahlíð 11, er látin. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Minningargreinar afþakkaðar. Fjölskyldan. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, BJÖRN ÞÓR PÁLSSON, Laufási 11, Egilsstöðum, lést á Sjúkrahúsinu á Seyðisfirði föstudaginn 28. september. Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju laugardaginn 6. október kl. 14.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Sjúkrahúsið á Seyðisfirði. Petra Björnsdóttir, Björn Magni Björnsson, Jóna Pála Björnsdóttir, Björg Björnsdóttir og fjölskyldur. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, TRAUSTI GESTSSON skipstjóri, Langholti 27, Akureyri, lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn 28. september. Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 8. október kl. 13.30. Ásdís Ólafsdóttir, Jörundur Traustason, Ingveldur Jóhannesdóttir, Stefanía Traustadóttir, Maríanna Traustadóttir, Ásgeir Adamsson, Ólafur Traustason, Gestur Traustason, Hulda Gunnarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.