Morgunblaðið - 13.12.2012, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 2012
✝ Erla MargrétHalldórsdóttir
fæddist á Skútum í
Glerárhverfi 26.
desember 1929.
Hún lést á Dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 4. desem-
ber 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Halldór
Ingimar Hall-
dórsson frá Skút-
um á Þelamörk, f. 29.7. 1895, d.
5.5. 1960, og Guðríður Erlings-
dóttir frá Sólheimum í Mýrdal,
f. 15.12. 1896, d. 4.4. 1991.
Systkini Erlu eru Halla, f. 1931,
d. 10.10. 2012, og Bergvin, f.
10.7. 1932.
Hinn 4. október 1952 giftist
Erla Ara H. Jósavinssyni frá
Auðnum í Öxnadal, f. 7. mars
1929, d. 2. júní 2007. Foreldrar
hans voru Jósavin Guðmunds-
son bóndi, f. á Grund í Höfð-
ahverfi 17.12. 1888, d. 26.5.
1938, og Hlíf Jónsdóttir, f. á
Skógum á Þelamörk 24.5. 1897,
d. 13.5. 1972. Börn Erlu og Ara
eru: 1) Sólveig, húsmóðir, f.
1949, stjúpdóttir Ara, maki
Hjörleifur Halldórsson, f. 1944,
þau eiga einn son, fyrir á Sól-
bóndi á Syðri-Reistará, f. 1965,
maki Valdimar Gunnarsson, f.
1963, þau eiga fimm börn og
eitt barnabarn. 9) Drengur and-
vana fæddur 2.6. 1972.
Erla ólst upp á Skútum í
Glerárhverfi sem í þá daga til-
heyrði Glæsibæjarhreppi. Hún
hóf skólagöngu sína í gamla
barnaskólanum sem var í Sand-
gerðisbót en lauk henni í Gler-
árskóla sem þá var nýbyggður.
Hún var einn vetur á Kvenna-
skólanum á Laugalandi og nam
þar öll þau fræði sem stóðu til
boða af miklum áhuga og vand-
virkni. Erla vann við versl-
unarstörf á Akureyri sem þá
var sunnan Glerár. Í október
1952 hófu Erla og Ari búskap á
Auðnum í Öxnadal og undi hún
hag sínum alla tíð vel í návist
við þær náttúruperlur sem þar
eru. Erla tók þátt í félagsmálum
í UMF Öxndæla, starfaði með
kirkjukór Bakkakirkju um ára-
tugaskeið og sinnti trún-
aðarstörfum fyrir sveitarfélag-
ið. Frá andláti Ara bjó Erla ein
á Auðnum og sá um sig sjálf
þangað til í lok júní sl. en þá fór
hún á sjúkrahús og þaðan á
Kjarnalund um tíma. Frá 27.
ágúst bjó hún á Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri.
Útför Erlu verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag, 13. des-
ember 2012, og hefst athöfnin
klukkan 13.30. Jarðsett verður
á Bakka í Öxnadal.
veig þrjú börn, fað-
ir þeirra er Haukur
Ívarsson. Barna-
börnin eru níu og
barnabarnabörnin
eru tvö. 2) Jósavin
Heiðmann, bif-
reiðastjóri og verk-
taki, Arnarnesi í
Hörgársveit, f.
1953, maki Eygló
Jóhannesdóttir, f.
1958. Þau eiga þrjú
börn og níu barnabörn. 3) Hlíf,
húsmóðir á Akureyri, f. 1955,
maki Haukur Jóhannsson, f.
1949. Þau eiga tvö börn og fjög-
ur barnabörn. 4) Guðríður, hús-
móðir á Akureyri, f. 1958, maki
Hjörtur Jóhannsson, f. 1954.
Þau eiga tvær dætur og sex
barnabörn, fyrir á Hjörtur einn
son. 5) Halldór Heiðmann, f.
20.11. 1959, d. 23.11. 1968. 6)
Ari Erlingur, námsmaður á Ak-
ureyri, f. 1961, maki Aðalheiður
Ólafsdóttir, f. 1956. 7) Birgir
Heiðmann, bóndi á Gullbrekku í
Eyjafjarðarsveit, f. 1963, maki
Lilja Sverrisdóttir, f. 1967. Þau
eiga fimm börn og fimm barna-
börn. Fyrir á Birgir eina dóttur,
móðir hennar er Margrét Rögn-
valdsdóttir. 8) Ingunn Heiða,
„Fjalladrottning móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin“,
orti skáldið um sveitina sína og
hélt áfram, „fjöllin engið áin þín,
yndislega sveitin mín“. Þannig
varð Öxnadalurinn þér kær og
hjartabundinn alla tíð, þó svo að
norðanvindinn legði stundum
lengra fram, þá skilaði sunnan-
vindurinn honum aftur til upp-
runa síns og hlýir vindar blésu oft-
ar en þeir köldu. Allt frá
barnæsku minni minnist ég þess
hve vænt þér þótti um umhverfi
þitt, hvort sem þú talaðir um
æskustöðvar þínar, heimilið, dýrin
stór og smá, mannfólkið, landið
eða skaparann sjálfan. Þú kenndir
að bera mikla virðingu fyrir fóst-
urjörðinni, því hún fóstrar okkur
bæði lifandi og dáin, einnig að
bera ætíð virðingu fyrir foreldrum
sínum því það voru jú þau sem ólu
mann í þennan heim og að end-
ingu að bera mesta virðingu fyrir
sjálfum sér. Þú barst mikla virð-
ingu fyrir höfundi tilverunnar,
varst mjög trúuð kona og hélst
mikla tryggð við kirkjuna, söngst
árum saman í kirkjukór og vitj-
aðir þinna nánustu á hvíldarstað
þeirra. Þú kenndir einnig að heim-
ilið er helgasti staður fjölskyld-
unnar og þar ætti öllum að líða vel
í leik og starfi. Að vanda sig frá
upphafi við öll verk er eitt af því
sem þér var svo mikilvægt. Að
takast á við mótlæti af æðruleysi
og jákvæðni var eitthvað svo eðli-
legt hjá þér, þrátt fyrir að á lífsins
gangi væru þröskuldar sem á
stundum virtust vera óyfirstígan-
legir stóðst þú eins og klettur sem
brimið skellur á, beygðir aðeins af
en brotnaðir ekki. Eftir andlát
föður míns og nánasta vinar þíns,
ræddum við oft um tilgang lífsins
og hið æðra tilverustig. Það er
ótrúlega gott að geta talað um
þessa hluti við einhvern. Við vor-
um sammála um að tilgangurinn
með lífinu væri að gefa af sér, líkt
og gróðurinn sem lifnar við á vorin
og gefur af sér afurð, þá væri það
æðsta takmark lífsins að fá að
deyja, sáttur við Guð og menn.
Þegar ég sá að farið var að stytt-
ast í okkar samfylgd, þá spurði ég
þig hvort þú værir tilbúin í þína
hinstu för, að ná æðsta takmarki
lífsins, og þú svaraðir af einstöku
æðruleysi og einlægni: Já, ég er
tilbúin til þess og kvíði engu. En
ég er ekki að fara að deyja í dag,
sagðir þú. Veit ég það, mamma
mín, svaraði ég. Að endingu
kvöddumst við í síðasta sinn á
mæltu máli, ég óskaði þér góðrar
ferðar og þakkaði þér samfylgd-
ina, sömuleiðis drengurinn minn.
Mamma, þú varst einstök. Hvíl þú
í friði.
Birgir, Lilja og börnin öll.
Elsku móðir mín og tengda-
móðir lést á Dvalarheimilinu Hlíð
á Akureyri þann 4. desember síð-
astliðinn. Það eru margar minn-
ingar sem fara um huga manns á
þessum tímamótum. Það var ynd-
islegt að eiga þig sem móður og
alast upp hjá ykkur pabba í þess-
um stóra systkinahópi. Er mér
ljúft að minnast þess þegar þú
varst að syngja fyrir okkur syst-
kinin á daginn og svo líka á kvöld-
in þegar við fórum að hátta. Þú
söngst mörg barnalögin og svo
einnig lög sem þér fannst gaman
að syngja og þar nefni ég lagið
Liljuna sem maður fékk nánast í
vöggugjöf. Þú spilaðir líka á harm-
onikku fyrir okkur og var gaman
að sjá þegar þú fórst að hrista
hana til að fá öðruvísi tón út úr
henni. Þegar við bræður og
frændur stofnuðum hljómsveitina
okkar vorum við ekki reknir út úr
húsi því ykkur pabba fannst svo
gaman þegar við vorum að æfa
okkur. Við vorum um tíma búnir
að leggja undir okkur stofuna
heima á Auðnum og var það ekk-
ert mál og fyrir þennan skilning
vil ég þakka af heilum hug. Árið
1989 fluttum við Heiða austur á
Höfn í Hornafirði og þar söng ég í
Karlakórnum Jökli. Þið pabbi og
systur mínar voruð búin að koma
á nokkra tónleika hjá Karlakórn-
um fyrir austan. Þar tel ég upp
Kóramótið sem haldið var á Höfn
1995, kóramót sem haldið var í
Laugardagshöllinni í Reykjavík
og svo komuð þið okkur að óvör-
um á tónleika á Selfossi 2002. Ég
vil þakka þér fyrir eljusemina að
þið skylduð vera að keyra langar
leiðir til þess að koma á tónleika
með Karlakórnum Jökli. Þar vor-
uð þið búin að eignast góða vini.
Sumarið 1999 komuð þið pabbi
austur til okkar Heiðu og komuð
frá Hveragerði. Var þessi heim-
sókn til okkar ógleymanleg. Um
kvöldið var spilað og mikið spjall-
að og hlegið.
Einnig vil ég þakka fyrir þann
stuðning sem þið pabbi sýnduð
okkur þegar ég lenti í slysinu
2002. Það var ómetanlegt að fá
hann. Nú ertu komin til austursins
eilífa og búin að hitta pabba og
bræður mína sem farnir eru og
aðra ástvini. Megi góðar minning-
ar um ástkæra móður og tengda-
móður lifa áfram. Við söknum þín
sárt.
Þinn sonur og tengdadóttir,
Erlingur og Aðalheiður
(Heiða).
Nú ertu horfin hér af vorri jörð
en heldur áfram að standa um oss vörð.
Laus við þjáning það ég núna tel,
þú vildir hvíld og er það bara vel.
Í Glerárþorpi hófst þín lífsins braut
þinna starfa margur þar við naut.
Í Öxnadalinn fluttir um miðja öld,
og áttir þar heima fram á ævikvöld.
Störf þín voru mörg og margvísleg
þó móti blési þú gekkst þinn lífsins veg.
Fjölskyldan var fremst í huga þér,
og faðms þíns nutu afkomendur hér.
Tónlist var þinn töfraheimur stór,
tugi ára þú söngst í kirkjukór.
Sem móðir varstu mild og öllum góð,
ég minnist þess í minninganna sjóð.
Nú ertu farin frá oss móðir góð
í friði kvaddir þennan heim svo hljóð.
Ég bið að drottinn þér birti nýja sýn,
blessuð verði alltaf minning þín.
(Jósavin H. Arason)
Kveðja,
Jósavin, Eygló, Ari, Agnes,
Heiðmann og fjölskyldur.
Elsku, elsku amma okkar.
Stundin sem ég átti með þér
rétt áður en þú fórst frá okkur var
dásamleg. Að fá að spjalla í síðasta
skiptið við þig, bara við tvær, mun
ég geyma í hjarta mér og fallegu
orðin sem þú gafst mér eru ómet-
anleg og þakka ég mikið fyrir mig.
Sem barn var eitt það merki-
legasta við þig að þú varst til þeg-
ar stríðið var og gerði ég verkefni í
skólanum um þig og hvernig þú
upplifðir stríðið. Við eyddum heil-
um degi og mörgum símtölum í að
gera verkefnið og var öll athygli
heimsins á þér. Gleymi aldrei
svipnum á þér þegar ég kom með
verkefnið og sýndi þér 10 sem ég
fékk. Þú varst alltaf til með ráð, al-
veg sama hvað ég spurði þig um.
Stundum varstu hissa á því sem
spurt var en alltaf kom svar og
kannski ein góð saga úr gamla
tímanum. Oftast spurði ég um ráð
í eldhúsinu og hef ég tileinkað mér
margar af þínum kúnstum í eld-
húsinu. Tónlist var þér mikils virði
og kenndir þú og mamma mér að
meta hana og bera virðingu fyrir
henni. Þú hafðir alltaf áhuga á því
þegar maður var að syngja hér og
þar sem barn og unglingur. Vona
samt að þú fyrirgefir mér fiðlu-
gaulið sem ég píndi þig til að
hlusta á sem barn. Þú varst hörð á
því að tala rétt og var oft stríð á
milli okkar með rétt orðaval hjá
mér. Gleymi ekki vikunni sem fór í
að kenna mér að segja ekki „okey
bæ“ þegar ég kvaddi, heldur allt í
lagi, bless. Get enn hlegið að
þessu. Húmor átti sko heima í þér
og var mikið hlegið heima í sveit
og var alltaf gaman þegar var
mikið hlegið og eru þær margar til
minningarnar um fjölskylduna
hlæjandi saman.
Ekki má gleyma stundunum
þegar þú söngst fyrir mann á
kvöldin. Sú fallega rödd ómar enn
í huga mér. Og syng ég sömu ljóð
fyrir dóttur mína. Þú varst Berg-
lindi minni góð langamma og dáð-
ist mikið að henni þegar þið hitt-
ust og hrósaðir mér alltaf fyrir
hana. Hún Berglind er þakklát
fyrir þær stundir sem hún átti
með löngu sinni. Og mun stundin
sem við áttum saman uppi á Hlíð
þegar skottan mín söng fyrir þig
Augun mín og augun þín vera
ómetanleg. Og auðvitað raulaðir
þú með.
Elsku amma, takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og allt
það sem þú hefur kennt mér. Þú
munt alltaf vera í hjarta mér og ég
lofa að vera dugleg að segja Berg-
lindi frá þér.
Augun mín og augun þín
ó! þá fögru steina.
Mitt er þitt og þitt er mitt,
þú veist hvað ég meina.
Langt er síðan sá ég hann,
sannlega fríður var hann.
Allt, sem prýða má einn mann
mest af lýðum bar hann.
Trega ég þig manna mest
mædd af tára flóði,
ó, að við hefðum aldrei sést,
elsku vinurinn góði.
(Vatnsenda-Rósa.)
Þín ömmustelpa og lönguskott,
Katla Sigrún og
Berglind Heiða.
Lítil stúlka stekkur upp úr sóf-
anum, tekur töskuna sína og
hleypur út í bíl. Spennan er í al-
gleymingi, hún er á leið í sveitina
til ömmu og afa. Hún þekkir hvert
kennileiti á leiðinni eins og lófann
á sér og bíður spennt eftir að sjá
grænu þökin úr mikilli fjarlægð.
Þegar komið er í hlaðið stendur
amma oftar en ekki hálf út úr dyr-
unum og brosir sínu blíðasta, opn-
ar faðminn sinn og tekur svo þétt-
ingsfast utan um litlu stúlkuna
sína. „Ertu komin, elsk’ana mín.“
Já, þarna var gott að koma og
dásamlegt að vera, þarna átti hún
sitt skjól. Alltaf var pláss fyrir litlu
börnin hjá ömmu og afa. Þarna
dvaldi þessi litla stúlka svo dögum
og vikum skipti og fannst ekkert
betra en að sofna við sönginn
hennar ömmu og vakna við arí-
urnar í útvarpinu. Litla stúlkan
varð að unglingi og var svo lánsöm
að flytja í sveitina og hafa ömmu
og afa á neðri hæðinni, þessi litla
stúlka var ég. Betri kennara um
daginn og veginn var vart hægt að
hugsa sér. Amma lærði ung að
bjarga sér og kunni vel til verka
og miðlaði þekkingu sinni áfram
til okkar hinna. Henni var umhug-
að um að verkin væru vel gerð og
það þurfti líka að gera þau rétt.
Það var fróðlegt að læra hjá henni
því hún átti alltaf sögur til að segja
manni í leiðinni. Þessar sögur gat
ég hlustað á daglangt og dáðist að
minni gömlu konunnar allt fram á
síðasta dag. Á milli okkar ríkti
mikill kærleikur og tryggð, við
vorum vinkonur. Hægt og hljótt
höfðum við hlutverkaskipti og
amma setti traust sitt á mig og ég
var til í að gefa henni allt sem ég
átti, vildi launa ömmu það sem
hún gaf mér í gegnum árin og
meira til.
Kallið er komið og ljúfsár
kveðjustund í höfn. Það er auðvelt
að halda að maður sé tilbúinn fyrir
slíkar stundir en þegar öllu er á
botninn hvolft er það alls ekki
þannig. Í huganum er hafsjór
minninga sem erfitt er að fara í
gegnum án þess að beygja af, sér-
staklega þegar um svo ljúfa og
góða konu er að ræða. Já, hún
amma var mér og fjölskyldu minni
mikils virði og missirinn er mikill,
ættmóðirin sjálf er fallin frá.
Barnatrúin sem hún kenndi mér
segir mér hins vegar að nú sé hún
á betri stað umvafin öllu sínu fólki
sem farið hefur fyrr. Litlu drengj-
unum sínum sem hún syrgði svo
sárt og afa mínum blessuðum.
Við biðjum góðan guð að varð-
veita hana ömmu Erlu, hún á það
svo sannarlega skilið eftir sitt hér
á jörðinni. Þér, elsku amma, þökk-
um við fyrir allt sem við áttum,
minning þín mun lifa í hjörtum
okkar.
Síðustu mánuði ævi sinnar
dvaldi amma bæði á Kjarnalundi
og í Hlíð, nánar tiltekið Furuhlíð.
Vil ég nota tækifærið og þakka
öllu því góða fólki sem þar vinnur
fyrir þá velvild sem þau sýndu
ömmu bæði í orði og verki. Hafið
okkar bestu þakkir fyrir allt.
Hvíl í friði.
Inga Berglind, Ívar Örn og
litlu börnin.
Það er skrýtin tilfinning sem
fylgir þeirri köldu staðreynd að
við sjáumst ekki meira hérna
megin, amma mín. Ég fékk að
vera mikið hjá ykkur afa sem barn
og oft varstu búin að segja það að
ekkert af ykkar barnabörnum
hefði sofið á milli ykkar eins mikið
og ég. Hjá ykkur var mitt annað
heimili þegar ég var barn, þú
kenndir mér margt sem ég mun
varðveita með mér um ókomna
tíð. Þið afi óluð mig upp að þó-
nokkrum hluta og þú varst stór
partur af mínu lífi og verður alltaf,
enn í dag tala ég um sveitina sem
heima.
Mikið var núna í seinni tíð búið
að hlæja að uppátækjum mínum í
æsku, þá kannski sérstaklega því
þegar ég kýldi þig eldsnöggt (sof-
andi reyndar) eða þegar ég
hermdi eftir gesti á hreppsnefnd-
arfundi hjá afa nú eða þegar ég
klippti endann af sokkunum.
Þegar Siggi minn kom í fjöl-
skylduna fyrir rúmum 14 árum
tókst fljótlega á milli ykkar einlæg
virðing og vinátta sem ég veit að
hann geymir með sér um ókomna
tíð, þú varst honum ekki minni
amma en mér. Það voru allnokkr-
ar sögurnar sem að þú varst búin
að segja okkur, enda varstu ótrú-
legur sagnabrunnur og hafðir
gaman af að segja frá liðinni tíð.
Ef við ættum að lýsa þér í fáum
orðum þá mætti segja að þú varst
ekta bíómynda-amma, þéttvaxin,
knúsuleg með grátt liðað hár og
gleraugu og þú vildir alltaf að allir
borðuðu sem komu til þín, já alveg
sama á hvaða tíma sólarhringsins
það var, allir skyldu borða.
Elsku amma, það er sárt að sjá
á eftir þér en þú varst líka búin að
standa í nokkurra ára baráttu við
veikindi sem lágu þyngra á þér en
þú vildir sýna og þess vegna
varstu og verður alltaf bardaga-
drottningin okkar. Við Siggi
kveðjum þig með miklum söknuði
og þakklæti, án þín værum við
ekki þau sem við erum í dag. En
þó að sorgin sé mikil þá huggum
við okkur við það að nú ertu frjáls,
komin til afa og trúum við því að
nú stígið þið vals eins og ykkur
einum var lagið.
Þetta textabrot Magna Ás-
geirssonar og Ásgríms Arngríms-
sonar er vel viðeigandi er við
kveðjumst hérna megin.
Í æsku minnar minningabók
Myndirnar nær allar hér tók
Þær gefa innri frið og geta lifnað við
Ég er komin heim.
Lofa aldrei að gleyma öllu því sem að þú
kenndir mér
Oft er hugurinn heima og hjartað slær
með þér.
Elsku amma, hafðu þökk fyrir
allt sem þú gafst af þér til okkar.
Guð geymi þig.
Þín
Klara Sólrún og Sigurður Óli.
Elsku langamma mín, takk fyr-
ir allar mínar bestu stundir með
þér í sveitinni. Allt sem við gerð-
um saman mun ég alltaf geyma í
hjarta mínu. Það verður dálítið
skrítið að fá ekki bestu jólagjöfina,
hlýja ullarsokka frá langömmu í
sveitinni.
Þú varst mikill partur af lífi
mínu, og að koma til þín og brasa í
kindunum, slá garðinn eða bara
gera ekki neitt var það besta í líf-
inu og vil ég þakka þér fyrir það.
Alltaf sýndi ég þér einkunnirnar
úr skólanum og fékk mikið og gott
hrós frá þér. Það var sárt að vita
að þú varst mikið veik en núna
ertu örugglega glöð að vera hjá
langafa og Halldóri.
Elsku langamma mín, þín mun
ég sárt sakna. Ég þakka þér fyrir
allt sem þú gafst mér.
Þín dótturdótturdóttir,
Guðbjörg Harpa.
Erla Margrét
Halldórsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma, ég
mun alltaf elska þig og
aldrei gleyma þér. Takk
fyrir að vera langamma
mín og takk fyrir að vera
vinur minn.
Þinn
Þorsteinn Sigurjón.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma, dóttir og tengdadóttir,
INGIBJÖRG ERLA JÓSEFSDÓTTIR,
Þrastarási 16,
Hafnarfirði,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 10. desember.
Torfi Karl Antonsson,
Jósef Trausti Magnússon, Sarah Knappe,
Sveinhildur Torfadóttir, Rodolfo Varea,
Erla Hjördís Torfadóttir,
Alexander Birgir, Rakel Anna, Natan Oliver,
Maximiliano Andrés,
Aðalheiður Helgadóttir,
Sveinhildur Torfadóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín,
KRISTÍN PÁLSDÓTTIR
frá Víðidalsá á Ströndum,
síðast til heimilis á Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri
miðvikudaginn 5. desember.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 14. desember kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingólfur Lárusson.