Morgunblaðið - 04.10.2012, Qupperneq 34

Í dag kveðjum við þig elsku
Peta okkar. Það er erfitt að
koma upp orði á þessari
stundu, því yndisleg kona er
horfin á braut. Með trega,
söknuði og ást kveðjum við þig
elsku Peta og þökkum þér fyrir
þær ómetanlegu stundir sem
við áttum saman. Við systur
elskuðum nærveru þína og við
gátum endalaust spjallað um
lífið og tilveruna, ekki fannst
þér leiðinlegt þegar strákamál-
in voru til umræðu, þú komst
alltaf með góðar ráðleggingar í
Petrea
Vilhjálmsdóttir
✝ Petrea Vil-hjálmsdóttir
fæddist á Víkum á
Skaga 4. mars
1932. Hún lést á
Vífilsstöðum í
Garðabæ 16. sept-
ember 2012.
Útför Petreu fór
fram frá Þorláks-
kirkju 22. sept-
ember 2012.
þeim efnum. Þín
verður ávallt
minnst sem yndis-
legrar og hjarta-
hlýrrar konu sem
þótti vænt um alla.
Við erum enda-
laust þakklátar
fyrir að hafa fengið
að hafa þig í lífi
okkar, þú varst al-
gjört uppáhald hjá
okkur og átt stóran
hlut í hjarta okkar.
Þín verður sárt saknað og
við elskum þig að eilífu.
Hanna Guðrún og
Ragna María Gestsdætur.
Þær voru einu sinni tvær
Petrur, Petrea og Petra. Svo
samrýndar og nánar þótt kyn-
slóðabil væri á milli þeirra. Í
dag hefur Peta amma kvatt
þennan heim og við söknum
hennar öll en þó allra mest
Peta. Peta amma var einstök
kona. Hún var tignarleg og
glæsileg og þótt hún væri
nokkru eldri en við hinar stelp-
urnar fylgdi hún alltaf nýjustu
tísku. Hún var glaðleg,
skemmtileg og bjartsýn kona.
Það var gott að vera nálægt
henni. Vegna sinna góðu eig-
inleika var hún vinmörg og það
voru ófáir sem komu til Petu í
kaffi. Hjá Petu ömmu lærði ég
að drekka svart kaffi, löngu áð-
ur en mér fór að finnast kaffi
gott. En kaffið hjá Petu ömmu
var öðruvísi vegna þess að oft-
ast fylgdi því spádómur og góð-
ar ráðleggingar til lífsins. Í
mínum bolla voru nánast alltaf
sömu hlutirnir, hvort sem var
þegar ég var unglingur eða eft-
ir að ég varð fullorðin, og allt
hefur það ræst. Óli minn var
alltaf til staðar í bollanum mín-
um og var Peta amma ein af
þeim sem alltaf höfðu trú á
okkur, fyrir það verð ég henni
ævinlega þakklát.
Ég kveð í dag Petu ömmu
með gleði og þakklæti í hjarta.
Elsku Peta og fjölskylda, hugur
minn er hjá þér og ykkur og
óska ég þess að þið finnið styrk
í sorginni og gleðjist yfir þeim
góðu minningum sem við eigum
um Petu ömmu.
Þegar lífsins kaldi hrammur krafsar
fast í þig
og kvíðinn læsir huga þér.
Þegar leiðin virðist lokuð og vonin
týnd
sem áður vermdi hjörtu okkar hér.
Þegar sál þín situr föst í svörtu feni
og engin von er til um vinarþel.
Þegar þrengir svona að þér.
Skaltu vinur draga andann djúpt því
allt fer þetta vel,
þessi vegur endar vel.
(Jónas Sigurðsson)
Sigrún Perla Böðvarsdóttir.
Hún Peta frænka mín er
haldin á vit nýrra ævintýra og
það er með söknuði sem ég
kveð eina þá bestu konu sem
ég hef kynnst. Mér finnst ég
svo lánsöm að hafa fengið að
njóta návistar Petu frænku.
Margar skemmtilegar minning-
ar skjóta upp kollinum þegar
ég hugsa til hennar, og ekki
allar hæfar til prentunar. Það
sem sterkast lifir er þó gleðin
og hlýjan sem maður fann allt-
af fyrir þegar maður kom í
heimsókn, fyrst á Oddabraut-
ina og síðar á Egilsbrautina.
Ég vissi alltaf að ég væri vel-
komin, og aldrei kom maður að
tómu húsi.
Peta var mikil félagsvera og
naut þess að spjalla og fá frétt-
ir, og engu skipti hvort hún
þekkti þá sem maður ræddi
um, alltaf var áhugi til staðar á
því sem á hjartanu brann. Þeg-
ar ég eltist og fór að hafa vit á
hæfileikum Petu bað ég hana
ævinlega að kíkja í bolla, og
oftar en ekki sagði hún mér
hvað framtíðin bæri í skauti
sér. Einhver skipti báðu vin-
konur mínar um að fá að koma
með, spenntar að fá smá bol-
laspá, og aldrei var það vanda-
mál fyrir Petu. Vinkonur mínar
tala enn þann dag í dag um
hversu skemmtilega og flotta
frænku ég ætti og þær sem
aldrei hittu hana vita samt æði
mikið um hana, þar sem nafn
hennar hefur ansi oft verið
nefnt. Ég hef alltaf verið mont-
in af frænku minni.
Það er með söknuði sem ég
kveð því Peta mín á stóran
part í hjarta mér og minning
hennar mun lifa þar það sem
eftir er.
Sjáumst seinna.
Anna Rún.
34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. OKTÓBER 2012
✝ SigurbjörgÁrmannsdóttir
fæddist á Ak-
ureyri 21. maí
1941. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni 25.
september 2012.
Foreldrar Sig-
urbjargar voru
Ármann Tryggvi
Magnússon smið-
ur, f. 20. nóv-
ember 1919, d. 25. apríl 1963,
og Maríanna Valtýsdóttir hús-
móðir/verkakona, f. 8. októ-
ber 1920, d. 2. mars 1990. Sig-
urbjörg átti einn bróður,
Ragnar Valtý Ár-
mannsson hús-
gagnasmið, f. 24.
maí 1950, d. 23.
nóvember 1978.
Sigurbjörg var
gift Þórarni
Hrólfssyni múr-
ara og eiga þau
þrjá syni,
Tryggva, f. 1961,
Hrólf, f. 1965, og
Sigþór, f. 1967.
Barnabörnin eru 9 og barna-
barnabörnin 7.
Útför Sigurbjargar fór
fram í kyrrþey frá Fossvogs-
kapellu 2. október 2012.
Nú er móðir okkar fallin frá,
eftir langa baráttu við erfiðan
sjúkdóm. En það sem stendur
upp úr eru góðar minningar, um
góða konu sem vildi öllum vel. Og
betri móður getum við ekki hugs-
að okkur. Alltaf var hún til staðar
á uppeldisárunum, studdi og
styrkti, fæddi og klæddi okkur
bræðurna sem var ómetanlegt,
þótt við kynnum kannski ekki að
meta það þá.
Fallegra og snyrtilegra heimili
er vart hægt að hugsa sér, enda
var ein af hennar sterkustu hlið-
um að hafa allt í röð og reglu og
halda öllum ánægðum. Og var
hún meira en 1000 orð fá lýst.
Með þessum orðum kveðjum við
okkar elskulegu móður.
Þótt móðir mín
sé nú aðeins minningin ein
mun ég ávallt minnast hennar
með glöðu geði
og dýpstu virðingu,
hugheilu þakklæti
og hjartans hlýju,
fyrir allt og allt.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Sigþór Þórarinsson,
Hrólfur Þórarinsson,
Tryggvi Þórarinsson.
Hinsta kveðja til tengdamóður
minnar.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín tengdadóttir,
Matthildur Helgadóttir.
Nú kveðjum við ömmu okkar.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
Sigurbjörg
Ármannsdóttir
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Thelma Ýr, Aron og Gabríel.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Mér er það ljúft að minnast
kærrar vinkonu minnar, Sísíar,
með nokkrum kveðju- og þakk-
arorðum. Kynni okkar hófust
þegar við báðar vorum tveggja
ára og áttum heima í sama húsinu
í Hríseyjargötunni á Akureyri
þar sem við vorum saman í þrjú
ár. Voru okkur báðum minnis-
stæðir ýmsir atburðir frá þeim
tíma, sem við rifjuðum upp og
höfðum gaman af.
Langar mig að minnast eins
þeirra er við vorum um það bil
fjögurra ára. Úti var talsverð
hríð og snjór. Við linntum ekki
látum fyrr en við fengum að fara í
útigallana og leika okkur fyrir ut-
an dyrnar í snjónum. Þá fékk ég
þá snilldarhugmynd að skreppa
upp í Norðurgötu þar sem amma
mín og tvær föðursystur bjuggu
uppi í risi á þriggja hæða húsi.
Við kjöguðum snjóinn og kom-
umst á leiðarenda þar sem okkur
var tekið tveim höndum eins og
venja var. Við vorum settar upp á
búrkistu og fengum mjólk og
kökur og þar nutum við okkar
vel. En allt í einu var kyrrðin rof-
in þegar mæður okkar birtust á
skörinni, móðar og másandi, og
miður sín af hræðslu en allt fór
vel eins og í alvöru ævintýrum.
Nokkrum árum seinna fluttum
við í Norðurgötuna þar sem farið
var að byggja upp þá götu norðan
Eyrarvegar og feður okkar
byggðu hvor sína hæðina og að-
eins nokkrar húslengdir á milli.
Við Sísí áttum samleið í skóla öll
æskuárin. Um 10 ára aldurinn
kemur Dista vinkona okkar í bæ-
inn og upp frá því héldum við
saman í leikjum þess tíma. – Í
fyllingu tímans fór Sísí til Ísa-
fjarðar í Húsmæðraskólann þar
sem hún kynntist Þórarni sínum
eða Tóta eins og hann er kallaður.
Stofnuðu þau heimili, fyrst á Ísa-
firði en fluttu fljótlega til Akur-
eyrar þar sem Tóti nam múrara-
iðn. Þau voru afskaplega fallegt
par. Sísí með sitt síða, ljósa hár og
hann hár og dökkur. Við tókum
upp þráðinn þar sem frá var horf-
ið og við báðar búnar að stofna
fjölskyldur. Mikill samgangur
varð milli heimila okkar og vin-
áttubönd hnýttust til lífstíðar og
bar aldrei skugga á.
Sísí og Tóti fluttu til Reykja-
víkur og fjölskyldurnar hittust á
hverju sumri og fóru saman í
lengri og skemmri ferðir. Tóti
reisti sumarbústað í landi Önd-
verðarness í Grímsnesi af sínum
kunna hagleik og ekki spillti fyrir
myndarskapur húsmóðurinnar.
Þar nutum við yndislegra stunda
með þeim. Þar voru skipulagðar
sameiginlegar ferðir bæði innan-
lands og utan sem gjarnan voru
farnar á stórafmælum en við vor-
um öll af 41-árgangi.
Ský dró fyrir sólu þegar Sísí
veiktist af skæðum sjúkdómi. Síð-
asta ár hefur hún dvalið á hjúkr-
unarheimilinu Sóltúni við góða
umönnun starfsfólks og Tóta sem
annaðist hana af natni og kær-
leika þar til yfir lauk.
Að síðustu viljum við Magnús
þakka samfylgdina og votta ykk-
ur, Tóti, sonunum þremur og fjöl-
skyldum þeirra dýpstu samúð og
biðjum guð að styrkja ykkur í
sorginni. –
Ragna Magnúsdóttir.
Edda Larsen Knútsdóttir
fæddist 4. október 1949 og
hefði því orðið 63 ára í dag.
Hún kvaddi þennan heim 4.
júní síðastliðinn.
Kynni okkar Eddu hófust
þegar hún flutti á holtið í Hafn-
arfirði. Í Flensborgarskóla
kynntumst við betur og þá varð
ekki aftur snúið. Í lífinu
skiptast á skin og skúrir og
eins var það hjá okkur. Þegar
syrti í álinn var Edda alltaf
tilbúin að hlúa að mér og fjöl-
skyldu minni, þó að svo langt
væri á milli okkar, hún í Sví-
þjóð og ég á Íslandi. Umhyggja
Eddu fyrir okkur sést best á
því þegar hún og Geiri lögðu
Edda Larsen
Knútsdóttir
✝ Edda LarsenKnútsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 4. október
1949. Hún lést í
Nossebro,
heimabæ sínum í
Svíþjóð, 4. júní
2012.
Útför Eddu fór
fram í Svíþjóð 20.
júní 2012.
lykkju á leið sína
en þau voru á leið
til Bandaríkjanna
með millilendingu
á Íslandi þau
stoppuðu rúman
sólarhring komu til
okkar austur í
Grímsnes til að
faðma okkur og
hughreysta.
Það var svo
nokkrum dögum
seinna sem Edda hringdi og
var þá komin aftur til Íslands
fyrr en áætlað var vegna veik-
inda sinna, ég hitti hana í síð-
asta sinn þennan dag en hún
fór heim til Svíþjóðar daginn
eftir. Edda var þeim eiginleik-
um gædd að geta gefið mikið af
sér bæði í gleði og sorg. Ég
minnist allra samverustund-
anna okkar hvort sem þær
voru á Íslandi eða í Svíþjóð
með þakklæti og gleði. Ég kveð
þig með söknuði, elsku vinkona.
Elsku Geiri, Knútur, Sölvi,
Guðrún og fjölskyldur, megi
minningin um yndislega konu
ylja ykkur í sorginni.
Ruth.
Ég var lengi að gera upp hug
minn um það hvort ég ætlaði að
eyða leitarhelginni í Skaftár-
tungu eða heima í Dölunum.
Endingin var sú að vera í Skaft-
ártungunni þar sem allt leit út
fyrir metþátttöku í leitum fyrir
vestan. Ég var mjög glöð með
þá ákvörðun alveg þar til ég
fékk símtal að vestan og mér
tjáð það að Gunna okkar væri
fallin frá. Þá komst ég að því
hversu erfitt það er að vera 400
km í burtu frá fólkinu sínu á
svona stundu, og geta ekkert
gert til að létta undir með þeim
sem erfiðast áttu. Dagurinn var
lengi að líða og hugurinn stöð-
ugt hjá frænkum mínum fjórum
og fjölskyldum þeirra. En á
þessum sorgardegi var þó einn
maður sem brosti, Dóri frændi
minn hefur tekið á móti Gunnu
sinni með opnum örmum og
sínu fallega brosi. Þau eru nú
saman á ný og vaka yfir dætr-
um sínum og fjölskyldum þeirra
sem þeim tókst svo vel að koma
til manns. Fjórar glæsilegar
dætur, fjórir duglegir tengda-
synir og átta yndisleg barna-
börn.
Þótt þau hjónin hafi ekki
fengið að vera lengi með okkur í
þessu lífi þá skilja þau eftir sig
stóran minnisvarða heima í
Magnússkógum. Ég mun alltaf
minnast þeirra hjóna þegar ég
kem vestur í Dali og lít yfir
þetta myndarlega bú sem þau
komu sér upp heima í Magn-
ússkógum.
Elsku frænkur mínar, mér
finnst ég ekki eiga til nein orð
til að lýsa því hversu mikið ég
samhryggist ykkur. Tárin falla í
hvert sinn sem maður hugsar
um það hversu mikið þið hafið
Guðrún
Guðmundsdóttir
✝ Guðrún Guð-mundsdóttir,
græðari og hús-
freyja á Magn-
ússkógum 3, Dala-
byggð, fæddist í
Vogum á Vatns-
leysuströnd 27.
ágúst 1959. Hún
lést 15. september
2012.
Útför Guðrúnar
var gerð frá
Hvammskirkju í Dalabyggð 22.
september 2012.
misst. Megi góður
Guð varðveita
elskulega foreldra
ykkar og leggja
blessun sína yfir
ykkur.
Gunna mín, takk
fyrir öll árin sem ég
fékk að fylgja þér í
sveitinni og takk
fyrir öll heilræðin
sem þú gafst mér.
Það er huggun í
harmi að vita að nú eruð þið
Dóri saman á ný eins og ykkur
var alltaf ætlað að vera.
Kveðja
Auður Guðbjörnsdóttir,
Magnússkógum.
Elsku Gunna frænka, sorg-
legt að þurfa að kveðja þig
svona snögglega. Mér finnst
þetta svo óraunverulegt, að hitta
þig ekki aftur, hláturinn þinn
yndislega og allar skemmtilegu
sögurnar. Þú hafðir svo yndis-
lega nærveru og gafst alltaf svo
mikið af þér.
Þú hefur alltaf verið partur af
lífi mínu, enda litlu eldri, pass-
aðir okkur Hafdísi litlar, þú
varst litla systir hennar mömmu.
Ég man þegar ég var í sveit-
inni hjá ykkur Dóra að passa
Dagnýju Ósk. Skröltast á gamla
rússajeppanum sem hékk saman
á lyginni. Í Búðardal að ná í vist-
ir, reka kindur í allar áttir enda
alin upp í slorinu og ekki sérlega
flink í bústörfum. Mér leið svo
vel hjá ykkur Dóra í sveitinni.
Ég trúi því að þið Dóri séuð
sameinuð að nýju og að amma,
afi, Siggi frændi og Mæja hafa
tekið á móti þér.
Ég trúi því líka að þú sért
meðal okkar þó að við sjáum þig
ekki, fylgist náið með dætrum
þínum og barnabörnum sem þú
lifðir fyrir.
Þegar okkar tími kemur verð-
ur þú í móttökunefndinni og
verðum við þá öll sameinuð á ný.
Þangað til geymum við minn-
ingar um yndislega, lífsglaða
frænku í hjarta okkar.
Guð veiti Dagnýju, Önnu,
Kristínu, Sigrúnu og fjölskyld-
um þeirra styrk á þessum erfiðu
tímum.
Þín frænka,
Sigrún Erla Hill.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morgunblaðs-
lógóið efst í hægra horninu og
velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skilafrests.
Minningargreinar